Έγινε γνωστός στην τηλεόραση, παίζοντας τον ρόλο του gay στην κωμική σειρά της Δήμητρας Παπαδοπούλου «Απαράδεκτοι». Και ήταν τόσο καλός, που όλες οι επόμενες επαγγελματικές προτάσεις που δεχόταν, αφορούσαν σε ρόλους… gay. Ο Γιάννης Μπέζος έχασε πολλές δουλειές επειδή δεν ήθελε να τυποποιηθεί σε αυτό το χαρακτήρα αλλά τελικά τα κατάφερε να κάνει επιτυχία, υποδυόμενος τον «Δον Ζουάν» Δόγκανο και μετά τον «πάτερ φαμίλια» στα «Άκρως Οικογενειακό» και «Ευτυχισμένοι Μαζί».
Όταν κάποτε οι μετοχές του έπεσαν, προσπάθησε να κάνει την «μεγάλη επιστροφή» με έναν ρόλο gay. Αλλά, το «Μη με σκας», παρά ήταν… gay για τα γούστα των τηλεθεατών. Για τη mainstream ελληνική τηλεόραση ο χαρακτήρας gay επιτρέπεται να είναι μόνο ένα μικρό κλάσμα της υπόθεσης και να είναι στερεοτυπικά χαριτωμένος, υστερικός και κυρίως Α-ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ. Ο gay χαρακτήρας οφείλει να μην κάνει σεξ, να μην έχει μόνιμη σχέση, να μην είναι δηλαδή ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος άλλα μία πληθωρική και φασαριόζικη «σάλτσα» στις ζωές των κεντρικών straight ηρώων.
Η αποτυχία της «επιστροφής» του κ. Μπέζου στον ρόλο που τον ανέδειξε, φαίνεται ότι τον θύμωσε. Αλλά αντί να τα βάλει με την επιλογή του να πάρει μέρος στη σειρά, τα έβαλε με τους ίδιους τους gay! Ως περιφερόμενος «μαϊντανός» πηγαίνει από κανάλι σε κανάλι, εκφράζοντας την πιο ακραία ομοφοβική άποψη ότι «είναι θεμιτό να αποκτήσει παιδί ένα κακό straight ζευγάρι (τοξικοεξαρτημένων, ψυχικά ασθενών κ.α.) παρά να αποκτήσει στέγη και αγάπη ένα ορφανό παιδί από κάποιο gay ζευγάρι». Δεν προτείνει κάποια επιχειρηματολογία για τη ρατσιστική του άποψη. Διακηρύττει τη θέση του ως αναπόδεικτο αξίωμα !
Ο κύριος Μπέζος δεν είναι η πρώτη φορά που μετατρέπει μία αποτυχημένη επιλογή του σε χολή και δηλητήριο. Προβεβλημένος συνεργάτης του Φώτη Κουβέλη και πρωταγωνιστής στο πάνθεον της δημόσιας εικόνας της ΔΗΜΑΡ, ήταν ο πρώτος που έριξε το λίθο του αναθέματος στο κόμμα, μετά την εκλογική του αποτυχία.
Ίσως ο κύριος Μπέζος να μην είναι τόσο καλός άνθρωπος, όσο είναι καλός ηθοποιός. Και ίσως να αποδεικνύεται αχάριστος στη γενναιοδωρία των συναδέλφων του και των δημοσιογράφων, που δεν ασχολούνται με τις προσωπικές του επιλογές.
Ίσως, για παράδειγμα, πριν βγει και κρίνει τα δικαιώματα των άλλων, έπρεπε να αναλογιστεί σε ποια θέση θα βρισκόταν, εάν κάποιος, κοντά στην τεκνοθεσία των gay, τον ρωτούσε και την άποψη του για τη συζυγική πίστη. Πόσο δηλαδή θεμιτό και ηθικό είναι κάποιος «βαρβάτος straight» να επιβάλει στην επίσημη σύντροφό του και κάποια «ημιεπίσημη»… Να μεγαλώνει δηλαδή ένα παιδί με τη μαμά και τη… φίλη του μπαμπά.
Ένα τέτοιο παιδί, κύριε Μπέζο, θα μεγάλωνε σε «φυσιολογικό» ζευγάρι, σύμφωνα με τα αξιώματά σας, ή θα είχε τα «θεματάκια» του;
Υ.Γ. Είναι προφανές ότι δεν υπονοούμε οτιδήποτε για την προσωπική ζωή του κύριου Μπέζου, η οποία δεν μας αφορά στο ελάχιστο. Στόχος μας είναι να υποστηρίξουμε την άποψη ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ πιο περίπλοκες από αναθέματα, αποκλεισμούς και, κυρίως, «αξιώματα» προκατάληψης, ρατσισμού και μίσους.
