Γκέτο με τουρίστες ή το κουβανέζικο ισοδύναμο του απαρτχάιντ; Το Varadero (ελληνικά Βαραντέρο) είναι η παραθεριστική πόλη και ο χώρος αναψυχής δίπλα σε μία πανέμορφη παραλία για όλους εκτός… από τους ίδιους τους Κουβανούς!
Περπατάς στο Βαραντέρο λίγο πριν βγεις σε εκείνη την «ξεμυαλιστική» παραλία που εκτείνεται σε 10 χιλιόμετρα και το μάτι σου, συνηθισμένο στα πειράγματα της Αβάνας, δεν «σαρώνει» τίποτα! Μόνο τουρίστες να απολαμβάνουν την χαυνωτική ατμόσφαιρα του μεγαλύτερου θέρετρου της Κούβας. Της παραλίας που κάποτε ο Αλ Καπόνε διοργάνωνε πάρτι που τελείωναν αφότου ο ήλιος είχε ανέβει στο υψηλότερο του σημείο. Το Βαραντέρο αποτελεί το μικροαστικό όνειρο εκατομμυρίων ανθρώπων στην υφήλιο αλλά ταυτόχρονα και τον εφιάλτη των Κουβανών. Στο λούνα παρκ των τουριστών είναι «persona non grata». Ζουν το δικό τους απαρτχάιντ. Στα περίπου 60 υπερπολυτελή ξενοδοχεία που υπάρχουν στο Βαραντέρο οι μόνοι Κουβανοί είναι οι εργαζόμενοι. Η πόλη της ψευδαίσθησης. Είσαι στην Κούβα αλλά δεν βλέπεις Κουβανούς!
Το μεγαλύτερο έσοδο της Κούβας που μαστίζεται από το εμπάργκο είναι ο τουρισμός. Στο Βαραντέρο χωρίς να υπάρχει νόμος θεσπισμένος από τον Φιντέλ Κάστρο οι Κουβανοί δεν επιτρέπονται, λες και είναι μιάσματα, που θα χαλάσουν την ηρεμία των τουριστών που ήλθαν να αφήσουν εκεί τα pesos Cubanos! Δημιουργείται ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, όπου ο τουρίστας θα νιώσει ασφαλής να κάνει οτιδήποτε θελήσει σαν να βρίσκεται στην χώρα του.
Η Λιλιάνα, μία από τις ευνοούμενες του καθεστώτος δουλεύει στα περίφημα «Τροπικάνα ballets». Χαμογελά συνεχώς. Το μόνο που της λείπει είναι οι δικοί της. «Ξέρεις μπορεί να μην υπάρχει νόμος ή οτιδήποτε που να απαγορεύει στους Κουβανούς να έλθουν στο Βαραντέρο. Απλά οι επιχειρηματίες δεν τους θέλουν εδώ. Δημιουργούν μια αίσθηση ασφάλειας που δεν υπάρχει στις άλλες πόλεις. Στον δρόμο σπάνια βλέπεις Κουβανούς». Μια επίπλαστη πραγματικότητα, μια πόλη σαν όλα τα μεγάλα θέρετρα στον κόσμο. Για κάποιον που έχει ρουφήξει μέχρι το μεδούλι τη ζωή των Κουβανών και μετά έρχεται στο Βαραντέρο η απογοήτευση κάνει κατάληψη μέσα του.
Παρά το εμπάργκο, στο Βαραντέρο μπορείς να βρεις τα πάντα. Οτιδήποτε για να γίνει η διαμονή του τουρίστα καλύτερη. Στην ατελείωτη παραλία με τους φοίνικες που κρατάνε σκιά και τα φύλλα τους που κουνιούνται νωχελικά, έχεις την αίσθηση όταν πλατσουρίζεις στα γαλαζοπράσινα νερά ότι βρήκες τον επί γης παράδεισο. Περίπου 60 πάρτι, όσα και τα ξενοδοχεία, διοργανώνονται κάθε βράδυ και μετατρέπουν το Βαραντέρο σε έναν τόπο όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν. Στο σήμα κατατεθέν της Κούβας, τα μπαλέτα Τροπικάνα, ιδρωμένες μουλάτες με φτερά χορεύουν για τα πλήθη που προσπαθούν να αγγίξουν τον μύθο της Κούβας.
Για να μείνει σε ξενοδοχείο του Βαραντέρο ένας μέσος Κουβανός θα χρειαστεί να δουλέψει περίπου 10 ημέρες. Όταν θα συγκεντρώσει τα χρήματα για την αυθάδη πολυτέλεια δεν θα γίνουν δεκτά. Οι Κουβανοί δεν διαμαρτύρονται. Δεν μπορούν. Ο μέσος μισθός τους στο καθεστώς Κάστρο είναι περίπου 10 ευρώ τον μήνα. Ο Ορλάντο είναι ένας οδηγός Μερσεντές.
Με 15 ευρώ μπορεί να σε κάνει βόλτες όλη την ημέρα και να καλείς μέσα τους όλες τις περαστικές. Είναι από αυτούς που έχουν…σφραγίσει βίζα για το Βαραντέρο. Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί δεν του αρέσει. «Αλλά τι μπορώ να κάνω; Να επαναστατήσω;» λέει ο κάτοικος μιας χώρας που τυλίχθηκε από την αχλή του μύθου λόγω μιας…επανάστασης!!
