Αντί για κριτική αυτή τη φορά, θα προχωρήσω σε μία συγκριτική ανάλυση βασισμένη στην τεράστια εμπειρία μου και τις πλέον αξιόπιστες επιστημονικές μεθόδους, και για τις δύο ταινίες που είχα την τύχη να παρακολουθήσω, όχι επειδή και οι δύο αποτελούν μεταφορές κόμικς στη μεγάλη οθόνη, αλλά γιατί αυτά τα αμερικανοφλωράκια είναι τόσο ξενέρωτα και αδιάφορα που δε θα μπορούσα να γεμίσω ούτε μισή παράγραφο μόνο με τα χαΐρια του καθενός.
Υποθέσεις: δύο ηπερήρωες σώζουν τη Γη (όχι ακριβώς ο ορισμός του πρωτότυπου σεναρίου αλλά ας χάσουν κι ένα Όσκαρ το Φλεβάρη, δεν πειράζει). Θα συγκρίνουμε μερικά βασικά στοιχεία όπως η καταγωγή, οι δυνάμεις, οι chicas και οι απειλές, πάντα καλοπροαίρετα και αντικειμενικά.
Καταγωγή
Ο Καπετάν Αμέρικας είναι ένα χωριατόπαιδο από το… από κάπου…, καλό παιδί αλλά καχεκτικό και κιτρινιάρικο. Για να καταλάβετε, είναι περισσότερο χλεμπονιάρης και από τον Τρύφωνα Μπακατσούλα (ελπίζω να μη χρειάζεται, αλλά για να καταλάβετε τι εστί Τρύφωνας μπείτε στο youtube και γράψτε Θανάσης Βέγγος διαιτητής πυγμαχίας), τον αναλαμβάνει όμως ένας δόκτορας που τη μυρίζει τη δουλειά πως είναι καλόπαιδο τσίφτικο και ξηγημένο, του βάζει έναν ορό, του κάνει και κάτι άλλο (όχι πονηρό ρε πρόστυχοι, είπαμε η στήλη διακρίνεται για το ήθος και την αρετή) και στον βγάζει τον Τρύφωνα… Σουγκλάκο.
Ο Πράσινος Φανός (γαμώτο… αν ήταν Φάνος και αλλάζαμε το Φ με το Χ θα τον περιγράφαμε τέλεια, με αυτόν τον τονισμό αλλάξτε μόνο το ν με το λλ και πάλι μέσα είστε) είναι ένας ανώριμος, χαζός, χέστης μορφονιός πιλότος μαχητικών που τον διάλεξε ένα επαναφορτιζόμενο δαχτυλίδι γιατί είδε κάτι μέσα του (;;; -εσείς δε θα το δείτε… όχι μόνο απ’ έξω αλλά και που να τον περάσετε από αξονικό τομογράφο) και του ’δωσε τη δύναμη να φτιάχνει ό,τι σκέφτεται.
Δυνάμεις
Ο Καπετάν Αμέρικα είναι πιο δυνατός από τον Κουταλιανό και τον Τρομάρα, τρέχει πιο γρήγορα απ’ τον Βέγγο, πηδάει μακρύτερα από τη Νίκη Ξάνθου και τον Κώστα Κουκοδήμο, χειρίζεται άψογα μία ασπίδα από βιμπράμιο -ένα υλικό που απορροφά κάθε κραδασμό, πανίσχυρο, πανάλαφρο και σπανιότατο (τόσο σπάνιο που δεν υπάρχει πια άλλο στον πλανήτη, δηλαδή μάζεψαν όσο μάζεψαν και το έκαναν μία άχρηστη ως τότε ασπίδα), παίζει στο θέατρο ελάχιστα χειρότερα απ’ τον Κατράκη, χορεύει σαν τον Μεταξόπουλο και το κυριώτερο, ο Αμέρικας μπορεί να πουλάει ομόλογα, ικανότητα πολύ χρήσιμη στις μέρες μας.
Ο Πρασινομούρης εκτός του ότι πετάει μπορεί να δημιουργεί ό,τι σκατά σκεφτεί, πράγμα που δεν τον κάνει υπερήρωα αλλά κόμικ, θυμάστε τον Μπαγκς Μπάνυ που φορτώνει στον Διάβολο της Τασμανίας διάφορα αντικείμενα καθημερινής χρήσης και βγάζει απ’ τις κωλότσεπες π.χ. μιά ντουλάπα, ένα πιάνο, ένα αμόνι, ένα αυτοκίνητο, έναν ελέφαντα, ένα αεροπλάνο, ένα καράβι και τέλος ένα κομματάκι χαρτί που πέφτει κατά λάθος και συντρίβει τον Ταζ. Εεε βάλτε ένα πράσινο κολάν στον Μπαγκς Μπάνυ (ή δώστε ένα καρότο στον πρωταγωνιστή), και έχετε το ίδιο αποτέλεσμα.
Οι κοπελιές
Ονόματα και διευθύνσεις δε θυμάμαι για καμιά απ’ τις δύο, ο Αμέρικας πάντως ζαχαρώνει μια γαϊτανοφρυδούσσα, κοκκινομάλλα, ψηλοκάπουλη και σπαθοβύζα, ‘ναμικιόρα, ζόρικια και μπάνικια, πρακτόρισσα 007, με license to kill και σου ’πα – μου ’πες, ζηλιάρα και αυταρχική. Βέβαια, αν υπολογίσουμε πως ο Καπετάνιος παρότι κοτζαμάν γάιδαρος “δε το ’χει βρέξει το μπακαλιαράκι του” γιατί όταν ήταν χλεμπονιάρης δε του καθόταν καμία και μετά που θέριεψε του ’μεινε η ντροπαλότητα απ’ όταν ήταν σαν τον Άη Ονούφρη, θα συνειδητοποιήσουμε πως και τη γιαγιά μου τη μακαρίτισσα μετά το τρίτο εγκεφαλικό να ’βλεπε όλο και κάπως θα αντραλεύονταν.
Η ετέρα δεσποινίς τυγχάνει πιλότος μαχητικού αεροσκάφους και ανώτατο στέλεχος πολυεθνικής, πώς λέμε ιπτάμενος και τζέντλεμαν… αλλά με σουτιέν, και μόνιμη περίοδο που της προκαλεί νεύρα, πολλά νεύρα. Πράμα άλλο να πω τη μαύρη αλήθεια δε θυμάμαι, μέσα στη γενική αδιαφορία της ταινίας αυτή ήταν εξίσου αδιάφορη.
Οι κακοί
Ο Καπετάν Αμέρικας αντιμετωπίζει τον Γιόχαν που φτιάχνει όπλα για το Γ’ Ράιχ. Για να μη μπερδευτούν οι έντεχνοι αναγνώστες δεν πρόκειται για τον φίλο του Πήτερ και του Φράνς που ανέμελοι δούλευαν φτιάχνοντας τάνκς, του μοιάζει λίγο αλλά το κεφάλι του δικού μας Γιόχαν είναι σα να το σοφάτισαν με παντζαροσαλάτα. Αυτός ο παντζαροκέφαλος λοιπόν έχει έναν κύβο που δε μάθαμε τι διάολο είναι αλλά εκπέμπει αρκετή ενέργεια, έχει επίσης ακτινοπίστολα που θα ζήλευαν και στο Σταρ Τρεκ, έχει ελικόπτερα και βομβαρδιστικά αεροπλάνα στελθ (το 1940), έχει προσωπικό τρένο πιο γρήγορο από το TGV, έχει επίσης έναν εκπαιδευμένο ιδιωτικό στρατό με αποστολή να καταστρέψει όλες τις μεγαλουπόλεις του κόσμου όπως όλοι οι κακοί, αλλά όπως όλοι οι κακοί δε τον χρειάζεται γιατί και μόνος μπορεί να τα κάνει ρημαδιό. Στο τέλος εξαυλώνεται από τον ίδιο τον κύβο.
O Πρασινογλίτσας από την άλλη μεριά, στην αρχή αντιμετωπίζει έναν Γατομούστακο με κεφάλι σαν κολοκύθα και μάτια στο χρώμα της φάβας Σαντορίνης, μετά αντιμετωπίζει έναν Φύλακα που τον κατάπιε ο φόβος και έγινε σύννεφο, ενώ οι έντεχνοι αναγνώστες (φαντάζομαι μόνο τέτοιους έχουμε στο Texnologia.Net) θα πρέπει να θυμηθούν τους στίχους: στον άλλο κόσμο που θα πας κοίτα μη γίνεις σύννεφο, κοίτα μη γίνεις σύννεφο κι άστρο πικρό της χαραυγής και σε γνωρίσει η μάνα σου που καρτερεί στην πόρτα.
Aυτός δεν κοίταξε κι έγινε. Το σύννεφο αυτό καταπίνει τους ανθρώπους σαν Αφρικάνικος Μυρμηγκοφάγος, στο τέλος ο Πρασινομπούμπουρας τον κάνει μπάρμπεκιου στον ήλιο και ησυχάζει. Βέβαια, ένας άλλος Πράσινος Φανός βάζει ένα κίτρινο δαχτυλίδι και από πράσινος γίνεται κίτρινος, γεγονός που δεν προοιωνίζει τίποτα καλό αλλά για κάνα δυό χρονάκια μπορούμε να χαλαρώσουμε.
Οι φίλοι κι οι γνωστοί
Ο Καπετάν Αμέρικας έχει πολλούς φίλους και γνωστούς και θαυμαστές, έχει έναν Μουστάκια Τσαμπουκά, έναν Κινέζο, έναν Αφροαμερικάνο, έναν Γάλλο, μια Εύκολη Ξανθιά υπαξιωματικό γραμματέα, τον Τόμι Λι Τζόουνς να διατάζει, τον Πατέρα του Iron Man να τα κάνει σα τον κώλο της μαϊμούς και ίσαμε 10 εκατομμύρια πιτσιρίκους να τον αγαπάνε.
Ο Πρασινοχλαπάτσας αντίθετα έχει μόνο έναν φίλο (αδιάφορο φυσικά) και άλλους 3599 Πρασινοβλαμμένους με τους οποίους μοιράζεται έναν πλανήτη όταν φεύγει από τη Γη, και επειδή στο προσωπό του αναγνωρίσαμε τον προσφιλή Μπαγκς Μπάνυ οι διαγαλαξιακοί φίλοι του θα πάρουν τους άλλους ρόλους: το Πρασινομπιπ-μπιπ, ο Πρασινομποντυμπίλντερ, ο Πρασινοέλμερ, ο Πρασινοφάντ, ο Πρασινογούντι ΠρασινοΤρυποκάρυδος και η υπόλοιπη τρελοπάρεα στα πράσινα.
Αντί επιλόγου, τα αποτελέσματα της σύγκρισης
- Καπετάν Αμέρικας VS Πράσινος Φανός : σημειώσατε 1 (απ’ το ημίχρονο)
- Κοκκινομάλα Πράκτορας VS Μαυρομαλλούσα Πιλότος : σημειώσατε 1
- Κοκκινογουλοκέφαλος VS Μαυροσυννεφιασμένος : σημειώσατε 1
- Φίλοι της Αμερικής VS Φίλοι του Φανού : σημειώσατε Χ (επειδή μ’ αρέσουν τα μαϊμάκια)
- Ασπίδα VS Δαχτυλίδι : σημειώσατε 1 (ένα είναι το δαχτυλίδι)
