Blade Runner (1982): Μπλέιντ ράνερ

Σύνοψη ταινίας: Blade Runner (1982)

• Σκηνοθέτης: Ridley Scott
• Ηθοποιοί: Brion James, Daryl Hannah, Edward James Olmos, Harrison Ford, Rutger Hauer, Sean Young
• Είδος: Film Noir, Δράμα, Επιστημονική Φαντασία, Θρίλερ, Μυστηρίου
• Έτος κυκλοφορίας: 1982

Θετικά: Ατμόσφαιρα που βάζει τον θεατή μέσα στο φιλμ, μοναδική απεικόνιση του μέλλοντος.

Αρνητικά: Κανένα.

Η αξιολόγηση μας: 5 / 5 – Αριστούργημα.

Επίσης είναι αναγκαίο να αναφερθεί πως ορισμένες φορές εδώ στην χώρα μας ο τίτλος αναφέρεται και ελληνιστί ως «Μπλέιντ ράνερ», ο λόγος που τονίζω αυτήν την ιδιομορφία οφείλεται στο γεγονός πως δεν θέλω να υπάρχουν παρερμηνείες αναφορικά με το συγκεκριμένο έργο

«Να κάνουμε θεματική εβδομάδα για το Μέλλον». Φυσικά και η επιλογή της πρώτης ταινίας που θα πρότεινα ήταν μονόδρομος. Blade Runner. Ένα φιλμ που ταρακούνησε τις ζωές των θεατών και επηρέασε τον τρόπο που θα φτιάχνονταν άλλες μελλοντολογικές ταινίες. Αν και στην αρχή ο κόσμος και οι κριτικοί δεν το υποδέχτηκαν όπως του έπρεπε, στην συνέχεια άντεξε στον χρόνο και το κοινό άρχισε να αντιλαμβάνεται το πλούσιο υπόβαθρό του, καταλήγοντας να πάρει την θέση που δικαιωματικά του ανήκει, τον βασιλικό θρόνο των φουτουριστικών φιλμ!

Στο μόνο πράγμα που δεν κατάφερε να πέσει μέσα στις προβλέψεις του το Blade Runner είναι η χρονιά που θα συμβούν όσα περιγράφει. Σήμερα, εν έτει 2019, βρισκόμαστε μόλις λίγους μήνες πριν τα δρώμενα της ταινίας και μοιάζει λίγο δύσκολο να προλάβει η ανθρωπότητα να χτίσει και να εφεύρει όλα όσα απεικονίζονται εκεί. Γιατί το Blade Runner δεν είναι μια ταινία για το μέλλον, αλλά από το μέλλον.

Ο Ridley Scott πήρε τον σχεδιαστή Syd Mead, μπήκανε μαζί στην χρονομηχανή του, ταξίδεψε στο μέλλον, τράβηξε φωτογραφίες και επέστρεψε να μας παρουσιάσει όλα όσα είδε. Όσα παρακολουθεί ο θεατής είναι απολύτως φυσικές εξελίξεις της πορείας του ανθρώπινου είδους, όπως η γιγάντιες πόλεις, το ποσοστό του πληθυσμού που θα ζει σε άθλιες συνθήκες, τα διαπλανητικά ταξίδια, οι ρέπλικαντ…

Το σενάριο είναι βασισμένο σε ένα βιβλίο του Philip K. Dick, το “Do Androids Dream of Electric Sheep?” (1968). Η ιστορία λαμβάνει χώρα στο Λος Άντζελες το μακρινό 2019 μ.Χ. Η Ανθρωπότητα έχει καταφέρει να δημιουργήσει οργανικά ρομπότ, δηλαδή να φτιάξει όλα τα όργανα του ανθρώπινου σώματος στο εργαστήριο και να τα συναρμολογήσει φτιάχνοντας έναν τεχνητό άνθρωπο με αυξημένες αντοχές και ικανότητες.

Το τίμημα που πληρώνουν αυτά τα ζωντανά ρομπότ (ονομάζονται ρέπλικαντ), είναι η περιορισμένη διάρκεια ζωής τους. Ο σκοπός κατασκευής τους είναι να σταλθούν σε πλανήτες και να κάνουν τις βαριές δουλειές αντί των ανθρώπων. Η χρήση τους στην Γη είναι απαγορευμένη, καθώς θεωρούνται επικίνδυνα.

Μια ομάδα από την πιο εξελιγμένη σειρά ανδροειδών καταφέρνει να έρθει κρυφά στον μητρικό πλανήτη και αναζητά τον πρόεδρο της εταιρίας που δημιουργεί τα ρέπλικαντ, ώστε να τον αναγκάσουν να κάνει ειδικές μετατροπές πάνω τους για να επιμηκυνθεί η διάρκεια ζωής τους. Φυσικά αυτό είναι ανεπίτρεπτο και ένας πρώην αστυνομικός ειδικευμένος στον εντοπισμό και τερματισμό ρέπλικαντ αναλαμβάνει -όχι με ιδιαίτερη ευχαρίστηση- την αποστολή. Αυτό που θα ανακαλύψει στις έρευνες του θα τον κάνει να αναθεωρήσει πολλά πράγματα, το ίδιο και οι θεατές!

Αν υπάρχει κάτι στην ταινία που μπορεί να μαγνητίσει και τον πιο απαθή θεατή, αυτό είναι τα σκηνικά της και η παρουσίαση ενός ολοκληρωμένου κόσμου. Ο σχεδιαστής Syd Mead, με την καθοδήγηση του Scott και εμφανείς επιρροές από τον Moebius και το περιοδικό Heavy Metal, εικονογραφεί το μέλλον. Μικρές συσκευές, ιπτάμενα οχήματα, εσωτερικό design κατοικιών και αρχιτεκτονική μιας πόλης που χωρίζεται σε λαμπερά οικοδομήματα (για τους πλούσιους) και παρακμιακές, βρώμικες τρώγλες (για τους φτωχούς).

Η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο σκηνοθέτης είναι ο ορισμός του φιλμ νουάρ. Δεν υπάρχει τίποτα το περιττό εδώ μέσα. Κάθε σκηνή έχει την δική της δύναμη και χρησιμότητα. Φυσικά και οι ερμηνείες των Harrison Ford και Rutger Hauer είναι στο ίδιο υψηλό επίπεδο, διαφορετικά η ταινία θα ήταν μια φάρσα. Τέλος, σημαντικό ρόλο παίζει και η μουσική που συνέθεσε ο Vangelis και συνοδεύει ιδανικά την ταινία, βοηθώντας τον θεατή να βρεθεί στο μουσικό μέλλον.

Για άλλη μια φορά, ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με το δημιούργημά του, ανίκανος να προσφέρει απαντήσεις. Είμαστε έτοιμοι για να φτιάξουμε κάτι κατ’ εικόνα και ομοίωση μας, αν δεν έχουμε βρει απάντηση ακόμα σε δικές μας απορίες; Καλή προβολή!