Τι θα ήταν η Αθήνα χωρίς την Ακρόπολή της, αν όχι μία ακόμη, γκρίζα και μουντή πόλη, δίχως προσωπική ταυτότητα; Τι θα ήταν το παγόνι χωρίς την ποικιλόχρωμη, φανταχτερή και σαν βεντάλια ουρά του, αν όχι ένα ακόμη, αδιάφορο πτηνό; Τι θα ήταν η Καπέλα Σιστίνα χωρίς τις αναγεννησιακές της τοιχογραφίες και τον περίτεχνο διάκοσμο, αν όχι ένα απλό, μαρμάρινο παρεκκλήσι;
Υπάρχουν πράγματα σε αυτόν τον κόσμο που είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, ώστε το ένα να μοιάζει ατελές και μισό χωρίς το άλλο. Χωριάτικη και φέτα, Παρίσι και Πύργος του Άιφελ, Χοντρός και Λιγνός, Άμποτ και Κοστέλο… Ομοίως, και το να παρακολουθείς έναν αγώνα ποδοσφαίρου στην τηλεόραση θα φάνταζε ξένο, δίχως τη γνώριμη φωνή του ανταποκριτή να σου περιγράφει λεπτομερώς την κάθε φάση που διαδραματίζεται.
Θα έμοιαζε με το Σύνταγμα χωρίς περιστέρια. Θα θύμιζε ανοιξιάτικο σούρουπο στο Σούνιο, με το απαλό αγέρι να θωπεύει λάγνα και αισθησιακά το πρόσωπό σου, χωρίς… χωρίς… ε… χωρίς… χμ! Δεν μπορώ να γράψω σαν τον Στάθη! Ο τύπος γράφει σαν να του έχουν κάνει ενδοφλέβια με βιβλία του Καρκαβίτσα!
Τι θα ήταν η Αθήνα χωρίς την Ακρόπολή της, αν όχι μία ακόμη, γκρίζα και μουντή πόλη, δίχως προσωπική ταυτότητα; Τι θα ήταν το παγόνι χωρίς την ποικιλόχρωμη, φανταχτερή και σαν βεντάλια ουρά του, αν όχι ένα ακόμη, αδιάφορο πτηνό; Τι θα ήταν η Καπέλα Σιστίνα χωρίς τις αναγεννησιακές της τοιχογραφίες και τον περίτεχνο διάκοσμο, αν όχι ένα απλό, μαρμάρινο παρεκκλήσι;
Υπάρχουν πράγματα σε αυτόν τον κόσμο που είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, ώστε το ένα να μοιάζει ατελές και μισό χωρίς το άλλο. Χωριάτικη και φέτα, Παρίσι και Πύργος του Άιφελ, Χοντρός και Λιγνός, Άμποτ και Κοστέλο… Ομοίως, και το να παρακολουθείς έναν αγώνα ποδοσφαίρου στην τηλεόραση θα φάνταζε ξένο, δίχως τη γνώριμη φωνή του ανταποκριτή να σου περιγράφει λεπτομερώς την κάθε φάση που διαδραματίζεται.
Θα έμοιαζε με το Σύνταγμα χωρίς περιστέρια. Θα θύμιζε ανοιξιάτικο σούρουπο στο Σούνιο, με το απαλό αγέρι να θωπεύει λάγνα και αισθησιακά το πρόσωπo σου, χωρίς… χωρίς… ε… χωρίς… χμ… ΑΑΡΓΚ! Δεν μπορώ να γράψω σαν το πρόνατο! Ο τύπος γράφει σαν να του έχουν κάνει ενδοφλέβια με βιβλία του Καρκαβίτσα!
Λοιπόν, αφήνουμε στην άκρη τις λογοτεχνικές μπαρούφες και φέρνουμε το κείμενο στο επίπεδό μας: δηλαδή υπέδαφος. Όπως θα καταλάβατε, ο Στάθης με εκδικήθηκε για όλες τις φορές που έχω κράξει στο Spaz τον άφωνο Ρακιντζή, τη σαχλαμάρω Μεγκ Ράιαν και κάθε άλλο κουλό ίνδαλμά του. Με έχωσε, λοιπόν, να γράψω τη στήλη του, πράγμα υπερφυσικό διότι έχω τόση σχέση με τη μπάλα, όση ο Ρακιντζής με την ορθοφωνία (πάρτα, ρε, 3-0)!
Επίσης -δήθεν για να με διευκολύνει το άθλιο οικόσιτο- διάλεξε ως θέμα ατάκες σπορτκάστερ που έγραψαν ιστορία και μου αράδιασε 5-6 ονόματα, που τα μισά δεν τα είχα καν ακούσει. Ο απώτερος σκοπός του, όμως, ήταν να αναγκαστώ να καταφύγω στο Google και να μαζέψω χιλιοδιαβασμένες ατάκες από μπλογκ της κακιάς ώρας, όπως αυτό το τερατούργημα, ώστε να βγει το κείμενό μου τριτοκλασάτο και χαμηλής ποιότητας.
Και αυτό ακριβώς έκανα! Διότι, όπως λένε οι σοφοί, οσφυοκάμπτες Βρετανοί: well, if you can’t beat them, join them!
Ψάχνοντας, λοιπόν, τα ονόματα που μου έδωσε, έναν Σεφταλιά ή κάτι τέτοιο, έναν Βουβουζέλο ή κάπως έτσι και μερικούς ακόμα, διαπίστωσα ότι από όλους τους σπορτκάστερ, ένας μόνο κατέχει τα ηνία στις σουρεαλιστικές ατάκες. Εκεί που οι άλλοι είχαν 1-2 ατακούλες, αυτός φιγουράριζε στα περισσότερα μπλογκ και αθλητικά φόρουμ (πόσο χαμηλά έπεσα γι’ αυτό το άρθρο, Θεέ μου…) με συλλογές δεκάδων μαργαριταριών που έχουν γράψει ιστορία…
Ο λόγος για τον Μανώλη Μαυρομάτη, που αν δεν ήταν σπορτκάστερ, θα ήταν σίγουρα μέλος των Monty Pythons. Χωρίς άλλη καθυστέρηση, λοιπόν, σας παρουσιάζω την Μανωλιάδα:
- Δεξί κροσέ, αριστερό direct και γκολ. (Ο Στίβεν Σιγκάλ έπαιζε;)
- Και κερδίζουν, κυρίες και κύριοι, ένα κόρνερ σε πολύ πλεονεκτική θέση. (Μέσα στο τέρμα;)
- Σ’ αυτόν τον τελικό, εάν υπάρχει παράταση δεν θα ισχύει ο ξαφνικός θάνατος, όπως τις άλλες χρονιές, αλλά θα ισχύσει από φέτος το χρυσό γκολ. (Και από του χρόνου ο Χρυσός Φοίνικας…)
- Και η μπάλα δεν είναι σε καμιανού την κατοχή. (Η μπάλα ανήκει μόνο στον εαυτό της, έχει αξιοπρέπεια…)
- Και η μπάλα, είναι off-side. (Αποβλήθηκε και μετά παίζανε με κουτάκι αναψυκτικού…)
- Ο Ronaldo ξεχύνεται σαν εμετός στην επίθεση. (Τον έκοψε ένα Primperan…)
- Ο Davids κάνει ένα δυνατό, συρτό σουτ, το οποίο καταλήγει ψηλά πάνω από το δοκάρι. (Το οποίο είναι γνωστό και ως «σουτ λόξυγγας».)
- Βγαίνει η σέντρα, ο Μολίνα κάνει την έξοδο και χωρίς κανένα λόγο, ο Ίβερσεν πετάγεται και βάζει το γκολ. («Ε, δεν είχα τι να κάνω και είπα, δεν πετάγομαι να βάλω ένα γκολ;»)
- Έτρεξε πολλά χιλιόμετρα για να προλάβει τη μπάλα. (Μαραθωνόσφαιρο…)
- Και να ο Ντεμπούρ, δίνει πάσα στον δίδυμο αδελφό του Ντεμπάρ. (Βασικά ήταν τρίδυμα: είχαν και μία αδελφή, την Ντέμπορα…)
- Βλέπετε και στις κερκίδες και τον κυρίαρχο στον χώρο της πληροφορικής και πάμπλουτο, Nicholas Gates. (Εδώ δεν πετυχαίνει τα ονόματα των παικτών, του Gates θα πετύχαινε;)
- Και ο Ronaldo σαν καλπάζον άλογο, εισβάλλει στην περιοχή. (Η επίθεση-εμετός δεν πέτυχε, προχώρησε στην επίθεση-μικρό-μου-πόνυ…)
- …και ο Ζεντέν φυτρώνει σαν αλεπού. («Περίεργο, εγώ είχα φυτέψει σπανάκι!»)
- Και η γραμμή περνάει την μπάλα, κυρίες και κύριοι… (Είναι το πρώτο γήπεδο στον κόσμο που κουνιέται αντί για τη μπάλα…)
- Skoda – Ξάνθη 1-0 (Ήταν πολύ εύκολο γκολ για το αυτοκίνητο, το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να «κόψει» τον τερματοφύλακα…)
- Για όσους έχουν ασπρόμαυρη τηλεόραση, ο έγχρωμος παίχτης Μπατίστα του Εθνικού, είναι αυτός με το μπλε σορτσάκι. (Και για όσους είναι τυφλοί: είναι αυτός με τα μαλλιά…)
- Μια έξοχη ντρίπλα από τον Ζινεντίν Ζινεντάν. (Καλά που δεν τον είπε και Ντ’αρτανιάν…)
- Και ο Ελευθερόπουλος εκτελεί το άουτ. (Απλώς κλώτσησε τη μπάλα έξω.)
- Και να η Ροναλντίνα που πρέπει να είναι πολύ ικανοποιημένη με το δοκάρι του Ρονάλντο. («Μμμμ! Λατρεύω το δοκάρι σου, Ρονάλντο!»)
- Ο Ντελβέκιο πέφτει κάτω, αλλά ο διαιτητής λέει να του σηκωθεί. («Άσε με ήσυχο, λυσσάρα, διαιτητή!»)
- Σουτ… και χάνεται μια μεγάλη ευκαιρία, η μπάλα πέρασε ξυστά κάτω από το οριζόντιο δοκάρι. (Το τέρμα ήταν στημένο ανάποδα.)
- Μουντιάλ Γαλλίας και ενώ οι γιατροί κάνουν ράμματα στο φρύδι ενός Γάλλου παίκτη: Οι γιατροί κάνουν πρόχειρα ράμματα κάτω από το μάτι, στο φρύδι του παίκτη. (Αυτό δεν είναι πρόσωπο, η Γκουέρνικα του Πικάσο είναι…)
- Στον τελικό του Euro 2000: Μαλντίνι… δίνει στον Μαλντίνι… (Ατομίσταρε!)
- Μετά την λήξη του ημιτελικού στο Euro 2000: Η Ιταλία κατακτά τον τελικό! («Στον ελεύθερο χρόνο μου, διαβάζω και τον καφέ…»)
- Σε αγώνα Βραζιλίας-Χιλής, στο 84ο λεπτό: Το 3-0 δεν αποτελεί σκορ ασφαλείας για τους Βραζιλιάνους. (Οι Χιλιανοί, πάλι, μια ανασφάλεια την ένιωθαν…)
- Αυτό το γκολ πανηγυρίζεται έξαλλα από τους Χιλιανούς στις εξέδρες και ίσως να πανηγυρίζεται και στη Χιλή. (Μπα… Εκεί βλέπανε σαπουνόπερα…)
- Και ενώ η μπάλα ήταν στον Ρομπέρτο Κάρλος: Κάρλος Αλμπέρτο με την μπάλα… εεε… συγγνώμη, Βαλντεράμα… («Άστο… Φώναζέ με Μπάμπη»!)
- Ναι κυρίες και κύριοι, βρισκόμαστε στο εικοστό λεπτό του αγώνα Σαουδίας-Σουηδικής Αραβίας… (Γεωγραφία – Μαυρομάτης: 0-1)
- Στο Euro 2000 στον αγώνα Γερμανίας – Ρουμανίας, και ενώ συγκρούονται σε μια φάση ο Χάτζι με τον Ματέους (και οι δυο 10), λέει: Και συγκρούονται τα δυο δοκάρια… (Ευτυχώς δεν ήταν του Ρονάλντο το δοκάρι…)
- Φαο… Φαο… Φαο… και κάνει το επιθετικό φάουλ! (Φάουτ: όταν η μπάλα βγαίνει εκτός αγωνιστικού χώρου και χτυπάει στη μούρη έναν φλαουτίστα…)
- Η μπάλα επιστρέφει στον Ταφαρέλ που την ελέγχει άνετα… και η μπάλα κόρνερ! (Ήταν σύντομος ο έλεγχος…)
- Ναι, κυρίες και κύριοι, 35 χιλιάδες στόματα, χειροκροτούν. (Λογικό. Με τα χέρια μούντζωναν τον Μαυρομάτη…)
- Γίνεται η μπροστινή μπαλιά… και είναι το τέλος του Κολίνα! («Τραγικό θάνατο βρήκε Ιταλός διαιτητής όταν κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα διαμελίστηκε από καραβολίδα…»)
- Στον αγώνα Ολυμπιακός-Σεβίλλη: Και έχουμε πλάγιο υπέρ του Ολυμπιακού… ενώ τώρα βλέπουμε το φεγγάρι να φέρνει βόλτες στον ουρανό. (Το πιο ρομαντικό πλάγιο του κόσμου…)
- Ας παρακολουθήσουμε, όμως, αγαπητοί τηλεθεατές, στιγμιότυπα από όλο τον κόσμο και όχι μόνο. (Είχε και στιγμιότυπα από τον άλλο κόσμο;)
- Σε εκπομπή με καλεσμένο τον Βασίλη Χατζηπαναγή: Είναι τιμή και χαρά μου να σε έχω κοντά μου και από την τηλεόραση και από το τηλέφωνο. (Τηλεχατζηπαναγής!)
- Το πέσιμο ήταν πρόωρο και βεβιασμένο αν και προηγήθηκε σπρώξιμο. (Όποιος βιάζεται, τον σπρώχνουν…)
- Και ο Ρονάλντο περνά δώδεκα παίχτες… (Είχαν μπει μέσα και οι αναπληρωματικοί.)
- Στο παιχνίδι της εθνικής με τους Γερμανούς: Μόνο έτσι μπορεί η εθνική μας να ελπίζει σε ελπίδες. (…και να ονειρεύεται όνειρα…)
- Και βγάζει μια μπροοστημένη μπαλιά… (Ποτέ μην περιγράφεις αγώνα μπουκωμένος…)
- Και είναι γκολ… και άουτ! (Άρα κάνουν πλάγια σέντρα;)
- Και οι Πορτογάλοι πετυχαίνουν ένα εύκολο γκολ σε ρυθμούς τραμ τραμ. (Ντράγκα ντρουγκ, το καμπανάακιιι…)
- Και εδώ ξαναβλέπουμε στο replay το φάουλ, που είναι πιο σκληρό αυτή τη φορά. (Ναι, ήταν το Director’s Cut!)
- Και να ο Βάντσικ… βγαίνει από την μεγάλη περιοχή μαζί με το κεφάλι του. (Αν έβγαινε χωρίς το κεφάλι του, θα ήταν ο πιο φρικιαστικός αγώνας ποδοσφαίρου ever…)
- Στον αγώνα της εθνικής με την Αγγλία: Ο Νικοπολίδης απέκρουσε την κεφαλιά με την παλάμη και το χέρι. (Έβαλε και λίγο αγκώνα…)
- Οι παίκτες του Άγιαξ έχουν στηθεί στις τέσσερις γωνίες του κύκλου! (Γεωμετρία – Μαυρομάτης: 0-1)
- Στον αγώνα Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού: Ο Παναθηναϊκός κερδίζει ένα πλάγιο σε πλάγια θέση… (Δηλαδή έπρεπε να εκτελεσθεί σε ύπτια θέση;)
- Αναλύοντας μία απευθείας κόκκινη κάρτα: Και εδώ βλέπετε ότι τον ενοχλεί και μάλιστα τον παρενοχλεί από πίσω. Σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς της FIFA είναι αποβολή, λοιπόν, γιατί ο αμυντικός παίρνει τον επιθετικό από πίσω. (Αυτό δεν είναι αγώνας, ταινία του Αλμοδοβάρ είναι…)
- Ένα σουτ τηλεφώνημα. Είναι το σουτ που ο τερματοφύλακας πρέπει να το περιμένει, γιατί ο παίχτης, του έχει προηγουμένως τηλεφωνήσει. («Μη φύγεις, έρχομαι σε λίγο!»)
