Η γοητεία που μου ασκούν τα 70’s ομολογώ ότι στιγμές σαν αυτήν μου δημιουργεί μια γλυκιά μελαγχολία… Η μουσική ήταν κάτι διαφορετικό, παραπάνω ίσως από μια απλή αράδα από νότες, κάτι ολότελα μαγικό, το όχημα που μετέφερε τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς. Και αν το συναίσθημα είναι που μετράει μερικές φορές, τότε ο αληθινά ονειροπόλος κόσμος της εποχής αυτής δεν χρειάζεται να κάνει και πολλά για να με κάνει δικό του… Κιθάρες, άλλοτε ακουστικές ταξιδιάρικες και άλλοτε βαριές, αγχωμένες…
Φωνές να εκφράζουν αγωνίες και να συνεπαίρνουν και μια αυθεντικότητα που βγάζει η ιδιαίτερη παραγωγή (ακόμα περισσότερο αν συνδυάζεται με τα πάντα αγαπημένα ροκανίσματα του βινυλίου στο παλιό πικ-απ που πάλι χάλασε..) που σε μένα ακούγεται απλά τόσο μακρινή και μυθοποιημένη… Όπως καταλάβατε, αυτή τη εβδομάδα το Texnologia σας προσκαλεί σε ένα νοσταλγικό ταξίδι με τη μουσική, μέσα από τις εικόνες δυο ταινιών που ξεκινούν και τελειώνουν στην αγάπη τους για αυτή… Almost Famous – Σχεδόν Διάσημοι και High Fidelity…
Στο μεν Almost Famous – Σχεδον Διασημοι …φοράμε τα μάτια ενός νεαρού που αρθρογραφεί σένα μουσικό περιοδικό παίρνοντας συνεντεύξεις από τα σχήματα της εποχής. Η ιστορία πηγάζει από την προσωπική εμπειρία του σκηνοθέτη Cameron Crowe που όντως μικρός έκανε την παραπάνω «δουλειά» στο Rolling Stone και έτσι η πορεία του αλλά πιο πολύ η νοσταλγία του τρέφουν την αυτοβιογραφική του εδώ ταινία… Ο ίδιος ο Crowe αν μη τι άλλο ευθύνεται της επιλογής των κομματιών που ντύνουν το soundtrack της ταινίας, σε μια συλλογή με μερικά από τα χαρακτηριστικότερα κομμάτια και σχήματα της εποχής…
Τι να πρωτοξεχωρίσεις, απτούς μοναδικούς classic rockers Led Zeppelin, τους country-pop Simon and Garfunkel, τους καταπληκτικούς prog-rockers Υes και τους southern rockers Lynyrd Skynyrd ως τον πολύ David Bowie, τον Rod Stewart και τον Elton John… Γίνεται εμφανές ότι η μουσική διανθίζεται με όλες τις εκφάνσεις του ροκ ήχου της εποχής σε ένα διαλεχτό, πέρα για πέρα, μείγμα…
Όσο για τα κομμάτια αυτά καθαυτά, ξεχώρισα…. Το Simple man των Lynyrd Skynyrd (ότι και να πει κανείς πέρα από το ότι το συγκεκριμένο κομμάτι είναι ένα από τα σπουδαιότερα όλου του ιδιώματος του κλασσικού ροκ νομίζω πια ότι είναι περιττό), το Sparks των The Who (το πανέμορφο ορχηστικό – κιθαριστικο κομμάτι σε μπάζει κατευθείαν μέσα στη συναυλιακή ατμόσφαιρα της ταινίας), τους Stillwater με το Fever Dog (το κομμάτι με το οποίο ανοίγουν τη συναυλία οι Stillwater του φιλμ είναι σήμα κατατεθέν και της ταινίας και του cd- επιμελημένο από τη Wilson, βλέπε παρακάτω, και τον Mike McCready των Pearl Jam!), το Thats The Way των Zeppelin (ταξιδιάρικο και όμορφο και κάπως ήσυχο για τις καταβολές τους αλλά καθηλωτικό αρκετά για να τις ξεχάσουμε… ), το It Wouldn’t Have Made Any Difference του Todd Rundgren (η πιο μελωδική στιγμή), το Ive Seen All Good People των Yes (χαρακτηριστικό της συνθετικής και πολύμορφης προσωπικότητας τους), το Tiny Dancer του Elton John (ρυθμικό πιάνο, υπέροχο κομμάτι και Elton John στα καλύτερα του που, by the way, ήταν τότε), το Lucky Trumble της Nancy Wilson (των Heart, θα ξέρετε το Alone, αλλά και γυναίκα του Κροου σε ένα αναπάντεχα ξεχωριστό κιθαριστικό κομμάτι) και το The Wind του Cat Stevens (ακουστική μπαλάντα) …
Στο High Fidelity έχουμε την μεταφορά του πανέμορφου βιβλίου του Nick Hornby στην μεγάλη οθόνη που μιλάει για τη ζωή ενός τύπου, για τις ερωτικές του περιπέτειες, το δισκοπωλείο του και τη μεγάλη του αγάπη για τη μουσική… Περισσότερο στο βιβλίο καταλαβαίνουμε πλήρως το χαρακτήρα του μέσα από την υπέροχη αφήγηση του Hornby… Εδώ να πω ότι προσωπικά βρήκα την ταινία υποδεέστερη όσον αφορά το ενδιαφέρον από το βιβλίο το οποίο είναι γοητευτικότατο και το προτείνω ανεπιφύλακτα…
Μουσικά, και εδώ έχουμε μια συλλογή από κομμάτια από όλα τα παρακλάδια του ροκ ιδιώματος , με soul όμως ατμόσφαιρα που κάνει το high fidelity ost να παρεκκλίνει ελαφρά από το almost famous ost ηχητικά, κάτι που το κάνει εξαιρετικά ενδιαφέρον… Θαταν ακόμα καλύτερο από το παραπάνω αν δεν ήταν όμως κάπως άνισο…
Παρόλα αυτά, καλύτερες στιγμές: John Wesley Harding – Im Wrong About Everything (υπέροχη φωνή, πανέμορφο κομμάτι βρετανικής upbeat ροκ με «μαύρη» ερμηνεία) Bob Dylan – Most of The Time (η ξεχωριστή φωνή του Ντιλαν σε ζωντανή παρακαλώ εκτέλεση-διασκευή του κομματιού του Lou Reed, σε πιο glam rock στιγμές όπου ο Ντιλαν ερμηνεύει μελαγχολώντας και ταξιδεύοντας με και τόσο απλά τελικά, γουστάρω…) Sheila Nicholls – Fallen For You (μελωδικό με την θαυμάσια φωνή της Νικολς να μας προκαλεί να πατάμε συνεχεία το έρμο το repeat), να μην ξεχάσουμε τη συμμετοχή του σπουδαίου Elvis Costello με το κομμάτι Shipbuilding (το πιάνο και η ατμόσφαιρα είναι πολύ τζαζ με το σαξόφωνο να δεσπόζει, εμφανίζονται και οι Attractions) Jack Black – Lets Get it On (έκπληξη του cd to low tempo κομμάτι με τη feel-good ερμηνεία του ίδιου του Μπλοκ στη διασκευή του κομματιού του Μarvin Gaye), Stevie Wonder – I Believe (η φωνή του σπουδαίου έγχρωμου μουσικού καθηλώνει κάθε διχασμένο ακροατή κλείνοντας ιδανικά το σαουντρακ)…
Συμπερασματικά, δυο soundtrack με κοινές μουσικές καταβολές και κοινό προσανατολισμό αλλά με κάποια διαφοροποίηση… Πιο αυθεντικά ροκ το Almost Famous, με ένα πλήρες «all-star-classic rock» περιεχόμενο, ενώ το High Fidelity κλασσικό ροκ με πιο soul περιτύλιγμα… Και τα δυο πανέμορφες μουσικές εμπειρίες, μικρά ταξίδια σε ένα γοητευτικό κόσμο…
Προσωπικά, έχω στο repeat 4-5 κομμάτια από το καθένα, αλλά θα έλεγα ότι συνολικά το Almost Famous είναι κατά μέσο όρο καλύτερο με την έννοια των λιγότερων «ξενέρωτων» στιγμών από ότι το High Fidelity που όμως δεν υστερεί ουσιαστικά… Έγκειται στο δικό σας προσωπικό κριτήριο τι θα σας αρέσει περισσότερο, γιατί και τα δυο αξίζουν οπωσδήποτε της προσοχής σας…
Almost Famous Track listing
- America – Simon and Garfunkel
- Sparks – The Who
- It Wouldn`t Have Made Any Difference – Todd Rundgren
- I`ve Seen All Good People: Your Move – Yes
- Feel Flows – The Beach Boys
- Fever Dog – Stillwater
- Every Picture Tells A Story – Rod Stewart
- Mr. Farmer – The Seeds
- One Way Out – The Allman Brothers Band
- Simple Man – Lynyrd Skynyrd
- That`s The Way – Led Zeppelin
- Tiny Dancer – Elton John
- Lucky Trumble – Nancy Wilson
- I`m Waiting For The Man – David Bowie
- The Wind – Cat Stevens
- Slip Away – Clarence Carter
- Something In The Air – Thunderclap Newman
High Fidelity Track listing
- You`re Gonna Miss Me – 13th Floor Elevators
- Everybody`s Gonna Be Happy – The Kinks
- I`m Wrong About Everything – John Wesley Harding
- Oh! Sweet Nuthin` – The Velvet Underground
- Always See Your Face – Love
- Most Of The Time – Bob Dylan
- Fallen For You – Shiela Nicholls
- Dry The Rain – The Beta Band
- Shipbuilding – Elvis Costello & The Attractions
- Cold Blooded Old Times – Smog
- Let`s Get It On – Jack Black
- Lo Boob Oscillator – Stereolab
- Inside Game – Royal Trux
- Who Loves The Sun – The Velvet Underground
- I Believe (When I Fall In Love It Will Be Forever) – Stevie Wonder
Υστερόγραφο: Το κείμενο αφιερώνεται στον Κώστα και την Μίνα και ….το Gucci φόρεμα (έλεος, όχι το τραγούδι …τη ζωγραφιά!)… Και μιας που έχουμε και αναγνώστες τελικά, τι λέτε να κάνουμε πιο interactive την επικοινωνία μας; Ποιο soundtrack θέλετε να παρουσιάσει η στήλη; Ποιο βάλατε στο μάτι αλλά δεν είστε σίγουροι τι περίπου παίζει; Ακόμη, όπως έχετε διαπιστώσει κάθε βδομάδα υπάρχει ένα concept μέσα από το οποίο ενώνονται τα 2 soundtrack που παρουσιάζουμε…
Την προηγούμενη εβδομάδα ήταν ο Gabriel, αυτή το κλασσικό ροκ (70’s)… Για πείτε καμία ιδέα… Μουσικές θρίλερ? (ήδη στα σχέδια είναι το The Omen – Η Προφητεια…) ή μήπως αμιγώς μουσικές ταινίες? (Pink Floyd – The Wall)… Μπα, λέω καλύτερα αφιέρωμα Yann Tiersen (Amelie + Good Bye, Lenin!)… Anyway, για οτιδήποτε αφορά τη στήλη η για να του πει τέλος πάντων κάποιος να σκάσει επιτέλους…!
Καλή μουσική εβδομάδα!