Μας απασχόλησαν στο έπακρο, και δικαίως αυτά τα 10 χρόνια. Ίσως η αυτάρκεια, η τάση της εποχής στη γαστρονομία, να σημαίνει και το τέλος της πόζας, άρα και το τέλος των σεφ και των brand names, αλλά ιδού τι θα έτρωγαν οι ίδιοι λίγο πριν από το μεγάλο φινάλε…
Δεν υπάρχει τίποτα πιο πρωτόγονο από το να ρουφάς το μεδούλι από το κόκαλο. Για πολλούς λόγους, λοιπόν, είναι το καλύτερο για να αποχαιρετήσεις αυτόν τον κόσμο. Με λίγο χωριάτικο ψωμί στο πλάι και αλάτι. Ευλογημένο από Θεό και ανθρώπους! Eνα ζουμερό μεδούλι με χοντρό θαλασσινό αλάτι και μια φέτα ξεροψημένο χωριάτικο ψωμί. Η αλήθεια είναι ότι θα περίμενε κανείς κάτι πιο ανατρεπτικό για τελευταίο δείπνο πριν αποχαιρετήσει το μάταιο τούτο κόσμο, αλλά ο Antony Bourdain δεν έκρυψε ποτέ την αδυναμία του στις σαρκικές αμαρτίες, όπως υποστηρίζει επανειλημμένα. Και δεν είναι μόνος. Πριν από μερικούς μήνες ένα περιοδικό της Αυστραλίας διοργάνωσε ένα παράδοξο πείραμα: Ζήτησε από τους καλύτερους σεφ του κόσμου να ομολογήσουν τι θα ήθελαν να φάνε σε έναν εικονικό μυστικό δείπνο.
Μόνον ένας ανέφερε κάποιο εστιατόριο, και αυτό γιατί πρόκειται για το ιστορικό Κikunoi στο Κιότο, με μια σπάνια τελετουργία που περνάει από γενιά σε γενιά. Για τους περισσοτέρους, το φαγητό είναι ανάμνηση, επιστροφή στην πρωτόγονη εμπειρία, στο συναίσθημα που γεννά η γεύση σε μια νέα κουζίνα της ψυχής, που τα ενσωματώνει όλα: Τεχνική, παράδοση, γνώση. Οπως πάντα θα έπρεπε να είναι.
The Fat Duck, Dinner by Heston
Ρετσίνι από το δέντρο από όπου βγαίνει το λιβάνι στο Ομάν (αραιωμένο είναι απίστευτα αρωματικό και όχι τόσο πικρό), παγωτό από γάλα ταράνδου από τη Σιβηρία και Bird’s Angel Delight, κρέμα πουτίγκα σε γεύση καραμέλας.
Μοmofuku
Koτόπουλο από την περιοχή Μπρες στη Γαλλία (από τα λίγα με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης), αλλά μαγειρεμένο με το γιαπωνέζικο τρόπο yakitori και κοτόσουπα από τα κόκαλα.
Cracco
Σπαγγέτι αλά αματριτσιάνα χωρίς ντομάτα: Μόνο με ελαιόλαδο, guanciale (μπέικον από καπνιστά μάγουλα χοιρινού), ψιλοκομμένο κρεμμύδι και τσίλι.
St. John
To θαύμα που ονομάζεται Fernet -Branca: Eνα bitter που σου μουδιάζει ευχάριστα το σώμα καθώς περνάει από κάθε κύτταρο
Piñonada
Πέστο από άγουρα κουκουνάρια. Βγαίνουν μόνον τέλη Μαΐου με τέλη Ιουνίου στην επαρχία Cala Montjoi, στην Κόστα Μπράβα, στην Καταλονία (σ.σ. εκεί όπου ήταν το εστιατόριό του, elBulli), και είναι μαγικά. Κυριολεκτικά φαγητό για την ψυχή.
Arzak
Tηγανητά αυγά με τηγανητές κόκκινες καυτερές πιπεριές. Είμαι Βάσκος, αλλά οι καλύτερες πιπεριές στον κόσμο είναι οι aji από το Περού. Θα μπορούσα να ζω τρώγοντας μόνο αυτό…
Noma
Αγρια σμέουρα από τους θάμνους. Τα κόβαμε παιδιά στις διακοπές στη Φινλανδία, γεμίζαμε το στόμα και πέφταμε στη λίμνη μέσα από μια τρύπα που είχαμε ανοίξει στο λεπτό πάγο. Μετά ντυνόμασταν και βλέπαμε το βόρειο σέλας…
Jacques Reymond
Αγριες ρίζες και γουρουνάκι τυλιγμένα σε φύλλα μπανάνας και θαμμένα στο χώμα. Από πάνω κάρβουνα και ψήσιμο για ώρες. Χαρακτηριστική τελετή στα Φίτζι, που ξεκινάει πάντα με ένα ποτήρι kava με χαλαρωτικές ιδιότητες.
Τhe French Laundry
Φρέσκα αυγά αχινού με ζελέ wasabi από τον Yoshihiro Μurata, τρίτη γενιά στο Kikunoi.
