Σήμερα το μενού έχει κάτι ιδιαίτερο. Κάτι τόσο εξεζητημένο που αν ήμουν Άγγλος θα έπρεπε να τονίσω το “επίκτητο” του γούστου, με την περιγραφικότατη φράση “it grows on you“. Ο λόγος για τους φίλους μας τα παράσιτα. Τα γνωρίζεις, τα έχεις ακούσει πολλές φορές, βρίσκονται ανάμεσα στα πόδια σου καθημερινά! Εδώ δεν εννοώ τα γεννητικά σου όργανα, μην σε μπερδεύει το μέγεθός τους, δεν είναι σκουληκάκια. Ούτε εννοώ αυτόν τον φίλο σου, που σου έχει γίνει τσιμπούρι. Τον μαμάκια που ακόμα δεν έχει απογαλακτιστεί και τα χείλια του έχουν συντηχθεί με την ρώγα της μητέρας του, ή τον τυπά που κάθε τρεις και λίγο σου τρώει το μηνιάτικο σου σε δανεικά.
Θα μιλήσουμε για αληθινά παράσιτα και παρασιτοειδή, γράφω την “επιστημονική” στήλη εξάλλου. Αν θέλεις να μάθεις για ανθρώπους παράσιτα, πρήξε με παρακάλια τον Τάσο Γεωργιάδη να σου κάνει ένα αφιέρωμα, κατέθεσε 500 ευρώ στον λογαριασμό του μαζί με μια φωτογραφία σου και απόλαυσε την αφεντομουτσουνάρα σου στο fridgοπρωτοσέλιδο!
Θυμάται κανείς το Alien; Είναι μια από τις ταινίες που σημάδεψε τον κινηματογράφο με τον κύκλο ζωής του εξωγήινου. Όχι, το φρικαλέο δεν ήταν ότι θα σε σκότωνε. Ούτε ότι είχε… γλώσσα με δόντια, που την έχωνε μέσα στο κρανίο σου για να πάρει το μεζεδάκι του. Το φρικαλέο ήταν ότι… σου προκαλούσε βήχα και πού να δεις τα φλέματα που έβγαζες: έσκαγε μούρη από το στήθος σου ένα ξόμπλι με φαλλικό σχήμα καθώς όλοι γύρω σου άνοιγαν περίμετρο 50 μέτρων για να μην τους ορμήξει η ασχήμια που μόλις γέννησες! Εσύ έμενες μόνος σου να ουρλιάζεις τραγικά και ο θεατής σκούπιζε ανακουφισμένος τον ιδρώτα του γνωρίζοντας πως κάτι τέτοιο δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.
Έκανε όμως τραγικό λάθος, στην πραγματικότητα υπάρχουν αρκετά χειρότερα παράσιτα, χειρότερα διότι είναι εξίσου φρικαλέα, αλλά πραγματικά. Εδώ κάποιος θα μπορούσε δοκιμάσει να τσατίσει κάθε είδους θεϊστές, παίζοντας με το “πως μια πανάγαθη φύση επιτρέπει τόση ασχήμια;“. Κάτι τέτοιο όμως το αφήνω σε αυτούς που έχουν πραγματική γκάβλα [sic] με τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις και στο αντίπαλο δέος, τους απολογητές. Εγώ απλά θα αρκεστώ στο να σου σηκώσω τις τρίχες και πιθανώς και κάτι άλλο, αν τα γούστα σου είναι λίγο “ιδιαίτερα”.
Τσίμπα την παρακάτω λιστούλα και καλή σου όρεξη!
Dermatobia hominis
Ας αρχίσουμε απλά και όμορφα. Η Dermatobia hominis , γνωστή και ως botfly, είναι ένα είδος μύγας που ανήκει στην αρκετά μεγάλη οικογένεια εντόμων Oestridae. Αυτό που κάνει αυτή τη μύγα διαφορετική, είναι τ’ ότι αιχμαλωτίζει ένα θηλυκό κουνούπι και γεννάει πάνω του τα αυγά της. Το κουνούπι μετά αναλαμβάνει τον ρόλο του ταχυδρόμου: όταν σε δαγκώσει για να τραφεί, θα μεταφέρει τα αυγά μέσα σου -υποδόρια- δηλαδή ακριβώς κάτω από το δέρμα σου.
Θα το πάρεις χαμπάρι κάποιες μέρες αργότερα όταν το σημείο που σε τσίμπησε το κουνούπι έχει πρηστεί εμφανέστατα και πάνω του έχει μια μικρή τρυπούλα που δεν λέει να κλείσει… από αυτήν την τρύπα αναπνέει το παράσιτο: κυοφορείς μέσα σου προνύμφες που φτάσουν σε μέγεθος μιας με δυο φάλαγγες του μικρού σου δαχτύλου και τρέφονται με το δέρμα σου. Όταν ωριμάσουν, είναι έτοιμες να φύγουν και να μεταμορφωθούν σε μύγες για να συνεχίσουν τον κύκλο της ζωής τους.
Για να αφαιρέσεις αυτό το παράσιτο από μέσα σου η διαδικασία είναι απλή: είτε το αντιμετωπίζεις σαν σπυράκι εφηβείας, πατώντας το μέχρι να ξεράσει τα περιεχόμενά του στον καθρέφτη και να νιώσεις εκείνη την υπέρτατη ικανοποίηση, είτε περνάς πάνω από την τρύπα ένα στρώμα βαζελίνης. Όσο απίστευτο και να σου φαίνεται, θα βγει να πάρει αέρα και τότε εσύ θα το γραπώσεις. Αξίζει να κοιτάξεις πως πάνω του έχει μικρά “αγκαθάκια” για να γαντζώνεται στην πληγή.
Το συγκεκριμένο είδος υπάρχει στο Μεξικό, στην κεντρική και νότια Αμερική, οπότε αν επισκεφτείς αυτά τα μέρη μην την χάσεις! Θα σου δώσει ένα κάρο ταξιδιωτικές ιστοριές να λες στους φίλους σου όταν γυρίσεις. Ευτυχώς, η συγκεκριμένη μύγα είναι σχετικά ακίνδυνη, διότι η ανάγκη της για αναπνοή περιορίζει τα μέρη που θα μπορούσε να καταλήξει η προνύμφη. Αντίθετα, οι προνύμφες της μύγας Cochliomyia hominivorax δεν έχουν τέτοια “κολλήματα”, πράγμα που καλό είναι να το έχεις στο νού σου αν συναντήσεις ποτέ αυτό το είδος.
Candiru
Πιθανότατα θα το έχεις ακουστά αν έχεις διαβάσει το βιβλίο “Τα γράμματα του Γιάχε” (The Yage Letters), που είναι ουσιαστικά αλληλογραφία μεταξύ των William S. Burroughs και Allen Ginsberg, στην οποία περιγράφουν τις εμπειρίες τους με αγιαχουάσκα. Το συγκεκριμένο παράσιτο είναι ένα μικρό ψαράκι της οικογένειας Trichomycteridae (συγκεκριμένα το Vandellia cirrhosa) που είναι ενδημικό στον ποταμό του Αμαζονίου. Αυτός ο γλύκας είναι μόλις 15 εκατοστά, άλλα ότι δεν έχει σε μέγεθος το έχει σε μπρίο!
Είναι η ψυχή του πάρτυ, ένα πράμα, σαν εκείνο τον τύπο που γνώριζες που ήταν χωμένος παντού: το ψαράκι αυτό λατρεύει τα στενά μέρη με αποτέλεσμα αν κάνεις το λάθος να κατουρήσεις στο ποτάμι καθώς κολυμπάς, να μπει μέσα στην ουρήθρα σου και να γαντζωθεί εκεί ώστε να τραφεί με την ησυχία του! Όποιος νόμιζε πως τίποτα δεν υπάρχει για να αποτρέψει επίδοξους ουρητές σε δημόσιες πισίνες, μόλις βρήκε την τέλεια λύση!
Για να αφαιρέσεις αυτό το παράσιτο χρειάζεσαι… χειρουργείο. Σε μια περίπτωση που έχει αναφερθεί, το χειρουργείο διήρκεσε δύο ώρες, αλλά το μάθημα του να μην κατουράς μέσα στα κρυστάλλινα νερά του ποταμού κράτησε μια ζωή. Διαβάζοντας τα παραπάνω, ξάφνου οι καθετήρες δεν φαντάζουν πλέον τόσο τρομαχτικοί και επίπονοι!
Cymothoa exigua
Nα ένα παράσιτο του οποίου για να πεις το όνομα θα στραμπουλήξεις την γλώσσα σου! Το Cymothoa exigua είναι ένα μικρό οστρακόδερμο που φτάνει μόλις τα 4 με 5 εκατοστά και ευτυχώς προτιμάει να παρασιτεί πάνω σε ψάρια και όχι σε ανθρώπους. Αυτό το παράσιτο εισέρχεται από τα βράγχια του ψαριού και εγκαθίσταται στην βάση της γλώσσας του.
Τρέφεται από αυτήν ρουφώντας το αίμα της και σιγά-σιγά η γλώσσα του ψαριού ατροφεί πλήρως και εξαφανίζεται. Τότε, το παράσιτο αναλαμβάνει τον ρόλο της γλώσσας, αφού αγκιστρωθεί στους μύες που την έλεγχαν. Έτσι, το ψάρι μπορεί να χρησιμοποιεί το παράσιτο σαν κανονική γλώσσα χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Μπροστά σε αυτό, η γλώσσα του Alien φαντάζει απλά κακή αντιγραφή!
Τι θα γινόταν όμως αν αυτό το παράσιτο μπορούσε να προσβάλλει και ανθρώπους;
Ophiocordyceps unilateralis
Μια ζωή σου έλεγαν οι γονείς σου να μην μοιράζεσαι πετσέτες με άλλους και να μην πατάς με γυμνά πόδια σε κοινόχρηστα ντουζ για να μην κολλήσεις μυκητίαση. Οι μυκητιάσεις μπορούν να γίνουν πολύ επικίνδυνες και ας νόμιζες εσύ πως το μόνο που μπορούν να σου φέρουν είναι φαγούρα και τα πόδια σου να μυρίζουν τυρίλα. Στην περίπτωση που ο μύκητας είναι ο Ophiocordyceps unilateralis, την έβαψες κανονικά. Ο μύκητας θα αρχίσει να αναπτύσσεται μέσα σου και σιγά-σιγά θα καταλάβει τον εγκέφαλό σου.
Θα μπορεί μέσω αυτού να σε ελέγχει πλήρως. Έτσι, θα σε αναγκάσει να ανέβεις στο πιο ψηλό μέρος που θα βρεις, όπου θα καταρρεύσεις ετοιμοθάνατος. Τότε, θα αρχίσει το ωραίο: μέσα από το κεφάλι σου θα ξεπεταχτούν μανιτάρια, ενώ το σώμα σου θα το έχουν καλύψει μυκηλιακές υφές. Τα σπόρια που θα απελευθερώσει το μανιτάρι θα προσβάλλουν οποιονδήποτε έρθει σε επαφή με αυτά για να του προκαλέσουν “μια από τα ίδια”. Εξάλλου αυτός ήταν ο λόγος που ο μύκητας σε “ανάγκασε” να ανέβεις σε ψηλό μέρος, έτσι ώστε τα σπόρια που θα απελευθερώσει να προσβάλουν όσο το δυνατόν περισσότερους!
Εχμ, ΟΚ , τα παραπάνω θα σου συμβούν μόνο στην περίπτωση που είσαι έντομο! Ο συγκεκριμένος μύκητας προσβάλλει μυρμήγκια αν και άλλα παρόμοια είδη μπορούν να προσβάλλουν πληθώρα εντόμων.
Leucochloridium paradoxum
Καμιά φορά το λατινικό όνομα ενός οργανισμού είναι περιγραφικότατο. Σε αυτή την περίπτωση το παράσιτο Leucochloridium paradoxum δικαιολογεί πλήρως το δεύτερο μέρος του ονόματός του, διότι η συμπεριφορά του είναι ακραίως παράδοξη! Αυτό το παράσιτο είναι ένας έλμινθας (παρασιτικό σκουλήκι) το οποίο προσβάλλει κυρίως σαλιγκάρια. Το σαλιγκάρι κολλάει αυτό το παράσιτο από κουτσουλιές πουλιών, μέσα στις οποίες βρίσκονται τα αυγά του παρασίτου. Πως και βρέθηκε το παράσιτο όμως στις κουτσουλιές και… για ποιο λόγο να προσβάλλει ένα σαλιγκάρι; Τα δύο αυτά παράξενα γεγονότα είναι αλληλοεξαρτώμενα!
Όταν το σαλιγκάρι προσβληθεί από το παράσιτο, μεγαλώνουν μέσα του μεγάλα χρωματιστά σκουλήκια που μπορούν να πάλλονται αυξομειώνοντας το μέγεθός τους. Κάνουν κάτι εκπληκτικό: “διατάζουν” το σαλιγκάρι να αφήσει την προστατευμένη φωλιά του και να βγει σε ακάλυπτο χώρο, μπλοκάροντας την αντίληψη του φωτός του σαλιγκαριού. Με το που βγει στα “ανοιχτά” και είναι πλήρως απροστάτευτο, το σκουλήκι μεταναστεύει στις κεραίες του σαλιγκαριού και αρχίζει να πάλλεται.
Το αποτέλεσμα; Η κεραία του σαλιγκαριού αρχίζει να μοιάζει με τον νοστιμότερο μεζέ για ένα πουλί, με σκουλήκι ή κάμπια! Έτσι, τρώει την κεραία με το παράσιτο, μολύνεται και διασπείρει στις κουτσουλιές του τα αυγά του παράσιτου. Εν τω μεταξύ, το σαλιγκάρι θα συνεχίσει να ζει: αναγεννάει τις κεραίες του τις οποίες συνεχίζει να χρησιμοποιεί το παράσιτο για να μολύνει περαιτέρω πουλιά!
Στα παραπάνω έγινε κάμποσος λόγος για “mind control” ορισμένων ειδών από παράσιτα. Ούτε η πιο παρανοημένες ιδέες του πιο τρελού συνομωσιολόγου για έλεγχο του νου από HΑARP, chemtrails, CIA και φθόριο στις οδοντόκρεμες δεν μπορούν να φτάσουν την παραξενιά και την βαρβαρότητα της φύσης. Αν νιώθεις ανακουφισμένος που πιο πάνω δεν αναφέρθηκαν παράσιτα που μπορούν να επηρεάσουν την ανθρώπινη συμπεριφορά, καιρός να αρχίσεις να χάνεις τον ύπνο σου.
Το πρωτόζωο Toxoplasma gondii, ένα παράσιτο που το κολλάς από γάτες, είναι ένα από αυτά. Είναι κυρίως γνωστό στις εγκύους, διότι αν πάθουν τοξοπλάσμωση κατα την διάρκεια της εγκυμοσύνης, το παιδί θα γεννηθεί με αρκετά προβλήματα. Εκτός αυτού όμως το παράσιτο τροποποιεί την συμπεριφορά και των ποντικών που προσβάλλει αλλά και του ανθρώπου. Στην περίπτωση του ποντικού τον κάνει “άφοβο” προς τις γάτες και… έλκεται προς τα ούρα τους, με αποτέλεσμα να τον τρώει η γάτα και να προσβάλλεται και αυτή.
Στην περίπτωση των ανθρώπων έχει βρεθεί πως μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη, άγχος, πιθανόν σχιζοφρένεια όπως επίσης και να σε κάνει πιο ευάλωτο σε παράτολμες συμπεριφορές. Χμ, μόλις έδωσα μπόλικο υλικό σε συνομωσιολόγους: “οι γάτες φίλε! Πρέπει να τις αποκεφαλίσουμε ΟΛΕΣ! Η CIA της έστειλε να μας τρελάνουν“. Τελικά ίσως το crazy cat lady στερεότυπο να μην είναι τόσο άκυρο…
Ίσως πάλι και να έχουμε προσβληθεί όλοι μαζικά στην Ελλάδα από αυτό το παράσιτο, και να μην το έχουμε πάρει χαμπάρι, πράγμα που θα απαντούσε πλήρως τις απορίες του Σκληρο-πυρηνικού Φυσικού …
