Η οικογένεια είναι αυτό ακριβώς που υποδηλώνει για αυτήν ο τίτλος της ταινίας, είναι θεότρελη. Γυναικοκρατούμενη και κακομαθημένη έχει εξοστρακίσει από την οικία την «κεφαλή» του σπιτιού, τον φοβισμένο πατέρα Στέλιο (Διονυσης Παπαγιαννοπουλος) και τα θηλυκά μέλη της κάνουν ό,τι τους έρθει στο κεφάλι. Η μητέρα Τζίνα (Μαιρη Αρωνη) που προσφωνείται χαϊδευτικά από τις ατίθασες αλλά κατά τ’άλλα χαριτωμένες κορούλες της Πάστα Φλώρα, ζει σ’έναν εντελώς δικό της κόσμο όπου η επικοινωνία με το γύρω της περιβάλλον περιορίζεται και προσδιορίζεται από τη έντονη αφηρημάδα και αδιαφορία της. Η Μίκα (Τζενη Καρεζη), η μεγαλύτερη κόρη, βρίσκεται ξαφνικά μπλεγμένη, ή μάλλον μπερδεύει όλους τους άλλους με τη συμπεριφορά της όταν επιστρέφει από ένα ταξίδι της στη Βενετία με έναν …σύζυγο συνοδεία, τη στιγμή μάλιστα που είναι ήδη αρραβωνιασμένη με τον Μίκη (Δημητρης Καλιβωκας). Ο υποψήφιος γαμπρός και νυν αρραβωνιαστικός Μίκης είναι ένα μείγμα αρσενικής Μίκας και Πάστα Φλώρας, μια προσωπικότητα υπό διαμόρφωσή ακόμα που χρειάζεται την έγκριση του μπαμπά του για οτιδήποτε αφορά τη ζωή του, ακόμα και για τα συναισθήματά του. Η Σίσσυ (Κατερινα Γωγου) , η μικρότερη κόρη , αλλάζει τα φλερτ σαν τα πουκάμισα και κανείς δεν μπορεί να της επιβληθεί μέχρι που ο Ανδρέας (Αλεκος Αλεξανδρακης) κάνει την παρουσία του . Είναι ο νέος σύζυγος της Μίκας και σκοπεύει να γίνει ο άνδρας του σπιτιού.
Ο Ανδρέας γοητευτικός, σκληρός και αποφασισμένος θα εισβάλλει στην καινούρια του οικογένεια και θα κάνει ριζικές αλλαγές. Η παρουσία του μέσα στο σπίτι και η πρώτη του γνωριμία με τα μέλη της οικογένειας θα είναι εντυπωσιακή. Η Σίσσυ μετά την πρώτη γνωριμία μαζί του θα βρεθεί κλεισμένη στο δωμάτιό της να περιποιείται δήθεν τις πληγές της με οινόπνευμα και το πρώτο καβγαδάκι ανάμεσα στους νεόνυμφους θα κάνει την εμφάνισή του. Και ενώ φαινομενικά τουλάχιστον οι γυναίκες κινούν τα νήματα σ’αυτή την υπόθεση ακολουθώντας το πρότυπο της εποχής για χειραφέτηση και εκδήλωση έντονα δυναμικής συμπεριφοράς από το «ασθενές» φύλο, στην ουσία η παρουσία ενός άνδρα και συγκεκριμένα του Ανδρέα είναι αυτή που θα καταφέρει να επιβληθεί και να ισορροπήσει την κατάσταση. Αυτό που τελικά περνάει σαν μήνυμα ή ίσως σαν υπολανθάνουσα μομφή είναι πως η ισορροπία και η επίτευξη της οικογενειακής γαλήνης είναι αρμοδιότητα του άνδρα και μόνο από αυτόν μπορούμε να περιμένουμε την αλλαγή μέσα από τη σταθερή δύναμη που εκπέμπει.
Αυτό όμως είναι μόνο η αρχή. Ο Ανδρέας με την βοήθεια του πεθερού του καταστρώνει τα πιο εκπληκτικά σχέδια και τις πιο απίθανες σκηνές για να επιβάλλει την τάξη στη ζωή της γυναίκας του και της οικογένειάς της εκδηλώνοντας μάλιστα μια συμπεριφορά πονηριάς και καπατσοσύνης που συνήθως αποτελεί γυναικείο γνώρισμα και προνόμιο. Σκαρφίζεται μια αρραβωνιαστικιά για τον Στέλιο, εμπλέκει στο παιχνίδι την αδερφή του Νανά (Λιλη Παπαγιαννη) και πετάει έξω από το σπίτι το νεαρό φίλο της κουνιάδας του, το Μίλτο (Αλεκος Τζανετακος). Το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό. Ο Μίκης, που βρίσκεται στον αντίποδα της προσωπικότητας του Ανδρέα και η όλη του αδυναμία συνηγορεί ακριβώς υπέρ της ενίσχυσης της εικόνας του αντίζηλού του, εγκαταλείπει την Ελλάδα κατόπιν προτροπής του πατέρα του για την Αγγλία με σκοπό να γίνει άντρας, η Μίκα εξοργισμένη στη θέα του Ανδρέα με μια άλλη γυναίκα ξεμαλλιάζει στην κυριολεξία τη Νανά και όλοι μαζί καταλήγουν στο αστυνομικό τμήμα όπου και ξεκαθαρίζεται η σχέση Ανδρέα – Νανάς, ο Στέλιος επιστρέφει στο σπίτι του και η Πάστα Φλώρα αρχίζει κάπως να συνέρχεται και να αναπτύσσει κάποιους επικοινωνιακούς κώδικες με το περιβάλλον της χωρίς βέβαια να χάνει την εντυπωσιακή της αδιαφορία από την αρχική της εικόνα Με μικροκαβγάδες και παρεξηγήσεις οι σχέσεις του ζευγαριού αποκαθίστανται και οδηγούμαστε στο τέλος της ταινίας με κάποια φανταστικά σκηνικά από το περιβάλλον της Βενετίας.
Το χαρακτηριστικό στοιχείο της ταινίας που οδηγεί και στην επιτυχία της είναι η υπερβολή σε όλα τα επίπεδα. Το σενάριο του υΝίκου Τσιφόρο και του Πολύβιου Βασιλειάδη ξεδιπλώνει τις αντιδράσεις των ηρώων, τους χαρακτήρες και την εξέλιξη αυτής της ασυνήθιστης ιστορίας με ιδιαίτερα κωμικό τρόπο στηριζόμενο αποκλειστικά σ’αυτή την υπερβολή. Τίποτα δεν είναι απόλυτα φυσιολογικό , οι συμπεριφορές είναι απρόβλεπτες , κανείς δε φαίνεται να αντιδρά όπως θα έπρεπε και και ο σκηνοθέτης Ντινος Δημοπουλος στηρίζει με απόλυτη σταθερότητα αυτή τη σεναριακή ιδέα κάτι που δεν είναι και το ευκολότερο εγχείρημα καθώς θεωρώ πως η διαμόρφωση ενός τέτοιου στόρι σε κινηματογραφική ταινία χρειάζεται ιδιαίτερους χειρισμούς. Ωστόσο, εκεί που φαίνεται να χάνει τον έλεγχο ο Δημοπουλος είναι στα χορευτικά νούμερα των ηθοποιών με τα οποία προσπαθεί να συλλάβει κάτι από τη γιορταστική ατμόσφαιρα του καρναβαλιού της Βενετίας, κλείνοντας έτσι τον κύκλο της γνωριμίας του ζευγαριού. Η επιλογή όμως αυτή μοιάζει με μπάλωμα που προσπαθεί να καλύψει κάποια κενά καταλαμβάνοντας όμως ζωτικό χώρο από την ταινία που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί περισσότερο δημιουργικά με τη δράση της εξαιρετικής ομάδας ηθοποιών που διέθετε.
Οι ερμηνείες από τη Μαιρη Αρωνη και τον Διονυσης Παπαγιαννοπουλος είναι απολαυστικές και για μένα τουλάχιστον δεδομένης επιτυχίας ενώ το δίδυμο Καρεζη – Αλεξανδρακης, για άλλη μια φορά μαζί κινηματογραφικά, δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Ιδιαίτερα επίσης κομψά και με εντυπωσιακά σχέδια και χρώματα είναι τα ρούχα και οι τουαλέτες που οι δύο πρωταγωνίστριες αλλάζουν στη διάρκεια της ταινίας και δείχνουν την εξαιρετική καλαισθησία των συντελεστών καθώς και το ευρύτερο ενδιαφέρον που είχε αρχίσει να διαφαίνεται για το χώρο της μόδας που έβρισκε τρόπο έκφρασης πλέον και μέσα από τον κινηματογράφο.
Με τη μουσική του Μίμη Πλέσσα να δίνει μια επιπλέον ευχάριστη νότα στην εξέλιξη της υπόθεσης το Μια τρελλη τρελλη Οικογενεια είναι μια διασκεδαστική κωμωδία που συνδυάζει την κομψότητα και το γέλιο χωρίς να ξεφεύγει, παρόλη την υπερβολή της, από τη σωστή μεταξύ τους αναλογία.
- Βαθμολογία: 6,5/10
. Η οικογένεια είναι αυτό ακριβώς που υποδηλώνει για αυτήν ο τίτλος της ταινίας, είναι θεότρελη){kind=link}