Ήταν το «λεπτό κορίτσι» του Μωρίς Σεβαλιέ, εκείνη που έσωσε από την μοναξιά τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, ήταν η ίδια που έκανε τον Φρέντ Αστέρ να χορεύει τρελός από ευτυχία στους δρόμους της πόλης του φωτός. Από τη μια σκηνή στην άλλη, η Ελίζα του ενός γινόταν η Ρεγγίνα του άλλου. Πλέον ανάμεσα στη σέξι Μπαρντώ, τη λατίνα Σοφία και την αψεγάδιαστη Ντενέβ συγκατατάσσονταν και το νέο είδος της γυναίκας – παιδιού που έφερνε μαζί της η Όντρεϊ Χέπμπορν. Η κοριτσίστικη θηλυκότητα που άφηνε χώρο στον αυθορμητισμό και το κέφι, ήρθε να συμπληρώσει με τον απολύτως ταιριαστό τρόπο την εικόνα μιας γενιάς ηθοποιών, που αναμφισβήτητα ανήκαν στην belle époque του σινεμά.
Γεννημένη στο Βέλγιο, η Όντρεϊ Καθλήν Ράστον, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, ήταν η κόρη ενός Ιρλανδού τραπεζίτη και μιας Ολλανδέζας βαρόνης. Με σπουδές στη μουσική και το μπαλέτο, η Χέμπορν θα συνεχίζει να απολαμβάνει τα προνόμια που της προσέφερε η καλή οικονομική κατάσταση της οικογένειας της, αλλά όχι για πολύ. Οι γονείς της χώρισαν όταν η ίδια ήταν πέντε χρόνων. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η μητέρα της πήρε την κόρη της και τους δύο ετεροθαλείς αδελφούς της – παιδιά που είχε αποκτήσει από τον πρώτο της γάμο – και επέστρεψε στην Ολλανδία, όπου πίστευε ότι θα μπορούσαν να προστατευθούν από τις καταστροφικές συνέπειες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που σφυροκοπούσε την Ευρώπη.
Σε λιγότερο από ένα χρόνο από την ημερομηνία της άφιξής τους, τα στρατεύματα του Χίτλερ εισβάλλουν στην Ολλανδία. Το 1944 βρίσκει την 15χρονη Χέμπορν να εργάζεται σαν μπαλαρίνα σε μυστικές παραστάσεις, με τα έσοδα των οποίων τροφοδοτούνταν οι ανάγκες της Ολλανδικής αντίστασης σε ρουχισμό και σίτιση.
Στα μέσα του ίδιου έτους, οι υποψίες για την αντιστασιακή δράση της μητέρας της αρχίζουν να εξαπλώνονται όλο και περισσότερο. Κάποιους μήνες αργότερα οι υποθέσεις επαληθεύονται από γεγονότα, και η μητέρα της δολοφονείται από τους Ναζί μπροστά στα μάτια των τριών παιδιών της. Οι τελευταίοι μήνες εκείνης της χρονιάς βρίσκουν την έφηβη Όντρεϊ να πάσχει από οξεία αναιμία, οίδημα και βαριά αναπνευστικά προβλήματα. Το κορίτσι με το μελαγχολικό χαμόγελο αντλεί για ακόμη μια φορά δύναμη από την ελπίδα που σε πείσμα της μοίρας κατάφερε να συντηρήσει, και στις αρχές του επόμενου έτους μαζί με την στήριξη φίλων και συγγενών ξαναστέκεται στα πόδια της.
Μετά το τέλος του πολέμου, η νεαρή Όντρεϊ επιστρέφει στις σπουδές της αλλά αυτή τη φορά οι δασκάλες της την προειδοποιούν, ότι εξαιτίας του ύψους της και των προβλημάτων υγείας από τα οποία πρόσφατα είχε αναρρώσει, δεν θα καταφέρει ποτέ να γίνει πρίμα μπαλαρίνα. Το 1951 προκειμένου να κερδίσει κάποια χρήματα συμμετέχει με ένα μικρό ρόλο στην κωμωδία “One Wild Oat”. Η ταινία που αποτέλεσε το παρθενικό της βάπτισμα δεν σημείωσε εισπρακτική επιτυχία, παρ’ όλα αυτά η Χέμπορν είχε ανακαλύψει μια δουλειά που της προσέφερε περισσότερα από όσα κέρδιζε σαν μπαλαρίνα.
Το άστρο που θα την κάνει να ξεχωρίσει, αποκαλύπτεται για πρώτη φορά στον Γουίλλιαμ Γουάιλερ κατά την διάρκεια του κάστινγκ για τον ρόλο της πριγκίπισσας Άννας, στην ταινία “Διακοπές στη Ρώμη”. Ο Γουάιλερ μαγεύεται τόσο από την κομψότητα και την φρεσκάδα της που αφήνει την κάμερα να γράφει και μετά την λήξη του δοκιμαστικού! Η ταινία σπάει τα ταμεία και την βραδιά των Όσκαρ κερδίζει τρία χρυσά αγαλματίδια, ανάμεσα τους και πρώτου γυναικείου ρόλου.
Το χρυσό συμβόλαιο με την Paramount είναι πια γεγονός, και η κάθε της κινηματογραφική απόπειρα συναγωνίζεται σε επιτυχία την επόμενη. “Σαμπρίνα” (1954), “Funny Face” (1957), “Ariane” (1957), οι ρόλοι γράφονται πάνω της, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ράβονται και τα διάσημα ρούχα της. Η τεχνική που χρησιμοποιεί για να δώσει ζωή στις ηρωΐδες της, τις κάνει να μοιάζουν με ξεχωριστά κομμάτια του ίδιου προσώπου, του δικού της. Ο κόσμος πια δεν αποκαλεί την ηθοποιό με τον όνομα της ηρωΐδας, αλλά την ηρωΐδα με το όνομα της ηθοποιού.
Όσο η Όντρεϊ Χέπμπορν μαγεύει το κοινό μπροστά στην κάμερα, πίσω από αυτή οι φωνές των επικριτών της εξακολουθούν να την κατηγορούν ότι είναι περισσότερο σύμβολο της μόδας και λιγότερο ηθοποιός. Ίσως αυτό να ήταν και ο λόγος που το 1959 την οδήγησε να πει το «ναι» στον πρωταγωνιστικό, κόντρα ρόλο για την ταινία “Η ιστορία μιας μοναχής”. Την επόμενη χρονιά η Χέμπορν είναι και πάλι υποψήφια για Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου. Επόμενη ταινία στη σειρά, είναι το γουέστερν “Οι Ασυγχώρητοι”, ένα φιλμ που δεν έμεινε χαραγμένο στη μνήμη των θαυμαστών της για τη μεγάλη του επιτυχία αλλά για την δυσάρεστη ιστορία που το ακολουθεί. Η Χέμπορν που ήταν λίγων μηνών έγκυος αρνήθηκε να ντουμπλάρουν τις σκηνές που την ήθελαν να κάνει ιππασία, με αποτέλεσμα ένα πολύ επώδυνο πέσιμο που την οδήγησε σε αποβολή, και την καθήλωσε για μήνες στο κρεβάτι.
Το 1961 μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα του Τρούμαν Καπότε με τίτλο “Πρόγευμα στο Τίφανις”. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ακόμη και σήμερα ότι ο ρόλος της διάσημης πλέον Χόλλυ Γκολάιτλι ήταν αυτός που ανήγαγε την Όντρεϊ Χέπμπορν, από σταρ με φανατικό κοινό σε σύμβολο με φανατικούς μιμητές. “Ραντεβού στο Παρίσι” (1963), “Ωραία μου Κυρία” (1964), “Πώς να κλέψετε ένα εκατομμύριο δολάρια” (1966). Η τελευταία της εμφάνιση στην μεγάλη οθόνη πραγματοποιείται το 1989 με την συμμετοχή της στην ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, “Always”. Η Όντρεϊ Χέπμπορν έφυγε το 1993 σε ηλικία 64 ετών. Τα χρόνια που προηγήθηκαν του θανάτου της τα αφιέρωσε στο πολύ σημαντικό φιλανθρωπικό έργο που ολοκλήρωσε ως πρέσβειρα καλής θελήσεως στο πλευρό της Unicef.
Κι επειδή πάντα έχουμε ανάγκη να πιστεύουμε σε κάτι:
«Πιστεύω…
…Στο ροζ!
…Ότι το γέλιο είναι η μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη.
…Στο φιλί.
…Στο να παραμένεις δυνατός όταν τα πάντα γύρω σου πηγαίνουν στραβά.
…Ότι τα ομορφότερα κορίτσια είναι τα χαρούμενα κορίτσια.
…Ότι αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα.
Μα πάνω απ’ όλα πιστεύω στα θαύματα.»
Όντρεϊ Χέπμπορν
Φιλμογραφία
- 1989 – Always (Hap)
- 1981 – They All Laughed (Angela Niotes)
- 1979 – Bloodline (Elizabeth Roffe)
- 1976 – Robin and Marian (Lady Marian)
- 1967 – Wait Until Dark (Susy Hendrix)
- 1967 – Two for the Road (Joanna Wallace)
- 1966 – How to Steal a Million (Nicole)
- 1964 – My Fair Lady (Eliza Doolittle)
- 1964 – Paris When It Sizzles (Gabrielle Simpson / Gaby)
- 1963 – Charade (Regina Lampert)
- 1961 – The Children’s Hour (Karen Wright)
- 1961 – Breakfast at Tiffany’s (Holly Golightly)
- 1960 – The Unforgiven (Rachel Zachary)
- 1959 – The Nun’s Story (Sister Luke – Gabrielle van der Mal)
- 1959 – Green Mansions (Rima)
- 1957 – Ariane (Ariane Chavasse / Thin Girl)
- 1957 – Funny Face (Jo Stockton)
- 1956 – War and Peace (Natasha Rostova)
- 1954 – Sabrina (Sabrina Fairchild)
- 1953 – Monte Carlo Baby (Linda Farrel)
- 1953 – Roman Holiday (Princess Ann)
- 1952 – The Secret People (Nora Brentano)
- 1951 – Young Wives’ Tale (Eve Lester)
- 1951 – Nous irons à Monte Carlo (Melissa Walter)
- 1951 – The Lavender Hill Mob (Chiquita)
- 1951 – Laughter in Paradise (Frieda – Cigarette girl)
- 1951 – One Wild Oat
