Anger Management (2003). Ασκήσεις Ηρεμίας

• Είδος: Κωμωδία
• Σκηνοθεσία: Peter Segal
• Ηθοποιοί: Jack Nicholson, Adam Sandler, Marisa Tomei, Krista Allen, Allen Covert, Heather Graham, Luis Guzman, Woody Harrelson, John Turturro
• Διάρκεια: 103 λεπτά
• Ημερομηνία κυκλοφορίας: 11 Απριλίου 2003
• Ελληνικός τίτλος: Ασκήσεις Ηρεμίας
• Παραγωγή: Columbia Pictures

Τα φώτα επιτέλους χαμηλώνουν και τα trailer πριν από την ταινία ξεκινούν να προβάλλονται. “Ωπ, να ένα ενδιαφέρον,” σκέφτομαι, βλέποντας το trailer του Anger Management. Μου αρέσουν οι καλές κωμωδίες, που με διασκεδάζουν και με κάνουν να γελάω με τη ψυχή μου, αλλά απ΄ ότι φαίνεται το Hollywood έχει στερέψει για τα καλά, προσφέροντας προχειρότητες του τύπου Analyze That (και τελικά καταλήγω να κάνω επαναλήψεις στον Woody Allen ή στα Φιλαράκια). Εδώ είμαστε όμως, δεν μπορεί! Ο Sandler μόλις έχει συμμετέχει στο πολύ καλό Punch Drunk Love και ο Nicholson, ε πώς να το κάνουμε είναι Nicholson! Και το βασικό concept της ταινίας φαίνεται πρόσφορο. Επιτέλους θα δω μια καλή κωμωδία! Αμ δε! Πάλι λογάριαζα χωρίς το … Hollywood!

Η ιστορία είναι αυτό ακριβώς που λέει το τρέηλερ. Ο Dave Buznik (Adam Sandler) είναι ένας συνεσταλμένος άνθρωπος, που δεν καταφέρνει με τίποτα να κερδίσει το δίκιο του από τους άλλους. Μετά από μια απίστευτη αλληλουχία γεγονότων (που ειλικρινά μόνο στην Αμερική μπορούν να συμβούν) καταλήγει στο δικαστήριο εξαιτίας του (φαινομενικά) … οξύθυμου χαρακτήρα του! Η δικαστής του επιφέρει μια θεραπεία “ελέγχου του θυμού”, την οποία και θα κάνει υπό την επίβλεψη του Buddy Rydell (Jack Nicholson). Ο Dave μη πιστεύοντας ότι έχει κάποιο πρόβλημα, θα καταλήξει σε μια πιο εντατική θεραπεία με τον Δρ. Rydell, έχοντάς τον 24 ώρες το 24ωρο στο πλευρό του, και ανακαλύπτοντας ότι τελικά και ο ίδιος ίσως να είναι μανιακός.

Η βασική ιδέα όπως αντιλαμβάνεστε είναι αρκετά καλή. Αν δεν το σκεφτούμε καλά θα τη θεωρούσαμε πρωτότυπη, διαθέτοντας τις προϋποθέσεις για να γίνει μια πολύ καλή κωμωδία. Και όντως μέχρι ένα σημείο μπορώ να πω ότι διασκεδάζει, με κάποιες καλές ατάκες και σκηνές. Να σταθώ όμως στο τελευταίο. Όλη η ταινία βασίζεται σε μια αλληλουχία σκηνών που προσπαθούν να σε κάνουν να γελάσεις με το παράδοξο των συμβάντων. Το γεγονός αυτό συνδυάστε το με το ότι ουσιαστικά το concept είναι τελικά μια ακόμη δικαιολογία, ώστε να βρεθούν δυο φαινομενικά αντίθετοι χαρακτήρες σε κατάσταση συμβίωσης. Τι παίρνουμε; Μια sit-com (situation comedy) της σειράς, από αυτές που πλημμυρίζουν κάθε χρόνο τα τηλεοπτικά προγράμματα της Αμερικής.

Μη νομίζετε ότι η συνταγή του Anger Management διαφέρει πολύ από το Analyze This/That. Μετά από την αργή του αρχή, θα βρεθείτε να βλέπετε σκηνές, όπου ο Nicholson θα συμπεριφέρεται αλλόκοτα και ο Sandler να αισθάνεται αμήχανα εξαιτίας του. Ναι κάποιες από αυτές με έκαναν και γέλασα. Όμως μετά την προβολή της ταινίας δεν μου έχει μείνει κάποια αλησμόνητη για την πρωτοτυπία της ή την σπιρτάδα της, όπως για παράδειγμα συνέβη με το απολαυστικό Rat Race. Το σενάριο λοιπόν ναι μεν προσπαθεί να βασιστεί στους χαρακτήρες, όμως δεν καταφέρνει σε καμία περίπτωση να κάνει αυτό το ένα βήμα παραπέρα που απαιτείται, ώστε να ξεφύγει από τα κλισέ. Έτσι κατά τη διάρκεια της ταινίας συνεχίζει να γίνεται όλο και πιο τετριμμένο, προσπαθεί ματαίως να πάρει τον χαρακτηρισμό μιας ρομαντικής κωμωδίας, καταλήγοντας σε ένα απαράδεκτο φινάλε, χωρίς ίχνος ευρηματικότητας, στο οποίο μάλιστα υπάρχει και μια σεναριακή ανατροπή (αν θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε έτσι), η οποία (σωστά μαντέψατε) δεν καταφέρνει να εκπλήξει τον θεατή.

Ερμηνευτικά ο Nicholson είναι καλός και προσπαθεί να δώσει κάτι παραπάνω στον χαρακτήρα του, πράγμα που λειτουργεί στα πλαίσια της ιδιομορφίας του ρόλου του. Δίνει διαφορετικές εκφράσεις, μορφασμούς και παραλλαγές, θυμίζοντας κάτι από το As Good As It Gets, ωστόσο συνολικά η ερμηνεία του απέχει χιλιόμετρα από το About Schmidt. Η σκηνή πάντως που με έκανε να γελάσω περισσότερο δεν έχει καν σχέση με την ταινία: ο Nicholson διαλέγει μεταξύ ενός μπαστουνιού του γκολφ και ενός του μπέηζμπολ το τελευταίο και σπάζει με αυτό τζάμι ενός αυτοκινήτου (νομίζω ότι η σκηνή υπάρχει και στο τρέηλερ). Συμπτωματικά, το 1994 του είχαν κάνει αγωγή γιατί έσπασε το τζάμι ενός αυτοκινήτου με ένα μπαστούνι του γκολφ!

Ο Sadler από την άλλη, επιστρέφει και πάλι στο κλασικό του επίπεδο πρότυπο, όπως τον είδαμε στο The Wedding Singer για παράδειγμα. Ένας ενήλικας που έχει ένα παιδικό τραύμα και προσπαθεί να το ξεπεράσει ξεσπώντας τελικά. Και είναι άξιο απορίας το γεγονός ότι όλες αυτές οι ταινίες, στις οποίες τον είδαμε ως “μια από τα ίδια”, συμμετέχει ο ίδιος με κάποιο τρόπο στην παραγωγή, με την εξαίρεση του Punch Drunk Love, η οποία όλως τυχαίως είναι και ό,τι καλύτερο έχει δώσει ο εν λόγω ηθοποιός! Στο φιλμ θα δείτε τέλος μια σειρά από guest stars, όπως τον πρώην δήμαρχο της Νέας Υόρκης Rudolph Giulianni. Μη ρωτάτε ποια είναι η χρησιμότητά τους. Ακόμα την ψάχνω.

Συνολικά λοιπόν, ενώ η όλη ιδέα θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί πολύ καλύτερα, έχουμε να κάνουμε με μια ακόμη κωμωδία της σειράς. Είναι σίγουρο ότι οι φανατικοί του Nicholson θα απογοητευτούν ή αν μη τι άλλο θα σκεφτούν το ενδεχόμενο ότι η καριέρα του αρχίζει να ακολουθεί τα χνάρια του De Niro και του Pacino. Όπως και να χει, αν θέλετε να δείτε την ταινία, ο συνδυασμός μιας καλής παρέας και ενός θερινού σινεμά μπορεί και να την κάνουν πιο διασκεδαστική. Γιατί σε αντίθετη περίπτωση, μπορείτε να περιμένετε να τη δείτε στο βίντεο…

Δείτε παρακάτω το trailer της ταινίας Anger Management (2003). Ασκήσεις Ηρεμίας.

Διάβασε επίσης: Τα 12 Ευαγγέλια και ιστορίες βασανισμού. Πληροφορίες