Η Αιθιοπία, ή όπως αλλιώς λέγεται Αβησσυνία (παλιό όνομα), είναι χώρα της κεντρικής – ανατολικής Αφρικής. Η έκταση της χώρας είναι 1.221.900 τετ. χλμ, ενώ ο πληθυσμός φτάνει τα 102,403,196 κατοίκους.
Γεωγραφική θέση
Συνορεύει ανατολικά και ΝΑ με τη Σομαλία, στα βόρεια με το Τζιμπουτί (πρώην γαλλική Σομαλία), στα δυτικά και ΒΔ με το Σουδάν και στα ΝΔ με την Κένυα, ενώ το βορειοανατολικό τμήμα της, που είναι η Ερυθραία, βρέχεται από την Ερυθρά Θάλασσα.
Δημογραφία
Πρωτεύουσα είναι η Αντίς Αμπέμπα που στην αμχαρική γλώσσα σημαίνει “νέο λουλούδι”, με πληθυσμό 1.450.000 κατοίκους. Άλλες μεγάλες πόλεις είναι η πρωτεύουσα της Ερυθραίας Ασμάρα (280.000 κ.), Ντίρε Ντάβα (100.000 κ.) και η Χαρέρ ή Χαράρ (60.000 κ.). Ενώ για νόμισμα έχει το μπιρ.
Μορφολογία του εδάφους
Η διαμόρφωση του εδάφους της παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Το έδαφός της αποτελείται από ψηλά οροπέδια, που χωρίζονται από βαθιές κοιλάδες. Το ύψος των οροπεδίων βρίσκεται μεταξύ 900 – 4620 μ.) με ψηλότερες κορυφές: Ρας Δαδάν (4620 μ.) και Κολλό (4360 μ.). Η Αιθιοπία διασχίζεται από πολλούς ποταμούς που κυριότεροι είναι ο Αβάι (που είναι προέκταση του Νείλου), ο Τακαζέ (που χύνεται στο Νείλο), ο Τούμπα και ο Σαμπέλι που χύνονται στον ινδικό ωκεανό, αφού διασχίζουν τη Σομαλία. Σπουδαιότερες λίμνες είναι η Τσάνα που βρίσκεται σε ύψος 1900 μ. και είναι πηγή του ποταμού Αβάι, η λίμνη του Ροδόλφου, η Στεφανία και η Γκαντζουλέ. Υπάρχουν επίσης πάρα πολλές θερμοπηγές (γκάιζερ).
Κλίμα και Βλάστηση
Εξαιτίας του οριζόντιου και κάθετου διαμελισμού του εδάφους της, το κλίμα της παρουσιάζει παραλλαγές, ανάλογα με το υψόμετρο. Έτσι, στα πολύ ψηλά μέρη είναι ψυχρό, στα μεσαία εύκρατο και στα χαμηλά (δηλαδή από 500 μ. και κάτω) είναι τροπικό. Το μέσο ετήσιο ύψος της βροχής είναι μεγάλο, γιατί οι τροπικές βροχές κρατούν 4 μήνες. Γι’ αυτό το λόγο η βλάστηση είναι ποικιλόμορφη και χαρακτηριστικό της είναι το πλήθος των δασών. Αναπτύσσονται πολλά είδη δένδρων, άγρια και ήμερα. Ευδοκιμεί πολύ το αρτόδενδρο, που δίνει ένα είδος αλευριού που είναι κατάλληλο για παρασκευή ψωμιού, το καφεόδενδρο και η μπανάνα. Τα εσπεριδοειδή, οι συκιές και οι ελιές αποτελούν ολόκληρα δάση.
Όταν οι Ιταλοί κατάλαβαν τη χώρα, ανάπτυξαν πολύ την καλλιέργεια του αμπελιού με εκλεκτές ποικιλίες σταφυλιών που τις μετάφεραν από την Ιταλία και κατάφεραν, εξαιτίας της κλιματιστικής διαφοράς και του υψόμετρου, να έχουν σταφύλια όλο σχεδόν το χρόνο.
Πανίδα
Στην Αιθιοπία βρίσκονται σχεδόν όλοι οι αντιπρόσωποι του ζωικού Βασιλείου: λιοντάρια, ιπποπόταμοι, πάνθηρες, ύαινες, λεοπαρδάλεις, κροκόδειλοι, αγριόχοιροι, κοπάδια φυτοφάγων ζώων, όπως αντιλόπες, γαζέλες κλπ. Ο αβησσυνιακός ελέφαντας είναι ο μεγαλύτερος ελέφαντας και οι χαυλιόδοντές του που ζυγίζουν πάνω από 80 κιλά, φτάνουν σε μήκος το 1,5 μέτρο.
Υπάρχουν πολλά επικίνδυνα ερπετά, δηλητηριώδεις σκορπιοί και έντομα. Από αυτά πιο επικίνδυνα είναι ένα είδος μυρμηγκιών μεγάλου μεγέθους, περίπου 30 εκ, οι τερμίτες, που περιοδικά επιτίθενται σε κατοικημένους χώρους γκρεμίζοντας τα σπιτοκάλυβα, σκοτώνοντας τα κατοικίδια ζώα με φαρμακερά τσιμπήματα και καταστρέφοντας τη βλάστηση.
Ιστορία
Η Αιθιοπία είναι μια από τις πανάρχαιες χώρες της Αφρικής και ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες, γιατί αναφέρεται σε έργα του Όμηρου και του Ησίοδου. Η ονομασία του κατοίκου της χώρας αυτής “αιθίοψ” είναι ελληνική λέξη και σημαίνει άνθρωπος με καμένη (ή ηλιοψημένη) όψη. Περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή της χώρας αυτής κατά την αρχαϊκή περίοδο μας δίνει ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος. Αναφέρει ότι στην αρχή οι Αιθίοπες ήταν νομάδες και σχεδόν σε ημιάγρια κατάσταση, ύστερα όμως ήρθαν σε επιμειξία με τους Αιγυπτίους, υιοθέτησαν τα Αιγυπτιακά ήθη και σαν αποτέλεσμα εξημερώθηκαν Κάποιος αρχαίος θρύλος αναφέρει ότι εκτός από τους Αιγυπτίους ήρθαν σε επιμειξία και με τους Εβραίους.
Εκτός όμως από αυτούς τους λαούς σημαντική επίδραση είχε στους Αιθίοπες και ο ελληνικός πολιτισμός, που είχε φτάσει ως εκεί, όπως προκύπτει, από μελέτες επιγραφών και νομισμάτων, που βρέθηκαν σε αρχαιολογικές ανασκαφές. Αυτό το μαρτυράει και μια παράδοση στους Αβησσυνούς που σύμφωνα μ’ αυτήν είχε πάει στη χώρα αυτή ο Μέγας Αλέξανδρος.
Ο χριστιανισμός διαδόθηκε στην Αιθιοπία τον 4ο αιώνα από τον Έλληνα έμπορο Φρουμέντιο, που έγινε επίσκοπος της χώρας αυτής το 330. Στην Αιθιοπία διαδόθηκε και επικράτησε η χριστιανική αίρεση του μονοφυσιτισμού, που αποτελεί μέχρι σήμερα την επίσημη θρησκεία της χώρας, που οι πιστοί του ονομάζονται Κόπτες. Η Αιθιοπία ήταν τόσο πολύ απομονωμένη από τον υπόλοιπο γνωστό μέχρι τότε κόσμο ως το 13ο αιώνα και γνώριζαν τόσο λίγα πράγματα γι’ αυτήν, ώστε χρειάστηκε να γίνουν μεγάλες επιδρομές μουσουλμάνων στη χώρα, για να μάθουν ότι υπήρχε εκεί ένα Χριστιανικό κράτος.
Οι πρώτοι Ευρωπαίοι, που πάτησαν το πόδι τους στην Αιθιοπία, ήταν οι Πορτογάλοι, που πήγαν εκεί το 1490 καθώς αναζητούσαν δρόμο για τις Ινδίες. Από εκεί και έπειτα, για 200 χρόνια περίπου, οι Αιθίοπες βρίσκονταν σε συνεχείς πολέμους με τους Αιγυπτίους. Το 1855 αυτοκράτορας της Χώρας έγινε ο Θεόδωρος ο Γ’, που ήρθε σε σύγκρουση με τους Άγγλους, που, θέλοντας να αναπτύξουν σε έκταση τα εδάφη της αυτοκρατορίας τους, επιδιώκανε την κυριαρχία της χώρας του.
Ο στρατός του, όμως, μπροστά στην αριθμητική και υλική υπεροχή των Άγγλων υπόκυψε, η χώρα υποδουλώθηκε, αιχμαλωτίστηκαν τα δυο παιδιά του και ο ίδιος ο Θεόδωρος για να μην πιαστεί αιχμάλωτος, αυτοκτόνησε. Έτσι άρχισε στην Αιθιοπία όπως και σε άλλες χώρες της Αφρικής, η κυριαρχία της Αγγλικής αυτοκρατορίας.
Τριάντα χρόνια αργότερα επιτεθήκανε κατά της Αιθιοπίας οι Ιταλοί, αλλά νικηθήκανε. Μετά από μια περίοδο ηρεμίας και μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, αυτοκράτορας έγινε ο Ρας Τάφφαρι, που για τον καιρό του ήταν καλός κυβερνήτης και η χώρα του έκανε σημαντικά βήματα προόδου Λίγο πριν το β’ παγκόσμιο πόλεμο, δηλαδή το 1935, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Χαϊλέ Σελασιέ, εισβάλλουν στη χώρα από τη Σομαλία τα φασιστικά στρατεύματα του Μπενίτο Μουσολίνι, που σκόπευε να κάνει τη χώρα ιταλική επαρχία.
Όλος ο προοδευτικός κόσμος τότε, είδε με συμπάθεια και θαυμασμό την ηρωική αντίσταση του πρωτόγονα εξοπλισμένου λαού της Αιθιοπίας. Τελικά όμως οι καλύτερα εξοπλισμένες φασιστικές ορδές υποδούλωσαν την Αιθιοπία. Γύρω στα μέσα του β’ παγκόσμιου πόλεμου έφυγαν οι Ιταλοί κάτω από την πίεση των Βρετανικών στρατευμάτων της Σομαλίας που ξανάφεραν στο θρόνο τον εξόριστο αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ.
Από το 1952 η Αιθιοπία, μαζί με την ιταλική αποικία της Ερυθραίας, αποτελεί το ομόσπονδο κράτος της Αιθιοπίας Η υποστήριξη, όμως από τον Χαϊλέ Σελασιέ μιας μικρής ομάδας πλούσιων γαιοκτημόνων που εκμεταλλευόντουσαν τη χώρα, δημιούργησε αντιπάθεια στο λαό, με αποτέλεσμα το φθινόπωρο του 1974 μια μεγάλη ομάδα κατώτερων αξιωματικών και υπαξιωματικών επαναστάτησε, καθαίρεσε τον αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ, κατάργησε το θεσμό της κληρονομικής μοναρχίας και εγκαθίδρυσε προοδευτικό δημοκρατικό πολίτευμα.
Πολιτισμός
Η Αιθιοπία αν και αρχαία χώρα εξακολουθεί να είναι πολύ καθυστερημένη (υπάρχουν 95% αναλφάβητοι). Το μεγαλύτερο μέρος του λαού ζει ακόμα με πρωτόγονο τρόπο. Συγκεκριμένα κατοικούν σε καλυβόσπιτα που δεν έχουν παράθυρα και έπιπλα και κοιμούνται σε ψάθες. Το ψωμί τους ζυμώνεται με αλεύρι αρτόδενδρου και ψήνεται στο τζάκι. Φορούν χλαμύδα, δύο εσώρουχα και περπατούν ξυπόλυτοι, γιατί το φόρεμα παπουτσιών θεωρείται ξενομανία. Οι γυναίκες ασχολούνται με το σπίτι, καλλιεργούν τα χωράφια, εμπορεύονται και γενικά φροντίζουν όλη τη σπιτική οικονομία.
Οι άνδρες ασχολούνται με την ύφανση και το ράψιμο των ρούχων και κύρια ασχολία τους είναι ο πόλεμος, γι’ αυτό και από πολύ μικροί μαθαίνουν τη χρήση των όπλων που πάντα κρατούν επάνω τους. Οι Αιθίοπες είναι πολύ θρησκόληπτοι και προληπτικοί και έχουν περίεργα ήθη και έθιμα. Συγκεκριμένα φοβούνται πολύ τη βασκανία (μάτιασμα) και σαν προστασία απ’ αυτό θεωρούν την απλυσιά. Έχουν δικό τους δίκαιο και εφαρμόζουν πάντα, στην κυριολεξία, τον μωσαϊκό νόμο “οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος”.
Του κλέφτη του κόβουν το χέρι με σπαθί, τους κακούργους τους κρεμούν στην αγορά και τους αφήνουν δυο μέρες, ο φονιάς εκτελείται από τους συγγενείς του θύματος με τον ίδιο τρόπο, που σκότωσε το θύμα του.
Τα δικαστήρια συνεδριάζουν στο ύπαιθρο και σαν δικαστής ορίζεται, υποχρεωτικά, ο πρώτος τυχόντας διαβάτης που θα περάσει από κει.
Η γλώσσα που μιλούν οι Αιθίοπες είναι η αμχαρική. Είναι αιρετικοί χριστιανοί και ανήκουν στη μονοφυσιτική κοπτική Εκκλησία. Μέχρι το 1974 Το πολίτευμα της χώρας ήταν η κληρονομική μοναρχία, ενώ από τότε και μέχρι σήμερα είναι δημοκρατία με την εποπτεία του επαναστατικού στρατιωτικού συμβουλίου.
Οικονομία
Η κυριότερη ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία αν και η καλλιέργεια γίνεται με πρωτόγονα μέσα, το έδαφος και το κλίμα ευνοούν τη παραγωγή Γι’ αυτό ο εκσυγχρονισμός του τρόπου και των μέσων καλλιέργειας θα την έκανε ουσιαστικό παράγοντα της οικονομίας της χώρας.
Τα κυριότερα αγροτικά προϊόντα είναι ο αραβόσιτος, το αλεύρι του αρτόδεντρου, το σιτάρι, ο καφές, το μπαμπάκι, το κερί, το ζαχαροκάλαμο, οι μπανάνες, το μέλι, τα εσπεριδοειδή τα σπορέλαια, οι ελιές, το κεχρί και πολλά άλλα.
Τα οροπέδια της προσφέρουν μεγάλες εκτάσεις για βοσκοτόπια, όπου τρέφονται μεγάλα κοπάδια προβάτων, κατσικιών και σε περιορισμένο αριθμό, αγελάδων από τα οποία εμπορεύεται το κρέας, το γάλα και το μαλλί τους. Επίσης εκτρέφονται κοπάδια αλόγων που χρησιμοποιούνται στην οικιακή οικονομία. Στην Αιθιοπία υπάρχει μεγάλος ορυκτός πλούτος, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος του μένει ανεκμετάλλευτος εκτός από τα αξιόλογα ορυχεία λευκόχρυσου (πλατίνας) και διαμαντιών.
Ελληνική κοινότητα
Στη χώρα βρίσκονται πολλοί Έλληνες (στην Αντίς Αμπέμπα υπάρχει ελληνική παροικία), που μέχρι πριν λίγο η συμβολή τους στην οικονομία της χώρας ήταν σημαντική εξαιτίας του χρηματικού τους κεφαλαίου και είναι πάρα πολύ αγαπητοί στους Αιθίοπες, ιδιαίτερα από την εποχή του Μενελίκ β’.
Ερυθραία
Το βόρειο τμήμα του αιθιοπικού υψιπέδου είναι η Ερυθραία, που ήταν ιταλική αποικία από το 1890 μέχρι το 1941. Πρωτεύουσά της είναι η πόλη Ασμάρα (280.000 κ.). Στην Ερυθραία βρίσκεται η πόλη Μασάουα, στα παράλια της Ερυθράς θάλασσας, που είναι το σπουδαιότερο κέντρο εμπορίου μαργαριταριών της περιοχής.
, είναι χώρα της κεντρικής - ανατολικής Αφρικής.){kind=link}