Λίγο η κακοκαιρία, λίγο τα καλώδια που χάλασαν, τελικά έμεινε από Internet ο κόσμος και έμεινα και εγώ… Και από το να βγούμε εκπρόθεσμοι έκανα τόπο στην οργή και είπα on-time αλλά την επόμενη εβδομάδα…
Και ανοίγεις την εφημερίδα σου ένα από τα Σάββατα που μας πέρασαν και διαβάζεις : “Ακριβές τιμές για έξοδο και διασκέδαση πανάκριβα εστιατόρια, CD, κινηματογράφος, συναυλίες”. Και λες ε ναι αυτά τα ξέρω… Και δεν λέω τίποτα και ίσως δεν μπορώ να κάνω και τίποτα. Πάλι καλά πάντως που το βλέπουμε και ως εξώφυλλο σε μια μεγάλη εφημερίδα όπως τα ΝΕΑ (δεν είναι διαφήμιση, απλά ξέρετε πρέπει να γράψω την πηγή με ένα σικ τρόπο). Απλά η αλήθεια είναι πως οργίζομαι γιατί αυτό το πράγμα το βιώνω ως νέος άνθρωπος στην καθημερινότητά μου. Όταν αναγκάζομαι να διαλέγω με πιο αυστηρά κριτήρια τα Cds που θα πάρω και όταν πραγματικά φεύγω με το συναίσθημα του ανικανοποίητου κάθε φορά που τελειώνω τις (“παχυλές” για την ακρίβεια λόγω μουσικού πάθους) αγορές μου τότε είναι που πραγματικά προβληματίζομαι ακόμα πιο πολύ.
Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να δεχτώ πολυτέλεια το να θέλω να ακούω μουσική πέρα από το ραδιόφωνο. Λυπάμαι που για να έχω το αγαπημένο μου soundtrack στα χέρια μου πρέπει να το ψάχνω πάνω από δύο μήνες (ειδικευμένες περιπτώσεις αλλά όχι ανύπαρκτες) και μερικές φορές να είναι αναγκασμένος να πληρώνω ακόμα και 28€ (!!!!!) για ένα soundtrack (και αυτό είναι πραγματικό γεγονός!!!!!). Λυπάμαι για την εκμετάλλευση που γίνεται στη χώρα μας και βλέπουμε το Cd να αλλάζει τιμή (προς τα πάνω φυσικά) μέσα σε μια εβδομάδα επειδή “πουλάει” .
Λυπάμαι που δεν έχουμε γίνει ακόμα όπως στο εξωτερικό όπου η τιμή μερικών Cds είναι ανάλογη με το χρονικό διάστημα που βρίσκονται στην αγορά (συγνώμη κιόλας δεν θεωρώ φιλική τιμή την τιμή που μέχρι πρότινος ήταν κανονική δηλαδή γύρω στις 5000 δρχ.). Τέλος προς το παρόν θα επανέλθω με τα επαναστατικά μου κάποια άλλη στιγμή. (αν θέλετε πάντως να παρουσιάσουμε και την δικιά σας άποψη για το θέμα αυτό θα το εκτιμούσα να μου στείλετε ένα mail).
Και τώρα είναι καθιερωμένη ώρα για μια βόλτα από τα charts της IFPI για να δούμε πως πάνε τα soundtracks. Ή τουλάχιστον θα ήταν αν υπήρχε μια σταθερότητα στην ανανέωση των charts. Και επειδή δεν υπήρχε ένα σταθερό Update και δεν ξέρω το γιατί πραγματικά το μόνο που έχω να σας πω (επειδή ξέρω πως σας πραγματικά καίγεστε να μάθετε) ας σας πω πως το The Matrix Reloaded καρφώθηκε κατευθείαν στο Νο3. Πολλοί μπορεί να χαρείτε αν και μην ξεχνάμε όμως πως το cd είναι διπλό και νομίζω (κρατώ μια επιφύλαξη μήπως κάνω λάθος βέβαια) πως τα διπλά cd τα μετράνε και ως διπλά στις πωλήσεις οπότε η θέση νο3 είναι απλά ικανοποιητική νομίζω. Αυτά με τα charts για αυτή την εβδομάδα.
Να μην ξεχάσω να σας ευχαριστήσω για τα Mail σας για τις επιλογές σας για τα cds που σας ενδιαφέρουν και να σας πω, πως και στο forum μας μπορείτε να μας κάνετε τις μουσικές σας επιλογές από soundtrack που θα θέλατε να παρουσιάσουμε ή φυσικά οποιοδήποτε σχόλιο για την στήλη….
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με κάτι που σας είχαμε υποσχεθεί εδώ και λίγο καιρό….
- Once I Loved – Shirley Horn
- Nothing Compares 2U – Jimmy Scott
- Paper Bag – Goldfrapp
- Dark Soul – Djivan Gasparyan
- Qualsevol Nit Pot Sortir El Sol – Albert Pla
- Me Quedo Contigo – Ana D
- La Llorona – Chavela Vargas
- Maitia Num Zira? – Kepa Junquera
- Cucurrucucu Paloma – Caetano Veloso
- My Funny Valentine – Chet Baker
- My Way – Nina Simone
- House Of The Rising Sun – Gregory Isaacs
- I Woke Up – Nicolette
Χμμμμ αυτό το εξώφυλλο κάτι μου θυμίζει. Κάτι από Μιλα της. Αλλά Viva la Tristeza γράφει. Music Inspired from the Movie ίσως; Όχι ακριβώς. Αλλά κοντά είσαι. Είναι ένα companion album της ταινίας. Δηλαδή μην φανταστείς τίποτα τρομερό. Απλά όταν ο Pedro έγραφε το σενάριο της ταινίας είχε κάποιες μουσικές που του κρατούσαν συντροφιά. Και φυσικά ο οποιοσδήποτε θα ρωτήσει και τι έγινε με αυτό. Ας δούμε λοιπόν αν αξίζει τον κόπο.
Καταρχήν δεν θα μπω στην διαδικασία να μιλήσω για ένα ένα τα τραγούδια γιατί τα ονόματα Nicolette, Nina Simone, Jimmy Scott, Dijvan Gasparian, Gregory Isaacs νομίζω μιλούν από μόνα τους για όσους ασχολούνται με το συγκεκριμένο είδος. Για όσους δεν ασχολούνται λοιπόν απλά να αναφέρω πως το cd είναι γεμάτο μελωδίες που δίνουν ένα ισπανικό άρωμα αλλά και τραγούδια που γεμίζουν τις καρδίες αλλά και τα αυτιά μας. Δεν είναι ακριβώς το cd για πάρτυ (για την ακρίβεια είναι το ακριβώς αντίθετο). Μουσικές για την ηρεμία της μοναξιάς μας, το soundtrack μιας παρέας που συζητά περί ανέμων και υδάτων, μια αγκαλιά κάτω από τα αστέρια και οι μελωδίες στα αυτιά μας….
Μου άρεσαν πάρα πολύ τα Cucurrucucu Paloma – Caetano Veloso (το έχει και το soundtrack του Μιλα της) και η υπέροχη καλοκαιρινή διασκευή του House Of The Rising Sun. Βέβαια η αλήθεια είναι πως από το Cucurrucucu Paloma η επιλογή έχει γίνει τόσο περίτεχνα που πραγματικά δεν θες με τίποτα να διακόψει την ηχητική σου απόλαυση μέχρι τέλους (με έπιασα πολλές φορές να το βάζω από το 9 και κάτω….)
- Βαθμολογία: 7/10 (για ειδικευμένο κοινό αλλά και για αυτούς που θέλουν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό)
- Να το αγοράσω: Πήρες το soundtrack του Μίλα της αυτό δεν θα πάρεις; Εγώ λέω πως το έχεις αγοράσει ήδη για αυτό και ήταν τόσες εβδομάδες στα charts.
Η συνέχεια θα είναι με ένα soundtrack από τα πιο παλιά. Η καριέρα του ξεκίνησε από τα μικρές οθόνες της τηλεόρασης. Για χρόνια ήταν ο αγαπημένος πολλών και μόλις το 1997 έγινε ταινία (μάλλον περισσότερο για φόρο τιμής και λόγω μιας τάσης στα τέλη των 90’s για αναβίωση τηλεοπτικών σειρών).
- Saint – Orbital
- 6 Underground [Nellee Hooper Edit] – Sneaker Pimps
- Oil 1 – Moby
- Atom Bomb – Fluke
- Roses Fade [Mojo Mix] – Luscious Jackson
- Setting Sun [Instrumental] – The Chemical Brothers
- Pearl`s Girl – Underworld
- Out of My Mind – Duran Duran
- Funk – Daft Punk
- Little Wonder (Danny Saber Dance Mix) – David Bowie
- Polaroid Millenium – Superior
- Dream Within a Dream – Dreadzone
- In the Absence of Sun – Duncan Sheik
- Before Today – Everything But the Girl
Το 1997 όταν ο Phillip Noyce έκανε την ταινία “The Saint” δεν περίμενε πως η ταινία αυτή θα κατάφερνε να κερδίσει τόσο πολύ κόσμο παρόλο που οι ομοιότητες με τον Simon Templar της γνωστής τηλεοπτικής σειράς ήταν ελάχιστες. Παρόλ’αυτά το κοινό της γνωστής επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς το είδε απλά ως μια ευχάριστη διαφορετική πλευρά του Άγιου που είχε τόσο αγαπήσει. Από τα δύο soundtracks που κυκλοφορούν για την συγκεκριμένη ταινία Original Score και Music from the Motion Picture επέλεξα να μιλήσουμε για το δεύτερο και αυτό γιατί από την ταινία οι μουσικές που σου μένουν είναι αυτές (συν του ότι είναι πολύ πιο ενδιαφέρον!!!).
Η αρχή του CD είναι αυτό που περιμένετε. Ίσως το απόλυτο cult κομμάτι της ταινίας. Οι Orbital κάνουν το track του Άγιου διαχρονικό και απολαυστικό ακόμα και σήμερα! Σε πιο low tempo ρυθμούς (αλλά εξίσου ατμοσφαιρικούς) ακολουθούν οι Sneaker Pimps με το 6 Underground (που είναι σίγουρα από τις μουσικές που ακούς κάπου και λες “Αυτό κάπου το ξέρω αλλά δεν θυμάμαι πιο είναι”). Ο επόμενος καλλιτέχνης είναι ένας από τα πολυαγαπημένα παιδιά των Soundtracks (και που να δείτε εδώ στο cine πόσο μας αγαπημένο παιδί είναι). Το Oil 1 του Moby είναι αυτό που ξέρουμε και αγαπάμε από το παλιό του στυλ: Μελωδίες, ρυθμός που ξεσηκώνει (χωρίς να είναι “πριόνια”) και στοιχειώδη Vocals.
Στα στοιχεία της deep electronica με στοιχεία industrial ακολουθούν οι Fluke με το αγαπημένο Atom Bomb ενώ σε πιο Pop rock μελωδίες ακολουθεί το απόλυτα-μελωδικές-κιθάρες-και-απίστευτα-vocals Roses Fade. Και αν για μια στιγμή νομίζετε πως πέφτουν οι τόνοι στη μέση του cd χτυπούν διαδοχικά οι Chemical Brothers και οι Underworld με ηλεκτρονικούς ρυθμούς back to back με αποτέλεσμα απογειωτικό!
Για τους Duran Duran δεν μπορείς να πεις και πολλά. Το Out of my Mind είναι απλά υπέροχο. Όπως υπέροχο είναι και το Ultimate funky track των Daft Punk με τίτλο (τι άλλο;) Funk. Bowie με πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία έχετε ακούσει; Little wonder σε Danny Saber Dance Mix (αν και εμένα προσωπικά που μ’αρέσει το συγκεκριμένο track δεν το κατατάσσω στο favourite remixes).
Σε πιο ήρεμους ρυθμούς ακολουθούν τα επόμενα 3 tracks. Superior και Duncan Sheik με περισσότερη προσοχή στα vocals και Dreadzone με μουσική που πολλοί θα την έλεγαν Lounge-like. Όπως και να έχει και τα τρία είναι πολύ καλά και ακολουθούνται από ένα ακόμα καλύτερο. Για όσους αγαπούν τους Everything But the Girl πέρα από το Missing το Before Today αποδεικνύει πως καλά κάνουν. Low tempo electronica και οι αισθήσεις έτοιμες για μουσικό ταξίδι.
- Βαθμολογία: 8,5/10 (Δεν ξέρω αν σου αρέσει αυτή η μουσική η σου αρέσει να δοκιμάζεις διαφορετικά ακούσματα πάντως αν δεν είναι must θα είναι σίγουρα cult στην συλλογή σου).
- Να το αγοράσω: Τώρα που μετά από τόσο καιρό θα το βρεις και σε κάποια χαμηλότερη τιμή σίγουρα θα είναι πολύ πιο ελκυστικό. Εγώ λέω ναι δοκίμασέ το.
