Ρισκάρουν τη σωματική τους ακεραιότητα για να σώσουν ανθρώπινες ζωές, όμως τους φερόμαστε αχάριστα. Ο λόγος για τα Dummies, δηλαδή τις κούκλες με συσκευές μέτρησης που αντικαθιστούν τους επιβάτες στις δοκιμές πρόσκρουσης των αυτοκινήτων. Σύμφωνα μάλιστα με τους ειδικούς, όσοι έχουν εμπλακεί σε κάποιο τροχαίο δυστύχημα, ίσως να χρωστούν τη ζωή τους σε κάποια ανθρωποειδή κούκλα τύπου Hybrid III. Πρόκειται για τον πιο διαδεδομένο τύπο Dummy, με τη βοήθεια του οποίου –και των αισθητήρων του- καταγράφονται με κάθε λεπτομέρεια όλες οι παράμετροι ενός Crash Test.
Το πρώτο Dummy ολοκληρώθηκε το 1949 για τις ανάγκες της αεροπλοΐας, χρειάστηκε όμως να φτάσουμε στη δεκαετία του 70 μέχρι να εξελιχθούν οι αισθητήρες του σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι σε θέση να υποκαταστήσει ένα ανθρώπινο σώμα. Μέχρι εκείνη την εποχή, χρησιμοποιούνταν στις δοκιμές πρόσκρουσης ανθρώπινα πτώματα και ζωντανοί χοίροι. Το Dummy Hybrid III αντίκρισε για πρώτη φορά το φως της ημέρας το 1976 και αντιστοιχούσε σε έναν τυπικό αμερικανό άνδρα ύψους 1,80 μ. και βάρους 77 κιλών.
Κάθε σοβαρός αυτοκινητοκατασκευαστής διαθέτει πλέον και τη δική του ομάδα από Dummies με διαφορετικές αποστολές και ρόλους. Υπάρχουν για παράδειγμα ανδρικά, γυναικεία και παιδικά Dummies, επίσης Dummies-πεζοί με ιδιαίτερα ευαίσθητα πόδια, ακόμη και Dummies για την προσομοίωση εγκύων! Σε όλα τα μέρη του σώματος κάθε Dummy προβλέπονται ειδικές συσκευές μέτρησης, οι οποίες καταγράφουν τις ασκούμενες δυνάμεις πάνω σε εκείνο το σημείο κατά τη διάρκεια της πρόσκρουσης. Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο γίνεται η επεξεργασία δεκάδων χιλιάδων τιμών, ενώ από τις γραφιστικές απεικονίσεις που προκύπτουν μπορούν να αξιολογήσουν αργότερα οι επιστήμονες, αν θα είχε γλιτώσει ο επιβάτης με ελαφρές γρατσουνιές ή θα είχε κινδυνεύσει η ζωή του.
Σε γενικές γραμμές, το Dummy είναι ανθεκτικότερο από τον άνθρωπο, αφού κοστίζει από 150.000 έως 250.000 ευρώ, οπότε δεν επιτρέπεται να καταστραφεί στο κρας τεστ. Αντίθετα, μετά από κάθε δοκιμή πρόσκρουσης καθαρίζεται, επανελέγχεται, καλιμπράρεται και πάλι και είναι έτοιμο για νέες…περιπέτειες.
Όμως η εποχή των πολύπαθων Dummies πλησιάζει προς το τέλος της, καθώς αρκετοί ερευνητές ατυχημάτων δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι από την αποτελεσματικότητά τους. Ο Ντόναλντ Φρίντμαν του Κέντρου Ερευνας Τραυματισμών της Καλιφόρνιας διαπίστωσε, ότι οι τραυματισμοί που σημειώνονται σε πραγματικά δυστυχήματα είναι κατά πολύ σοβαρότεροι από ό,τι προκύπτει από τις δοκιμές με τα Dummies. Για τις αποκλίσεις ευθύνονται σύμφωνα με τον Φρίντμαν οι μεγάλες διαφορές μεταξύ ενός Dummy και ενός ανθρώπινου σώματος.
Το προηγούμενο Dummy Hybrid II είχε εξελιχθεί για παράδειγμα με πρότυπο τους νεαρούς, καλογυμνασμένους αμερικανούς πεζοναύτες, πράγμα που δεν ανταποκρίνεται στην καθημερινότητα. Και ναι μεν, έχουν δημιουργηθεί πλέον ολόκληρες οικογένειες Dummies, όμως ακόμη και έτσι δεν καλύπτουν όλη τη γκάμα των πραγματικών επιβατών.
Ο ρεαλισμός του υπολογιστή
Το μέλλον ανήκει πλέον στα εικονικά θύματα των τροχαίων δυστυχημάτων, με τη βοήθεια των οποίων ευελπιστούν να δημιουργήσουν οι ερευνητές ρεαλιστικότερα αντίγραφα του ανθρώπινου σώματος. Ένα τέτοιο εγχείρημα αποτελεί το Global Human Body Models Consortium (GHBMC). Στόχος του είναι να εξελίξει λεπτομερή αντίγραφα μεμονωμένων ατόμων, ώστε να καλύπτεται ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Το project βρίσκεται αυτή την εποχή στο μέσον της εξέλιξής του και οι ερευνητές παίζουν τον ρόλο του Δρ. Φρανκενστάιν.
Το εικονικό Dummy θα είναι πολύ πιο περίπλοκο από τις κλασικές κούκλες των κρας τεστ, οι οποίες μοιάζουν μόνον εξωτερικά με τους ανθρώπους, ενώ διαφοροποιούνται ριζικά στο εσωτερικό τους. Εκεί τοποθετούνται μόνον αισθητήρες για τη μέτρηση των ασκούμενων δυνάμεων και δεν μπορεί να απεικονιστεί για παράδειγμα το σενάριο ενός σπασμένου οστού, το οποίο τρυπά κάποιο ζωτικό όργανο. Με αυτόν τον τρόπο δεν είναι εφικτή η προσομοίωση ενός περίπλοκου τραυματισμού.
Εκτός αυτού, ο αριθμός των κρας τεστ με Dummies είναι περιορισμένος, αφού με κάθε δοκιμή πρόσκρουσης καταστρέφεται και ένα αυτοκίνητο. Αντίθετα το εικονικό μοντέλο στον υπολογιστή επιτρέπει ανεξάντλητο αριθμό δοκιμών πρόσκρουσης και την εφαρμογή πολλών σεναρίων και μάλιστα με διαφορετικούς επιβάτες. Στα υπέρ του εικονικού Dummy είναι και η δυνατότητά του να παίρνει μέρος σε κρας τεστ στον υπολογιστή καθ΄ όλη τη διάρκεια εξέλιξης ενός αυτοκινήτου και όχι μόνον μετά την ολοκλήρωσή του, οπότε μπορούν να διορθωθούν ενδεχόμενα λάθη.
Όλα δείχνουν λοιπόν ότι σε λίγα χρόνια θα βγουν τα πραγματικά Dummies στη σύνταξη και θα αντικατασταθούν από τους εικονικούς απογόνους τους.
