Ποιος είναι πάλι ο άγιος Βαλεντίνος και ποια είναι η μέρα του; Τι είναι τα παιδιά και πως γίνονται; Που βρίσκομαι; Ποιος είμαι; Τι σου κάνει μαμά εκείνος ο κακός κύριος, που έρχεται κάθε φορά που λείπει ο μπαμπάς, και φωνάζεις “Ααχ, αααχ… Σβήνω, χάνομαι, πεθαίνω, τελειώνω!
Αν και όλα αυτά είναι ερωτήματα που κακά τα ψέματαθα μπορούσε ο κάθε ένας μας να τα έχει. Ψήγματα των απαντήσεων θα τα βρείτε διάσπαρτα στα άρθρα, στον βαθμό της προσωπικής σας ψυχοσωματικής εξέλιξης. Ίσως ακόμα, να αποτελείτε το ελάχιστο τμήμα του γήινου πληθυσμού που διαθέτει εξαιρετικές ικανότητες υπεραισθητήριας αντίληψης. Αν ισχύει ειδικά το τελευταίο, χαίρομαι γι’αυτό. Επικοινωνήστε μαζί μου, έχουμε δουλειά να κάνουμε.
Εδώ και αρκετά χρόνια, γιορτάζουμε (εν γνώσει ή εν αγνοία) τη γιορτή ενός αγίου, του Αγ. Βαλεντίνου, ο οποίος μάλιστα ήταν ιερέας την εποχή που μαρτύρησε. Εκείνη την εποχή (270 μ.Χ.), ήταν ένας Ρωμαίος αυτοκράτορας. Ο Κλαύδιος ΙΙ ο Γοτθικός όπως λέγεται εν συντομία — Τι; Θέλεις Gothic; Σου γυάλισε, ε; Γουστάρεις νεκροφιλία κι έτσι; Για κοίτα το πλήρες όνομά του, μήπως και σου πέσει η…όρεξη: Caesar Marcus Aurelius Valerius Claudius Pius Felix Invictus Augustus Pontifex Maximus Germanicus Maximus Gothicus Maximus. Ξεκίνησε όμως να λέγεται “Gothicus“, από τη μάχη της Ναϊσσού, και επειδή απαγόρευσε το γάμο αφού “μαλάκωνε” τους στρατιώτες του.
Ο ιερέας Βαλεντίνος λοιπόν, αντιτάχθηκε σε αυτήν την απαγόρευση και συνέχισε να τελεί γάμους κρυφά από τον αυτοκράτορα. Έτσι, όταν το έμαθε ο αυτοκράτορας, έβαλε να τον συλλάβουν. Όταν οδήγησαν τον ιερέα Βαλεντίνο μπροστά του, του απαγόρευσε ρητά ο ίδιος ο αυτοκράτορας να ξαναπαντρέψει κόσμο και τον διέταξε να αλλαξοπιστήσει. Όταν είδε όμως πως ο Βαλεντίνος δεν άλλαζε γνώμη, διέταξε τον αποκεφαλισμό του. Καθώς βρισκόταν στη φυλακή, λέγεται πως οι κρυφά παντρεμένοι από αυτόν, του έφερναν λουλούδια. Η μνήμη του εορτάζεται στις 14 Φεβρουαρίου.
Γιατί γιορτάζεται στις 14 Φεβρουαρίου Άγιος Βαλεντίνος
Αααχχχ… Έχε χάρη, που πρέπει να μεγαλώσεις, μικρέ και αθώε μου αναγνώστα και γι’αυτό ετοιμάζεται το γαλατάκι σου. Αυτό έγινε γιατί στην αρχαία εποχή (πριν αλλάξει το Ιουλιανό με το Γρηγοριανό ημερολόγιο), το χειμερινό ηλιοστάσιο, κατά το οποίο ο Ήλιος (με τη μορφή του Βάαλ – Βηλίου Κρόνου) ξαναγεννιόταν. Μετά, βέβαια, το χειμερινό ηλιοστάσιο μεταφέρθηκε 13 μέρες νωρίτερα, την 25η Δεκεμβρίου — πριν αντιδράσεις και πεις “μα καλά, αφού 22 Δεκεμβρίου είναι το χειμερινό ηλιοστάσιο, όχι 25“, να σου πω πως κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο ο ήλιος μένει φαινομενικά “στάσιμος” (ηλιος + στάση, βασική ετυμολογία, you know…), για 3 ημέρες, οπότε 22 + 3 = 25. Απλή αριθμητική δηλαδή, και μετά από αυτό ξεκινά να μεγαλώνει η μέρα!
Και επειδή, όπως ήταν τα έθιμα εκείνην την περίοδο, η μητέρα και το παιδί “καθαρίζονταν τελετουργικά” και “ευλογούνταν” για να εμφανιστούν για πρώτη φορά δημοσίως την 40η ημέρα από την γέννησή του. Οπότε, 6 Ιανουαρίου + 40 ημέρες = 15 Φεβρουαρίου! Και πάλι όμως δε βγαίνε — σ’ αυτό το σημείο σε βλέπω να κατεβάζεις από τα πατάρια όλα τα βιβλία του δημοτικού και να αρχίζεις να διαβάζεις μανιωδώς, καθώς ξεφλουδίζεις μια μπανάνα (τροφή για σκέψη) και τη βουτάς στη σοκολάτα πριν τη δαγκώσεις, αφήνοντας ένα μουγκρητό γεμάτο από κρυφή ηδονή.
Σκέψου όμως πάλι, πως σύμφωνα με την αρχαία αντίληψη του χρόνου, η επόμενη ημέρα ξεκινά το βράδυ της προηγουμένης, δηλαδή από την 14η. Κάτι που είχαν οι Ιουδαίοι, οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί, και ένα σωρό άλλοι λαοί, συμπεριλαμβανομένου του σύγχρονου δικού μας ημερολογίου! Πως αλλιώς θα εξηγήσεις πως η ημερομηνία (ακόμα και η χρονιά) αλλάζει στις 00:00:00;; Η μόνη διαφορά είναι πως στους αρχαίους λαούς, με τον ερχομό του απογεύματος (“εσπέρας”, μετά τις 12 το μεσημέρι) ξεκινούσε η δημιουργία της νέας ημέρας.
Ο πάπας Γελάσιος πάντως, το 496 μ.Χ. την έκανε χριστιανική γιορτή του αγίου Βαλεντίνου. Valentinus, από το “valens” – να είσαι δυνατός, αγνός, σαν τον ευφημισμό του “Ειρηνικού ωκεανού” ένα πράγμα!! Βέβαια, η αλήθεια είναι πως ήταν πολύ κοινό όνομα στην αρχαία “ρομαντική” Ρώμη (“roman-ce“, δηλαδή εποχή κατά την οποία υποκύπτεις στα “ρωμαϊκά έθιμα”).
Συνήθως όλοι μιλάνε για το τι θα κάνουν τα ζευγάρια τη νύχτα του αγίου Βαλεντίνου, που θα πάνε, τι θα φάνε, τι (δε) θα φοράνε, τι accessories για κάθε γούστο θα διαθέτουν. Όμως, σε παγκόσμια πρώτη αποκλειστικότητα, σας ενημερώνουμε πως η μνήμη του αγίου Βαλεντίνου εορτάζεται μέρα, και όχι νύχτα. Για να γιορτάσετε τη μνήμη ενός αγίου τη νύχτα, που ίσως και να μην είναι του αγίου Π… (πρβλ. για παράδειγμα Παταπίου, Πλουτάρχου, Πλάτωνα, Παύλου, κ.α., μεγάλη η χάρη τους), σας παραπέμπω στη “Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου”, οπότε σφάχτηκαν 5.000-30.000 Γάλλοι Προτεστάντες (Ουγενότοι) του Παρισιού της 24ης Αυγούστου 1572, από τους Ρωμαιοκαθολικούς της ίδιας πόλης — Μεγάλη η χάρη του κι αυτού του αγίου! Θα συνιστούσα, πάντως, να μη γιορτάσετε τη νύχτα του αγίου Βαλεντίνου, με αυτές τις σκηνές στο μυαλό.
Επιστρέφοντας στο “χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ” θεματάκι μας, και αφήνοντάς σας να φανταστείτε που ακριβώς θα τα χτυπήσετε τα χεράκια σας, προτείνω να ξεκινήσουμε ρομαντικά, με ένα γλυκό τραγουδάκι του Klaus Nomi, που έγραψε για την όπερα του “ZABAKDAZ“, η οποία ποτέ δεν ολοκληρώθηκε — βλέπετε, ο καλλιτέχνης αυτός μας άφησε χρόνους το 1983 από AIDS, Θεός σ’χωρέσ’ τον.
Ποιος από εμάς λοιπόν, τους απλούς, τους πτωχούς πλην τίμιους οικοδόμους (δύσκολες εποχές για πρίγκιπες) δεν έφτασε στα όρια νευρικής παράκρουσης μέσα σε μια τέτοια ερωτική σχέση: η γλυκυτάτη νεαρά κορασίδα ή ο νεαρός σφριγηλός εραστής (ή επίδοξος διακορευτής, αν είσαι ακόμα παρθένα) επεθύμησε να ασελγήσει επανειλημμένως στο αγνό σου (ο Θεός να το κάνει) πνεύμα και το γεμάτο καμπύλες σώμα, και θέλησε να γιορτάσει την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, λίγο πιο πικάντικα το παιδί, φέρνοντας γι’αυτό τον λόγο το Habanero Tabasco, τη συλλογή από σκοινιά / γάντζους και μια πλήρη collection μπαχαρικών για να νοστιμίσει το αγαπημένο του πλάσμα — τον καταλαβαίνω, ειδικά αν κάθε φορά ακούγεται το “για να έχουμε ανανέωση και να μη βαριόμαστε“…
Δεν είναι νέο φαινόμενο αυτό όμως, αφού το αρχαιότερο ερωτικό ποίημα που έχει βρεθεί είναι γραμμένο σε πήλινη πλάκα από την εποχή των Σουμερίων, περίπου το 3500 π.Χ. — από τα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι αναπαράγονται, τι νομίζατε; Για σκεφτείτε τον παππούκα και τη γιαγιάκα σας να κάνουν παιδάκια στα νιάτα τους. Σας εγγυώμαι πως δε φύτρωναν στα super market τα παιδιά, αλλά στα χωράφια και στις στάνες. Το μουγκανητό της αγελάδας, με την εσάνς κοπριάς έκαναν έξτρα σενσουέλ την όλη κατάσταση… Το “ξανθό σου στάχυ” χάιδευε τους “βολβούς μου για να βγάλουν το χυμό τους”, ενώ “έμπηγα το σκληρό μου κλωνάρι μέσα σου”– σαν μουνάτο δεν είναι; Δείτε το άρθρο της Γεωργίας γι’ αυτό.
Πως όμως να το κάνουν αυτό; Τι θα πει ο μπαμπάς, η μαμά, ο παππούς, η γιαγιά, ο κολλητός ή και η κουτσομπόλα γειτόνισσα; Το σημαντικότερο: τι θα πει ο ίδιος ο Θεός;!
Ποιος απ’ όλους; Μα καλά, που είχατε το μυαλό σας αγαπητοί αναγνώστες, στο σχολείο, κατά το μάθημα των θρησκευτικών; Θα πρέπει να κάνω επίκληση στις ινδουιστικές θεότητες και το παγανιστικό πάνθεο, μου φαίνεται, για να σας μεταδώσω τη γνώση. Θα πάμε κατευθείαν στα πρακτικά, που έπρεπε να γνωρίζετε ήδη, αλλά δυστυχώς τα 20άρια τα παίρνατε στο μάθημα κάνοντας φασαρία και όχι ρωτώντας για να ξεστραβωθείτε:
Ρωμαίοι και Άγιος Βαλεντίνος
Οι Ρωμαίοι απέδιδαν τη “γιορτή των Lupercalia” στον Εύανδρο, τον ήρωα από την Αρκαδία που έφερε το πάνθεον των Ολυμπίων, τους ελληνικούς νόμους και το αλφάβητο στην Ιταλία. Αυτός ίδρυσε την πόλη του “Pallantium” στην τοποθεσία που αργότερα χτίστηκε η Ρώμη, 60 χρόνια πριν τον Τρωϊκό πόλεμο.
Αξίζει να σημειώσουμε πως “Lupercal” είναι η φωλιά του λύκου, ενώ είναι γιορτή προς τιμήν του “Lupercus” (δηλαδή του Ρωμαίου κυνηγού των λύκων) την 14η προς 15η Φεβρουαρίου. Ο Φεβρουάριος έπαιρνε την ονομασία του από τους παλαιότερους τελετουργικούς καθαρμούς των “Februa“, που ήταν τα δέρματα που φορούσαν οι ιερείς, από τα τελετουργικώς θυσιασθέντα ζώα κατά τη διάρκεια των καθαρμών της 14ης Φεβρουαρίου.
Σ’ αυτούς τους καθαρμούς και τα μεταγενέστερα Lupercalia, θυσιαζόταν δύο τράγοι κι ένας σκύλος, ενώ μετά οι ιερείς έγδερναν τα ζώα και με τα δέρματά τους χτυπούσαν τις νεαρές και τις εγκύους για να είναι γόνιμες και με εύκολο τοκετό, ενώ κατόπιν επιδιδόταν σε έντονη οινοποσία και όργια.
Σ’ αυτά τα θέματα, οι Ρωμαίοι δεν είχαν ενδοιασμούς. Ό,τι κινείται στα δύο πόδια, είναι πιθανός σεξουαλικός παρτενέρ. Εξάλλου, η ανδρική και γυναικεία πορνεία ήταν νόμιμη και είχαν και θρησκευτικές γιορτές προς τιμήν της σεξουαλικότητας και γονιμότητας! Είχαν πίνακες με σεξουαλικές απεικονίσεις, σεξουαλικά βοηθήματα και προωθούσαν σίγουρα το στοματικό, το ομαδικό σεξ, αλλά και τη ποικιλία των στάσεων. Κατέκριναν μονάχα τη θηλυπρέπεια των ανδρών, την υπερσεξουαλικότητα οποιουδήποτε φύλου (μπορούσε να τους φθείρει ψυχικά και σωματικά) και το σεξ με άτομα που δεν ήταν της κοινωνικής τους τάξης.
Οι σχέσεις μπορούσαν να γίνουν μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου αλλά και διαφορετικού. Σημασία είχε ποιος ήταν “από πάνω”, αφού αυτός θεωρούνταν ο ενεργητικός, ο άνδρας, ο ανώτερος κοινωνικά και αφέντης. Τα παιδιά, αν και γενικά χρησιμοποιούνταν στις σεξουαλικές τους πρακτικές, με το πρώτο ξύρισμα της γενειάδας τους, θεωρούνταν σεξουαλικά ενεργοί πολίτες, και συχνά “μυούνταν στις χαρές” από έμπειρες εκδιδόμενες γυναίκες.
Δεν επιτρεπόταν η απιστία για τις γυναίκες, με ποινή σε πιθανή παράβαση να είναι ακόμα ο θάνατος. Η μοιχεία για τους άνδρες μπορούσε να οδηγήσει σε διαζύγιο από την πλευρά των γυναικών. Ο εραστής της συζύγου, αν συλλαμβανόταν, συνήθως δερνόταν, ευνουχιζόταν και βιαζόταν από τον σύζυγο και ίσως και από τους σκλάβους του.
Ο φαλλός (ως “fascinus” ή “fascinum“) βρισκόταν παντού στην αρχαία Ρώμη: σε νομίσματα, λυχνάρια, κουδούνια, ομοιώματα, φυλαχτά, παιδικά παιχνίδια. Καταλαβαίνουμε τον Mr. Spock μας, όταν στη θέα ενός τέτοιου ομοιώματος, θα αναφωνούσε με περισσή χαρά: “It’s fascinating!”
Δεν ήταν όμως μονάχα η υπέρμετρη -κάποιες φορές- σεξουαλικότητα, αφού υποστηριζόταν και η αγνότητα, ειδικά για τις κοπέλες που θα παντρευόταν, αλλά και τις ιέρειες της Εστίας, που όμως πάλι ανάμεσα στα ιερά τους αντικείμενα είχαν ένα ομοίωμα φαλλού.
Όποιος τολμούσε να φθείρει παρθένα, ειδικά αφιερωμένη στην Εστία, διωκόνταν ποινικά ως αδίκημα προς το κράτος και τους θεούς, και θα είχε αρνητικά αποτελέσματα ως ιεροσυλία. Το ίδιο διωκόμενη ήταν και η “απαγωγή” μιας κόρης και ο επακόλουθος βιασμός.
Κοντά στην ίδια σπηλιά με αυτήν που βρέθηκε η τοιχογραφία της παραπάνω εικόνας (που όμως δεν είναι γνωστή η ακριβής τοποθεσία), βρίσκεται ο ναός της Santa Maria de Cosmedin, που βρίσκεται και το κρανίο του αγ. Βαλεντίνου και η Bocca della Verita (Στόμα της Αλήθειας).
Συνιστούμε ανεπιφύλακτα για τα ερωτευμένα ζευγάρια να πάνε να προσκυνήσουν τον άγιο Βαλεντίνο και καθώς βγαίνουν, να περάσουν από αυτό το σημείο, βάζοντας το χέρι τους, και λέγοντας “θα σε αγαπώ για πάντα“, “είσαι η μοναδική μου αγάπη“, “δεν υπήρξαν άλλοι/άλλες πριν από σένα” και άλλα τέτοια ωραία… Η εξέλιξη μπορεί να έχει πολύ ενδιαφέρον!
Αρχαία Ελλάδα
Οι περισσότεροι από εμάς, καυχιόμαστε πως είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων (τρομάρα μας), και γι’αυτό καταντήσαμε σ’αυτά τα χάλια. Γιατί δυστυχώς αναπαράγουμε μονάχα στα λόγια “οι αρχαίοι μας πρόγονοι μπλα μπλα” και εμείς δεν έχουμε τίποτα δικό μας για να δείξουμε — πέρα όμως από αυτά, και επιστρέφοντας στο θέμα μας, πως τη βγάζανε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι; Λίγο πιπεράκι βάζανε στα ερωτικά τους;
Είναι ευρέως διαδεδομένη η αντίληψη πως οι αρχαίοι Έλληνες τη “γλυκαίναν τη μπανάνα”, το “καραμέλωναν το λουκάνικο”, τη “σηκώναν τη χλαμύδα”, και όλα αυτά τα ωραία λογοπαίγνια γεμάτα υποννοούμενα. Όμως, το πρόβλημα είναι, πως (σε γενικές γραμμές αν και ανοιχτόμυαλοι και προοδευτικοί), συγκεκριμένα για τα ιερατικά και πολιτικά πράγματα δε γούσταραν τους ομοφυλόφιλους! Ω, ναι! Μην αρχίσετε να τρέχετε γυμνοί στους δρόμους ωσάν τον Αρχιμήδη, γιατί θα σας πάρουν με τις πέτρες, κάνει και κρύο…
“Πως το ξέρουμε όμως αυτό;“, θα ρωτήσετε. Ο “δηλωμένος” ομοφυλόφιλος στην αρχαία Ελλάδα έχανε τη δυνατότητα στα ιερατικά και πολιτικά αξιώματα. Ο Πλάτωνας στους “Νόμους” του, αναφέρει πως θα πρέπει οι σχέσεις ανδρών και γυναικών να είναι “φυσικές” και να μην είναι “παρά φύσιν”, ως “ύβρις” προς τη φυσική τάξη των θεών. Σίγουρα υπήρχαν ομοφυλόφιλοι στην αρχαία Ελλάδα, και γινόταν ανεκτοί, όπως όμως και σε ολόκληρον τον κόσμο ανά τους αιώνες. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε όμως να γενικεύουμε λέγοντας πως οι αρχαίοι Έλληνες ήταν όλοι τους ομοφυλόφιλοι.
Όταν ο Δίας έβαζε τις αρετές στον άνθρωπο, ξέχασε να βάλει την Ντροπή. Μην έχοντας από που να την βάλει, αποφασίζει να τη βάλει στον άνθρωπο από τον πρωκτό. Στην αρχή η ντροπή δεν ήθελε να μπει από εκεί, με τίποτα.
Στο τέλος ο Δίας την έπεισε. Και η ντροπή μπήκε στον άνθρωπο από τον πρωκτό, με τον όρο όμως να μην γίνει ποτέ σαρκική επαφή από εκεί, γιατί όταν αν συνέβαινε θα έφευγε από τον άνθρωπο.
Αίσωπος
Παραδόξως, οι αρχαίοι Έλληνες ήταν πολύ πιο “προχωρημένοι” από εμάς. Πρώτα απ’ όλα, όλες οι γυναίκες “απέβαλλαν” τις τρίχες από την ηβική περιοχή και τις μασχάλες. Έκαναν γυμναστική, γυμναζόμενοι γυμνοί (σύστοιχο ρήμα, αντικείμενο, αλλά και κατηγορούμενο παρακαλώ!), με τα παλαμάρια απ’ έξω και τον ιδρώτα να στάζει από τα λαδωμένα τους κορμιά.
Ειδικά στην αρχαία Σπάρτη, οι γυναίκες επίσης γυμνάζονταν ημι-/ γυμνές κοντά στους άνδρες, ώστε να οδηγήσουν στην επιλογή των συντρόφων και να “κλεφτούν” με σκοπό τον γάμο. Μπορούσαν να έχουν κρυφή σχέση ως και 10 χρόνια, αφού πριν τα 30 του χρόνια ο άνδρας απαγορευόταν να έχει επίσημη οικογένεια.
Βασικό χαρακτηριστικό της σπαρτιατικής κοινωνίας, ήταν να γεννηθούν γερά παιδιά για την πολιτεία γι’αυτό οι γυναίκες αθλούνταν, εκπαιδεύονταν και σκληραγωγούνταν στρατιωτικά, κάνοντάς τις περισσότερο ανδροπρεπείς. Στη Σπάρτη η ίδια γυναίκα μοιραζόταν σε δύο έως πέντε άνδρες, συνήθως αδέρφια, αλλά ακόμα μπορούσε ένας ηλικιωμένος να τη μοιραστεί με έναν νεότερο για να καταστεί έγκυος και να αποκτήσει παιδιά για την πολιτεία.
Στην Αθήνα όμως οι γυναίκες δεν ήταν έτσι, ήταν προορισμένες να είναι κλεισμένες στο σπίτι και να ασχολούνται με τα του σπιτιού, να διαχειρίζονται τα οικονομικά, τους δούλους, τα παιδιά, αλλά και να πλέκουν ζιγκουνάκια για τους άνδρες που ήταν όλη μέρα στην αγορά. Αν ήταν εταίρες, όμως, έβγαιναν έξω, γλεντούσαν και συμμετείχαν σε ερωτικές περιπτύξεις με όποιον ήθελαν — οπότε ήταν μάλλον σπάνιο να ακούσεις εκείνο το γλυκό ρέψιμο διαρκείας από ένα παραδοσιακό αθηναϊκό θηλυκό, που θα έκανε ακόμα και τον Eric Addams των Manowar να κοκκινίσει, καθώς κάνει φωνητικές ασκήσεις. Για να μην αναφέρω για τις ατελείωτες κλανιές τους, που θα θύμιζαν βομβαρδισμό στον πορσελάνινο θρόνο, μετά από φαγοπότι καυτερής πιπεριάς.
Αυτά όμως τα είπαμε μόνο για να λάβετε μια ιδέα από τις δύο κυριότερες και αντιθετικές τάσεις.
Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν “φυσικά προφυλακτικά“, τα οποία προέρχονταν από έντερα ζώων (κυρίως τυφλό έντερο αρνιού και κοιλιά λαγού), “όλισβους” της Μιλήτου (πήλινοι/ ξύλινοι/ δερμάτινοι φουσκωμένοι “δονητές” και αλειμμένοι με λάδι ελιάς πριν τη χρήση) και γονιμικά ειδώλια για να αυξήσουν τη γονιμότητα, ενώ οι ιέρειες της Αφροδίτης ήταν πάντα πρόθυμες να εξυπηρετήσουν τους λάτρεις της. Ακόμη, υπήρχαν σκευάσματα αντισυλληπτικά, όπως αυτό που προτείνει ο Αριστοτέλης: ελαιόλαδο με εκχύλισμα κέδρου και αλοιφή μολύβδου ή λιβάνι, αλειμμένο στην περιοχή του κόλπου.
Ωστόσο, οι γυναικωτοί άνδρες (cross dressers και θηλυπρεπείς ομοφυλόφιλοι) υπήρχαν, αλλά δεν ήταν εύκολα αποδεκτοί από την κοινωνία. Τα όργια γίνονταν είτε σε συμπόσια, είτε σε ειδικές θρησκευτικές εορτές.
Διέθεταν τις παλλακίδες, ως “κατώτερες εταίρες”, για τις οποίες όμως ελάχιστα γνωρίζουμε. Ο κύριός τους μπορούσε να τις πουλήσει, ακόμα και σε οίκους ανοχής, αν το ήθελε. Όσον αφορά τους οίκους ανοχής, τους βρίσκουμε ήδη από τις αρχές του 6ο αιώνα, όταν ο Σόλων ο νομοθέτης τους καθιέρωσε θεσμικά στην πόλη. Στην αρχή φαίνεται πως δεν πήγαιναν και τόσο καλά, αλλά κατά τον 4ο αιώνα σημειώθηκε αυξημένη ζήτηση, με τις γυναίκες να περιμένουν έξω από τους οίκους “με στήθη γυμνά και φορέματα αραχνοΰφαντα”.
Η αμοιβή για τις γυναίκες ήταν προαιρετική, ανάλογα με τη κατηγορία του οίκου και τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Η εταίρα προσέφερε όμως κάθε ερωτική και σεξουαλική ικανοποίηση, με βία και ακόμα και πρωκτική σεξουαλική επαφή, που απαγορευόταν να εφαρμοστεί στη σύζυγό τους. Δεν αποκλείεται όμως να υπήρχε και στενότερη συναισθηματική σύνδεση με αυτές τις γυναίκες. Τελευταία κατηγορία ήταν οι περιπατητικές πόρνες, που τριγυρνούσαν και “την πέφτανε” χύμα στους άνδρες».
Θεωρούσαν τον αυνανισμό ως επινόηση του Ερμή, που τον έδωσε στον γιο του Πάνα, για να ηρεμήσει λιγάκι το παλουκάρι και να μην κυνηγάει να καρφώνει τις νύμφες συνέχεια. Ήδη παιδευόταν οι καψερές από τον πατέρα του!
Επιπλέον, σύμφωνα με τον Δίωνα Χρυσόστομο, ο κυνικός φιλόσοφος Διογένης συχνά αυνανιζόταν μπροστά στο πλήθος που μαζευόταν γύρω από το πιθάρι του. Όταν κάποτε ένας παριστάμενος τον ρώτησε γιατί δε ντρέπεται, αυτός του απάντησε “μακάρι να μπορούσα, τρίβοντας την κοιλιά μου, να ανακουφίσω και την πείνα μου“.
Όλα αυτά, στην προσπάθειά τους να ξεπεράσουν τους περιορισμούς της ύλης…
Είναι λοιπόν κατανοητό ότι η φύση ωθεί τα θηλυκά να είναι σε επαφή με τα αρσενικά από τη γέννησή τους και η ηδονή σε αυτά είναι φανερό ότι έχει δοθεί σύμφωνα με τη φύση, ενώ (η επαφή) των αρσενικών με τα αρσενικά και θηλυκών με τα θηλυκά ενάντια στη φύση (παρά φύσιν)
Πλάτωνος Νόμοι
Ισλάμ και Άγιος Βαλεντίνος
Το Ισλάμ όλοι το γνωρίζουμε, πέρα από τα 400-500 χρόνια στα οποία ήμασταν σκλαβωμένοι στους Οθωμανούς και από τη διαφήμιση ή δυσφήμιση που του γίνεται τα τελευταία χρόνια. Εκτός των άλλων, το γνωρίζουμε και από το λεγόμενο “οθωμανικό“.
Τι ήταν αυτό; Ο περισσότερος κόσμος το γνωρίζει ως: η στάση με τη γυναίκα στα γόνατα και τον άντρα από πίσω της, διεισδύοντας στον κόλπο της (doggy style), είτε ως την ίδια στάση, αλλά με πρωκτική διείσδυση. Ποιος όμως θα κάτσει να αναλύσει, να σκεφτεί, και ωχ αμάν, αδερφέ μου, να κατανοήσει, πως αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα;
Πριν όμως φτάσουμε εκεί, να πούμε πως τόσο ο μουσουλμάνος όσο και η μουσουλμάνα πρέπει να καλύπτουν το σώμα τους, για να μην προκαλούν σεξουαλικά τα άτομα του ίδιου ή και αντίθετου φύλου. Φαντασιώσεις με εικόνες παραπάνω από αστράγαλο, δεν παίζει, είναι περίπου έτσι τα πράγματα. Αυτό όμως που θα χαροποιήσει τους πάντες (;), είναι πως –τουλάχιστον- οι μουσουλμάνοι κανονικά επιβάλλεται να κάνουν αποτρίχωση σε στις μασχάλες και την ηβική περιοχή. — γλυκαθήκατε; Αφού εφαρμόζεται και από μη μουσουλμάνους/ -ες πια, τι χαίρεστε;
Ο άνδρας επιτρέπεται εν ζωή να παντρευτεί μέχρι 4 γυναίκες, αρκεί να μπορεί να τις συντηρεί υλικά και συναισθηματικά και να προσφέρει σε όλες τους, τις ίδιες σεξουαλικές απολαύσεις, αλλιώς δε μοιράζει τον εαυτό του δίκαια σε όλες και τους στερεί αυτά λίγα που έτσι κι αλλιώς δικαιούνται.
Ο μουσουλμάνος, όταν αποφασίσει, μπορεί να παντρευτεί χριστιανή ή εβραία, αν είναι ανύπαντρες/ μη προστατευόμενες, και σίγουρα αφού αλλαξοπιστήσει. Αντιθέτως, η μουσουλμάνα τιμωρείται με θάνατο, αν παντρευτεί κάποιον εκτός Ισλάμ! Μετά θάνατον, και ανάλογα με τον τρόπο του θανάτου του, θα έχει περισσότερες γυναίκες (π.χ. για τους μάρτυρες αντιστοιχούν 77 παρθένες – ναι, θα είναι συνέχεια παρθένες, μη με ρωτάτε πως!) με τεράστια μάτια, καλλίγραμμα άτριχα κορμιά, κ.λπ.
Ας μεταφερθούμε όμως λίγο “βαθύτερα” στον τομέα του σεξ. Ξέρουμε πως τόση ώρα δε διαβάζετε το τι κάνει ο κάθε μουσουλμάνος, για να σώσετε την ψυχή της -υπέροχης κατά τα άλλα- μάνας σας. Αναρωτιέστε τι κάνει, πως το κάνει, γιατί το κάνει, κάθε πότε το κάνει, και αν είναι μπορεί να αποδώσει ο περιτετμημένος μικρός μας φίλος όπως και ο απερίτμητος, είτε φοράει φερετζέ-τσουτσού είτε όχι!
Επιβαλλόμενο είναι η γυναίκα να είναι παρθένα, όπως είπε συγκεκριμένα ο Μωάμεθ για τη “φύλαξη των αιδοίων” των γυναικών. Επειδή εστιάζουν σε αυτό το κομμάτι, θεωρείται απαραίτητο να ματώσει η γυναίκα την πρώτη νύχτα του γάμου, κάτι που έχει οδηγήσει πολλές σε άλλες πρακτικές, μία εκ των οποίων είναι η συρραφή του παρθενικού υμένα πριν το γάμο με πλαστική χειρουργική!
Απαγορεύεται να έχουν σεξουαλική επαφή όταν η γυναίκα έχει περίοδο μια που σκοπός είναι η ευγονία και τεκνογονία. Το προγαμιαίο σεξ τιμωρείται με 80-100 βουρδουλιές και στους δύο, επιτρέπεται όμως ο βιασμός αιχμαλώτων και η σεξουαλική επαφή με σκλάβες. Τουλάχιστον ο Μωάμεθ αναφέρει πως ο άντρας πρέπει να λέει γλυκόλογα στη γυναίκα του πριν σεξουλιάσουν, αλλά και να της προσφέρει οργασμούς. Κάτι είναι κι αυτό.
Στην πραγματικότητα, επιστρέφοντας στο πρωκτικό σεξ, να πούμε πως το Qu’ran (Κοράνι, το ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων, για όσους δεν το ξέρουν), απαγορεύει την πρωκτική διείσδυση, τόσο σε άνδρες, όσο και σε γυναίκες!
Απαγορεύει επίσης κάθε ομοφυλοφιλική επαφή, ως βδέλυγμα ενώπιον του Αλλάχ. Οι άνδρες τιμωρούνται αμφότεροι, με αναφερόμενες περιπτώσεις εκτέλεσης με ρίψη από μιναρέδες και soundtrack Κώστα Χατζή “όταν κοιτάς από ψηλάαα μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιάαα“, εκτός αν μετανοήσουν μια και καλή. Οι γυναίκες κλείνονται στο σπίτι ώσπου να πεθάνουν, ακόμα κι αν μετανοήσουν. Αν τις πάρει κάνας άλλος για γυναίκες τους, τυχερές θα είναι, θα έχουν την τιμή να του πλένουν και τα σώβρακα.
Extra bonus πόνους, αν είναι “πάρτι με ούζα”! Εφόσον το αλκοόλ απαγορεύεται, είναι φυσικό να απαγορεύεται διά ροπάλου και ο κιναιδισμός, οπότε πάλι θα τιμωρηθεί ο παραβάτης, αυστηρότερα μάλιστα.
Η γυναίκα δε, αν γλυτώσει το λιθοβολισμό θα είναι πολύ τυχερή και μάλλον θα είναι κάτοικος σε κάποια πολύ προοδευτική μουσουλμανική χώρα. Τουλάχιστον, αν υποστηρίξει πως ο άντρας της προσπάθησε να την περάσει ένα χεράκι και από πίσω, μπορεί η ίδια να του ζητήσει διαζύγιο. Ακόμα και για το “doggy style”, αρχικά υπήρχαν ενδοιασμοί, αλλά ο ίδιος ο Μωάμεθ τους αναίρεσε όταν ένα από τα πρωτοπαλίκαρά του ομολόγησε πως το προηγούμενο βράδυ το είχε εφαρμόσει με τη γυναίκα του.
Το τελευταίο θέμα που θα αγγίξουμε, είναι η περιτομή. Στους άντρες επιβάλλεται η περιτομή του πέους, ως παραδοσιακή πρακτική και όχι από το ίδιο το Κοράνι.
Ως τμήμα αντίστοιχης ερμηνείας/παράδοσης είναι και η λεγόμενη “γυναικείας περιτομή”, δηλαδή του ακρωτηριασμού της κλειτορίδας, ενίοτε και των χειλέων του αιδοίου. Οι γυναίκες στο Ισλάμ λέγεται από τους διδασκάλους τους πως πρέπει να είναι περιτετμημένες όπως και οι άνδρες, για να “αντέχουν” τον πόνο (γενικώς) και τον πόνο χωρίς άντρα — αγαμίες, αν δεν ξέρει τι είναι η ηδονή, δεν της λείπει! Φυσικά, γι’αυτό το θέμα έχει υπάρξει αρκετή διαφωνία και σίγουρα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Σε μια παραδοσιακή φονταμενταλιστική κοινωνία, θεωρείται επιβεβλημένη πρακτική. Σκηνές όπως αυτή, είναι συνηθισμένες.
Για τις γυναίκες που διαβάζουν αυτό το άρθρο, και για τους άνδρες που διακατέχονται από την αντίστοιχη περιέργεια, για οποιονδήποτε λόγο, έχω να παρατηρήσω πως οι περισσότεροι άνδρες στην Ελλάδα, λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων που τους κληρονόμησαν οι γονείς τους και εκτός ιατρικώς επιβεβλημένων περιπτώσεων, είναι απερίτμητοι.
Σε άλλες χώρες με έντονο το μουσουλμανικό, ιουδαϊκό ή άλλων( π.χ. παραδοσιακών αφρικανικών θρησκειών) περιβάλλον, θα δείτε περιτμημένα καυλιά. Το ίδιο και σε χώρες όπως η Αμερική, όπου η περιτομή υποστηρίζεται ως καθολική πρακτική και έχει -κατά κάποιον τρόπο- “παραδοσιακά επιβληθεί»”, εφαρμοζόμενη εδώ και δεκαετίες.
Μετά από όλα αυτά που διαβάσατε, έχετε λοιπόν τις εξής επιλογές:
Α) Μάλλον να αφήσουμε τον εορτασμό του Αγίου Βαλεντίνου για την επόμενη μετενσάρκωση. Καλά δεν παίρναμε και έτσι;
Στην περίπτωση που επιλέξατε αυτό τον δρόμο, μπορείτε να:
- Αρρωστήσετε… θα είστε στο κρεβάτι του πόνου, και… που ξέρετε, μπορεί να τη γλυτώσετε ή να αποκτήσετε κάποιον άλλον “συμπάσχοντα” στο ίδιο κρεβάτι — όλο και κάποιος “πονεμένος” θα υπάρχει εκεί τριγύρω.
- Θυμηθείτε πως πρέπει ξαφνικά να φύγετε για να δείτε κάποιον συγγενή, συγκεκριμένα την αγαπημένη μας “θεία απ’ το Σικάγο” που θέλει να μας δει μια τελευταία φορά, λίγο πριν πεθάνει (άντε και να μας αποκαταστήσει πρώτα, αλλά αυτό δεν το λέμε)
- Ζητήστε μετάθεση απ’ τη δουλειά σας. Μπορεί να υπάρχει μια θέση στη Μαδαγασκάρη με τις τεράστιες κατσαρίδες της, και το πιθανότερο είναι το “έτερον ήμισυ” να τις φοβάται. Θα σας χωρίσει “λόγω ανωτέρας βίας”. Μάλλον.
Β) θα συνεχίσετε την ερωτική σας ζωή με κάποια επιλογή από αυτές ή οποιαδήποτε άλλη, με προοπτικές μακροχρόνιες εξελίξεις.
…πολλές φορές, με μεγάλη χρονική διάρκεια και επιπτώσεις που δε θα μπορούσατε να φανταστείτε νωρίτερα!
Όπως κάθε ταξιδάκι στη θάλασσα, έχει και το ταξιδάκι της ερωτικής σχέσης σκαμπανεβάσματα, κύματα, φουρτούνες, ήλιο και κορυφαίο καιρό για μπανάκι με κρουαζιερόπλοια, όπως τον Τιτανικό. Το σίγουρο είναι πως θα πνιγείτε κάποια στιγμή στα μωρουδιακά σκατουλάκια, από τους πολυαγαπημένους σας απογόνους.
Εμένα πάντως, μου φαίνεται αρκετά ωραίο σκηνικό το μαρτύριο του αγίου Βαλεντίνου, ναι, αλλά περισσότερο των αγίων Ακύλα και Πρισκίλλης (γιορτάζουν 13 Φεβρουαρίου κι αυτοί), οι οποίοι ήταν παντρεμένοι, και καθώς μαρτυρούσαν για τον Χριστό, ο ένας δίπλα στον άλλον, έλεγαν ερωτόλογα μεταξύ τους.
Όταν αποκεφάλισαν την Πρίσκιλλα, ο Ακύλας ζήτησε να πάει κοντά στην αγαπημένη του, στην οποία δίπλα τον αποκεφάλισαν κι αυτόν… Αυτό για μένα είναι High-Class-BDSM-Jesus-Saves Αγάπη, και πραγματικά εύχομαι να αξιωθούμε -τα ερωτευμένα- να το ζήσουμε κι εμείς!! Ενωμένοι στη ζωή, στον θάνατο και μετά τον θάνατο στην άλλη ζωή…
Υστερόγραφο: Ειδικά για τα “σκληρά και άτεγκτα αρσενικά” (μην ξεράσω), που ακόμα δεν πολυσκέφτονται να ζήσουν μια ζωή με ένα μόνο έτερον ήμισυ, και δεν τους πολυ-νοιάζει η μέρα (και νύχτα) του Αγίου Βαλεντίνου (μεγάλη η χάρη του), πρέπει να σημειώσω τα εξής: η αγαπημένη ομάδα θα κάνει κι άλλους αγώνες άλλη μέρα/νύχτα. Τη δουλειά νομίζω μπορείτε να την τελειώσετε κι άλλη στιγμή, για να μην πω πως αντί να γκαβλώνετε κοιτάζοντας τσόντες στο γραφείο, θα μπορούσατε να την έχετε ήδη κάνει… Τα καλύτερα γκολ, δεν μπαίνουν μόνο στην τηλεόραση ή στα φιλικά, αλλά αυτό είναι κάτι που σας αφήνω να το ανακαλύψετε μόνοι σας…
Άνωστες πληροφορίες για τον Άγιο Βαλεντίνο
- Από τα πρώτα δώρα που δίνονταν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, ήταν τα γλυκά και ειδικά οι σοκολάτες σε κουτιά με σχήμα καρδιάς. Αυτό έχει παραμείνει και βλέπουμε την παχυσαρκία να εξαπλώνεται. Γι’ αυτό γίνονται φιλότιμες προσπάθειες τα ζευγάρια να τα φάνε πρώτα (μην είμαστε και αγενείς) και μετά να τα κάψουν χοροπηδώντας πάνω σε κρεβάτια, καρέκλες, καναπέδες, τουαλέτες, κουζίνες, τραπέζια, και άλλα μέλη τα οποία βρίσκονται σε στύση..
- Σε κάποιες χώρες, αν μια γυναίκα λάβει για δώρο ρούχα και τα κρατήσει, τότε αυτό θεωρείται ως αποδοχή πρότασης γάμου — άραγε, τι γίνεται αν είναι εσώρουχα και ειδικά αν είναι από αυτά που τρώγονται;
- Αν κάποιος σκεφθεί πέντε ή έξι ονόματα που είναι πιθανοί σύζυγοι και αρχίσει να περιστρέφει το μίσχο ενός μήλου καθώς απαγγέλει τα ονόματα, τότε ο πιθανότερος σύζυγος θα είναι αυτός του οποίου το όνομα απήγγειλε τη στιγμή που ο μίσχος θα σπάσει!
- Το Μεσαίωνα, τα κορίτσια έτρωγαν ασυνήθιστα φαγητά τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου για να ονειρευτούν τον μελλοντικό τους σύζυγο — όπως γνωρίζουμε, οι εφιάλτες είναι σύνηθες φαινόμενο σε περιπτώσεις βαρυστομαχιάς ή δηλητηριάσεων. Συστήνεται θεραπεία με πρόκληση εμετού και κλύσμα.
- Επίσης, λέγεται πως το πρώτο πουλί (πτηνό, καλέ!!) που θα δει μια κοπέλα την ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου, θα αντικατοπτρίζει τον χαρακτήρα του μελλοντικού της συζύγου. Ενδεικτικά, ας αναφέρουμε:
- Σπουργίτι: πτωχός αλλά χαρούμενος άνθρωπος | σαν το τραγούδι της Βίσση: “υποφέρω, υποφέρω, υποφέρω, υποφέρω πολύυυ…“
- Κουκουβάγια: βραχύβιος άνθρωπος | Τι να κάνουμε, θα πεθάνει σύντομα. Ό,τι πρέπει για να παντρευτεί κάνα χούφταλο, δηλαδή…
- Γεράκι: στρατιωτικός, πολεμιστής | Ήθελες να τη γλυτώσεις, εε;; Πέσε τώρα και ξεκίνα να παίρνεις κάμψεις ώσπου να σκουριάσει ο Robocop!
- Τρυποκάρυδος: δε θα παντρευτεί |Πρόβλημα κυρίως για παλαιότερες κοινωνίες, συμβατό με τη σύγχρονη αντίληψη του: “ξεσκίζομαι με όποιον θέλω για όσο θέλω. Μπορεί και να είναι παραπάνω από ένας, ταυτόχρονα”.
- Λένε επίσης, πως αν ένα μήλο κοπεί στη μέση, ο αριθμός των παιδιών ενός ζευγαριού είναι ίσος με τους σπόρους που θα βρούνε στο μήλο — προσοχή στο κόψιμο, μη φθαρούν οι σπόροι και το παιδί βγει λειψό για τις δικές σας χαζομάρες με τα μήλα! Δεν ξεφλουδίζετε καλύτερα μια μπανάνα;
- Το πρωϊνό ξύπνημα την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου με ένα φιλί, θεωρείται γενικά τυχερό. — αναμφίβολα!! Σημαίνει πως επήλθε έντονη και εποικοδομητική συνουσία, ή στη χειρότερη περίπτωση κάτι άλλο περιμένουν από σένα… Ποιος θα προτιμούσε να ξυπνήσει με ένα τηγάνι στο κεφάλι ή ακόμα χειρότερα να μην ξυπνήσει ποτέ;
- Το πρώτο όνομα που θα διαβάσεις στην εφημερίδα ή θα ακούσεις στην τηλεόραση ή το ραδιόφωνο θα είναι το όνομα του άνδρα που θα παντρευτείς.- κι αν είσαι ήδη παντρεμένη, τότε τι γίνεται;
- Αν βρεις ένα γάντι στο δρόμο, αυτός που θα έχει το δεύτερο γάντι, θα είναι ο μέλλων σύζυγος — δεν ξέρω για αυτό, αλλά σίγουρα ένα γάντι μόνο του θα ζεστάνει τον μονόχειρα. Δυο χέρια θέλουν δυο γάντια. Το τρίτο γάντι ονομάζεται καπότα.
