Πριν επτά χρόνια ήξεραν ελάχιστοι το όνομα του. Σήμερα, ο Corey Lee, είναι ο σεφ της χρονιάς κατά το Εater. Έχει τη φήμη τρομοκράτη, λατρεύει το κουνγκ φου και έχει ένα κανόνα, δηλαδή να κάνει αυτό που κανείς δεν τόλμησε μέχρι τώρα.
«Ποτέ δεν έμαθα αν όλες αυτές οι ιστορίες που κυκλοφορούν για το πρόσωπό του είναι αληθινές αλλά δεν χρειαζόταν κιόλας», εξηγεί ο David Chang της αυτοκρατορίας εστιατορίων Momofuku της Νέας Υόρκης. «Ο Corey Lee είναι ένας τύραννος. Για την ακρίβεια, τρομοκράτης. Έτσι τον φωνάζουν οι μάγειρες. Ένα βράδυ ζήτησε από όλη την ομάδα να κάτσει στην άκρη και απλά να τον παρατηρεί αφού ήταν πιο χρήσιμοι να βλέπουν αντί να δουλεύουν όπως τους είπε. Είναι ο καλύτερος σεφ του κόσμου. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με την προσωποποίηση των ορίων σου είναι παράξενη η αίσθηση. Αλλά στην περίπτωση του είναι απλό. Το γεγονός ότι είναι πρώτος σου επιτρέπει να είσαι και εσύ πρώτος».
Την πρώτη φορά που ο Chang ανακάλυψε τον Corey Lee το έκανε σχεδόν από περιέργεια. Είχε ακούσει το όνομα του και δύο Κορεάτες στην ίδια πόλη είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση. Γεννημένος στην Κορέα, μεγαλωμένος στο Nιού Τζέρσεϊ, ο Lee πέρασε από όλες τις μεγάλες κουζίνες. Pied ? Terre και Τante Claire στο Λονδίνο, Daniel και Lespinasse, στη Νέα Υόρκη μέχρι που πήρε μεταγραφή για το French Laundry του Thomas Keller. Eίναι σαν από διάκονος να γίνεσαι Πάπας, γράφει ο Chang για την πρώτη τους γνωριμία.
Δεν έχει στήλη σε μεγάλη εφημερίδα, δεν κάνει δημόσιες σχέσεις, δεν φωτογραφίζεται σε γκαλά γελώντας όπως οι σταρ σεφ της προηγούμενης γενιάς. Ένα φαγητό του, όμως, μπορεί να σου φέρει δάκρυα στα μάτια.
Επί εννέα χρόνια παρακολουθούσε την πορεία του μέχρι το 2010 που άνοιξε το Benu στο Σαν Φρανσίσκο και ήρθε για τον Chang η αποκάλυψη. Τρία αστέρια Michelin, ένα βιβλίο με τον τίτλο Benu από τις εκδόσεις Phaidon με πρόλογο του Chang και του Keller, βραβείο James Beard, τα Οσκαρ της κουζίνας, και πριν μερικές μέρες ο τίτλος του καλύτερου σεφ της χρονιάς από το Eater. Με ουρές να τον περιμένουν έξω από τα εστιατόρια σε Σεούλ και Χονγκ Κονγκ να υπογράψει αυτόγραφα. «Ο 36χρονος Corey Lee είναι ο νέος σταρ και όμως, ελάχιστοι ξέρουν το όνομα του», σημειώνει η Wall Street Journal. «Δεν έχει στήλη σε μεγάλη εφημερίδα, δεν κάνει δημόσιες σχέσεις, δεν φωτογραφίζεται σε γκαλά γελώντας όπως οι σταρ-σεφ της προηγούμενης γενιάς που έβλεπαν τις μετοχές τους να εκτοξεύονται στα ύψη εν μια νυχτί ξεπερνώντας ακόμα και χολιγουντιανούς αστέρες. Ένα φαγητό του, όμως, μπορεί να σου φέρει δάκρυα στα μάτια». Και πριν μερικές εβδομάδες, ο «Σουπερνόβα», κατά τον προσφιλή τίτλο που του αποδίδει ο αμερικάνικος τύπος, έκανε μια ακόμα φορά το θαύμα του. Ανέλαβε το εστιατόριο In Situ στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο και αποφάσισε να καλέσει όλους τους εμβληματικούς σεφ, από Massimo Bottura μέχρι τον Ren? Redzepi, σε ένα αφιέρωμα στα 80 καλύτερα πιάτα του κόσμου στημένα στη λογική έργων τέχνης. «Το φαγητό είναι ταυτότητα», υποστηρίζει. «Μιλάει για σένα και τον τόπο σου.
Από τα μπέργκερ του δρόμου μέχρι τις ταινίες Κουνγκ Φου και τις κυρίες 60 – 70 χρόνων που φορούν κάθε μέρα τη σχολή του δύτη και βουτούν 6-8 ώρες στα παγωμένα νερά της ηφαιστειογενούς νήσου Τζέτζου της Νότιας Κορέας μαζεύοντας όστρακα». «Δεν ξέρω αν τελικά οι ιστορίες για τον Lee είναι αληθινές», συνεχίζει ο Chang, «αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι οι μάγειρες του θα πέθαιναν για χάρη του γιατί είναι αυτό που ονειρεύεται κάθε μάγειρας να γίνει. Ένα outsider που κατάφερε να κάνει όλη την πόλη να υποκλίνεται στα πόδια του».
