Οι φάλαινες διαθέτουν ένα είδος επικοινωνίας που τους επιτρέπει να επικοινωνούν με άλλες φάλαινες που βρίσκονται αρκετά μίλια μακριά. Κάποιοι ειδικοί αναφέρουν ότι αυτή η επικοινωνία είναι ένα είδος τηλεπάθειας. Υπάρχει άραγε ανθρώπινη τηλεπάθεια;
Οπωσδήποτε εάν η ανθρώπινη τηλεπάθεια αποτελεί μια πραγματικότητα θα μπορούσαν να εξηγηθούν πολλές περίεργες ανθρώπινες εμπειρίες.
Επίσης η ύπαρξη αυτού του φαινομένου μπορεί να δώσει εξήγηση σε πολλά καθημερινά παράξενα γεγονότα. Ίσως να σας έχει τύχει να ξέρετε πριν ακόμα σηκώσετε το τηλέφωνο ποιος βρίσκεται στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου.
Παρόλα αυτά είναι γεγονός ότι δεν υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις για την ύπαρξη της ανθρώπινης τηλεπάθειας.
Τηλεπάθεια είναι η άμεση επικοινωνία ενός ατόμου με ένα άλλο μέσω του εγκεφάλου, μέσω αυτής της επικοινωνίας ένα άτομο μπορεί να “διαβάζει” τις σκέψεις κάποιου άλλου μέσω Εξωαισθητηριακής Αντίληψης.
Συνίσταται δηλαδή στην υποτιθέμενη ικανότητα της σύλληψης των σκέψεων κάποιου άλλου ατόμου χωρίς να παρεμβάλλεται η χρήση κάποιων από τις γνωστές μας αισθήσεις.
Ο όρος της τηλεπάθειας χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1882 από τον ψυχολόγο F W Myers.
Εάν αυτή η δυνατότητα της τηλεπάθειας είναι όντως υπαρκτή θα μπορούσε να καταργήσει αρκετούς από τους νόμους της Φυσικής που ισχύουν σήμερα.
Για παράδειγμα στην τηλεπάθεια ο παράγοντας της απόστασης αλλά και των ατόμων τα οποία παρεμβάλλονται ανάμεσα σε αυτή την επικοινωνία δεν φαίνεται να έχουν σημασία. Τα σήματα μπορούν να διανύσουν τεράστιες αποστάσεις, να ξεπεράσουν εμπόδια και να ταξιδέψουν μέσα στο νερό. Επιπλέον η όλη διαδικασία δεν δείχνει να σχετίζεται με τον χρόνο.
Εκείνοι οι οποίοι έχουν αναφέρει έως σήμερα ότι έχουν ζήσει μια τέτοια εμπειρία συνήθως δίνουν μια από τις παρακάτω εξηγήσεις στο φαινόμενο.
Η πρώτη εξήγηση βασίζεται στη θεωρία των ραδιοκυμάτων. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία το φαινόμενο της τηλεπάθειας μοιάζει με τα ραδιοκύματα. Οι άνθρωποι συχνά μιλούν για «δονήσεις» θεωρώντας ότι υπάρχουν κάποια εγκεφαλικά κύματα που μεταφέρονται από το ένα άτομο στο άλλο.
Το πρόβλημα με αυτή την θεωρία είναι ότι εάν υπήρχαν κάποιου είδους κύματα που μεταδίδονταν κανονικά θα μπορούσαμε να τα ανιχνεύσουμε, παρόλα αυτά μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο.
Η ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου μπορεί να ανιχνευθεί σε απόσταση μόνο λίγων εκατοστών από το κεφάλι μας. Εάν ίσχυε κάτι τέτοιο θα έπρεπε να υπάρχει ένας πομπός και ένας δέκτης αυτών των σημάτων σε κάθε εγκέφαλο. Όμως η ύπαρξη τους δεν έχει ανιχνευτεί στον ανθρώπινο οργανισμό.
Η δεύτερη εξήγηση βασίζεται στην ύπαρξη ενός άγνωστου «φυσικού πεδίου» στο οποίο καταλήγουν οι σκέψεις μας. Η τηλεπάθεια λοιπόν με κάποιον τρόπο συλλαμβάνει τις δονήσεις από αυτό το πεδίο.
Παρόλα αυτά δεν υπάρχουν κάποια στοιχεία για την ύπαρξη κάποιου τέτοιου πεδίου. Επιπλέον εάν υπήρχε θα κατακλυζόμασταν από τα τρισεκατομμύρια των σκέψεων τις οποίες έχει αφήσει πίσω του κάθε ανθρώπινο όν.
Είναι αδιανόητο να μπορέσει να φανταστεί κάποιος με ποιον τρόπο ένα μυαλό θα μπορούσε να λάβει τα μηνύματα που χρειάζεται και να αγνοεί όλα τα υπόλοιπα. Εάν όμως είχε την δυνατότητα να επιλέξει, ποια θα ήταν τα κριτήρια αυτής της επιλογής; και ποιος θα ήταν ο μηχανισμός που θα βοηθούσε σε κάτι τέτοιο;
Οι επιστήμονες έχουν επιχειρήσει να εξασφαλίσουν κάποιες αποδείξεις για την ύπαρξη της τηλεπάθειας. Πρωτοπόρος σε μια τέτοια προσπάθεια ήταν ο Joseph Banks Rhine από το πανεπιστήμιο Duke, στην βόρεια Καρολίνα της Αμερικής. Το 1927, ο Rhine εκτέλεσε ένα από τα πιο διάσημα πειράματα σε αυτό το επιστημονικό πεδίο.
Ο Rhine εξέτασε εκατοντάδες ανθρώπους χρησιμοποιώντας ειδικές κάρτες, οι οποίες είχαν κατασκευαστεί από τον συνάδελφό του, Karl Zener. Αυτές οι κάρτες που ονομάζονται κάρτες Εξωαισθητηριακής Αντίληψης (ESP) ήταν 25 και ανά 5 είχαν στην επιφάνεια τους ένα συγκεκριμένο σύμβολο (αστέρι, σταυρό, κύκλο, ορθογώνιο ή 3 κυματιστές γραμμές).
Αφού οι κάρτες ανακατεύτηκαν, οι εθελοντές επιχείρησαν να μαντέψουν το σύμβολο της κάρτας μετά από την νοερή αποστολή σημάτων από ένα άτομο ο οποίο είχε την κάρτα.
Ο αριθμός των σωστών απαντήσεων στη συνέχεια συσχετίστηκε με τον παράγοντα της τύχης.
Μετά από χρόνια πειραμάτων αποκαλύφτηκε ότι τόσο οι «πομποί» αλλά και οι «δέκτες» των μηνυμάτων επηρεάστηκαν αρκετά από τον παράγοντα της τύχης. Για αυτό το λόγο η εκδοχή της ύπαρξης του φαινομένου της τηλεπάθειας απορρίφθηκε.
Σήμερα, οι προσπάθειες συνεχίζονται. Ο Δρ Mario Varvoglis από το Διεθνές Ινστιτούτο Μεταφυσικής στο Παρίσι, από τα τέλη του 1970 χρησιμοποιεί μια συσκευή Δερματικής Γαλβανικής Απόκρισης (μια μηχανή η οποία ανιχνεύει τις ψυχολογικές μεταβολές του ατόμου), σε παρόμοια πειράματα με αυτό του Rhine.
Ο Varvoglis ισχυρίζεται ότι κατά τη διάρκεια της αποστολής των σημάτων, τα επίπεδα της ψυχολογικής μεταβολής είναι υψηλότερα σχέση με μια περίοδο χαλάρωσης στον δέκτη αυτών των σημάτων.
Ο Varvoglis υποστηρίζει ότι αυτό το γεγονός αποδεικνύει ότι το σώμα μπορεί να λαμβάνει ένα μήνυμα αλλά το σώμα πολλές φορές είναι ανίκανο να το αντιληφθεί εάν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες ψυχολογικές συνθήκες.
Η επιστήμη δεν είναι σε θέση να ελέγξει πλήρως τέτοιες ασυνήθιστες μορφές επικοινωνίας. Καθώς μαθαίνουμε περισσότερα για τον εγκέφαλο, ίσως μια μέρα να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε τις επικοινωνιακές δυνατότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Ενώ η επιστήμη δίνει αρνητική απάντηση για την ύπαρξη της τηλεπάθειας σήμερα, ίσως υπάρχουν πολλά ακόμα που μπορεί να αποκαλυφτούν. Ίσως οι φάλαινες μας αποκαλύψουν μια μέρα μια νέα αλήθεια.
