Castlevania: Lords of Shadow (video game)

Τι είναι αυτό που μπορεί να δώσει κίνητρο σε κάποιον να αντιμετωπίσει φαινομενικά αξεπέραστες προκλήσεις; Στην περίπτωση του Gabriel Belmont, επίλεκτου ιππότη της Αδελφότητας του Φωτός, είναι η ανάγκη για εκδίκηση. Η πολυαγαπημένη γυναίκα του έχει σφαγιαστεί από ανίερα πλάσματα της νύχτας και ο ίδιος δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν αποδώσει δικαιοσύνη με τον πιο βίαιο δυνατό τρόπο.

Για να το πετύχει αυτό, θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με δυνάμεις που ένας απλός άνθρωπος δε μπορεί καν να κατανοήσει, πόσο μάλλον να καταβάλει. Στο μυαλό του όμως, υπάρχει μόνο η εκδίκηση. Στην πορεία προστίθεται και η ελπίδα: υπάρχει, λένε, μια μαγική μάσκα που μπορεί να φέρει τους νεκρούς στη ζωή…

Το Castlevania: Lords of Shadow κουβαλάει στις πλάτες του την παράδοση 25 περίπου χρόνων και φιλοδοξεί να αποτελέσει την πρώτη πραγματικά αξιόλογη ενσάρκωση της σειράς Castlevania στις τρεις διαστάσεις. Για να το πετύχει αυτό, ξεφεύγει αρκετά από την πεπατημένη των προκατόχων του και χρησιμοποιεί στοιχεία από μία σειρά αξιόλογων σύγχρονων τίτλων, όπως τα: God of War, Devil May Cry, Uncharted, Shadow of the Colossus και… Portal.

Παρά τα «δάνειά» του όμως, το Lords of Shadow ακολουθεί το δικό του δρόμο. Η ισπανική ομάδα ανάπτυξης Mercury Steam, υπό την εποπτεία της Kojima Productions, έχει προσπαθήσει να ισορροπήσει τα στοιχεία της μάχης, των γρίφων και του platforming, ώστε να προσφέρει ένα ολοκληρωμένο action/adventure.

Ο Gabriel δίνει μάχες με τα πλάσματα της νύχτας, λύνει γρίφους και σκαρφαλώνει σε βουνά και κτίρια χρησιμοποιώντας τον γάντζο που είναι ενσωματωμένος στο μαστίγιό του. Όλα αυτά υπό την επιβλητική αφήγηση του Patrick Stewart και την λιτή, αλλά δυναμική ερμηνεία του Robert Carlyle, ενώ, παράλληλα, το αξιομνημόνευτο ορχηστρικό soundtrack προσδίδει στα τεκταινόμενα το ανάλογο βάρος.

Για να πετύχει τον σκοπό του, ο Gabriel θα περάσει από περιοχές βγαλμένες από τους μεσαιωνικούς μύθους, εμποτισμένες με τη γοτθική αισθητική και υλοποιημένες εντυπωσιακά από τεχνικής άποψης: στοιχειωμένα δάση, δυσοίωνα νεκροταφεία, εγκαταλελειμμένα χωριά, απόκρημνα χιονισμένα βουνά και -φυσικά- το Κάστρο.

Οι περιοχές αυτές είναι γραμμικές, με ορισμένες μόνο παρακάμψεις που οδηγούν σε αναβαθμίσεις των δυνατοτήτων του Gabriel και χωρίζονται σε πίστες και επίπεδα, που μπορείτε να επισκεφτείτε και μετά την ολοκλήρωσή τους. Το κίνητρο για κάτι τέτοιο έγκειται στις δοκιμασίες που ξεκλειδώνονται για κάθε πίστα και στην ύπαρξη σημείων στα οποία μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση μόνο μετά από την απόκτηση συγκεκριμένων δυνατοτήτων, όπως το διπλό άλμα.

Η τμηματική αυτή δομή έχει επιτρέψει τον καλύτερο έλεγχο της ροής του παιχνιδιού και την επίτευξη σκηνοθεσίας υψηλών προδιαγραφών. Αναμενόμενα, o κύριος όγκος των εχθρών απαρτίζεται από λυκάνθρωπους, βρικόλακες, ζόμπι, goblins, trolls, necromancers και άλλα πλάσματα της μεσαιωνικής φαντασίας, υλοποιημένα με υψηλού επιπέδου λεπτομέρεια και art direction. Επιπλέον, θα αντιμετωπίσετε τέρατα που μπορείτε να ιππεύσετε, ώστε να περάσετε από μεγάλα χάσματα ή να σπάσετε πόρτες.

Τα bosses όμως είναι αυτά που πρωταγωνιστούν, αφού οι αναμετρήσεις μαζί τους είναι εντυπωσιακές, ευρηματικές και αρκετά απαιτητικές. Τα τελευταία στάδια των μαχών αυτών μετατρέπονται σε “Quick Time Events” και απαιτούν το πάτημα των ζητούμενων πλήκτρων σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές, με ιδιαίτερα βίαια αποτελέσματα. Την παράσταση κλέβουν οι επιβλητικοί Τιτάνες, η εξουδετέρωση των οποίων απαιτεί να σκαρφαλώσετε επάνω τους, όπως στο Shadow of the Colossus.

Το σύστημα μάχης του Lords of Shadow είναι σχετικά απλό, αλλά έξυπνο. Ο Gabriel χρησιμοποιεί το μαστίγιό του για επιθέσεις που χτυπούν άμεσα τους εχθρούς του ή επηρεάζουν τον χώρο γύρω του, ώστε να μην περικυκλώνεται. Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός συνδυασμών κινήσεων, που ξεκλειδώνονται στην πορεία και διευρύνουν το εύρος επιλογών ως προς την προσέγγιση κάθε μάχης. Το στοιχείο που κάνει τη διαφορά είναι ο τρόπος ενσωμάτωσης της μαγείας στο σύνολο. Ο Gabriel μπορεί να χρησιμοποιήσει είτε λευκή είτε μαύρη μαγεία, για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Η λευκή τον θεραπεύει και η μαύρη αυξάνει τη ζημιά που προκαλεί.

Το «καύσιμο» της μαγείας του είναι η ζωτική ενέργεια των εξουδετερωμένων εχθρών, η οποία εμφανίζεται με την γνωστή μορφή των αιωρούμενων σφαιρών και μπορεί να απορροφηθεί ξεχωριστά για κάθε είδος μαγείας. Έτσι, ο παίκτης μπορεί να προσεγγίσει τη μάχη όπως επιθυμεί, ενώ η αναπλήρωση της ενέργειας του Gabriel γίνεται με δυναμικό τρόπο και δεν βασίζεται στην αναζήτηση των κλασικών θεραπευτικών μέσων. Επιπλέον, η μαγεία επηρεάζει και τα δευτερεύοντα όπλα του Gabriel (μαχαίρια, αγιασμός, νεράιδες), τα οποία αποκτούν νέες ιδιότητες με τη χρήση της.

Ακόμη κι αν η ενέργειά σας τείνει προς το 0, η κατάσταση ειναι αναστρέψιμη, υπό προϋποθέσεις. Συγκεκριμένα, θα πρέπει να γεμίσετε την μπάρα “Focus”, καταφέρνοντας στον εχθρό αλλεπάλληλα χτυπήματα, χωρίς να δεχτείτε ούτε ένα. Με τη μπάρα γεμάτη, κάθε χτύπημα θα γεμίζει το χώρο με ζωτική ενέργεια, την οποία μπορείτε να μετατρέψετε σε λευκή μαγεία.

Η μεγαλύτερη επιτυχία του μηχανισμού Focus είναι ότι αποθαρρύνει το τυχαίο πάτημα πλήκτρων, που μαστίζει πολλούς από τους τίτλους της κατηγορίας. Το παζλ ολοκληρώνεται με την προσθήκη πολυάριθμων γρίφων. Κάποιοι από αυτούς βασίζονται στη λογική του trial and error και είναι τοποθετημένοι με σκοπό την αύξηση της διάρκειας του παιχνιδιού. Στην πλειοψηφία τους όμως χαρακτηρίζονται από φυσιολογικό επίπεδο δυσκολίας και έξυπνο σχεδιασμό, με χαρακτηριστικά παραδείγματα, την… ιδιαίτερη παρτίδα σκάκι, τις παγίδες του Dr. Frankenstein και το μουσικό κουτί.

Παρά την σχεδόν 20ωρη διάρκειά του, το Lords of Shadow σπάνια κάνει «κοιλιά», λόγω της ποικιλίας του. Είτε πρόκειται για την εισαγωγή ενός νέου εχθρού, είτε για την αλλαγή περιβάλλοντος, είτε για έναν νέο γρίφο, είτε για μία σεναριακή εξέλιξη, υπάρχει συνεχής εισροή νέων χαρακτηριστικών.

Η ισορροπία μεταξύ των επιμέρους τμημάτων του παιχνιδιού είναι ικανοποιητική και τα στοιχεία που προέρχονται από άλλους τίτλους είναι λειτουργικά ενσωματωμένα, χωρίς το σύνολο να χάνει την δική του ταυτότητα. Ωστόσο, ο τίτλος της Mercury Steam δεν μπόρεσε να αποφύγει κάποιες παρασπονδίες. Τα σημεία όπου μπορείτε να σκαρφαλώσετε είναι συγκεκριμένα και τονίζονται οπτικά, αλλά σε συγκεκριμένες περιπτώσεις δημιουργείται μπέρδεμα. Επίσης, η αυτόματη κάμερα ικανοποιεί, όμως κάποιες στιγμές η τοποθέτησή της στη μάχη δεν είναι ιδανική.

Οι αόρατοι τοίχοι είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό που θα εκνευρίσει, αφού η ύπαρξή τους πλήττει την αίσθηση της εξερεύνησης και η μη σταθερή λογική στη χρήση τους μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση. Ευτυχώς, τα checkpoints είναι πανταχού παρόντα, οπότε τίποτε από τα παραπάνω δεν πρόκειται να προκαλέσει ιδιαίτερο εκνευρισμό.

Είναι λοιπόν το Castlevania: Lords of Shadow το πρώτο πραγματικά αξιόλογο 3D Castlevania; Ασχέτως αυτού, μπορεί να σταθεί με αξιώσεις απέναντι στα μεγαθήρια της κατηγορίας του, ποιοτικά και δημιουργικά; Η απάντηση και στις δύο αυτές ερωτήσεις είναι καταφατική. Το Lords of Shadow εισάγει επιτέλους το όνομα Castlevania στη λίστα των σύγχρονων «παικτών» της σκηνής των action/adventures και μας επιτρέπει να αναμένουμε την συνέχειά του με ανυπομονησία και όχι με σκεπτικισμό, όπως συνέβαινε έως τώρα.