Δεν ανήκουν στο γαστρονομικό libro d’ oro, ούτε έχουν αριστοκρατικές περγαμηνές, αλλά η φρεσκάδα τους κοντράρει τον ουρανίσκο. Η επίσημη κυνηγετική περίοδος των αγρίων ξεκίνησε, πλέον και με τη βούλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κάθε τέτοια εποχή, οι μετρ των μανιταριών τρίβουν τα χέρια τους στα δρυοδάση του Όρλιακα, στο βόρειο τμήμα της Πίνδου, στα Γρεβενά. Είναι η σεζόν που ξεκινά η ετήσια εξερεύνηση των αγρίων και οι Ιντιάνα Τζόουνς των ζουρλομάνταρων (όνομα και πράγμα!) και της κοκκινούσκας ποντάρουν σε μια καλή σοδειά. Η αλήθεια είναι ότι πριν από μερικά χρόνια το γλυκό κουταλιού άγριο μανιτάρι ήταν παραξενιά μερικών αλαφροΐσκιωτων που περνούσαν μέρες σε απάτητα μονοπάτια για να ανακαλύψουν εκλεκτούς θησαυρούς. Ας όψεται, όμως, η κυριαρχία των slowfoodistas της νέας πράσινης εποχής, που αναζητούν επιμόνως όλες τις τοπικές αξίες.
Με το επαναστατικό μότο Local Eating for Global Change σήμανε το comeback όλων των ταπεινών και καταφρονεμένων που σνόμπαρε συστηματικά η fusion βερσιόν της nouvelle cuisine των ’80s.
Ο αδιαμφισβήτητος εμπνευστής της μοριακής γαστρονομίας, ο Ferran Adrià, ορκίζεται στο φρέσκο κουκουνάρι, alias λευκό χαβιάρι, που βγαίνει αποκλειστικά τέλη Μαΐου με τέλη Ιουνίου στα βουνά της Καταλονίας και με το οποίο φτιάχνει στο εστιατόριό του, το elBulli, την περίφημη piñonada (σάλτσα από τον χυμό τους), οι Ιταλοί εξυμνούν τα guanciale (μάγουλα γουρουνιών, τα οποία μέχρι σήμερα απολάμβαναν λιγοστοί εναπομείναντες στα χωριά της Τοσκάνης) και οι γιαγιάδες στην Κρήτη παραδίδουν μαθήματα γευσιγνωσίας με ζοχούς, αντράκλες, σταμναγκάθια, οβριές (αγριοσπάραγγα), αγκιναράκια με αγκάθια που στάζουν γλύκα, καυκαλήθρες, ασκορδουλάκους (βολβούς) και αλιβάρβαρα που μαζεύονται μετά τη βροχή.
Όσο για τους Αγγλους food bloggers, γράφουν σελίδες επί σελίδων για τη γοητεία των πρώιμων πατατών Jersey Royal, της ομώνυμης νήσου, που κυκλοφορούν μερικές μέρες στις αρχές της άνοιξης, και ο ριζοσπάστης της μαρμίτας Hugh Fearnley Whittingstall αγωνίζεται μέσω της οργάνωσης Compassion in World Farming για άγρια πουλερικά και παραδοσιακές ράτσες γουρουνιών που έχουν εξαφανιστεί εξαιτίας της εντατικής γεωργίας, στο πλευρό του Jamie Oliver, που είχε κηρύξει πέρυσι τη σωτηρία των βρετανικών χοιρινών!
Τελευταία και ασθμαίνουσα, η Ευρωπαϊκή Ενωση, που επέτρεψε έπειτα από είκοσι χρόνια να κυκλοφορούν ελεύθερα όλα τα υπερμεγέθη λαχανικά που μέχρι σήμερα κόβονταν στην πόρτα λόγω των διαστάσεων τους. Το πείραμα ξεκίνησε πέρυσι η αγγλική αλυσίδα Sainsbury’s με αφορμή την αμερικανοτραφή γιορτή των μεταμφιέσεων Χάλοουιν με xxtra large κολοκύθες, και ακολούθησαν οι λοιποί κολοσσοί, όπως η Τesco με το Monster Bunch Βox, που περιλαμβάνει από μοβ καρότα και γιγάντια κρεμμύδια μέχρι λευκά ραπανάκια με μόλις 2,5 λίρες. Με μερικές πένες, μάλιστα, τον μήνα, μπορεί να υιοθετήσει κανείς σπάνια αφρικανικά δαμάσκηνα isiTobe από τη δημοφιλή oργάνωση Millennium Seed Bank των Βασιλικών Βοτανικών Κήπων του Λονδίνου, που έχει αναλάβει να σώσει μέχρι το 2023 το 10% των απανταχού άγριων σπόρων που απειλούνται με εξαφάνιση. Άλλος για νεροκολοκύθες;
Διαβάστε επίσης:
