Όχι, αυτές τις μέρες δε συζητείται μόνο το πολυνομοσχέδιο στη Βουλή, όχι δεν συζητείται κάτι που ήδη έχει αποφασιστεί ποιοι θα το ψηφίσουν, ποιοι θα το απορρίψουν, ποιοι θα αλυχτήσουν χωρίς να κόψουν την αλυσίδα, ποιοι θα κάνουν την φαιά πάπια προσπαθώντας το ελάχιστό τους να περάσει απαρατήρητο.
Όχι, αυτές τις μέρες δε συζητείται μόνο η παρέα των φασιστοειδών της Νέας Μάκρης που στέλνουν τα κορίτσια τους σακατεμένα στο νοσοκομείο, άλλα, πριν λίγους μήνες, σκοτωμένα στο νεκροτομείο, που δρουν έξω από νόμους, έξω από τον αστυνομικό φόβο (σιγά! δεν είναι δα και Πακιστανοί…), έξω από την όποια αντίσταση μιας μικρής, τρομοκρατημένης, δειλής κοινωνίας.
Όχι, αυτές τις μέρες δεν συζητείται μόνο η αναστολή των εργασιών της εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική έπειτα από ανακοίνωση της ίδιας της εταιρίας, όχι βέβαια εξαιτίας κάποιας περιβαλλοντικής ή κοινωνικής ευθιξίας αλλά λόγω της πτώσης της τιμής του μετάλλου στην παγκόσμια αγορά! (Απορία: και καλά οι κρατικοί ακόλουθοι των εχόντων το χρήμα, θα βρουν ως συνήθως τον τρόπο να στρέψουν τις κάμερες αλλού, εκείνοι όμως οι ντόπιοι εργάτες της εταιρίας, εκείνοι που διάλεξαν τον μισθό τους έστω και με τον καρκίνο στο νερό τους, που διάλεξαν την οπαδική προσήλωση στις θέσεις του αφεντικού τους απ’ το θάνατο του χώματος πάνω στο οποίο πατάνε, εκείνοι που τώρα θα τους φτύσουν ακόμη και οι εξώπορτες των σπιτιών τους, πώς θα συμμετέχουν σε αυτές τις κουβέντες;).
Όχι, αυτές τις μέρες δε συζητείται μόνο η νέα αύξηση της ανεργίας παρότι καλοκαίρι, παρότι χιλιάδες εποχικές θέσεις δημιουργούνται, η διαρκής αύξηση των τιμών παρότι ο πληθωρισμός προστατεύεται απ’ τη συνθήκη δημιουργίας του ενωμένου νομίσματος, οι διακοπές άνω των τριών ημερών που δε θα έρθουν για 7/10 Έλληνες, το μήνυμα όλο ειλικρίνεια και άγνοια του φίλου μου από Ιταλία που θα ξαναέρθει μετά από τρία χρόνια στην Ελλάδα: «είναι ακόμη η Ελλάδα μια ασφαλής χώρα; Διαβάζω πολλά για τους φασίστες εκεί!».
Όχι! Αυτές τις μέρες μέσα στους συνδέσμους και τους λίγους που νομίζουν ότι υπάρχει ακόμη ελληνικό ποδόσφαιρο άξιο να ασχοληθείς, γίνονται κι άλλες συζητήσεις. Αυτές τις μέρες συζητείται και το μεγαθήριο που χτίζει στην Τούμπα ο Ιβάν και ο νέος θρύλος του Μίτσελ και η δημιουργία της ομάδας με τα τρομερά μωρά στο Τριφύλλι και η ΑΕΚ του (λαθρέμπορα) Μελισσανίδη που μπορεί απ’ την Γ’ Εθνική να πάρει ακόμη και το Τσάμπιονς Λιγκ. Και το Πρόβατο, εγώ δηλαδή, τύπος πολυπράγμων, κοινωνικός, με φίλους σε κάθε ποδοσφαιρική τρύπα της χώρας, έχω ηχογραφημένες αποκλειστικές τέτοιες συζητήσεις. Και σας τις χαρίζω σήμερα!
Σύνδεσμος του ΠΑΟΚ κάπου στη Νεάπολη
- Ρε μαλάκα, πάει κι ο Καβάνι. Υπέγραψε για πέντε χρόνια στην Παρί Σεν Ζερμέν. Ποιον θα πάρουμε τελικά; Κοίτα να δεις που κάνα Ρούνεϊ σαπάκι θα μας φορτώσουν. Έχουμε τον Σαλπιγγίδη να μην ντριπλάρει ούτε κολόνα της ΔΕΗ, θα ‘χουμε και το αγγλάκι να πέφτει πάνω στους παλιούς τηλέγραφους.
- Τηλέγραφους… Τι είπες τώρα ρε μαλάκα; Θυμάσαι όταν ήμασταν πιτσιρίκια που πηγαίναμε στο περίπτερο δίπλα απ’ τη στάση «Τηλέγραφος» κι ενώ εσύ μιλούσες στη γριά την κουφή την περιπτερού εγώ βούταγα τη ρετσίνα απ’ το ψυγείο και την πίναμε κάτω απ’ τις κερκίδες του ναού; Πω ρε μαλάκα, τι χρόνια κι εκείνα; Τα πρώτα μας μεθύσια για την ομάδα. Εσύ ήσουν 5 κι εγώ 6,5 και την κατεβάζαμε τη Μαλαματίνα σαν γαλατάκι αιγοπρόβειο απ’ τας Σέρρας!
- Όχι ρε φιλαράκι… Σέρρας είπες και θυμήθηκα εκείνη τη Σερραία την αισθητικό που ερχότανε κάθε δεύτερη Τρίτη στο σπίτι μας κι έβγαζε τις γουρουνότρίχες της αδερφής μου. Θυμάσαι τι κομμάτι ήτανε ρε μαλάκα; Μπουκιά και συχώριο! Κρυβόμασταν πίσω απ’ τον καναπέ και προσπαθούσαμε να δούμε κάτω απ’ τη φούστα της τρίγωνα απ’ τον Ελενίδη και θαύματα σαν τα τάκλιν του Λαγωνίδη.
- Όπα, στάσου! Λαγωνίδης λες και σκέφτηκα τον Μπορμπόκη το Στέφανο την εξτρεμάρα. Τι εφτάρι ρε φίλε ήταν αυτό; Α, ρε πουτάνα μνήμη τι μας κάνεις σήμερα! Τελικά ρε μαλάκα θα πάρουμε κάνα παίχτη φέτος ή θα μας φέρουνε μόνο τον Ρούνεϊ;
Πασαλιμάνι, τραπεζάκι δίπλα στη θάλασσα, ο Μπάμπης και ο Τάκης αναλύουν
- Τον Τάκη να ακούς και μη μιλάς. Ο Βαγγέλης ξέρει. Ο Βαγγέλης αφήνει τους υπόλοιπους να κάνουν παιχνίδι, κοιτάζει το χαρτί του και στο τέλος θα μιλήσει τινάζοντας την μπάνκα.
- Μα, ρε Τάκη, ποιους υπόλοιπους; Μόνον τον ΠΑΟΚ θα εννοείς γιατί οι ρέστοι δεν έχουν σάλιο ούτε να κολλήσουν γραμματόσημο!
- Είπα, τον Τάκη δεν τον αμφισβητούμε. Ο Τάκης μιλάει γιατί ξέρει. Ο Βαγγέλης είναι κόμπρα. Έχει σηκώσει το κεφάλι και βλέπει. Όταν έρθει η ώρα θα χτυπήσει. Τι νομίζεις, με τους Βιντσέντηδες και τους Βάηδες θα μας αφήσει; Το μπαμ θα γίνει και θα ‘ναι τόσο μεγάλο που και τα κτίρια του Βωβού πάνω στην Αθήνα θα σμπαραλιαστούν.
- Ρε Τάκη, έτσι λέγαμε και πέρυσι και το μπαμ ήταν ο Μασάδο. Τέτοια τζούφια δεν έριχνε ούτε η γιαγιά μου όταν έτρωγε αγγινάρες!
- Ρε βλήμα, σου λέω όταν μιλάει ο επιστήμονας, οι κομπογιαννίτες μόκο. Ο Βαγγέλης νιώθει. Τσάμπιονς Λιγκ έρχεται, αγώνες φωτιά. Θα φέρει Ντέταρι να πέσουνε τα τσιμέντα. Θα μπούμε στους ομίλους με τορπίλες. Πουλάει Τζιμπούρ και Αμπντούν για να μην μπλέξει με την Αμερική και την κατασκοπεία στους τρομοκράτες και θα φέρει καλά παιδιά. Κάνα Σαβιόλα, κάνα Ροναλντίνιο, κάνα Ρικέλμε, κάνα Τζιοβάνι, κάνα Πελέ, κάνα Ντι Στέφανο, τέτοιους σου λέω…
Καφενείο, καρέκλες ψάθινες, πολλά καραφάκια άδεια, δύο μεσήλικες συζητούν
- Ο τίγρης θα μας κάνει πάλι μεγαθήριο. Τα πρωταθλήματα θα ξανάρθουν όπως τότε, το ’90! Παιχταράδες θα μας παρακαλάνε, η ομάδα θα κεντάει, το κατεστημένο δε θα μας τρομάζει, η προσφυγιά θα αναστηθεί ξανά.
- Γ’ εθνική…
- Ο τίγρης θα μας φτιάξει γήπεδο. Την «Αγια-Σοφιά» μας. Θα μπαίνουμε πάλι στη σκεπαστή όπως όταν κάναμε νέοι και θα σηκώνεται η τρίχα ακόμη κι απ’ το σβέρκο μας. Νέα Φιλαδέλφεια, μισό υπέργειο λέει, μισό από κάτω. Νέα συστήματα, θα έρχονται Ευρωπαίοι να το καμαρώνουν. Θα λέμε ξανά ΑΕΚ και θα γεμίζει το στόμα μας μέλι και περηφάνια και Κωνσταντινούπολη.
- Γ’ εθνική…
- Κι εντάξει μπορεί να μην είναι ο τίγρης ο πιο καθαρός άνθρωπος στη χώρα αλλά ποιος είναι; Ποιος θα τον κρίνει; Ο Μαρινάκης, ο Κόκκαλης, ο Αλαφούζος, ο Κομπότης, ο Καλόπουλος, ο Πανόπουλος, ποιος; Και ξέρεις κάτι; Μέχρι και τον Μπάγεβιτς μπορεί να συγχωρήσω, τον βάτραχο, τον προδότη. ΑΕΚ ρε! Ξέρεις τι έχει να γίνει φέτος; Πρωτάθλημα απ’ τα Χριστούγεννα θα ‘χουμε πάρει…
- Γ’ εθνική…
Λεωφόρος Αλεξάνδρας, πάνω από τη στάση του μετρό, δύο πιτσιρίκια μιλάνε
- Φίλε, sorry, μήπως σου βρίσκονται 10 λεπτά. Έφυγα απ’ το σπίτι βιαστικά και δε ζήτησα απ’ τη μάνα μου λεφτά.
- Κάτσε φίλε να δω. Όπα, ναι κάτι έχω. Τσίμπα το πενηντάλεπτο. Να σου πω κι εγώ κάτι, μήπως μπορώ να στείλω ένα μήνυμα με το κινητό σου; Μου τελείωσε η κάρτα και θέλω να πάρω τον πατέρα μου να μην έρθει να με πάρει, θα του πω ότι θα πάω με το μετρό. Δεν κάναμε προπόνηση σήμερα, μας έφερε ο κόουτς να μας δείξει το γήπεδο κι αυτός δεν το ξέρει και θα τρέχει στο προπονητικό κέντρο!
- Α, κι εσάς σας έφερε ο κόουτς; Κι εμάς! Γαμάτο έτσι; Έχει ιστορία το γηπεδάκι…. Σε ποια ομάδα παίζεις; Εγώ στον Παναθηναϊκό!
- Πλάκα κάνεις! Κι εγώ στον Παναθηναϊκό! Στους μεγάλους;
- Ναι ρε φίλε, στους μεγάλους! Μη μου πεις κι εσύ;
- Ναι, κι εγώ! Κόλλα πέντε! Ποιος είσαι εσύ; Δε σε έχω προσέξει ακόμη, αρχή είναι. Εγώ είμαι ο Κουτρουμπής!
- Εσύ είσαι ρε τζιμάνι; Πω, ούτε που σε κατάλαβα! Εγώ είμαι ο Λαγός!
