Συγκεντρώνουμε τα 5 καλύτερα άλμπουμ που ακούσαμε και κρίναμε σκόπιμο να μοιραστούμε τις επιλογές μας μαζί σας.
Η αλήθεια είναι πως το 2021 άρχισε κάπως νωθρά ως προς τις μουσικές κυκλοφορίες, ειδικά αν σκεφτούμε την αντίστοιχη περίοδο πέρσι. Τον Γενάρη για παράδειγμα τα καλά άλμπουμ που ακούσαμε ήταν μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού (Have A Nice Life, Thee Silver Mt. Zion, Indian) αλλά το σκηνικό άλλαξε αυτόματα μόλις περάσαμε στον Φεβρουάριο που η μία καλή κυκλοφορία διαδεχόταν την άλλη.
Αναμενόμενα άλμπουμ όπως αυτό του Beck και της St. Vincent μέχρι τις νέες δουλειές νέων ανερχόμενων καλλιτεχνών όπως Angel Olsen και ο Schoolboy Q, ο Φεβρουάριος ήταν γεμάτος καλά άλμπουμ, πολλά από αυτά θα τα έχουμε πιθανότητατα και στις ψυχαναγκαστικές μας λίστες στο τέλος του χρόνου.
Ακολουθούν τα 5 άλμπουμ που αξίζει να ακούσετε:
St. Vincent – St. Vincent
Δεν νομίζω ότι μπορώ να πω πάρα πολλά γι αυτόν τον δίσκο, καθώς είναι με διαφορά το αγαπημένο μου μέχρι στιγμής φέτος, με χιλιομετρική διαφορά από το δεύτερο. Η Annie Clark άλμπουμ με άλμπουμ προχωράει ένα βήμα τον ήχο της, πειραματίζοντας με abstract και noise στοιχεία αλλά πάντα χωρίς να ξεπερνάει τα όρια και να ισορροπεί τέλεια με την indie και chamber pop.
Το προηγούμενο της άλμπουμ Strange Mercy πολλοί θεώρησαν ως το magnum opus της, αλλά έχω την εντύπωση πως το ομώνυμο είναι ακόμα πιο γεμάτο σε ιδέες, ήχους και φιλοδοξία. Α, ναι και μερικά από τα καλύτερα της κομμάτια όπως τα Birth In Reverse, Digital Witness, Huey Newton χωρίς να σημαίνει πως όλα τα υπόλοιπα υστερούν.
Η Annie Clark σε κάθε νέα της δουλειά δεν μένει στάσιμη, και προσπαθεί να εξελίξει τον ήχο της και αυτό φαίνεται από την πρόοδο των άλμπουμ της από το Actor μέχρι τώρα στο ομώνυμο. Όλο αυτό αποτυπώνεται και πάνω στην ίδια την Clark και το πως παρουσιάζει την μουσική της, αρκεί να δείτε την απίστευτη εμφάνισή της στον Colbert αυτή την εβδομάδα. To άλμπουμ αυτό δεν είναι απλά το καλύτερο του Φεβρουαρίου αλλά βάζει και υποψηφιότητα να είναι από τα καλύτερα γενικά της χρονιάς.
Beck – Morning Phase
Από το πρώτο single “Blue Moon” που είχε βγάλει πριν κάποιους μήνες είχαμε καταλάβει πως ο Beck στο καινούργιο του άλμπουμ θα ρίξει τους τόνους και θα κυκλοφορήσει έναν δίσκο κοντά ηχητικά με το σπουδαίο Sea Change. Ο Beck δούλεψε με τους ίδιους μουσικούς, ενώ ο πατέρας του επιμελήθηκε τα έγχορδα όπως ακριβώς έγινε και με το Sea Change, οπότε επιβεβαίωθηκαν οι προβλέψεις για έναν δίσκο κοντά ηχητικά στο προ δωδεκαετίας άλμπουμ.
Το οποίο είναι ταυτόχρονα και το καλύτερο άλμπουμ του Beck από τότε. Ένα εξαιρετικό, από την αρχή μέχρι το τέλος, σύνολο από downtempo κομμάτια, με τρομερή παραγωγή. Αν πρέπει να βρούμε κάτι αρνητικό γι αυτό τον δίσκο, είναι οι σχεδον αποστασιοποιημένες ερμηνείες του Beck σε σχέση με το πάθος που έβγαζε στο Sea Change αλλά αυτό δικαιολογείται σε μεγάλο βαθμό. Ώριμος, σπουδαίος Beck κυρίες και κύριοι.
Angel Olsen – Burn Your Fire For No Witness
Για την Angel Olsen τα λέγαμε ήδη από πέρσι ότι θα κυκλοφορήσει ένα εξαιρετικό άλμπουμ με την ακρόαση και μόνο του πρώτου single Forgiven / Forgoten. H νεαρή φολκ τραγουδοποιός από το Σικάγο πριν δύο χρόνια είχε κυκλοφορήσει το Half Way Home, ένα άλμπουμ με εξαιρετικά φολκ κομμάτια σχεδόν απογυμνωμένα από οποιαδήποτε ενορχήστρωση. Με το πρώτο single Forgiven / Forgoten διαπιστώσαμε πως το καινούργιο της άλμπουμ θα έχει περισσότερο κιθαριστικό ήχο, και έτσι ακριβώς συμβαίνει.
Το Burn Your Fire For No Witness με την παραγωγή του John Congleton (Modest Mouse, Walkmen κτλπ) βγάζει μια αισθητική που ταιριάζει περισσότερο σε indie rock μπάντα. Αυτό δεν αποτρέπει την Olsen να γράφει υπέροχα, σχεδόν ακουστικά, κομμάτια όπως το White Fire που για κάποιον λόγο μου θυμίζει το Dress Rehearsal Rag του Leonard Cohen. Αν σας άρεσε το περσινό Cerulean Salt της Waxahatchee τότε αυτός είναι ο νέος αγαπημένος σας δίσκος.
Wild Beasts – Present Tense
Οι Wild Beasts είναι σταθερά από τις καλύτερες βρετανικές μπάντες που έχουν βγει στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια μακριά από τις τυμπανοκρουσίες των Arctic Monkeys κυκλοφορούν πραγματικά καλά άλμπουμ όπως το Two Dancers και το προ τριετίας Smother. To Present Tense είναι η κορύφωση του art pop σχήματος, οι οποίοι έχουν φτάσει σ’ ενα σημείο που ο ήχος τους είναι μοναδικός.
Οι κιθάρες έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, στην θέση τους αιθέρια συνθς μπαίνουν στο προσκήνιο, οι ρυθμοί είναι αργοί, η ατμόσφαιρα ακόμα πιο σκοτεινή. Σε αυτό το σημείο της καριέρας τους μου θυμίζουν τους Talk Talk την περίοδο πριν κυκλοφορήσουν το Spirit of Eden. Σε όλα αυτά σημειώστε ότι στο Present Tense γράφουν και μερικά από τα καλύτερα τους κομμάτία και θα έχετε μια ολοκληρωμένη εικόνα.
Schoolboy Q – Oxymoron
Ο Schoolboy Q είναι ένας ανερχόμενος ράπερ που πριν δύο χρόνια κυκλόφορησε ένα από τα καλύτερα χιπ χοπ άλμπουμ το Habits & Contradictions το οποίο προφανώς επισκιάστηκε εκείνη τη χρονιά (οπως και οτιδήποτε άλλο σχεδόν) από το good kid m.A.A.d. city του Kendrick Lamar. Εκείνο το άλμπουμ/mixtape δημιούργησε υψηλές προσδοκίες για το νέο του άλμπουμ το οποίο ήταν έτοιμο εδώ και ένα χρόνο αλλά καθυστέρησε εξαιτίας αδειών για κάποια samples.
Η αναμονή και οι υψηλές αυτές προσδοκίες δικαιώνονται πανηγυρικά με το Oxymoron ένα σκοτεινό άλμπουμ με τον Q να πετάει αλήθειες για την ζωή του, την παιδική ηλικία του, τις καταχρήσεις του μ’ έναν σχεδόν αποκαλυπτικό τόνο που θυμίζει κάπως το Old του Danny Brown πέρσι. Μία ακρόαση του σπουδαίου Hoover Street που περιγράφει το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε με έναν βίαιο, εθισμένο στα ναρκωτικά θείο, θα σας πείσει.
