Δεν χρειάζεται να πας πολύ μακριά, μέχρι το Μαρόκο φτάνει. Από εκεί μπορείς να διασχίσεις την έρημο πάνω σε μία καμήλα, κάνοντας Camel trekking. Το Texnologia.Net θα σου δώσει όλα τα εχέγγυα για να κατανοήσεις πόσο καταπληκτικό είναι να καβαλάς μια καμήλα σε τούτη την υπέροχη τοποθεσία.
Τον 12ο προς 13ο αιώνα, καραβάνια με χιλιάδες καμήλες ξεκινούσαν από το Τσινγκέτι (σημερινή Μαυριτανία) και διέσχιζαν τη Σαχάρα καταληγοντας σε διάφορους προορισμούς: στη σημερινή Λιβύη, στην Αλγερία, στο Μάλι, μέχρι και στη Μέκκα. Υπάρχουν αναφορές για καραβάνια με 32.000 καμήλες φορτωμένες με αλάτι, το οποίο αντάλλασσαν με ρούχα, χειροτεχνήματα, ακόμα και με ανθρώπους. Ενας σκλάβος ισοδυναμούσε με όσο αλάτι κάλυπτε η πατούσα του, όσο ψηλότερος, δηλαδή, τόσο ακριβότερος ήταν.
Σήμερα, στη Σαχάρα δεν υπάρχουν ούτε καραβάνια που μεταφέρουν αλάτι ούτε σκλαβοπάζαρα. Καμήλες βρίσκεις παντού όμως, οι οποίες εξακολουθούν να είναι το βασικό μεταφορικό μέσο και δείκτης πλούτου για τους νομάδες της ερήμου. Στο Μαρόκο, μία νέα, δυνατή καμήλα κοστίζει περίπου 1.500 ευρώ. Οι καμήλες, βέβαια, αρέσουν στους τουρίστες, καθότι έχουν κάτι το εξωτικό. Ετσι, σε διάφορα «θέρετρα» της Σαχάρας βασική δραστηριότητα είναι το Camel trekking.
Camel trekking στην έρημο Σαχάρα
Camel trekking σημαίνει πορεία με καμήλες. Μπορεί να διαρκέσει από μερικές ώρες μέχρι λίγες ημέρες – διαλέγεις και παίρνεις. Αποτελεί τουριστικό προϊόν πλέον, αλλά δεν παύει να είναι μία όμορφη και ταξιδιάρικη εμπειρία, ειδικά αν το πάρεις απόφαση να μπεις βαθιά στην έρημο.
Τα καραβάνια συνήθως ξεκινούν κατά τις 5.00 το απόγευμα, καθώς νωρίτερα ο ήλιος είναι επικίνδυνος για τον οργανισμό, ενώ δυνατοί άνεμοι σηκώνουν την άμμο και δεν βλέπεις τίποτε μπροστά σου. Κάθε καραβάνι αποτελείται από ομάδες με 4 ή 5 καμήλες με έναν οδηγό. Μπροστά πηγαίνει η πιο έμπειρη και ακολουθούν οι νεότερες, η μία δεμένη με την άλλη. Ολες οι καμήλες είναι αρσενικές και στειρωμένες, ώστε να μην παρασύρονται από τις ορμές τους και να εργάζονται πιο σκληρά. Ο ρυθμός είναι αργός, γύρω στα 2 με 3 χιλιόμετρα την ώρα, οπότε έχεις άπλετο χρόνο να βγάλεις φωτογραφίες, να ακούσεις την άμμο όπως την ξύνει ο άνεμος, να απολαύσεις το χρώμα των αμμόλοφων, που από χρυσό γίνεται πορφυρό όσο πέφτει ο ήλιος.
Μαθήματα οδήγησης μιας καμήλας
Το σαμάρι της καμήλας διαθέτει ένα βραχίονα που θυμίζει τιμόνι μοτοσυκλέτας. Από εκεί κρατιέσαι για να ανέβεις στην καμήλα, αφού αυτή είναι καθισμένη κάτω. Το ζώο είναι κάπως απότομο στις κινήσεις του. Μη φοβάσαι. Κρατήσου από το τιμόνι και κάνε μία φιγούρα σε στυλ ροντέο μέχρι να σηκωθεί. Από εκεί και πέρα, η διαδικασία είναι εύκολη. Το μυστικό είναι να χαλαρώσεις πάνω στην καμήλα και να φροντίζεις το σώμα σου να είναι ανεξάρτητο από τις δικές της κινήσεις. Ο χειρισμός της δεν διαφέρει από εκείνον της μοτοσυκλέτας.
Στις ανηφόρες φέρνεις το σώμα μπροστά, στις κατηφόρες τραβιέσαι πίσω, ενώ με τα πόδια σφίγγεις τα πλευρά του ζώου για ισορροπία. Με εξαίρεση κάποιες στιγμές που η καμήλα δείχνει ότι πάει να γλιστρήσει (π.χ. κατεβαίνοντας έναν αμμόλοφο), η όλη δραστηριότητα δεν συνεπάγεται εκκρίσεις αδρεναλίνης. Χαλαρώνεις και απολαμβάνεις τη βόλτα δηλαδή. Την επόμενη μέρα, βέβαια, θα αισθάνεσαι κάποιους πόνους στα οπίσθια και οι προσαγωγοί σου θα είναι σφιγμένοι.
Ο χορός των μπαχαρικών
Μετά από δύο ώρες περίπου κι ενώ ήδη έχεις χάσει τον προσανατολισμό σου στους αμμόλοφους, σε κάποιο βαθούλωμα θα εμφανιστούν κάτι βερβέρικες σκηνές από τσουβάλι. Εκεί, περιμένουν οι μάγειρες του καραβανιού. Ο ήλιος δύει και το αεράκι φυσά πλέον ευχάριστα στο πρόσωπο. Τότε μπορείς να χαλαρώσεις ξαπλωμένος σε ένα χαλί πίνοντας δυνατό τσάι μέντας με αρκετές κουταλιές ζάχαρης. Οσο για το βραδινό γεύμα, συνήθως παίζεις με κοτόπουλο ταζίν. Ταζίν είναι το κεραμικό κωνικό σκεύος, στο οποίο το κοτόπουλο ή το κρέας αναμειγνύεται ιδανικά με τις γλυκοπατάτες, τα λαχανικά και τα μπαχάρια. Αυτό είναι το εθνικό φαγητό του Μαρόκου.
Ύπνος κάτω από τα αστέρια
Η πρώτη σου διανυκτέρευση στην έρημο είναι από μόνη της εμπειρία ζωής. Πουθενά αλλού τα αστέρια δεν λάμπουν τόσο έντονα και το περιβάλλον είναι ιδανικό για συζητήσεις με τους ντόπιους, που ανήκουν είτε στη φυλή των Βερβέρων είτε των Σαχράουι. Είναι πανέξυπνοι τύποι, με μεγάλη έφεση στις ξένες γλώσσες, που σου μιλάνε για το πόσο όμορφη είναι η ζωή τους, για τη χαρά του να γεννιέσαι και να μεγαλώνεις στην έρημο. Ο οδηγός του καραβανιού αναλαμβάνει συνήθως την ψυχαγωγία των επισκεπτών παίζοντας ταμπούρλο και τραγουδώντας μπλουζ της Σαχάρας.
Μετά από αυτό δεν μένει παρά να κοιμηθείς κάτω από τα αστέρια, αν δεν φυσά ενοχλητικά, ή σε στρώμα μες στη σκηνή, για να σηκωθείς με το πρώτο φως του ήλιου. Μετά το πρωινό -τσάι, βούτυρο, στρογγυλό ψωμί και λάδι- ξεκινά η πορεία. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή θα ξέρεις ήδη αν θες να επιστρέψεις στον πολιτισμό ή να συνεχίσεις ακόμα πιο βαθιά στην έρημο.
Η διαδρομή του ονείρου στη Σαχάρα
Η Σαχάρα φτάνει μέχρι το Ατλαντικό, όμως στο Μαρόκο σταματά λίγο πιο μέσα, στα σύνορα με την Αλγερία. Εκεί είναι το Erg Chebbi, μία οροσειρά από άμμο, η οποία αποτελεί φυσικό σύνορο ανάμεσα στις δύο χώρες. Το πιο δημοφιλές σημείο εκκίνησης για να μπεις στην έρημο είναι η Merzouga, νότια της πόλης Erfoud. Πρόκειται για ένα αρκετά τουριστικό πλέον θέρετρο (εδώ γυρίστηκε η ταινία Η Μούμια), στο οποίο με το που φτάνεις δέχεσαι επίθεση από οδηγούς, επίσημους και μη.
Όλοι θέλουν να σου πουλήσουν λίγη Σαχάρα, αφού πρώτα σε αποτρέψουν να κινηθείς μόνος σου με το αυτοκίνητο. Πιο νότια υπάρχει το Tagounite και το M’ Hamid. Αυτά τα μέρη παραμένουν πιο αγνά και γι’ αυτό είναι καλή επιλογή για να ξεκινήσεις από εκεί. Στο Tagounite φτάνεις με άσφαλτο από τη Merzouga, υπάρχει όμως κι εκτός δρόμου διαδρομή 240 χιλιόμετρα, που είναι μοναδική εμπειρία – αρκεί να έχεις τα σημεία διαδρομής (waypoints) στο GPS σου.
Το M’Hamid, συγκεκριμένα, βρίσκεται στη νοτιοανατολική άκρη του Μαρόκου. Για την ώρα είναι ένα πολύ κουλ χωριό, με κατοίκους που ανήκουν στη φυλή Σαχράουι, η οποία δεν έχει καταφέρει να αυτονομηθεί (η Δυτική Σαχάρα είναι μαροκινό έδαφος από το 1975 μέχρι σήμερα). 56 χιλιόμετρα από το M’Hamid είναι η Chigaga, ένα μαγευτικό τοπίο με αμέτρητους αμμόλοφους, 300 μέτρα ύψος. Από το M’Hamid μέχρι τη Chigaga, θα χρειαστείς πέντε μέρες για να πας και να γυρίσεις με καμήλα. Camel trekking μπορείς ακόμα να κάνεις στο Ατάρ και στο Τσινγκέτι της Μαυριτανίας.
