Στο προηγούμενο άρθρο είχαμε ασχοληθεί εκτενώς με τον αλφισμό, δηλαδή την κατάσταση όπου ο ανθρώπινος οργανισμός δεν παράγει χρωστικές, και περί μελανισμού, την κατάσταση όπου υπερπαράγει μελανίνη. Λίγο ασπρόμαυρα δεν τα είδαμε τα πράματα; Προφανώς όπως γνωρίζουμε όλοι, το ανθρώπινο είδος δεν εντοπίζεται μόνο σε δύο χρώματα, δηλαδή σε λευκό και μαύρο, αλλά υπάρχει σε έναν ακόμη πιο διευρυμένο εύρος χρωμάτων, συμπεριλαμβανομένων και των αποχρώσεων, – άσχετα αν ορισμένες φορές ετούτη η κατάσταση οφείλεται και σε κάποιες ασθένειες.
Μπλε άνθρωποι; Πορτοκαλί; Άντε και σε ροζάκι που είναι της μόδας, μου τρέχεις με εκείνα τα ροζ μπλουζάκια στον δρόμο ή τις ροζ γραβατούλες κοτζάμ μαντραχαλάς και σε ενοχλεί -λέει- το χρώμα του αράπακλα.
Και όμως υπάρχουν αυτά τα χρώματα στους ανθρώπους. Το καλύτερο; Μπορείς να τα προκαλέσεις και στον ίδιο σου τον εαυτό αν το προσπαθήσεις λίγο. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται ούτε τόσο απίθανο. Παρακάτω σου δίνω, χωρίς πολλές-πολλές εισαγωγές διότι τις βαρέθηκες, 3 υπέροχους τρόπους για να αλλάξεις το χρώμα του δέρματός σου!
Καροτένωση
Πάμπολλες φορές έχεις ακούσει την “σοφία” πως “ότι τρως είσαι”. Άλλοτε στο έχουν αναφέρει ως αυτονόητο, άλλες φορές το διάβασες σε κάποιο αντίστοιχο-των-self-help διατροφικών βιβλίων και μια φορά μπορεί να πέρασε από το ελαφρύ μυαλουδάκι σου σε μια κρίση οξείας ευφυίας, πως άπαξ και οι δομικοί λίθοι του σώματός σου προέρχονται από την τροφή σου, πιθανόν το είδος και η ποιότητά τους να το επηρεάζουν.
Παρ’ ολ’ αυτ’α αν το μούλικό σου καθώς τρώει με το ζόρι την σαλάτα του ή τα φρούτα του γυρίσει και σε ρωτήσει “αν τρώω πολλές φράουλες θα κοκκινίσω και αν τρώω πολλά καρότα θα γίνω πορτοκαλί;“, πιθανότατα θα το χαϊδέψεις στο κεφάλι με χαμόγελο και στοργή: το μόνο που το σώζει είναι η ηλικία του και το ότι είναι βλαστάρι σου, πράγμα που αυτομάτως μετατρέπει οποιαδήποτε καθυστερημενιά του σε χαριτωμενιά.
Πάμε να πούμε το αυτονόητο: δεν θα γίνει πράσινο αν το έχεις βάλει να βοσκάει την ρόκα και το μαρούλι με τις γαβάθες, ούτε φυσικά και πρόκειται να γίνει κόκκινο από τις φράουλες… Τα καρότα όμως μπορούν να κάνουν τον μικρό σου φωστήρα πορτοκαλί και εσένα πανικόβλητο, όταν μπερδέψεις την αλλαγή χρώματος με τον ίκτερο. Καλωσόρισες στον κόσμο της καροτένωσης!
Ας πιάσουμε το κουβαράκι από την αρχή, βγάζοντας το καρότο από “εκεί που το έχασες” και τοποθετώντας το στο ερευνητικό μας τραπέζι για μελέτη. Αν το πλύνεις πρώτα θα διαπιστώσεις πως το χρώμα του δεν είναι καφετί αλλά πορτοκαλί, γεγονός που το οφείλει σε μια ουσία: το βήτα καροτένιο. Το βήτα καροτένιο ίσως το έχεις ακουστά ως “προβιταμίνη άλφα“, με απλά λογάκια ο οργανισμός σου χρησιμοποιεί το βήτα-καροτένιο για να φτιάξει την βιταμίνη Α.
Κάτι άλλο που θα μας βοηθήσει παραπάνω να καταλάβουμε τι παίζει, είναι η φύση αυτής της ένωσης: αν δεις το μόριο της θα καταλάβεις -νταξ, Πρωταπριλιά- πως είναι ένα μόριο λιπόφιλο, ανήκει δηλαδή στις ουσίες που μπορούν να διαλυθούν στο λίπος σου (όπως το THC της… κάνναβης) και κατά συνέπεια να κάνουν πολύ καιρό για να φύγουν από τον οργανισμό σου. Το τελικό κομματάκι του παζλ μπαίνει στην θέση του όταν ψάξεις και βρεις πως το καροτένιο μετατρέπεται σε βιταμίνη Α στο συκώτι σου, σε σχετικά μικρό ποσοστό.
Πιθανότατα το μεγαλύτερο ποσοστό από το καροτένιο που θα απορροφηθεί “τρέχει” στο αίμα σου αμετάβλητο και… έτοιμο να συσσωρευτεί στο λίπος σου, βάφοντάς το πορτοκαλί/κίτρινο! Αποτέλεσμα: το υποδόριο λίπος σου που έχει βαφεί για τα καλά σε κάνει να μοιάζεις με ικτερικό! Αν δεν σου αρέσει το χρώμα σταμάτα να λαμβάνεις μεγάλες ποσότητες καροτενίου και η κατάσταση θα αντιστραφεί!
Σημειώσεις
H βιταμίνη Α που προέρχεται από το καροτένιο είναι και αυτή λιπόφιλη με αποτέλεσμα να μπορείς να συσσωρεύσεις μέσα σου ποσότητες της, ικανές να προκαλέσουν τοξικότητα. Τι είδους τοξικότητα; Τέτοιου είδους που αν διαβάσεις τις παρενέργειες θα νομίσεις πως διαβάζεις χαρτάκι αυτών των “κακών φαρμάκων”: ναυτία, εμετούς, χάσιμο μαλλιών, ξεφλούδισμα δέρματος, πονοκέφαλους και τερατογενέσεις στις έγγυους. Η δόση είναι αυτή που κάνει το δηλητήριο! Στην καροτένωση όμως δεν κινδυνεύεις από αυτά τα συμπτώματα, διότι όπως είπαμε πολύ μικρό ποσοστό μετατρέπεται σε βιταμίνη Α!
Από την καροτένωση και ορισμένες φορές από υπερβιταμίνωση Α κινδυνεύουν οι… μανιώδεις χορτοφάγοι αλλά και το συκώτι ορισμένων αρκτικών ζώων. Τα φρούτα και τα λαχανικά που περιέχουν μεγάλες ποσότητες καροτενίου ίσως να μην είναι όλα πορτοκαλί όπως φαντάζεσαι! Μερικά παραδείγματα είναι: μπρόκολο, σύκα, ροδάκινα, μήλα, αγγούρια, φασόλια και σπανάκι!
Η βιταμίνη Α αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου σε καπνιστές! Τους μισείς; Τάισε τους καρότα και σκάσε μούρη μετά από 10 χρόνια, όταν θα ρωτάνε γιατρό που βγαίνει από το εργαστήριο την μνημειώδη ερώτηση “Whats up Doc?“.
Ένας γρήγορος τρόπος για να ξεχωρίσεις αν το βλαμάδι που ήρθε έντρομο να του πεις τι έχει έφαγε πολλά καρότα ή έχει ίκτερο είναι ο εξής: κοίτα τα μάτια του (τον επιπεφυκότα συγκεκριμένα, το ασπράδι των ματιών) και κάτω από τα βλέφαρά του. Στον ίκτερο είναι βαμμένα από την χολερυθρίνη, στην καροτένωση είναι φυσιολογικά.
Αργυρία
Εδώ δεν αναφερόμαστε στην nervosa, αναφερόμαστε σε κάτι εξίσου ενδιαφέρον. Την περίπτωση που το δέρμα σου αλλάζει χρώμα, κάνοντας σε να θυμίζεις τον μπάρμπα-Στρούμφ, αλλά σε πιο μεταλιζέ εκδοχή — μια εμφάνιση που αν είσαι άντρας θα αρέσει τόσο πολύ στο άλλο φύλο που θα δώσει νέο νόημα στην φράση “blue balls“. Αν από την άλλη είσαι γυναικά, όλο και κάποιον παλαβιάρη πωρωμένο με το Avatar θα βρεις να γουστάρει (αν δεν πετύχει αυτό ρίξε και καμιά ατάκα για τον Αμαζόνιο, την επανάσταση και τις κακές πολυεθνικές και όλο και κάτι θα τσιμπήσεις).
Η αργυρία προκαλείται από -surprise, surpise- τον άργυρο (το ασήμι) που αν τον αναπνέεις, έρχεσαι σε επαφή μαζί του ή τον τρως σε χρόνια βάση συσσωρεύεται μέσα σου και αδυνατεί να φύγει. Μια πληθυσμιακή ομάδα που έχει παρατηρηθεί κατά κόρον είναι οι εργάτες σε μεταλλεία ή εργοστάσια επεξεργασίας ασημιού.
Πως δουλεύει όμως η αλλαγή του χρώματος με τον άργυρο; Πώς είναι δυνατόν να αλλάξεις χρώμα από αυτό το μέταλλο; Η απάντηση βρίσκεται στο ύποπτο “παρελθόν” του αργύρου, τότε που είχε στενές σχέσεις με την κερά-φωτογραφία και το ρίχνανε μαζί στην δαγγεροτυπία. Ουσιαστικά οι άνθρωποι που έχουν αργυρία αποτελούν… ζωντανά φωτογραφικά χαρτιά! Ο άργυρος συσσωρεύεται στο δέρμα τους σε διάφορες μορφές αλλά κυρίως στην μορφή του θειώδους αργύρου — αυτή η μορφή αλλά και άλλες “σκουραίνουν” σε χρώμα όταν εκτεθούν σε φως, ακριβώς όπως θα έκανε ένα φωτοευαίσθητο χαρτί…
Θεραπεία; Δεν υπάρχει, η κατάσταση είναι μόνιμη… μια ιδέα είναι να αντικαταστήσουν όλες τις λάμπες του σπιτιού τους με κόκκινες, να στήσουν έναν φωτογραφικό θάλαμο έτσι για να μην πάνε χαμένες τόσες λάμπες και να στείλουν κάποιον να τους φέρει μια καραμπίνα, διότι κάθε που βραδιάζει θα τους έρχονται πολλοί ενδιαφέροντες επισκέπτες που πέρασαν από έξω και… “είδαν φως και μπήκαν“.
Σημειώσεις
Η αργυρία αποτελεί μόνο αισθητικό πρόβλημα, κατά παράξενο τρόπο δεν προκαλεί προβλήματα στην υγεία! Αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, διότι οι δηλητηριάσεις από μέταλλα συνήθως είναι τραγικές (αρσενικό, μόλυβδος, υδράργυρος κτλ). Heavy metal φάσεις, που θα έκαναν και τον πιο χαρντκορά μεταλλά να αλλάξει τρεις φορές κάλτσες από τις όχι-και-τόσο-χαρντ-κουράδες που θα έπαιρναν την ταχεία μπατζάκι-παπούτσι.
Σήμερα η αργυρία εμφανίζεται, αλλά όχι τόσο σε άτομα που επεξεργάζονται ασήμι. Τους πήραν τα πρωτεία άτομα που καταναλώνουν μονοατομικό άργυρο (κολλοειδή άργυρο) ως… πανάκεια, μια φάση που δεν είναι τόσο πρόσφατη αλλά συνεχίζει να υπάρχει. Ο άργυρος έχει θεραπευτικές ιδιότητες (όπως και άλλα μέταλλα) αλλά οι παρενέργειες του σε συνδυασμό με το ότι υπάρχουν φάρμακα για τις ίδιες παθήσεις (που δεν έχουν μόνιμες παρενέργειες) τον έχει κατεβάσει σχετικά χαμηλά στην λίστα θεραπειών έναντι μικροοργανισμών.
Αν το ασήμι σου φαίνεται τσίπικο και πολύ fake χρυσή μου, μπορείς κάλλιστα να δοκιμάσεις μια άλλη πάθηση που θα έρθει κουτί στις jet set συνήθειές σου και στους ψωνισμούς σου: την χρυσίαση! Το παθαίνεις, μάντεψε, από συνεχή έκθεση στον χρυσό — αλλά εδώ θα σε απογοητεύσω… Δεν αποκτάς χρυσό χρώμα, απλά γκριζάρεις-μεταλλίζεις. Σύγχρονη πληθυσμιακή ομάδα στην οποία εμφανίζεται: καταναλωτές… κολλοειδούς – μονοατομικού χρυσού. Notice any pattern; Be my guests, τα έχουμε ξαναπεί, η ελευθερία είναι για να την χαίρεσαι όπως νομίζεις εσύ — οπότε συνέχισε ακάθεκτος.
Χημικό μαύρισμα
Είσαι ένα cosmogirl (ή… ακόμα χειρότερα trendy cosmoboy) που έχεις μοντελάρει την ζωή σου με βάση τα πρότυπα του Sex and the City; Έχεις τον διακαή πόθο να μαυρίσεις μέσα στον χειμώνα ή την άνοιξη, για να είσαι έτοιμο το καλοκαίρι για παραλία; Βρίσκεις τις υπέροχα καρκινογόνες λάμπες μαυρίσματος υπερβολικά αργές για την μπιγκαπλιότικη πολυάσχολη ζωούλα σου;
Κανένα πρόβλημα, μπορείς να μαυρίσεις στο λεπτό, έτσι ώστε να είσαι έτοιμη για εκείνον το γάμο της Φιτσαφίτσας το βράδυ, όπου θα πας να επιδείξεις τα καινούργια σου ρούχα, υφάκι, τσαντάκια, παπούτσια — ίσως με όλα τούτα να καπαρώσεις και καμιά ψωλή για να τσιμπολογήσεις όταν γυρίσεις στο σπίτι ξελιγωμένη, διότι “είσαι σε δίαιτα” την τελευταία δεκαετία.
Το μυστικό; Διυδροξυακετόνη (γλυκερόνη, DHA) και κανθαξανθίνη! Η διυδροξυακετόνη είναι μια μικρή ένωση (τριόζη) η οποία έρχεται σε μορφή άσπρης κρυσταλλικής σκόνης, όπως συνήθως αρκετές ενώσεις που έχουν αναχθεί σε σύμβολα συγκεκριμένων πληθυσμιακών ομάδων. Παλαιότερα είχε παρατηρηθεί πως αν αυτή η ένωση πέσει πάνω στο δέρμα σου, σε λίγες ώρες αυτό αρχίζει να αποκτά καφετί χρωματισμό.
Εκκρίνει το δέρμα μελανίνη ως αντίδραση σε αυτή την ουσία; Όχι, όπως ανακάλυψε η Eva Wittgenstein, απλά αντιδρά με τις πρωτεΐνες της ανώτερης στιβάδας του δέρματός σου και τους δίνει αυτό το χαρακτηριστικό χρώμα. Ως ουσία δεν είναι επικίνδυνη, αλλά το μαύρισμα που παρέχει είναι αμφίβολης ποιότητας: σε κάνει να θυμίζεις ρυτιδιασμένη γερμανίδα πρώην τσατσά, που έχει περάσει τους τελευταίους τρεις μήνες κάτω από ντάλα Ελληνικό ήλιο — την έχεις δει σίγουρα σε κάποια παραλία το καλοκαίρι!
Η άλλη ουσία που σε αντίθεση με την διυδροξυακετόνη είναι επικίνδυνη, είναι η κανθαξανθίνη. Αυτή η ουσία είναι ένα… καροτενοειδές που μπορεί να βρεθεί σε φύκη, βακτηρίδια, οστρακόδερμα και μανιτάρια. Αντίθετα με την γλυκερόνη που ψεκάζεται πάνω στο δέρμα, η κανθαξανθίνη καταναλώνεται σε μορφή χαπιού-εκχυλίσματος και έχει την ιδιότητα να βάφει το δέρμα σου προς το “μπρούτζινο” χρώμα ή αν θέλεις να το πούμε πιο ρεαλιστικά… στο χρώμα μιας πιο σκούρης καροτένωσης. Η συγκεκριμένη ουσία έχει κατηγορηθεί για βλάβες στο συκώτι και έχει απαγορευτεί η χρήση της σε πολλές εφαρμογές που αφορούν τρόφιμα. Μη μασάς, αν ψάξεις στην μαύρη αγορά ή αν παραγγείλεις από τα internets τίποτα παράξενα χάπια μαυρίσματος ίσως καταφέρεις να δηλητηριαστείς με αυτήν.
Σημειώσεις
H διυδροξυακετόνη προκαλεί το μαύρισμα του δέρματος με τρόπο παρόμοιο της αντίδρασης Maillard, μια αντίδραση που κάνεις καθημερινά στην κουζίνα σου χωρίς να το γνωρίζεις. Για περισσότερες πληροφορίες χώσου μαζί με τον Στέλιο στην κουζίνα και πάμε για χημείες και μαγειρέματα.
Άλλος ένας τρόπος για να μαυρίσεις είναι τα πεπτίδια melanotan και melanotan II. Αυτά τα δύο αρκετά ενδιαφέροντα συνθετικά πεπτίδια έχουν την ιδιότητα να διεγείρουν τα μελανοκύτταρα του δέρματος επιτείνοντας την παραγωγή μελανίνης. Αν και είχαν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο για ένα φεγγάρι στην ζούλα, πλέον γίνονται επίσημες κλινικές μελέτες για αυτές τους τις ιδιότητες. Μια παρενέργεια που έχει αναφερθεί είναι η σεξουαλική διέγερση και το κύριο μειονέκτημά τους πως -σαν πεπτίδια που είναι- πρέπει να ληφθούν ως ενέσιμα.
Σε αυτή τη φάση πλέον νιώθεις περισσή αυτοπεποίθηση και είσαι έτοιμος να εφαρμόσεις τα παραπάνω για να γουαουάρεις την παρέα σήμερα το βράδυ! Δοκίμασε τα, μόνα τους ή σε συνδυασμούς και δες ποιο look θα συζητηθεί περισσότερο. Στην τελική, το φαίνεσθαι είναι σημαντικότερο του είναι, έτσι κάπως δεν πάει η φάση ανεξαρτήτως τι μας τσαμπουνάς στην θεωρία; Άντε, κόπιασε!
Και που είσαι…; Μην ξεχνιέσαι, μέρα που είναι σήμερα, πρόσεχε μην σε γελάσουν!
