Πάνω στη διαδικασία της ηχητικής προετοιμασίας για το σημερινό μουσικό αφιέρωμα, προέκυψε ο εξής προβληματισμός που αφορά τις μουσικές Soundtrack… Πότε αξίζει να αγοράσω, να ασχοληθώ με ένα Soundtrack; Η απάντηση για μένα λίγο ως πολύ είναι προφανής… Πέρα από το δεδομένο, το θέμα έγκειται στο πόσο αυτοτελές είναι το συγκεκριμένο cd…
Εγώ τουλάχιστον, ως κοινός ακροατής, έτσι το αντιμετωπίζω…Τι να τις κάνω τις αχανείς ατμόσφαιρες και τα συνήθως instrumental θέματα σε ένα cd που ενώ σίγουρα αναδεικνύουν συναισθήματα και σκηνές από την ταινία (μπλα-μπλα…), όταν το αποτέλεσμα, βγάζοντας ξέχωρα την ταινία, δεν μπορεί να σταθεί μόνο του σε κάτι που μπορώ να ακούσω γενικά εγώ για την πάρτη μου;
Όσο κι αν λόγω της φύσης και του site αλλά και των «μουσικών για ταινία» (βλέπε soundtrack) η μουσική είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κάθε ταινία, έχω να πω ότι αυτή η στήλη είναι κυρίως για την ίδια τη μουσική… Και πέρα από τα … «υπαρξιακά» της στήλης, αυτό ανακύπτει και από τα δυο σημερινά soundtrack, το Lost in Translation OST και το Good Bye Lenin OST…Πατήστε «συνέχεια>>» λοιπόν (να, εδώ δεξιά είναι…)
Lost in Translation
Ας τα πάρουμε από την αρχή…Lost in Translation, η υπέροχη φετινή (δεύτερη κινηματογραφική δουλειά) της Sofia Coppola (στο Texnologia το όνομα της κυκλοφορεί και ως Σοφάκι..) που έφτασε μέχρι και τα φετινά Όσκαρ και αφορά την ιστορία δυο ανθρώπων, με φόντο την μακρινή Ιαπωνία…Μην πάει ο νους σας μακριά όμως, το soundtrack ηχητικά είναι ντυμένο με το πέπλο της μελαγχολίας, της μοναξιάς (μέσα σε μια αστική αποξένωση, του Τόκιο εν προκειμένω…) και της συγκεκριμένης φόρτισης των ηρώων που η ταινία παρέχει απλόχερα στην μουσική της έκφραση…
Το soundtrack είναι επιμελημένο από τον Kevin Shields, κιθαρίστα/τραγουδιστή των My Bloody Valentine, παρόλο που η δουλειά του εδώ είναι πιο ατμοσφαιρική και λιγότερο κιθαριστικη, με σκοπό βέβαια να εξυπηρετήσει την ταινία…Ίσως όμως παρασύρεται από τα μελαγχολικά χρώματα της, καθώς πέρα από ένα ενδιαφέρον ηχητικό σύνολο με πινελιές ανατολίτικων ήχων και ατμόσφαιρας, δεν είναι κάτι το εξαιρετικό με την έννοια της αυτοτέλειας για την οποία μίλησα και στον πρόλογο…
Παρόλα αυτά, έχει μερικές ξεχωριστές στιγμές που φυσικά και πρέπει να αναφερθούν: από τον ίδιο τον Shields, που υπογράφει την παραγωγή της δουλειάς και ευθύνεται για 4-5 τραγούδια ξεχωρίζω μονάχα το «City Girl» που σε εισάγει στο cd με τρόπο μεθυστικό, σε ένα γνώριμο mid-low tempo βρετανικό ροκ άκουσμα που καθηλώνει με τον τρόπο του…Ακόμη, το «Sometimes» των ίδιων των My Bloody Valentine, ένα παλιότερο κομμάτι τους που υιοθετείται εδώ, μου άρεσε αρκετά, ίσως γιατί μου θύμισε κάτι από Smashing Pumpkins, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία..
Η έκπληξη στο μουντό συναισθηματικά μουσικό σύνολο ήρθε με δυο κομμάτια, tracks 7 και 8, τους Γάλλους Phoenix και το «Too Young» (όμορφο, ανεβαστικο και κάπως πιο ενεργετικό και χαρούμενο άκουσμα και για μένα μακράν καλύτερο κομμάτι του cd) και το –προσέξτε εδώ- …«Kaze Wo Atsumete» των Happy End (πρώτη εντύπωση: διασκευή κλασσικού ροκ του 71’;;;! Συγνώμη, δε θα πάρω!) που όμως ακούγεται θαυμάσιο, δένει πανέμορφα και ειλικρινά ποτέ τα γιαπωνέζικα δε μου ακούστηκαν τόσο εύηχα…!
Τέλος, το κομμάτι των Air, «Alone in Kyoto» (που ντύνουν και το προηγούμενο cd ταινίας της Coppola, Αυτοχειρες Παρθενοι) που απαρτίζεται από ένα ξεχωριστό μοτίβο ντυμένο σε μια γοητευτική ανατολίτικη διάθεση…Το χαρακτηριστικότερο κομμάτι του soundtrack…Γενικά, ενδιαφέρον μουσικό σύνολο, με αξιόλογες στιγμές τις παραπάνω (ειδικά τις τελευταίες), αλλά είναι υλικό που περισσότερο εξυπηρέτησε την ταινία, παρά προορισμένο να σας «φτιάξει» τη μέρα στα 53 λεπτά που διαρκεί…
- Lost in Translation OST: 5/10
Good Bye, Lenin!
Yann Tiersen… Ομολογώ ότι το περσινό καταπληκτικό soundtrack του Amelie (πούλησε 1,5 εκατομμύριο αντίτυπα και συνεχίζει…) έχει…λιώσει στο cd player μου, όπως φαντάζομαι συνέβη και για πολλούς από εσάς…Πέρα από θαυμασμό για τον σπουδαίο μουσικό, αυτό με όπλισε με σκεπτικισμό για τη νέα του ολοκληρωμένη δουλειά (στο Amelie ήταν εν μέρει ολοκληρωμένη, καθώς είχαν υιοθετηθεί κομμάτια από άλλες προσωπικές δουλειές του) ακριβώς ένα χρόνο μετά, καθώς οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες πια είναι αυξημένες, αλλά όπως και να το κάνουμε το να κάνει κανείς δυο εμπνευσμένες δουλειές στη σειρά είναι κάτι σπάνιο στην καλλιτεχνική πραγματικότητα…Δηλώνω ευθαρσώς. H δουλειά του Tiersen στο soundtrack της γερμανικής ταινίας Good Bye, Lenin! είναι εξίσου εμπνευσμένη με τη δουλειά του στο Amelie!
Καταπληκτικό μουσικό σύνολο με εναλλαγές διαθέσεων, με το πιάνο να δεσπόζει αντί για τα πνευστά (κυρίως ακορντεόν) στο Amelie και να δίνει τη σειρά του σε κλασσικότροπες ενορχηστρώσεις σε ένα άκρως μοντέρνο, πολυδιάστατο και εν τέλει σε αυτό που έχει σημασία, πανέμορφο soundtrack…Πολλά ενδιαφέροντα και πιασαρικα θέματα που θα γέμιζαν είναι η γνώμη μου, πολλές ταινίες είναι όλα εδώ… Εκπλήσσομαι με το γεγονός ότι η δουλειά αυτή δεν έχει ακουστεί και πολύ, (όσο για τα Όσκαρ, ας μην τα ξανάλεμε, ο θεσμός είναι υπερτιμημένος) καθώς πέρα από εύηχη είναι πολύ άμεση σκιαγραφώντας συναισθήματα με πειστικότητα και λυρισμό ταυτόχρονα…Μελαγχολικό…, επιβλητικό…, χαρουμενο…, αλλά και λυπημένο με κοινό παρανομαστή να είναι, άκρως καθηλωτικό.
Ξεχωριστές στιγμές μην ψάχνετε σε μια τόσο εμπνευσμένη δουλειά, ίσως χαρακτηριστικότερη είναι το κλείσιμο με το κομμάτι «Summer 78» (που ίσως φέρνει παραπάνω από όσο άπρεπε στη δουλεία του Michael Nyman στο The Piano), αλλά ίσως πρoσωπικο αγαπημένο είναι το «Preparations for the last TV fake», ξεχωριστό και πομπώδες αλλά ταυτόχρονα παιχνιδιάρικο…Ότι όμως και να σας πω για μια δουλειά που είναι «copy controlled» (με πιάνετε?) δεν έχει σημασία…Αν απλά θέλετε να έχετε στη συλλογή σας, το καλύτερο soundtrack που εγώ προσωπικά άκουσα φέτος, αγοράστε το…
- Goodbye Lenin OST: 9/10
Συμπερασματικά, δυο εκ διαμέτρου αντίθετες μουσικές προσεγγίσεις σε δυο υπέροχες φετινές ταινίες με αξιοσημείωτη μουσική…Όσον αφορά τα soundtrack αυτά καθαυτά, η δουλειά του σπουδαίου Yann Tiersen δεσπόζει με την πρωτοτυπία της και τον ηχητικό της πλούτο, που δεν είναι αποστασιοποιημένος παρόλα αυτά αλλά μεταφέρει μελωδίες που θα περιβάλλουν τα αυτιά σας με μοναδικά συναισθήματα…Ένας ξεχωριστός δημιουργός δίχως άλλο προσφέρει ένα μοναδικό μουσικό ταξίδι…
. Πάνω στη διαδικασία της ηχητικής προετοιμασίας για το σημερινό μουσικό αφιέρωμα){kind=link}