- Πλατφόρμα: Microsoft Windows, Mac OS
- Εταιρεία ανάπτυξης: Bioware και Black Isle Studios
- Είδος: RPG
Μας άρεσαν:
- Η καλύτερη εφαρμογή των κανόνων του Second Edition.
- Ένας θαυμάσιος, απέραντος κόσμος.
- Παιχνίδι επιλογών, παιχνίδι δράσης, παιχνίδι διαλόγων
Δε μας άρεσαν: Το ότι δεν είναι τόσο τέλειο όσο το sequel του
Η αξιολόγηση μας: 4.5/5 – Εξαιρετικό
Παρουσίαση του παιχνιδιού
Μπορεί το Planescape: Torment να είναι το καλύτερο Role Playing Game όλων των εποχών (κατά την ταπεινή μου άποψη) και να μην αναμένεται να το ρίξει από την κορυφή κάποιο άλλο παιχνίδι του είδους στα κοντά (η μικρή πιθανότητα που αφήνω έχει να κάνει μόνο με την ελπίδα πως κάποιος δημιουργός θα ενεργοποιήσει και πάλι τον μαγικό κόσμο του Planescape), η δυναμική επιστροφή όμως αυτών των παιχνιδιών στους υπολογιστές (μιας και είχαν περάσει ήδη αρκετά χρόνια από τότε που μεσουρανούσαν) σηματοδοτήθηκε με το άψογο, από όποια μεριά κι αν το δεις “Baldur’s Gate“, που ίσως κάποιοι θυμούνται πως είχε τρυπώσει την πρώτη δεκάδα με τα Καλύτερα Video games όλων των εποχών.
Πολλά από όσα θα ειπωθούν παρακάτω είναι για μυημένους στα βιντεοπαιχνίδια, οπότε αν οι λέξεις TSR, επιτραπέζια RPGs και Second Edition κανόνες, δε σας λένε κάτι, τότε καλύτερα επιστρέψτε στην αρχική σελίδα του Texnologia.Net διαβάστε κάποιο άλλο άρθρο που να είναι πιο κοντά στο γνωστικό σας πεδίο.
Οι υπόλοιποι συνεχίστε, γιατί θα θυμηθούμε ωραίες στιγμές από τα βαθυστόχαστα νιάτα μας.
Τι είναι λοιπόν αυτό που έκανε το “Baldur’s Gate” τεράστια εμπορική και καλλιτεχνική (sic) επιτυχία;
Καταρχήν πήρε μία κατάσταση που έφθινε στην πρωτόλεια μορφή της (τα επιτραπέζια RPG) και τα μετέφερε τέλεια στην οθόνη του υπολογιστή. Το 1998 που κυκλοφόρησε, η TSR, η μεγαλύτερη εταιρία στο χώρο που είχε φτιάξει το όνομα της με τους κόσμους της Dragonlance, του Planescape και των Forgotten Realms (ο κόσμος στον οποίο εξελίσσεται το παιχνίδι μας), διήγαγε τις τελευταίες της μέρες, λίγο πριν περάσει στα χέρια του κολοσσού της Wizard of the Coast (γνωστή από το καρτοπαίχνιδο Magic: the Gathering) κολοσσού φυσικά με τις πλάτες του “θηρίου της Αποκάλυψης” στα παιχνίδια, που λέγεται Hasbro.
Η παρακμή της είχε ελαχιστοποιήσει τις κυκλοφορίες της οπότε οι καινούργιες γενιές δεν μάθαιναν και οι προηγούμενες δεν είχαν κάτι καινούργιο να τους κινήσει το ενδιαφέρον. Το “Baldur’s Gate” ήρθε για όλους αυτούς σαν μάνα εξ ουρανού.
Τοποθετημένο στον πιο γνωστό κι εμπορικό κόσμο της TSR, τα Forgotten Realms (φανταστείτε τη “Μέση Γη” του Τόλκιν αλλά λίγο πιο πολύπλοκη και εκτενέστερα σχεδιασμένη), ήταν ο ορισμός της επικής περιπέτειας: ένας συνηθισμένος τυπάς με ένα άγνωστο παρελθόν που εντελώς ξαφνικά και μέσω τραγικών γεγονότων, πρέπει να απογαλακτιστεί και να φύγει από τη γενέτειρα σε ένα ταξίδι που θα του αλλάξει τη ζωή, αν πρώτα δεν του την κλέψει.
Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά: διάγεις έναν ήσυχο βίο στο CandleKeep, μια μικρή ήσυχη πόλη υπό την εποπτεία του προστάτη σου (δεν θα τον λέγαμε και πατριό σου) Gorion, ενός αρκετά δυνατού μάγου. Αυτή η δύναμη του όμως δεν θα τον προστατέψει από έναν ανατριχιαστικό αντίπαλο που μια άγρια νύχτα θα καταφέρει να τον δολοφονήσει με εσένα μάρτυρα του συμβάντος.
Από ότι φαίνεται είσαι ο επόμενος του στόχος. Στην προσπάθεια σου να δραπετεύσεις και να ξεδιαλύνεις όλα τα πώς και τα γιατί θα ταξιδέψεις σε δεκάδες περιοχές του κόσμου για να καταλήξεις στο λίκνο του Βορρά, την μητρόπολη που ακούει στο όνομα Baldur’s Gate. Σε αυτό το ταξίδι δεν θα είσαι μοναχός σου.
Πολλοί χαρακτήρες θα θελήσουν να μπούνε στην ομάδα σου, άλλοι καλοί από τη φύση τους, άλλοι κακοί αλλά παρόλαυτα χρήσιμοι και άλλοι που έχουν τα δικά τους σχέδια που απλά συμφωνούν ως ένα σημείο με τα δικά σου. Εσύ λοιπόν και οι σύντροφοι σου θα συρθείτε σε ορυχεία, θα μπείτε σε πύργους, θα μπλέξετε με ομάδες παράνομων, θα βρεθείτε σε ναούς και θα χαθείτε στα στενά της πόλης που όλα θα τελειώσουν (ή μήπως θα αρχίσουν;). Όρεξη για εξερεύνηση να έχετε και το παιχνίδι θα αποδειχθεί τεράστιο σε διάρκεια.
Το “Baldur’s Gate”, αν δεν κάνω λάθος, είναι το πρώτο RPG video-game που χρησιμοποιεί τους κανόνες της Second Edition. Κανόνες πολύ πιο δίκαιους από αυτούς της πρώτης έκδοσης και πιο RPGικούς από αυτούς της τρίτης (οι οπαδοί θα συμφωνήσουν τώρα κουνώντας νοσταλγικά το κεφάλι τους). Στην τελική… πιο δίκαιους. Το παιχνίδι είναι πολύ καλό και σε αυτό τον τομέα. Η δυσκολία της δράσης έρχεται κλιμακωτά και πρέπει να ταλαιπωρηθείς αρκετά μέχρι να αισθανθείς έτοιμος να αντιμετωπίσεις τους “σκληρούς” της υπόθεσης.
Για πρώτη φορά ακόμα, επιλέγεται η κάμερα να είναι πάνω από τα κεφάλια των χαρακτήρων και λίγο σε γωνία (ενώ μέχρι τώρα έβλεπες είτε από τα μάτια του ήρωα είτε πίσω από την πλάτη του). Αυτό δίνει τη δυνατότητα στους σχεδιαστές να φτιάξουν υπέροχους κόσμους με την ανάλογη λεπτομέρεια και στους εσωτερικούς αλλά και στους εξωτερικούς χώρους. Γενικά τα γραφικά, ακόμα και 14 χρόνια μετά, δεν πρόκειται επ’ ουδενί να σας κάνουν να δυσανασχετήσετε. Η μουσική είναι αρκούντως επική ενώ και οι φωνές των χαρακτήρων, αν και δεν έχουν μεγάλη ποικιλία, στέκονται σε πολύ καλό επίπεδο.
Το “Baldur’s Gate” λατρεύτηκε από τους παίκτες και όχι άδικα. Τα είχε όλα: μπορούσες να του αφιερωθείς και να ψάχνεις την κάθε λεπτομέρεια, μπορούσες απλά να προχωράς και να σφάζεις, μπορούσες να κάνεις σχεδόν ότι ήθελες… π.χ. μία τρομακτική καινοτομία ήταν πως επιτέλους μπορούσες να είσαι ο κακός της υπόθεσης… με το ανάλογο τίμημα στο τέλος βεβαίως βεβαίως. Σε αυτό το παιχνίδι ένας από τους κολλητούς μου έσπασε το ρεκόρ gaming (25 ώρες παρακαλώ), με αυτό το παιχνίδι ξενυχτούσαμε τρεις νοματαίοι προσπαθώντας να χαράξουμε το δρόμο μας. Το συζητούσαμε, προτείναμε ιδέες και προχωρούσαμε.
Η συνέχεια του είναι μισή καρδούλα καλύτερη σε όλα (δηλαδή τέλεια), όμως οι πρώτες αγάπες είναι και παντοτινές και γι’ αυτό θα φυλάω πάντα μία θέση στη ψυχή μου για τούτο το παιχνίδι
