ΑρχικήΨυχαγωγίαMovies-seriesΤρεις κούκλες κι εγώ (1960 ταινία)

Τρεις κούκλες κι εγώ (1960 ταινία)

Κι ενώ η δεκαετία αλλάζει και η χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου αρχίζει να γίνεται ιστορική πραγματικότητα, κι ενώ οι ταινίες στον κινηματογράφο γυρίζονται μαζικά, είδωλα δημιουργούνται και οι αίθουσες γεμίζουν, κι ενώ οι μεγάλες εταιρίες παραγωγής (π.χ. Φινος Φιλμ) εξοπλίζονται με μηχανήματα εξελιγμένης τεχνολογίας για τα μέχρι τότε δεδομένα, μία κατάσταση συνεχίζει να μένει στάσιμη στην ελληνική πραγματικότητα του κινηματογράφου. Κι αυτή δεν είναι άλλη από τη μαζική παραγωγή ταινιών που δεν καταφέρνουν να σταθούν στο ποιοτικό επίπεδο που θα έπρεπε.

Ένα τέτοιο παράδειγμα ταινίας είναι και το έργο Τρεις Κουκλες κι Εγω σε σκηνοθεσία Νίκου Τσιφόρου και σενάριο του ιδίου και του Πολύβιου Βασιλειάδη. Η ταινία έχει έξυπνη υπόθεση για κωμωδία. Ένας φιλήσυχος λογιστής που εργάζεται στον οίκο μόδας «Χρύσα», αναλαμβάνει να αυξήσει τις πωλήσεις του οίκου, παίρνοντας τρία μανεκέν και φεύγοντας για τα ελληνικά νησιά για να διαφημίσει τα ρούχα του οίκου. Στο καράβι όμως γνωρίζεται με έναν επιχειρηματία που προσπαθεί να ταξιδέψει «ινκόγκνιτο» για να γλιτώσει από ένα σκάνδαλο κι έτσι ανταλλάζουν ονόματα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τραγελαφικές καταστάσεις!

Ως εδώ καλά τα πράγματα. Γλυκιά πλοκή και λαμπρό επιτελείο ηθοποιών (Ντινος Ηλιοπουλος, Νικος Ριζος, Μαρω Κοντου, Μαρθα Καραγιαννη). Τα πράγματα δεν εξελίσσονται και τόσο ευνοϊκά για την ταινία, αφού «υποφέρει» τρομερά στο σενάριο και η σκηνοθεσία της είναι παραπάνω απλοϊκή από όσο θα έπρεπε. Ο Νίκος Τσιφόρος, παρά το γεγονός πως αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα ονόματα στο χώρο του κινηματογράφου την προηγούμενη δεκαετία, στις αρχές του 1960 η παραγωγή του είναι μειωμένη και γυρίζει λίγες εμπορικές ταινίες πριν τελειώσει η καριέρα του, ένα χρόνο μετά το γύρισμα αυτού το φιλμ, το 1961.

Αυτό που κάνει το Τρεις Κουκλες κι Εγω να μοιάζει «φτωχό αδερφάκι» δίπλα σε ταινίες της ίδιας χρονιάς (Το Κοροϊδακι της Δεσποινιδος, Τα κιτρινα Γαντια, κ.α) είναι η απουσία διαλόγων! Καλά, δεν εννοούμε πως η ταινία είναι παντομίμα! Απλά οι διάλογοι είναι λίγοι και ιδιαίτερα φτωχοί, ενώ δίνεται έμφαση στη μουσική (Όλα τα μπράβο στον Μιμη Πλεσσα που από το 1960 και μετά γίνεται –σχεδόν- ο αποκλειστικός μουσικός της Φινος Φιλμ) και στις εικόνες. Καθόλου άσχημη ιδέα., αλλά όχι και τόσο κατάλληλη για το σκεφτικό πάνω στο οποία στηρίζεται το Τρεις Κουκλες κι Εγω.

Αντίφαση υπάρχει όμως και στην επιλογή του επιτελείου των ηθοποιών. Ένας από τους κύριους ερμηνευτές, ο Γιωργος Λευτεριωτης που ενσαρκώνει τον επιχειρηματία Ανδρέα Λαρή, είναι «άχρωμος» για το ρόλο του και η όποια γοητεία διαθέτει χάνεται δίπλα στο μοναδικό ταλέντο του Ντίνου Ηλιόπουλου. Και η Ντινα Τριαντη όμως στο ρόλο της Μαρίνας, δεν καταφέρνει να κερδίσει το στοίχημα δίπλα στις Μαρω Κοντου και Μαρθα Καραγιαννη που ενσαρκώνουν την Ντόλη και Λένα αντίστοιχα.

Η Μαρω Κοντου έχει ξεκινήσει την καριέρα της στον κινηματογράφο μαζί με την Μαιρη Χρονοπουλου στην ταινία Χαρουμενο Ξεκινημα του Ντίνου Δημόπουλου το 1954 και το 1960 κρατάει έναν από τους πρώτους ρόλους στα «κίτρινα γάντια», με αποτέλεσμα ο ρόλος του μανεκέν σε αυτήν την ταινία να φαίνεται τόσο ασήμαντος και μικρός για την ψηλή και όμορφη πρωταγωνίστρια.

Αυτή που αδικείται όμως πολύ, είναι το τρίτο μανεκέν της παρέας, η Μαρθα Καραγιαννη. Παρόλο που ο δυναμισμός του ρόλου της της επιτρέπει να ξεχωρίσει από τις υπόλοιπες και το ταίριασμά της με τον κοντό του ελληνικού κινηματογράφου, τον μοναδικό Νικο Ριζο είναι αν μη τι άλλο αρκούντως απολαυστικό (προσέξτε ιδιαίτερα τη σκηνή στην οποία ο Ριζος ξεσκονίζει την καρέκλα και αντί να προτείνει στην παρτενέρ του, την Καραγιαννη, να καθίσει, κάθεται ο ίδιος), η Μαρθα Καραγιαννη, «το κορίτσι που τα έκανε όλα και τα έκανε τέλεια», ελάχιστα στοιχεία από τη λάμψη της μπορεί να δείξει. Στοιχεία που την έκαναν ένα από τα πρώτα ονόματα του μιούζικαλ λίγα χρόνια αργότερα, αφού ήταν τέλεια χορεύτρια, σπουδαία κωμικός και λαμπερή γυναίκα πάνω από όλα.

Ποιος σώζεται ολοκληρωτικά και σώζει αυτήν την ταινία; Ποιος άλλος από τον μοναδικό Ντίνο Ηλιόπουλο, που ερμηνεύει τον Μανώλη, το λογιστή που πρέπει να βγάλει το φίδι από την τρύπα για τον οίκο μόδας «Χρύσα».

Ο Δρακος / Κουνδουρος / 1955

«Συγκλονιστική ερμηνεία του Ντίνου Ηλιόπουλου. Ερμηνεία που του άνοιγε ένα δρόμο μεγάλου ηθοποιού, που όμως δεν τον ακολούθησε στα κατοπινά του χρόνια. Μπλεγμένος στα γρανάζια των παραγωγών, παρέμεινε ένας πολύ καλός εμπορικός κωμικός»

  • Γιάννης Σολδάτος
  • «Ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου»

«Ηθοποιός με κομψότητα, στυλ, φινέτσα και σπάνιο ήθος, ο Ντίνος Ηλιόπουλος έπαιξε στον Δρακο του Κούνδουρου το 1955, αλλά μπόρεσε να διασωθεί απ΄ την κακιά φήμη του «αντιεμπορικού» που πήγαν να του προσάψουν. Έτσι, υπάρχει αποτυπωμένη η μορφή και η δαντελένια ερμηνεία του σε μια σειρά υπέροχων κωμωδιών…»

  • Ιάσων Τριανταφυλλίδης
  • «Στο τέλος μιλάει το πανί»

Ένας ηθοποιός , η μοναδική ερμηνεία του οποίου του επιτρέπει να δέχεται υποστηριχτές από κάθε είδος κινηματογράφου, τόσο του ποιοτικού όσο και του εμπορικού, κατάφερε με τον ξεχωριστό τρόπο του να δημιουργήσει ένα ευρύ φάσμα χαρακτήρων. Χαρακτήρες όπως ο ερωτευμένος καθηγητής (Διαγωγη Μηδεν, 1949), ο ξένοιαστος τυχοδιώκτης (Γλεντι Λεφτα και Αγαπη, 1955), ο τίμιος υπάλληλος που γίνεται θύμα (Το Κοροϊδακι της Δεσποινιδος, 1960), ο μικροαπατεώνας (Ζητειται Ψευτης, 1961), ο γόης (Τεσσερις Νυφες κι ενας Γαμπρος, 1958) και τόσοι άλλοι που έμειναν στην ιστορία του κινηματογράφου.

Ένας απολαυστικός ρόλος είναι αυτός που ερμηνεύει και στο Τρεις Κουκλες κι Εγω. Είναι ο ήσυχος ανθρωπάκος που μαθαίνει στην μεγάλη ζωή και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τις αναποδιές που βρίσκονται στο δρόμο του. Οι δικές του ατάκες είναι οι μοναδικές που προκαλούν τα γέλια, ενώ ο χορός του σε μία από τις σκηνές με τη Μαρω Κοντου, είναι ένα ακόμα αποδεικτικό στοιχείο του πολύπλευρου ταλέντου του.

  • Τι αξίζει να θυμάται, λοιπόν, κανείς από αυτήν την ταινία;
  • Τη μουσική και τα τραγούδια του Μιμη Πλεσσα (απολαυστική η ερμηνεία από τον Ηλιόπουλο του τραγουδιού «το κλαρίνο»)
  • Το χορό τσα-τσα του Ηλιόπουλου και της Μαρω Κοντου
  • Τις ατάκες του Ντίνου: «ο έρωτας παιδί μου είναι σαν τις αμοιβάδες. Γι αυτό πρέπει να είναι αμοιβαίος»
  • Τα όμορφα κορίτσια με τα baby-doll που ανοίγουν τις πόρτες για να δεχτούν τις τουαλέτες
  • Το ξύλο που τρώει ο Μανώλης (Ηλιόπουλος) από το ζηλιάρη σύζυγο και μετά, όταν μαθαίνει πως τον πέρασε για τον επιχειρηματία, το γέλιο του γιατί υποστηρίζει πως ο καημένος τον έδειρε έκανε λάθος!
  • Τη Μαιρη Λιντα να ερμηνεύει τη ναζιάρα «τίγρη» που έχει έναν εραστή και έναν αρραβωνιαστικό
  • Τον Τολη Βοσκοπουλο σε ρόλο κομφερασιέ και τη φωνή του Θανάση Βέγγου σε έναν από τους κομπάρσους

Κλείνοντας, παραθέτω ένα από τους διάλογους του Ηλιόπουλου με την αγαπημένη του την Μαρίνα, ενώ είναι στην παραλία:

  • Μαρίνα: Δε θα πέσεις;
  • Μανώλης: όχι γιατί θα βραχώ.
  • Ε και;
  • Αφού είμαι στεγνός γιατί να βραχώ; Θα βραχώ και μετά θα βγω έξω να στεγνώνω;
  • ναι!
  • Προτιμώ να στεγνώνω απευθείας.

Βαθμολογία: 4.5 / 10 (για την απολαυστική ερμηνεία του Ντίνου Ηλιόπουλου)

Τραγουδιστική ατάκα από την ταινία: «και πιρουλί και πιρουλά και πιρουλί λουλί λουλά!»

Στέλιος Θεοδωρίδης
Στέλιος Θεοδωρίδης
Ο ήρωας μου είναι ο γάτος μου ο Τσάρλι και ακροάζομαι μόνο Psychedelic Trance
RELATED ARTICLES

Αφήστε ένα σχόλιο

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Πρόσφατα άρθρα

Tηλέφωνα έκτακτης ανάγκης

Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος: 11188
Ελληνική Αστυνομία: 100
Χαμόγελο του Παιδιού: 210 3306140
Πυροσβεστική Υπηρεσία: 199
ΕΚΑΒ 166