Conspiracies (video game) Συνομωσίες

• Είδος: Adventure, Interactive movie
• Εκδότης: NA: Got Game Entertainment, UK: GMX Media
• Προγραμματίστρια εταιρεία: Anima ppd-Interactive
• Ημερομηνία κυκλοφορίας: 10 Νοεμβρίου 2003
• Mode: Single player

Σημαντική σημείωση: Το παρόν άρθρο γράφτηκε περίπου πριν δύο δεκαετίες και το αναδημοσιεύουμε ως αφιέρωμα στα ρετρό βιντεοπαιχνίδια. Επίσης ο γνήσιος τίτλος του παιχνιδιού είναι Nick Delios – Conspiracies (2003).

Πάντα, ως χρήστες αλλά πρωτίστως ως gamers, είχαμε ένα μεγάλο παράπονο: Γιατί δεν έβγαζε μια Ελληνική εταιρεία ένα αξιόλογο τίτλο; Διότι η αλήθεια είναι πως όποια προσπάθεια είχε γίνει ως τότε, ήταν -σχεδόν στο σύνολό της- πολύ χαμηλού επιπέδου.

Μιας και έχουμε να κάνουμε με μια αμιγώς Ελληνική παραγωγή, θεωρώ χρήσιμο να αφιερώσω λίγες γραμμές στην Anima. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1993 από το κ. Ανέστη Κοκκινίδη και διαθέτει στις τάξεις της υπερσύγχρονο εξοπλισμό και αξιόλογο προσωπικό. Πριν ξεκινήσει αυτό το εγχείρημα ασχολούνταν κυρίως με τη παραγωγή 2D & 3D λογότυπων καθώς και με διαφημιστικά σποτ.

Επίσης στις δραστηριότητες της ήταν και η δημιουργία ιστοσελίδων και τρισδιάστατων γραφικών (περισσότερα για την Anima και τις δραστηριότητές της μπορείτε να μάθετε στο επίσημο site, στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.anima-ppd.com). Το 1998, ώριμη πλέον τόσο από εξοπλισμό όσο και από τεχνογνωσία, αποφάσισε να δημιουργήσει τις “Συνομωσίες”. Βέβαια άργησε λιγάκι το αποτέλεσμα, γεγονός που από τη μία δείχνει πως έγινε προσεκτική δουλειά, αλλά από την άλλη είχε ως συνέπεια να μην συμβαδίζει (γραφικά κυρίως) με τα standard της εποχής μας. Ας ξεκινήσουμε όμως να ξετυλίγουμε σιγά-σιγά το νήμα των “Συνομωσιών”.

Conspiracies (θεωρίες συνομωσίας)

Χρονολογικά λοιπόν, μεταφερόμαστε μερικά χρόνια στο μέλλον και πιο συγκεκριμένα στον 21ο αιώνα. Η κοινωνία μας έχει αλλάξει προς το χειρότερο. Η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, ο υπερπληθυσμός, η φτώχεια, η ολοένα αυξηνόμενη εγκληματικότητα, η κατάθλιψη και οι νευροπάθειες, είναι τα κυρίαρχα στοιχεία της μελλοντικής μας κοινωνίας (χμ… άραγε πόσο να απέχει αυτό το σενάριο από την επερχόμενη πραγματικότητα). Η γη πλέον είναι μια συνομοσπονδία πόλεων-κρατών (όπως συνέβαινε στα αρχαία χρόνια) και φυσικά η χώρα μας είναι μια εξ αυτών.

Η κάθε πόλη-κράτος διαθέτει τη δική της κυβέρνηση και τον κυβερνήτη της, και λογοδοτούν στην Ανώτατη Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση (όπως κάνουν οι περισσότερες χώρες σήμερα, με τη “μαμά Αμερική”). Φυσικά και στην κοινωνία αυτή οι πολιτικές φατρίες, οι οικονομικοί κολοσσοί και οι εγκέφαλοι του οργανωμένου εγκλήματος επιβάλουν τη δική τους τάξη πραγμάτων, παρακάμπτοντας βεβαίως το νόμο.

Ο κεντρικός ήρωας του παιχνιδιού είναι ο Νίκος Δέλιος, αριστούχος του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με εξειδίκευση στο ιατρικό λογισμικό. Το μέλλον του διαγράφονταν λαμπρό, μέχρι την ημέρα που ο επικεφαλής της ερευνητικής του ομάδας ονόματι Δημήτρης Αργυρίου (ο οποίος τύγχανε μέλος της Ελληνικής επιστημονικής αλλά και επιχειρηματικής ελίτ), έκλεψε το κόπο του Νίκου, παρουσιάζοντας μια πρωτότυπη και επαναστατική έρευνά του επάνω στον προγραμματισμό ηλεκτρονικών μοσχευμάτων , ως δική του.

Φυσικά ο Νίκος αντέδρασε και για το λόγο αυτό, όχι μόνο εκδιώχθηκε από την ομάδα, αλλά ο Δημήτρης ακύρωσε και το γάμο της αδερφής του Ανίτας με το Νίκο. Επόμενο ήταν λοιπόν ο ήρωάς μας να καταρρεύσει. Παράτησε τις επιστημονικές του φιλοδοξίες και ξεκίνησε έναν τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής.

Μετά από μια ταραγμένη περίοδο γεμάτη από κακές συναναστροφές και πολύ τζόγο, κατέληξε να κερδίζει τα προς το ζην ως ντετέκτιβ, με ειδίκευση σε υποθέσεις βιομηχανικής κατασκοπίας, εκμεταλλευόμενος τόσο τις ιατρικές του γνώσεις όσο και τις γνωριμίες του στον υπόκοσμο. Κάποια στιγμή λοιπόν ένας παλιός του φίλος και αστυνομικός επιθεωρητής, ο Θάνος Πέκας, του αναθέτει -ανεπίσημα πάντα- να εξιχνιάσει τη δολοφονία ενός μικροαπατεώνα. Μιας και η πληρωμή είναι καλή (και παράλληλα τα χρέη πολλά) ο Νίκος δέχεται, χωρίς φυσικά να μπορεί να υποψιαστεί που θα μπλέξει.

Από την απλή αυτή περίπτωση θα αρχίσει να εκτυλίσσεται μια σκοτεινή υπόθεση αλλεπάλληλων συνομωσιών. Εδώ τίποτα δεν είναι πλέον αυτό που φαίνεται. Η αλυσίδα των συνομωσιών ξεφεύγει ακόμα και από τα όρια του πλανήτη….

Αυτή είναι με 2 (τρόπος του λέγειν) λόγια η κεντρική ιστορία του παιχνιδιού. Από αυτή καταλαβαίνουμε πως έχουμε να κάνουμε με ένα αστυνομικό adventure. Το ,πολύ καλό, σενάριο είναι δημιουργία της Μαρίνας Κοκκινίδου, αδελφής του Ανέστη. Η ίδια, όπως άλλωστε και ο αδερφός της, αλλά και ο ‘Aγγελος Βούγκας που επιμελήθηκε τους γρίφους (και φρόντισε να μας κάνει τη ζωή δύσκολη σε ορισμένες περιπτώσεις :p) εμφανίζονται μες το παιχνίδι, υποδυόμενοι τους Δημήτρη Αργυρίου (ο… κακός της υπόθεσης), Ράνια Δενδρινού (φιλάργυρη δικηγόρος) και Νίκο Δέλιο (ο κεντρικός πρωταγωνιστής) αντίστοιχα.

Γραφικά και ήχος

Η engine που χρησιμοποιεί το παιχνίδι είναι η Whisper Engine και είναι δημιούργημα της Anima. Μπορεί να υστερεί τεχνολογικά σε σχέση με νεότερες και ταχύτερες μηχανές, αλλά η δημιουργία της καταδεικνύει την επιθυμία της εταιρείας για μια αυτούσια δική της παραγωγή. Η χρησιμοποιούμενη προοπτική είναι 1ου προσώπου. Ο σχεδιασμός των εσωτερικών χώρων αλλά και των περισσότερων τοποθεσιών είναι πολύ καλός. Σύμφωνα με την εταιρεία, σε κάθε οθόνη χρησιμοποιούνται 30.000 πολύγωνα! Οι φωτισμοί των χώρων είναι και αυτό καλοί και τις περισσότερες φορές αποδίδουν σωστά την ατμόσφαιρα του εκάστοτε χώρου που βρισκόμαστε.

Οι χαρακτήρες τώρα είναι άπαντες βιντεοσκοπημένοι, τουλάχιστον όσον αφορά τις στιγμές κίνησης και δράσης. Σε δισδιάστατο περιβάλλον, σχεδιαστικά είναι τελείως επίπεδοι (κάτι σαν του θεατές του FIFA) ενώ αν μετακινηθούμε στο πλάι τους, θα έχουμε την εντύπωση πως κάποιος τους έβαλε στη πρέσα! Επιπλέον αν… παρακινηθούμε αριστερά η δεξιά αυτών, εξαφανίζονται από το οπτικό μας πεδίο! Πάντως όταν τους κοιτάζουμε στην ευθεία όλα είναι καλά.

Το δέσιμο τώρα των βιντεοσκοπημένων χαρακτήρων με το περιβάλλον είναι καλό αλλά θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Γενικά τα videos, τόσο κατά την εξέλιξη της πλοκής όσο και στα cinematic, θα μπορούσαν να είναι πιο ευκρινή και με καλύτερη συμπίεση. Το παιχνίδι βασίζεται περισσότερο σε βιντεοσκοπημένες σκηνές, κάτι που επιβεβαιώνεται και από τις 3 ώρες video που περιλαμβάνει! Μοιάζει δηλαδή με μια ταινία, η εξέλιξη της οποίας εξαρτάται από εμάς.

Η ηθοποιία τώρα των πρωταγωνιστών δεν είναι και κορυφαίου επιπέδου. Αλλά μην ξεχνάμε πως όλοι οι συμμετέχοντες είναι ερασιτέχνες ηθοποιοί (ίσως και κατ’ ανάγκη) οπότε οι απαιτήσεις δεν είναι υψηλές. ‘Aλλωστε έχω δει πολλές ταινίες της “χρυσής δεκαετίας του 80” :p), όπου επαγγελματίες ηθοποιοί -τουλάχιστον έτσι έλεγαν- ήταν χειρότεροι από τους συμμετέχοντες στις “Συνομωσίες”. Μιας όμως και το παιχνίδι έχει να ανταγωνιστεί πολλούς “δυνατούς” τίτλους, ο τομέας της ηθοποιίας δεν είναι ο καλύτερος δυνατός. Οι γκριμάτσες και οι κινήσεις των πρωταγωνιστών δεν συμβαδίζουν πάντα με το τόνο της ομιλίας τους.

Ο ήχος από την άλλη είναι πολύ καλός. Οι διάλογοι είναι καθαροί, ενώ η μουσική επένδυση ταιριάζει απόλυτα με το κλίμα του παιχνιδιού, ανά πάσα στιγμή και προσφέρει στην ατμόσφαιρά του.

Εδώ πραγματικά έχει γίνει πολύ καλή δουλειά. Η ευχάριστη έκπληξη στον ήχο (και όχι μόνο) ακούει στο όνομα Blues Wire, ενός δυναμικού συγκροτήματος Blues. Το συγκρότημα το συναντάμε στο bar “Ήφαιστος”, στο οποίο μπορούμε να παρακολουθήσουμε ένα βίντεο-κλιπ τους! Πιστέψτε με, αξίζει το κόπο να το δείτε και να το ακούσετε.

Interface και χειρισμός

Ο χειρισμός του παιχνιδιού γίνεται με το ποντίκι και το πληκτρολόγιο. Με το τελευταίο ορίζουμε τη πορεία που θα κατευθυνθούμε, ενώ με το πάτημα του Shift, το βάδισμα επιταχύνεται.

Με το ψηφιακό μας τρωκτικό συλλέγουμε και χρησιμοποιούμε αντικείμενα. Κάνοντας δεξί κλικ σε κάποιο αντικείμενο μέσα στο inventory (και όχι μόνο εκεί) ακούμε μια κατατοπιστική περιγραφή για το τι είναι το κάθε τι. Επίσης, με τον ίδιο τρόπο, μέσα από κάποιο αντικείμενο μπορεί να εμφανιστεί ένα άλλο. Επιπλέον με το ποντίκι (και πατώντας το πλήκτρο ctrl) μπορούμε και να περιστρέφουμε κάποια αντικείμενα.

Το πρόβλημα με το inventory είναι ο περιορισμένος αριθμός των αντικειμένων που μπορεί να δεχτεί (27 συνολικά). Ασφαλώς αυτά που συναντάμε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού είναι κατά πολύ περισσότερα και άλλα είναι χρήσιμα ενώ κάποια άλλα όχι.

Καλό θα είναι να αφήνουμε σε κάποιο μέρος (πχ στο σπίτι του Νίκου) αυτά που πιστεύουμε πως δε θα χρειαστούμε άμεσα. Η πλοκή του παιχνιδιού εκτυλίσσεται σε πολλές περιοχές. Συνήθως αυτές αποκαλύπτονται πάνω στον τρισδιάστατο χάρτη, μετά από τη συνομιλία με κάποιο χαρακτήρα, και την αποκόμιση πληροφοριών από αυτόν.

Υπάρχει ένας κεντρικός χάρτης, χωρισμένος σε 4 τμήματα (3 επίγεια και ένα… διαστημικό). Μετά από το πέρας κάποιον ενεργειών από μέρους μας, αποκαλύπτονται οι νέες τοποθεσίες που μπορούμε να επισκεφθούμε, οι οποίες απεικονίζονται ως κόκκινες κουκίδες. Κάνοντας κλικ επάνω τους μεταβαίνουμε στην επιθυμητή περιοχή.

Πλοκή και γρίφοι

Η πλοκή του παιχνιδιού όπως προείπα, ξετυλίγεται σε διάφορα μέρη. Ως καλοί ντετέκτιβ που είμαστε, πρέπει να συλλέγουμε από κάθε περιοχή όσες περισσότερες πληροφορίες και αντικείμενα μπορούμε. Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται πραγματικά… εξονυχιστικός έλεγχος της περιοχής, προκειμένου να βρούμε κάποια απαραίτητα εξαρτήματα.

Επίσης θα πρέπει στους διάλογους που θα κάνουμε με άλλα πρόσωπα, να οδηγούμε τη κουβέντα εκεί που θέλουμε, επιλέγοντας τη καλύτερη δυνατή κουβέντα-πρόταση προς αυτούς. Ας μη λησμονούμε πως έχουμε να κάνουμε με διαφορετικούς χαρακτήρες. Πάντως η βασική αρχή για να προχωρήσουμε είναι μια: εξερεύνηση και πάλι εξερεύνηση.

Οι γρίφοι τώρα… Συμφωνώ πως σκοπός ενός παιχνιδιού adventure (και δη αστυνομικού περιεχομένου) είναι να μας κάνει να στύψουμε το μυαλό μας. Ε, λοιπόν στις “Συνομωσίες”, σε ορισμένες περιπτώσεις θα πρέπει πραγματικά να το… ξεζουμίσουμε για να βρούμε τη λύση κάποιον εξ’ αυτών. Ειδικά ο τρόπος που ανακαλύπτουμε το κωδικό για να ανοίξουμε τη βαλίτσα που συναντάμε στο δωμάτιο της Τζένης, απαιτεί πολύ συνδυαστική λογική από μέρους του παίκτη.

Επίσης, σε έναν άλλο γρίφο όπου πρέπει να ταιριάξουμε κάποια χαρτάκια που βρίσκουμε διάσπαρτα, θα δυσκολευτούμε πολύ… όχι τόσο επειδή είναι δύσκολο να τα ταιριάξουμε, αλλά για το χειρισμό τους! Πραγματικά ήταν η πιο… δύσκολη (ή μάλλον ενοχλητική) στιγμή του παιχνιδιού. Γενικά η εύρεση των σωστών κωδικών, σε ορισμένες περιπτώσεις, απαιτεί από μέρους μας… μαντικές ικανότητες.

Πιστεύω πως πολλές φορές θα γυρίσετε σε κάποιο μέρος που ήσασταν πριν, επειδή θα λείπει κάποιο μικροαντικείμενο που δε θα σας αφήνει να συνεχίσετε. Σημαντικός σύμμαχός μας, είναι τα άπειρα saves που μπορούμε να κάνουμε.

Προσωπικά θεωρώ το παιχνίδι αρκετά δύσκολο. Ασφαλώς αυτό μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά για τους νέους κυρίους παίκτες ή για όσους δεν επιθυμούν να ασχοληθούν πολλές ώρες με έναν τίτλο. Από την άλλη όμως αποτελεί πρόκληση για το αστυνομικό δαιμόνιο που πιθανότατα κρύβουν μέσα τους κάποιοι από εσάς!

Γενικά

Παρά τις όποιες ατέλειές του, το πρώτο αξιόλογο Ελληνικό παιχνίδι είναι εδώ. Και μάλιστα μιλάμε για ένα αρκετά προκλητικό adventure. Ως σύνολο κρίνεται ικανοποιητικό και ασφαλώς πετυχαίνει τον απώτερο σκοπό ενός παιχνιδιού, που δεν είναι άλλος από τη ψυχαγωγία του παίκτη. Βέβαια σε σχέση με τον ανταγωνισμό βρίσκεται αρκετά πίσω (τεχνολογικά κυρίως).

Μάλιστα έμαθα πως τα παιδιά της Anima ετοιμάζονται να μεταγλωττίσουν το παιχνίδι και στην Αγγλική γλώσσα, και να το διαθέσουν στην αγορά του εξωτερικού. Η πρόβλεψη μου, σχετικά με αυτό το ενδεχόμενο δεν είναι αίσια – μακάρι βέβαια να διαψευστώ πανηγυρικά. Το παιχνίδι απευθύνεται κυρίως σε σκεπτόμενο κοινό, που έχει τη διάθεση να κάτσει και να “ψειρίσει” κάθε του… byte. Η πλοκή είναι άκρως ενδιαφέρουσα και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον, μέχρι τέλους.

Κάθε στοιχείο οδηγεί σε νέα μονοπάτια εξερεύνησης και δημιουργεί νέες προκλήσεις για τους λάτρεις τη περιπέτειας. ‘Oμως, κυρίως λόγω των ξεπερασμένων γραφικών, φοβάμαι πως δε θα τα καταφέρει στη διεθνή αγορά. Επαναλαμβάνω, μακάρι να αποδειχθώ ψεύτης. Αλλά είτε τα καταφέρει είτε όχι, η Anima θα δείξει και εκτός συνόρων, πως μια Ελληνική εταιρεία ασχολείται πλέον πιο σοβαρά με το θέμα της δημιουργίας παιχνιδιών.

Οι optimum απαιτήσεις συστήματος πάντως, μου φαίνονται υπερβολικές, από τη στιγμή που έχω δει άλλους τίτλους οι οποίοι με λιγότερες απαιτήσεις, έχουν καλύτερο οπτικοακουστικό αποτέλεσμα. Ίσως αυτό να έχει να κάνει με πιθανή μη συμπίεση του κώδικα προγραμματισμού. Από την άλλη οι minimum απαιτήσεις πιστεύω πως καλύπτουν σχεδόν στο απόλυτο, το μέσο χρήστη.

Σε γενικές γραμμές πάντως η δουλεία που έχει γίνει είναι καλή και αξίζει την έμπρακτη συμπαράσταση όλων μας (ει, εσύ στο βάθος που με διαβάζεις και χαμογελάς πονηρά… εννοώ να το πάρεις original και όχι κόπια). Πρόκειται για μια δουλειά που έχει γίνει με πολύ μεράκι και σίγουρα ανεβάζει το πήχη της εγχώριας βιομηχανίας software μερικά σκαλιά πιο πάνω. Μακάρι και η ίδια εταιρεία να μας ξαφνιάσει ευχάριστε, αλλά και να βρει άξιους μιμητές και ανταγωνιστές. Γιατί τις δυνατότητες για κάτι καλό τις έχουμε… άλλοι είναι οι ανασταλτικοί παράγοντες. Κλείνοντας να πω ένα μεγάλο μπράβο στην Anima και να ευχηθώ στα παιδιά καλή συνέχεια.

Διάβασε επίσης: Πως να σταματήσετε 11 κρυφές απειλές