Το «Chariots Of Fire» κυκλοφόρησε το 1981 και πρόκειται για ένα ορχηστρικό θέμα που συνέθεσε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου για τις ανάγκες της ταινίας του Hugh Hudson «Οι Δρόμοι Της Φωτιάς» («Chariots Of Fire»), σε έναν συγκινητικό στοχασμό επί της ευγενούς άμιλλας και του ολυμπιακού ιδεώδους. Στην πραγματικότητα, το μουσικό αυτό θέμα φέρει τον τίτλο «Titles», επειδή ακούγεται στους εναρκτήριους τίτλους της ταινίας, αλλά έγινε ευρύτερα γνωστό ως «Chariots Of Fire».
Αλλά ας κάνουμε πρώτα ένα φλας μπακ στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Ο συγγραφέας Στρατής Μυριβήλης έγραψε τότε για έναν μικρό πιανίστα: «Ανάμεσα στις ευχάριστες εκπλήξεις που με περίμεναν στον Βόλο, ήταν και ένα παιδάκι έξι ή εξήμισυ χρονών που ανακάλυψα προικισμένο με το θείο δώρο του ταλέντου. Ο μικρός αυτός με τις ποδίτσες της πρώτης δημοτικού και με τα γκρίζα γελαστά ματάκια του, είναι από τώρα ένας αυτοδίδακτος μικροσκοπικός συνθέτης. Μου έπαιξε στο πιάνο δύο συνθέσεις του που με κατέπληξαν. Τη μια την έλεγε «Οι καμπάνες» και την άλλη «Ο χορός». Πρέπει να δει κανείς τα μικροσκοπικά δαχτυλάκια του να αγωνίζονται να πιάσουν τις θαυμάσιες συγχορδίες που κανείς δεν του δίδαξε, πρέπει να ακούσει τους χρωματισμούς και τα χαριτωμένα ευρήματά του, για να καταλάβει το νόημα του Ευαγγελιστού που είπε: Πνεύμα ο Θεός και όπου θέλει πίνει».
Το παιδάκι δεν ήταν άλλο από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου! Το 1964, σε ηλικία 21 ετών, έγινε μέλος των Forminx και το 1967 μαζί με τον Ντέμη Ρούσο, τον Λουκά Σιδερά και τον Αργύρη Κουλούρη δημιούργησε τους Aphrodite’s Child με τους οποίους έγινε γνωστός στη διεθνή αγορά. Αργότερα ακολούθησε σόλο καριέρα διαλέγοντας το όνομα Vangelis, το οποίο ήταν πολύ πιο εύκολο να το προφέρουν οι ξένοι.
Τη δεκαετία του 1970 ο Vangelis καθιερώθηκε παγκοσμίως ως ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες ηλεκτρονικής new age μουσικής. Κάπως έτσι, φτάνουμε στο έτος 1978 όταν ο παραγωγός David Puttnam ζήτησε από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου να γράψει τη μουσική για την ταινία του Alan Parker «Το Εξπρές του Μεσονυχτίου» (Midnight Express). Όμως ο Παπαθανασίου ήταν κουρασμένος και είχε πεθυμήσει το σπίτι του. Έτσι, προτίμησε να κάνει διάλειμμα και να επισκεφτεί την οικογένειά του που είχε να τη δει χρόνια. Όσο για τη μουσική της ταινίας, αυτή την ανέλαβε ο Giorgio Moroder, ο οποίος κέρδισε μάλιστα και το Oscar.
Το 1980, σε ένα party στο σπίτι του σκηνοθέτη Hugh Hudson, ο Παπαθανασίου συνάντησε τον Puttnam και τον Parker. Ο ίδιος ο Παπαθανασίου είπε γι’ αυτή τη συνάντηση:
«Μου είπαν πως ήταν κρίμα που δεν έγραψα τη μουσική για το «Εξπρές του Μεσονυχτίου» και έχασα έτσι την ευκαιρία για το Oscar. Όμως ο Hudson και ο Puttnam μου είπαν πως δεν πειράζει, θα έχω άλλη ευκαιρία στην ταινία που ετοίμαζαν, να γράψω τη μουσική και να πάρω το Oscar. Θυμάμαι πως τους είπα ότι αυτά δεν συμβαίνουν έτσι απλά, ούτε κάθε μέρα. Το καλοκαίρι του 1981 με πήρε τηλέφωνο ο Hudson και, αφού συναντηθήκαμε και με τον David Puttnam, μου ανέθεσαν τη μουσική για τους «Δρόμους της Φωτιάς», την ιστορία των Eric Liddell και Harold Abrahams στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924».
Η αρχική επιλογή του σκηνοθέτη Hugh Hudson ήταν να χρησιμοποιήσει ένα παλαιότερο κομμάτι του Παπαθανασίου, το «L’ Enfant», που είχε γράψει για την ταινία του Frédéric Rossif «Opéra Sauvage» (1979). Ο σκηνοθέτης είπε στον Παπαθανασίου ότι έμεινε εντυπωσιασμένος απ’ αυτό το μουσικό θέμα κι ότι δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο. Ωστόσο ο συνθέτης έγραψε ένα καινούργιο κομμάτι και το παρουσίασε στον σκηνοθέτη και τον παραγωγό την τελευταία στιγμή λέγοντάς τους ότι αν τους αρέσει μπορούν να το χρησιμοποιήσουν, και εάν όχι μπορούν να κρατήσουν το παλιό. Αυτή η μουσική είναι το διάσημο πλέον μουσικό θέμα του «Chariots Of Fire», στο οποίο ο Παπαθανασίου χρησιμοποίησε το ίδιο τέμπο με το «L’ Enfant». Ο σκηνοθέτης ενθουσιασμένος χρησιμοποίησε στην εναρκτήρια σκηνή τη νέα μουσική σύνθεση του Παπαθανασίου, ενώ το «L’ Enfant» χρησιμοποιήθηκε σε άλλη σκηνή της ταινίας.
The Shadows – Chariots of Fire
Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου έντυσε μουσικά ολόκληρη την ταινία και ηχογράφησε τη μουσική στο νέο του στούντιο στο Λονδίνο. Πρόκειται για μία από τις σπάνιες περιπτώσεις που ένας συνθέτης τόλμησε να χρησιμοποιήσει μία μουσική «εκτός εποχής», στη συγκεκριμένη περίπτωση μία μουσική από synthesizers για μία ταινία που εξελίσσεται τη δεκαετία του 1920. Βαγγέλης Παπαθανασίου: Δεν ήθελα να κάνω μία μουσική εποχής. Προσπάθησα να συνθέσω μία μουσική σύγχρονη που να συμβιβάζεται όμως με την εποχή της ταινίας. Δεν ήθελα να γράψω μία μουσική εντελώς ηλεκτρονική.
Το μουσικό θέμα των τίτλων, με τη χαρακτηριστική αντήχηση και τη μελωδία του, έγινε παγκοσμίως ένα από τα πιο δημοφιλή κινηματογραφικά κομμάτια όλων των εποχών. Η μουσική χρησιμοποιήθηκε στην αρχή και στο τέλος στην ίδια σκηνή όπου οι δρομείς τρέχουν σε αργή κίνηση σε μία παραλία (αυτή η κλασική πλέον σκηνή έχει αναπαραχθεί κωμικά πολλές φορές και συνήθως χρησιμοποιείται η ίδια μουσική προκειμένου να ολοκληρωθεί το αστείο).
Όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε single, ο τίτλος του μουσικού θέματος ήταν «Titles». Μ’ αυτόν τον τίτλο, το Δεκέμβριο του 1981, το μουσικό θέμα έκανε ντεμπούτο στο Νο 94 του Billboard Hot 100. Εφτά εβδομάδες αργότερα, στις 30 Ιανουαρίου 1982, το κομμάτι ανέβηκε στο Νο 68 έχοντας πλέον ως τίτλο το «Chariots Of Fire» προκειμένου οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί και οι ακροατές να προσδιορίσουν καλύτερα την ταυτότητα του μουσικού θέματος (ο ίδιος τίτλος χρησιμοποιήθηκε και στην επανακυκλοφορία του σε CD single το 1989). Το μουσικό αυτό θέμα συνέχισε έκτοτε την ανοδική του πορεία μέχρι το Μάιο του 1982. Τότε, στις 8 Μαΐου και μετά από 22 εβδομάδες συνεχούς ανοδικής πορείας, το «Chariots Of Fire» έριξε από την κορυφή το «I Love Rock ‘n’ Roll» των Joan Jett and the Blackhearts και ανέβηκε στο Νο 1 των Η.Π.Α. για μία εβδομάδα, παραμένοντας μέχρι σήμερα το μοναδικό κομμάτι που ανέβηκε στην κορυφή των αμερικάνικων charts από Έλληνα καλλιτέχνη.
Το «Chariots Of Fire» ήταν επίσης το πρώτο Νο 1 της δισκογραφικής εταιρείας Polydor τη δεκαετία του 1980. Σε μία συνέντευξή του, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου είπε σχετικά:
«Οι άνθρωποι δεν έχουν και πολλές επιλογές επειδή ακούνε ό,τι τους προσφέρουνε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι δισκογραφικές εταιρείες. Τα πάντα σήμερα είναι ελεγχόμενα. Πηγαίνεις σε ένα σούπερ μάρκετ και αγοράζεις ό,τι σου προσφέρουν. Οι δισκογραφικές εταιρείες είναι ίδιες: αγοράζεις ό,τι σου προσφέρουν και πρέπει να ζήσεις μ’ αυτό. Εγώ δεν τις πιστεύω όταν λένε «Μα, αυτό δεν είναι εμπορικό. Ο κόσμος δεν θα τ’ αγοράσει». Τόσες πολλές φορές έχουν κάνει λάθος. Πάρτε για παράδειγμα το single του «Chariots Of Fire». Οι Αμερικάνοι έλεγαν ότι «αυτό το κομμάτι μουσικής δεν θα πουλήσει ποτέ στην Αμερική» και έγινε το πρώτο Νο 1 της δισκογραφικής εταιρείας στην Αμερική (συνέντευξη στο περιοδικό Keyboard, Δεκέμβριος 1992)».
Marty och Alex
- Aπό την ταινία: “Mαδαγασκάρη” (2005)
Λίγο μετά την κυκλοφορία του soundtrack, ο Παπαθανασίου ομολόγησε την παντελή ανικανότητά του να διαβάσει ή να γράψει μουσική σε παρτιτούρα, λέγοντας ότι έγραψε τη μουσική κυριολεκτικά από το… αυτί. Αυτό όμως δεν αποτέλεσε εμπόδιο στην αποδοχή της μουσικής του. Το «Chariots Of Fire» όχι μόνο ανέβηκε στο Νο 1 των Η.Π.Α. αλλά ήταν και το single με τις περισσότερες πωλήσεις της χρονιάς στην Ιαπωνία. Επίσης έφτασε στο Νο 4 του Καναδά, στο Νο 8 της Νέας Ζηλανδίας, στο Νο 12 της Ολλανδίας και της Μεγάλης Βρετανίας (όπου το άλμπουμ έφτασε ως το Νο 5, μένοντας επί 107 εβδομάδες στα βρετανικά charts), στο Νο 15 της Ιρλανδίας και στο Νο 21 της Αυστραλίας (μένοντας 64 εβδομάδες στα αυστραλέζικα charts).
Το βίντεο του «Chariots Of Fire» δείχνει τον Βαγγέλη Παπαθανασίου να παίζει τη μουσική σε ένα ακουστικό πιάνο μπροστά σε μία προβολή της ταινίας. Στο πρώτο λεπτό ο Παπαθανασίου εμφανίζεται να καπνίζει τσιγάρο. Το 1982 ήρθε η ύπατη βράβευση. Η ταινία «Οι Δρόμοι της Φωτιάς» ήταν υποψήφια για 7 βραβεία Oscar και κέρδισε τέσσερα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της Καλύτερης Ταινίας και της Καλύτερης Μουσικής.
Έτσι, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου κέρδισε το Oscar μουσικής, το οποίο όμως δεν πήγε να παραλάβει! «Κοιμόμουν τη στιγμή της βράβευσης, το έμαθα την άλλη μέρα το πρωί», ήταν το λακωνικό του σχόλιο. Έκτοτε το μουσικό θέμα παίζεται σε κάθε Ολυμπιάδα και μέχρι σήμερα είναι ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα κινηματογραφικά μουσικά θέματα. Όμως όσα συνέβησαν με το κομμάτι δεν ήταν όλα ευχάριστα.
Ο διεθνούς φήμης συνθέτης δέχθηκε μήνυση από τον εθνικής φήμης Σταύρο Λογαρίδη, με την κατηγορία ότι η μουσική του «Chariots Of Fire» ήταν κλεμμένη από τη μουσική που έγραψε ο Λογαρίδης για την ταινία «Μενεξεδένια Πολιτεία» (1974) και η οποία είχε τις ίδιες συγχορδίες και παρόμοια ενορχήστρωση. Το Φεβρουάριο του 1987, δικαστήριο στο Λονδίνο απάλλαξε τον Βαγγέλη Παπαθανασίου από την κατηγορία αφού προηγουμένως ο συνθέτης κατέδειξε το αυτοσχεδιαστικό ύφος της σύνθεσης φέρνοντας τα μηχανήματά του και κάνοντας επίδειξη ενώπιον των δικαστών τού τρόπου με τον οποίο συνθέτει μουσική. Έτσι ο μηνυτής έφυγε από το Λονδίνο στενοχωρημένος και αναλογιζόμενος τα… πλεονεκτήματα της «έδρας».
Ανεξάρτητα από το αν τελικά (και κατά πόσον) ο Παπαθανασίου αντέγραψε ένα θέμα του Σταύρου Λογαρίδη, το ίδιο το κομμάτι ως σύνολο ανήκει πλέον στα πιο δυνατά κινηματογραφικά θέματα του 20ου αιώνα. Το ότι πήρε το Oscar και έφτασε να γίνει Νο 1 στο πιο καθοριστικό top παγκοσμίως, το αμερικανικό, δείχνει το μέγεθος της απήχησής του. Άλλωστε ελάχιστα είναι τα ορχηστρικά κομμάτια που κατάφεραν κάτι τέτοιο. Χαρακτηριστικό είναι ότι εκείνη τη χρονιά, μόνο δύο ορχηστρικά κομμάτια μπήκαν στο αμερικάνικο Top 40: το «Hooked On Classics» και το «Hooked On Swing» που έφτασαν στο Νο 10 και στο Νο 31 αντίστοιχα. Αλλά ας μη ξεχνάμε ότι ακόμα κι αυτά τα δύο κομμάτια δεν ήταν πρωτότυπες συνθέσεις, αλλά επεξεργασμένα αποσπάσματα κλασικής μουσικής με disco beat.
Good Burger – Shaq Scene
- Από την ταινία: “Good Burger” (1997)
Το μέγεθος, λοιπόν, της επιτυχίας του Βαγγέλη Παπαθανασίου είναι τεράστιο αν αναλογιστεί κανείς ότι στο παρελθόν δεν είχε καμία εμπορική επιτυχία στις Η.Π.Α. και ότι το άλμπουμ «Chariots Of Fire» έμεινε επί 97 εβδομάδες στο αμερικάνικο Top 200 πουλώντας 3.000.000 αντίτυπα μόνο την πρώτη χρονιά κυκλοφορίας. Αναμφισβήτητα το «Chariots Of Fire» είναι η πιο επιτυχημένη και γνωστότερη δουλειά του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Το σημαντικότερο είναι ότι το κομμάτι θεωρείται ορόσημο και βραβεύτηκε με Oscar, νικώντας μάλιστα τον John Williams και τη πασίγνωστη μουσική που έγραψε για την ταινία «Indiana Jones: Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού».
Το αμερικανικό περιοδικό Keyboard στο τεύχος του Δεκεμβρίου 1992 έγραψε ότι δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος στον πολιτισμένο κόσμο που να μην έχει ακούσει το «Chariots Of Fire». Όμως κατά τη γνώμη κάποιων κριτικών, το κομμάτι αυτό παραπλανά ως προς την αξία του Παπαθανασίου, θεωρώντας ότι είναι αργό και φλύαρο και ίσως μία εκ των διεκπεραιωτικών εργασιών του συνθέτη.
Ο Θάνος Μαντζάνας στο περιοδικό Δίφωνο («Vangelis: ο δικός μας πιονέρος της electronica», τεύχος 180, Μάιος 2011) έγραψε ότι από τους «Δρόμους της Φωτιάς» κι έκτοτε, τα soundtrack ήταν το διαβατήριο του Βαγγέλη για το μεγάλο κοινό και ότι αυτό το γεγονός συνέργησε σε μία αδικία. Γιατί, σύμφωνα πάντα με την άποψη του δημοσιογράφου, οι κινηματογραφικές μουσικές του Παπαθανασίου, παρά την πλούσια μουσικότητά τους, αποτελούν τρόπο τινά εφαρμογές επί το απλούστερο και το «χρηστικότερο» των άλλων, των ακραιφνώς δημιουργικών του κατακτήσεων. Για το «Chariots Of Fire» αναφέρει συγκεκριμένα:
«Με όλο τον σεβασμό όμως και χωρίς να θέλω να μειώσω καθόλου τη σημασία αυτού του επιτεύγματός του, θα παρατηρήσω ότι το εν λόγω θέμα ήταν υπερβολικά γλυκερό και αρκούντως ανιαρό, με μια κουβέντα ο Παπαθανασίου έχει γράψει πολύ πιο εμπνευσμένες συνθέσεις από αυτό…». Εν μέρει συμφωνεί κι ο ίδιος ο συνθέτης.
Σε μία συνέντευξη που έδωσε το 1991 στη γερμανική εφημερίδα De Telegraaf, ο Παπαθανασίου είπε: «Πολύ σπάνια εμφανίζεται ένας συνθέτης που να πιστεύει ότι η επιτυχέστερη δουλειά του είναι και η καλύτερή του. Εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση στον κανόνα. Νομίζω ότι η μουσική που έγραψα για την “Ανταρσία του Μπάουντι” είναι απείρως πιο ενδιαφέρουσα από αυτή στους “Δρόμους της Φωτιάς”».
Τον Αύγουστο του 1997 ο Βαγγέλης Παπαθανασίου έπαιξε το «Chariots Of Fire» στο Παναθηναϊκό Στάδιο, ενώπιον 60.000 θεατών, στο πλαίσιο της τελετής έναρξης του 6ου Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ανοικτού Στίβου της IAAF.
Στις 28 Ιουνίου 2001 ο Παπαθανασίου έπαιξε και πάλι το κομμάτι, ως encore στην περίφημη συναυλία «Μυθωδία» που έδωσε στο Ναό του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα. Άλλες εκτελέσεις είναι η μουσική για τους «Δρόμους της Φωτιάς» που θεωρείται πλέον κλασική και έχει διασκευαστεί από πολλούς καλλιτέχνες και με διαφορετικούς τρόπους, ενώ έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλά τηλεοπτικά προγράμματα και αθλητικά γεγονότα.
Παρακάτω ακολουθούν όλες οι Μουσικές εκτελέσεις του Chariots of Fire με χρονολογική σειρά:
- Assembled Multitude (1981, σε single). • Piccionaia (1981, σε single δύο εκδοχές: Dance Mix και Dream Mix).
- Melissa Manchester (1981, φωνητική εκτέλεση με τίτλο «Race To The End», σε στίχους του Jon Anderson των Yes, που εκείνη την εποχή συνεργαζόταν με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου).
- Jane Olivor (1982, ζωντανή ηχογράφηση στο άλμπουμ «In Concert»).
- Mireille Mathieu (1982, στα γερμανικά με τίτλο «Die Liebe Zu Dir»).
- Ντέμης Ρούσος (1982, στο άλμπουμ «Demis»).
- Ernie Watts (1982, περιλαμβάνεται στο δίσκο “Chariots Of Fire”, παραγωγής του Quincy Jones).
- Shadows (1982, σε single και στο δίσκο «Life In The Jungle»).
- Gheorghe Zamfir (1982, στο άλμπουμ «Romance»).
London Philharmonic Orchestra (1982, στο δίσκο «Chariots Of Fire». Η ίδια ορχήστρα το έπαιξε και το 2012 κατά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο και με τη συμμετοχή του Rowan Atkinson ως Mr Bean)
- Boston Pops Orchestra (1982, με τη συμμετοχή του John Williams. Το 1996 συμπεριλήφθηκε και στο άλμπουμ «Summon The Heroes». Στην εκτέλεση αυτή ακούγονται τρομπέτες στην εισαγωγή ενώ η μελωδία παίζεται από πνευστά και έγχορδα).
- Eric Robertson (1982, στο δίσκο «Piano Hits»).
- Syntherchestra (1982, σε single δύο εκδοχές, εισαγωγή με drums και εισαγωγή χωρίς drums).
- Ed Starink (1983, στο δίσκο «Syndrome»).
- De Blanc (1983, σε single με δευτερότιτλο «Carros De Fuego»).
- Laurindo Almeida (Απρίλιος 1983, στο δίσκο «Artistry In Rhythm». Στην εκτέλεση αυτή τον συνοδεύουν ο Bob Magnusson στο μπάσο και ο Milt Holland στα κρουστά).
- Richard Clayderman (1984, στο δίσκο «The Music Of Love»).
- Blue Riddim Band (1984, στο δίσκο «Alive In Jamaica»)
- Floyd Cramer (1984, στο δίσκο «World Famous Love Songs»).
- Liona Boyd (1985, στο δίσκο «The Romantic Guitar Of Liona Boyd»).
- Erich Kunzel και Cincinnati Pops Orchestra (1987, στο δίσκο «Hollywood’s Greatest Hits»).
- Columbia Ballroom Orchestra (1988, στη συλλογή «Let’s Dance, Vol. 4: Latin Collection»).
- London Starlight Orchestra (1988, στο δίσκο «The Untouchables And Other Movie Hits»).
- Floyd Cramer (1988, στο δίσκο «Special Songs Of Love»).
- Acker Bilk (1989, στο δίσκο «Best Of Acker Bilk»).
- Project D (1990, στο «The Synthesizer Album»).
- Tracy Huang (1991, στο άλμπουμ «Chariots Of Fire»).
- Pepe Solera (1991, στο άλμπουμ «In A Gentle Way»).
- Emile Pandolfi (1993, στο άλμπουμ «By Request»).
- Arthur Ferrante και Louis Teicher (1993, στο άλμπουμ «A Few Of Our Favorites On Stage»).
- DJ KP (1993, στο τραγούδι «Like A Dream» χρησιμοποίησε sample από το «Chariots Of Fire»).
- Peter Breiner και Symphonic Pop Orchestra (1994, στο άλμπουμ «Over The Rainbow»).
- Louis Clark και BBC Concert Orchestra (1994, στο άλμπουμ «Hooked On Instrumental Classics»).
- Luis Cobos (1994, στο άλμπουμ «Oscars»).
- Dry & Roasted (1994, στο τραγούδι «It’s Like A Dream» χρησιμοποιήθηκε sample από το «Chariots Of Fire»).
- Drugaja Poroda (1995, τέσσερις techno εκτελέσεις). • Marvin Goldstein (1995, στο άλμπουμ «Pianist Volume 3»).
- Kurt Kunzat (1995, άλμπουμ «First Impression»). • Tommy Scott (1995, άλμπουμ «The Pipes And Strings Of Scotland, Vol. 3»).
- Cecil Harding (1996, άλμπουμ «Greatest New Age Hits»).
- Ween (Ιούλιος 1996, άλμπουμ “12 Golden Country Greats”).
- Doc Powell (1997, τζαζ εκτέλεση στο άλμπουμ «Don’t Let The Smooth Jazz Fool Ya»).
- Jose Benjamin (1997, άλμπουμ «30 Exitos: Grandes Temas Instrumentales Del Cine»).
- Boa Terra (1998, τέσσερις εκδοχές: Radio Edit 7”, Maxi 12”, Remix 7” και Remix 12”).
- Angèle Dubeau (1998, άλμπουμ «Berceuses & Jeux Interdits»).
- Kingsley Looker (1998, άλμπουμ «Timeless Piano Favorites – An Enchanted Evening»).
- Leonard Fisher (1998, άλμπουμ «Magic Melodies»).
- Progression (1999, εκτέλεση με τίτλο «Mermaid’s Dream» σε τέσσερις εκδοχές: Classic Radio Mix, Progression Radio Mix, Club Mix, X-Tended Mix).
- Bronn Journey (1999, άλμπουμ «A Time For Us»).
- Michel Bobaru (1999, άλμπουμ «Tranquility»).
- Newell Oler (1999, άλμπουμ «Pianistic Indiscretions»).
- Johnny Pearson (1999, άλμπουμ «Music & Romance»).
- Royal Irish Rangers (1999, άλμπουμ «Music On The March: 18 Military Favorites»).
- DJ Kambel (2000, στη συλλογή «Dancemania Speed 5»).
- Sally Harmon (2000, άλμπουμ «Snap, Classical, Pop! Vol.1»).
- Dana Atherton και Brian Withycombe (2002, άλμπουμ «Premiere: Movie Themes On Piano»).
- Wayne Bedrosian (2002, άλμπουμ «Jazzical Class»).
- Canadian Bagpipes & American Brass (2002, στο άλμπουμ με τίτλο το όνομά τους).
- O’ Neill Brothers (2002, άλμπουμ «P.S. I Love You»).
- Jeffrey Michael (2002, άλμπουμ «Sailing To The Stars»).
- Phish (2003, ζωντανά σε μία συναυλία τους στο Limestone, Maine, Η.Π.Α.).
Bruce Almighty bed scene – Chariots of Fire
- Aπό την ταινία: Bruce Almighty (2003)
- Dayton Family (2009, στο τραγούδι «So High» περιλαμβάνεται sample από το «Chariots Of Fire»).
- Μαθητική Ορχήστρα Ποικίλης Μουσικής του Αλεξάνδρειου Δημοτικού Ωδείου Γιαννιτσών (Ιούνιος 2009, ζωντανά στην πλατεία Ανδρέα Παπανδρέου στα Γιαννιτσά, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ημέρας Μουσικής).
- Deeper Sublime και Eriq Johnson (2009, άλμπουμ «Shades Of Winter»).
- Faith No More (2009, σε συναυλίες τους).
- Jay-Z και Kanye West (Αύγουστος 2011, στο τραγούδι “Illest Motherfucker Alive” ακούγεται sample από το “Chariots Of Fire”).
- Gregorian (Σεπτέμβριος 2013, στη συναυλία που έδωσαν στην Αθήνα).
Το «Chariots Of Fire» κυκλοφόρησε επίσης σε εκτέλεση του Mark Ayres, του Roger Williams, της Academy Film Orchestra, της Hollywood Studio Orchestra, της Countdown Orchestra, της Film Score Orchestra, της Royal Philharmonic Orchestra και της Metropole Orchestra.
National Lampoon’s Vacation – Griswolds Arrive at Walley World
- Aπό την ταινία: The National Lampoon’s Vacation (1983)
Το «Chariots Of Fire», εκτός από την ομώνυμη ταινία, ακούγεται και στις ταινίες «National Lampoon’s Vacation» (1983, σε μία σκηνή όπου η οικογένεια Griswold τρέχει προς την είσοδο του θεματικού πάρκου Wally World), «Mr. Mom» (1983), «Happy Gilmore» (1996), «Good Burger» (1997, στη σκηνή που οι Dexter και Ed τρέχουν προς τον Shaquille O’ Neal), «Ο Κατεργάρης των Χριστουγέννων» (How The Grinch Stole Christmas, 2000, σε μία σκηνή όπου ο Jim Carrey περνάει τη γραμμή τερματισμού σε έναν αγώνα δρόμου με σακιά πατάτας), «Θεός Για Μια Εβδομάδα» (Bruce Almighty, 2003) και «Μαδαγασκάρη» (Madagascar, 2005, σε μια σκηνή όπου η ζέβρα τρέχει να συναντήσει το λιοντάρι-φίλο της σε slow motion).
Σε όλες τις περιπτώσεις οι σκηνές όπου χρησιμοποιήθηκε η μουσική ήταν παρωδίες της slow-motion σκηνής από τους «Δρόμους της Φωτιάς». Επίσης, η ίδια μουσική χρησιμοποιήθηκε στο τρέιλερ της ταινίας «Μάρλεϊ, Ένας Μεγάλος Μπελάς» (Marley & Me, 2008). Η μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου ήταν το επίσημο θέμα των χειμερινών Ολυμπιακών αγώνων του 1984 στο Σεράγεβο και ακούγεται κάθε χρόνο στους αγώνες δρόμου Lilac Bloomsday Run, που γίνονται στο Spakane της Washington. Το BBC έβαλε το «Chariots Of Fire» ως μουσική υπόκρουση κατά την κάλυψη των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1984 και του 1988.
Η ίδια μουσική χρησιμοποιήθηκε κατά την παρουσίαση των Macintosh από τον Steve Jobs το 1984 καθώς και σε πάμπολλες διαφημίσεις σε όλο τον κόσμο. Μάλιστα μία νέα ηχογράφηση απ’ τον ίδιο τον Παπαθανασίου χρησιμοποιήθηκε σε διαφήμιση της Citroen Xantia με σκηνοθέτη τον Ridley Scott. Το «Chariots Of Fire» ακούγεται επίσης στους τίτλους του παιχνιδιού Track & Field.