Άρθρο του Γιάννη Παπαδόπουλου. (Να σημειωθεί πως τα γραφόμενα αυτού του κειμένου δεν εκφράζουν τον ιστότοπο μας, απλά δίνουμε το βήμα στον οποιοδήποτε πολίτη να πει ελεύθερα την άποψη του, χωρίς λογοκρισία).
Στο άκουσμα της λέξης «παγανισμός», στο νου των Ελλήνων χριστιανών ιδιαίτερα, έρχονται σκέψεις και βγαίνουν συμπεράσματα που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματική σημασία και αξία του Παγανισμού σαν θρησκείας, πηγής φιλοσοφίας και δημιουργικής στάσης ζωής. Εδώ θα πρέπει να επισημάνω ότι τέλειο θρησκευτικό σύστημα δεν υπάρχει. Απλά τον Ελληνικό Παγανισμό μπορούμε να τον τοποθετήσουμε στο πιο ψηλό σκαλοπάτι ης κλίμακας των θρησκειών, λόγω της υποστήριξης που παρείχε στον πολιτισμό, την πνευματική ανάπτυξη και ελευθερία.
Η θεολογική πλύση εγκεφάλου που υφίστανται οι Ελληνόπαιδες από την νηπιακή ηλικία, με κύρια χαρακτηριστικά το ψέμα και την παραπληροφόρηση γύρω από την Χριστιανική θρησκεία από τη μία και τον Ελληνικό Παγανισμό από την άλλη, είναι η αιτία της παντελούς άγνοιας και των δύο αυτών θρησκευτικών ρευμάτων.
Αυτό που έχει μείνει στον Νεοέλληνα πιστό χριστιανό είναι πως οι πρόγονοί μας Έλληνες παγανιστές λατρεύανε τα αγάλματα, οι δε Χριστιανοί λατρεύουν κάποιον αληθινό θεό με την ιδιότητα του παντοδύναμου και πανάγαθου, χωρίς να ξέρουν από πού πραγματικά πηγάζουν αυτές οι ιδιότητες, πως μεταφράζονται στην πράξη, και χωρίς να αναρωτιέται κανείς αν αυτός ο μηχανισμός προπαγάνδας που έχει στηθεί και καλλιεργηθεί εναντίον της θρησκείας των προγόνων μας, έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Φτάσαμε αισίως στο ναδίρ της πτώσης μας σαν λαός, όταν καταντήσαμε να μνημονεύουμε για προπάτορες μας, όχι τους γίγαντες του πνεύματος και των τεχνών προγόνους μας, μα τα καθάρματα της Εβραϊκής μυθολογίας του τύπου Αβραάμ, Ιακώβ, Μωυσή, Δαβίδ, Ιωσήφ και λοιπών αχρείων του Εβραιοχαλδαϊκού πανθέου, χωρίς ελπίδα ανάκαμψης στο άμεσο μέλλον.
«Πιστεύω εις έναν Θεόν Πατέρα, Παντοκράτορα…» αρχίζει το σύμβολο της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστεως και αν ρωτήσεις εκατό πιστούς αν γνωρίζουν τον θεό που πιστεύουν, θα πάρεις εκατό διαφορετικές απαντήσεις, χωρίς καμία να πλησιάζει την πραγματικότητα. Αν όμως τους ρωτήσεις για τη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων όλοι με ένα στόμα θα σου πουν «Ειδωλολάτρες». Η άγνοια από τη μία και η παραπληροφόρηση από την άλλη σε όλο τους το μεγαλείο. Αν όμως «κοιτάξουμε» αυτές τις δύο θρησκείες από την οπτική γωνία του ερευνητή-ανεξάρτητου παρατηρητή- τα συμπεράσματα που θα βγουν κατά της χριστιανικής θρησκείας και υπέρ του Παγανισμού θα είναι καταλυτικά και έξω από οποιαδήποτε αμφισβήτηση.
Ο θεός, στον οποίο αναφέρεται η πρώτη πρόταση του συμβόλου της ορθόδοξης χριστιανικής πίστεως, είναι ένα πράγμα που μόνο ντροπή θα έπρεπε να προκαλεί, έστω και η παραμικρή αναφορά σ’ αυτό το βάρβαρο, βρώμικο και ηλίθιο κατασκεύασμα. Φονιάς, λήσταρχος και κήρυκας του ρατσισμού, είναι ο θεός «μας» και αν κάποιος θέλει να τον γνωρίσει ας ανοίξει την Παλαιά Διαθήκη και ιδιαίτερα το πέμπτο βιβλίο της, τους «Αριθμούς». Εκεί περιγράφονται οι ιδιότητές του σε όλο τους το «βάθος», το «πλάτος» και το «ύψος»!!!
Η δεύτερη και Τρίτη πρόταση του συμβόλου της πίστεως που αναφέρεται στον Ιησού, τον καταδικάζει και αυτόν να έχει τις ίδιες ιδιότητες με τον πατέρα του, από τη στιγμή που γεννήθηκε «προ πάντων των αιώνων» και είναι «ομοούσιος τω πατρί», άρα συνένοχος για τα έργα του πατέρα στην Π. Δ. και για τις σφαγές των λαών και τις καταστροφές πολιτισμών, στην μετά Χριστό εποχή. Αξιοσημείωτο γεγονός είναι η άγνοια που έχουμε για τη ζωή του Ιησού από τα δώδεκα χρόνια του έως τα τριάντα. Επίτηδες άφησαν σκοτεινά αυτά τα χρόνια της ζωής του οι βιογράφοι του, για να έχουμε το δικαίωμα να υποθέτουμε ότι μας συμφέρει.
Λήσταρχος ο πατέρας, γιατί όχι λήσταρχος και ο «ομοούσιος» γιος. Φονιάς ο πατέρας, γιατί όχι φονιάς και ο γιος.
Τι έκανε μέχρι τα τριάντα του αυτός ο περίφημος θεός; Άρμεγε πρόβατα ή έβοσκε κατσίκες; Ποτέ δεν θα μάθουμε. Διόλου απίθανο μέχρι τα τριάντα να εξασκούσε το επάγγελμα του πατέρα του, όταν ήταν μαθητευόμενος μάγος στην Αίγυπτο. Πάντως οι βιογράφοι του δεν παρέλειψαν να αναφέρουν τα βάρβαρα, ρατσιστικά και δολοφονικά του αισθήματα στο κατά Ματθαίον Κεφ. Ι 34-36 και Ιε 24-28, κατά Μάρκον Κεφ. ζ 26-28, Κατά Λουκά Κεφ. ιδ 26 και κβ 36. Μήπως δεν είναι άκρατος ρατσισμός η απειλή καταδίκης σε αιώνια κόλαση-τιμωρία αυτών που αρνούνται να δηλώσουν υποταγή στις ορέξεις των υποταχτικών -αντιπροσώπων του στη Γη;
Τελικά αναρωτήθηκαν ποτέ οι λάτρεις των Γιαχβέ-Ιησού τι είναι καλύτερο να αγαπάμε; Τους ανύπαρκτους και επιζήμιους για την κοινωνική και ψυχική ζωή μας θεούς φονιάδες-ρατσιστές της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, ή τον φωτοδότη Ήλιο και τη Μητέρα Γη, που έξω από τη ζεστή και προστατευτική αγκαλιά της δεν υπάρχει ελπίδα επιβίωσης ούτε για μας, ούτε για το σύνολο της ζωής στη Γη.
Δεν μπορεί να συγκριθεί η δύναμη του Ιησού(ποια δύναμη;) μπρος τη δύναμη του Ήλιου. Ας βάλει κάποιος ένα σπόρο φακής στο σκοτάδι μαζί με τη φωτογραφία του Ιησού και ας περιμένει να μεγαλώσει. Ούτε αυτό το μικρούλικο έργο δεν είναι ικανός να κάμει.
Μια πραγματική θρησκεία πρέπει να στηρίζεται σε δύο αξιώματα. Α) Ο θεός της να είναι υπαρκτός και β) Από τον θεό της να εκπορεύεται δύναμη και ενέργεια. Οι Γιαχβέ-Ιησούς ανύπαρκτοι όντας βρίσκονται μόνο στον εγκέφαλο των οπαδών τους σε αντίθεση με τους θεούς του Παγανισμού Δίας – Φύση, Απόλλωνας – Ήλιος, Γέα – Γη, θεοί υπαρκτοί που ακτινοβολούν δύναμη και ενέργεια, προστάτες και καλλιεργητές της ζωής.
Αντιθέτως η ενέργεια που εκπορεύεται από τους Γιαχβέ-Ιησού και τον θίασο τους είναι από μηδενική έως αρνητική και καταστροφική. Άρα για ποιον θεό μιλάμε;
Παράδεισος ή κόλαση;
Σήμερα νοιώθω την ανάγκη να εξομολογηθώ. Μια εξομολόγηση που δεν θα γίνει στο ημίφως κάποιου ορθόδοξου ναού, μα στο διαδύκτιο. Δυστυχώς εμείς οι Παγανιστές έχουμε λίγο παράξενα γούστα. Αγαπάμε το φως περισσότερο από το σκοτάδι και μιας και στο διαδύκτιο, τα μόνα που κυκλοφορούν είναι τα ηλεκτρόνια, πηγή της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (φως), είπα και ‘γω κάτω από το δικό τους φως να ανοίξω την καρδιά μου. Ακόμα ο πολιτισμός, σαν παγανιστικό δημιούργημα που είναι, τον πολιτισμό του διαδυκτίου τον νοιώθω σαν δικό μου ναό.
Αφορμή της εξομολόγησης μια άγρια γρίπη που με έριξε κατακρέβατα και μου προκάλεσε ανησυχίες και προβληματισμούς για το μεταθανάτιο μέλλον μου.
Μα πρώτα η εξομολόγηση.
Δεν είμαι κλέφτης, ληστής, απατεώνας, καταχραστής, φονιάς, παιδεραστής, δεν έχω δείρει ποτέ τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου, δεν έχω κάψει κανένα δάσος και δεν λερώνω τη φύση με τα σκουπίδια μου, δεν προσκυνάω ΚΑΝΕΝΑ θεό και ειρωνεύομαι, περισσότερο από όλους, τον Γιαχβέ και τον γιο του Ιησού, που σαν θεοί είναι το άκρον άωτον του παράλογου και εύκολοι δέκτες ειρωνικών σχολίων ( βλέπε τους υποτακτικούς τους που κυκλοφορούν στο διαδύκτιο και βγάλε συμπέρασμα).
Με όλα αυτά τα ελαττώματα που έχω, πού νομίζετε ότι θα πάω μετά τον θάνατό μου, στην Κόλαση ή στον Παράδεισο; Είναι ένα ερώτημα που με βασάνιζε κατά την ώρα του πυρετού. Μπορεί κάποιος να με βοηθήσει να βρω την απάντηση;
Υστερόγραφο. Αποκλείονται οι κάθε είδους συμβουλές, και παραινέσεις. Δεν θα ληφθούν υπ’ όψιν.
Άλλος για τον Παράδεισο;
Αν ένας δολοφόνος, ληστής, παιδεραστής, απατεώνας, μετά το έγκλημά του, μετανοήσει ενώπιον του θεού και του Ηγουμένου κάποιας μονής, αυτός ο άνθρωπος όχι μόνο θα συγχωρεθεί από τον Θεό, μα θα πάει και στον Παράδεισο. Κανένα πρόβλημα έως εδώ, διότι, οι Γιαχβέ-Ιησούς και λοιποί του Εβραιοχριστιανικού πανθέου έχουν κάθε δικαίωμα να μαζεύουν δίπλα τους το κάθε κοινωνικό κατακάθι.
Σε ένα όμως ημι-θεοκρατούμενο κράτος, όπως είναι η Ελλάδα, προκύπτουν σοβαρές αντινομίες όταν την επομένη ο δικαστής θα δικάσει και καταδικάσει αυτόν που οι Γιαχβέ-Ιησούς όχι μόνο συχώρεσαν, μα του εξασφάλισαν και θέση κοντά τους. Από τη στιγμή που ο δικαστής όλων των δικαστών και ο εισαγγελέας όλων των εισαγγελέων, ο Θεός, θα τον έχει συγχωρέσει, οι δικαστές με την καταδίκη του αμαρτάνουν, διότι ο ανθρώπινος νόμος δεν μπορεί να είναι ισχυρότερος από τον Θεϊκό.
Απεναντίας άνθρωποι σαν τον Zweistein, DCD, Sourfou και λοιπούς αντίχριστους του διαδυκτίου, μακάρι να ήταν μόνο στο διαδύκτιο, κυκλοφορούν ελεύτεροι, όταν ο Θεός τους έχει τιμωρήσει και καταδικάσει στη αιώνια κόλαση.
Που είναι οι δικαστές και οι εισαγγελείς, που αντί να υπηρετούν το θέλημα του Θεού, αφήνουν τους οπαδούς του Σατανά να σπέρνουν την προπαγάνδα τους σπρώχνοντας και άλλους στην οδό της απώλειας;
Γνωρίζουν οι κύριοι εισαγγελείς ότι, όσες φιλότιμες προσπάθειες και αν καταβάλουν οι βράχοι της χριστιανικής θεολογίας του τύπου, Αστράπτων, Dim79 και λοιποί, δεν είναι αρκετοί να περιορίσουν τους αντίχριστους που καθημερινά πολλαπλασιάζονται.
Αντί λοιπόν να επιδοθούν στο κυνήγι των επικίνδυνων για τη θρησκευτική πίστη ατόμων, κλείνουν στις φυλακές ανθρώπους που από τον ίδιο τον Θεό προορίζονται για τον Παράδεισο, ενώ απεναντίας αφήνουν λεύτερους τους καταδικασμένους από το Θεό με την τιμωρία της αιώνιας κόλασης.
Καμαρώστε δικαιοσύνη ορθόδοξου χριστιανικού κράτους!!!
«Δηλαδή να συμπεράνω ότι ο μεσαίωνας στην εποχή μας βρίσκεται σε χειμερία νάρκη;» με ρώτησε ένας φίλος, που άκουσε την παραπάνω «χριστιανική» μου διάλεξη.
Όχι, του απάντησα, ο μεσαίωνας είναι δίπλα μας ξύπνιος και ακμαιότατος η δε επαφή μαζί του είναι σχεδόν καθημερινή. Απλά ο πολιτισμός μας, δηλαδή ο αναγεννημένος Ελληνικός πολιτισμός, του έκοψε τα «αρχίδια» και περιμένει πως και πότε θα του φυτρώσουν καινούργια για να μπορέσει να συνεχίσει το «θεάρεστο» έργο του.
Υποστήριξε κάνεις πως ο Μεσαίωνας είναι μακριά μας;
