Σήμερα λοιπόν, μετά από συνεχή αιτήματα του Master of Deception, είναι καιρός να γράψω για τον D.M. Turner. Ποιος είναι δαύτος; Αν είσαι ποντικάκι που σκάβει πολύ στο διαδίκτυο για περίεργα θέματα ή αν οι ψυχοτρόπες ουσίες δεν μεταφράζονται εντός του δασύτριχου κούτελού σου σε “κάτι περίεργα επιστημονικά”, βάζω το ξεπλυμένο φούξια κεφάλι μου στην φωτιά ότι τον ξέρεις. Από την άλλη, σίγουρα υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό αναγνωστών που αναρωτιέται: “Τι στην ευχή είναι δαύτος;“
Επίτρεψε μου να σου εξηγήσω λοιπόν: ο κύριος Turner, ήταν ένα τυπάκι που την έψαχνε κάπως περίεργα με τις ψυχοτρόπες ουσίες και είχε πειραματιστεί δεόντως μαζί τους, κάνοντας μάλιστα συνδυασμούς που θα έκαναν κάθε αλανάκι που περηφανεύεται πως “εμένα το LSD δεν μου κλάνει τίποτα“, να γουρλώσει τα ματάκια του και να ανοίξει το στόμα του, σαν να περιμένει bukkake από στιγμή σε στιγμή.
Με ένα καμμένο ναρκομανή θα ασχοληθούμε;
Ξεκόλλα πανάθεμα σε τελειωμένε τρομολαγνόπληκτε! Που ακούς “LSD” και θαρρείς πως όσοι το κατεβάζουν μετατρέπονται αυτοστιγμεί σε τελειωμένα τζάνκια που ψάχνουν τυρόπιτες για να πάρουν κάνα ευρώ. Ο Turner απλά πειραματιζόταν με αυτό που πολλοί αποκαλούν “συνείδηση” και ήταν πολύ αυστηρός στη τήρηση “κανονισμών ασφαλείας” — ναι, αν κουβαλάς εγκέφαλο και όχι σβουνιές στο κεφάλι σου, μπορείς να καταναλώσεις τέτοια “καλούδια” με ασφάλεια. Επίσης ήταν αρκετά διακριτικός τύπος.
Σκέψου ότι γνωρίζουμε ελάχιστα για την προσωπική του ζωή, κυρίως μέσα από τα βιβλία του, κάποιες μαρτυρίες γνωστών του και μία συνέντευξη που έδωσε εν έτη 1994. Για να καταλάβεις, online ούτε φωτογραφία με τα μούτρα του δεν μπορείς να βρεις, πάντως όσοι τον ήξεραν λέγαν πως είχε μικροκαμωμένο και σχεδόν ευάλωτο σκαρί.
Εγώ όπως πάντα που δεν μασάω από τέτοιου είδους δυσκολίες, ακόμα και αν τα ντουλάπια και το ψυγείο της κουζίνας μου έχουν ελάχιστα υλικά, θα σου μαγειρέψω και θα σου σερβίρω κάτι νόστιμο. Τρισκατάρατη Έλλειψη Πληροφοριών, δεν θα με εμποδίσεις να γράψω άρθρο!
Έλα να σε φιλέψω ότι υπάρχει από Ντιεμτερνική ζωή μανίτσα μου!
Ο D.M. Turner γεννήθηκε το 1962 στην Αμερική και το πραγματικό του όνομα ήταν Joseph Anthony Vivian. Όπως σου είπα, για την ζωή του γνωρίζουμε ελάχιστα. Δεν ξέρουμε αδιάκριτες πληροφορίες για την παιδική του ηλικία, ούτε που πήγε σχολείο, πόσα αδέρφια είχε ή αν του άρεσε να τρώει κουτσουλιές κότας στα μικράτα του. Αυτό που γνωρίζουμε πάντως, είναι πως η οικογένειά του είχε αρκετά αυστηρές ρωμαιοκαθολικές αρχές. Πρέπει μάλλον να είχε φάει στη μάπα πολλές Κυριακές θανατερής βαρεμάρας στην τοπική εκκλησία ωσάν παιδάκι. Και κατηχητικό. Και απειλές τύπου: “αν ξανακουμπήσεις αυτό που έχεις ανάμεσα από τα πόδια σου, θα τυφλωθείς και θα πας στην Κόλαση!“.
Το καθολικό background κατ’ εμέ αιτιολογεί πολλά, η θρησκευτική καταπίεση συχνά φέρνει πολύ -μα πολύ- ενδιαφέρουσες αντιδράσεις από τα νεότερα -και καταπιεζόμενα- μέλη της οικογένειας. Αρκεί να σου πω πως ο δικός μας ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τα ψυχεδελικά στην τρυφερότατη ηλικία των 13 ετών.
Σκληρό αλάνι! Και κατά τα λεγόμενά του, μετά την πρώτη του φορά, δεν την είδε “Ώου! Είμαι γαμάτος! Κάνω ντρόγκια!“, απλά αναλογίστηκε ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα να κάνει κάποιος στη ζωή του από το να σπουδάσει, να βρει μια καλή γυναικούλα, μια καλή δουλειά, να αμολήσει μερικά νιάνιαρα για να διαιωνίσει τα γονίδιά του και να καταλήξει ένας στωικός γερομπάμπαλης που θα περιμένει πότε θα τα τινάξει. Έτσι αποφάσισε να εξερευνήσει αυτόν τον κόσμο δημιουργικότητας, ομορφιάς και -μάλλον- ανεξάντλητων εμπειριών, που ανοίχτηκε μπροστά του.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως πέρασε την ζωή του κλεισμένος σε ένα διαμέρισμα, κατεβάζοντας ότι ενθεογενές υπάρχει, σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς.
Εντάξει εν μέρει γινόταν και αυτό, αλλά έτσι για να σε κουφάνω, ας σου αναφέρω πως υπήρξε υψηλόβαθμο στέλεχος εταιρίας και φρόντιζε πάντα να δουλεύει στον δημιουργικό τομέα -λογικό μου φαίνεται-. Οπότε δεν ήταν κάνας “τελειωμένος”, ήταν; Καλή δουλειά είχε, κουστούμια φορούσε, δεν θα μπορούσε να είναι τελειωμένος. Έτσι δεν σου έχει μάθει η μάνα σου άλλωστε; Αυτοί που φοράνε κουστούμια, είναι επιτυχημένοι, ακολουθούν το πρότυπο του “καλού και αγαθού” και δεν μπλέκονται με κακοτοπιές — τι μεγάλη αλήθεια! Δες τους πολιτικούς μας! Πρότυπα αρετής, ντυμένα με Armani!
Συν τοις άλλοις ήταν ένα αξιολάτρευτο ατομάκι. Αρκετά κλειστός μεν, αλλά όχι μονόχνοτος, του άρεσε να μοιράζεται εμπειρίες με τους φίλους του, να τους μαγειρεύει σολομό teriyaki στις τρεις τα χαράματα μετά από “ένα ταξίδι στο βουνό”και ύστερα από κατανάλωση ayahuasca. Ακούγεται όντως αξιολάτρευτος.
Επίσης παρά τις πνευματικές του αναζητήσεις, είχε μια καλή σχέση με την “ύλη” και του άρεσε να περιτριγυρίζεται από όμορφα αντικείμενα. Μάζευε σπάνιες ηχογραφήσεις μουσικής, κοχύλια και άλατα, είχε μια αξιόλογη συλλογή από καλά καλειδοσκόπια, κάτι κρυστάλλινες γκουμουτσόσφαιρες που περιστρέφονταν πάνω σε χτιστές βάσεις, μέσα από τις οποίες περνούσε φως από lasers που είχε εγκαταστήσει στο ταβάνι του σπιτιού του (φθονείστε τον γλυκείς μου σαϊκεντελάδες, φθονείστε τον!) και χειροποίητα έπιπλα με όνυχα που γυάλιζαν πολύ όμορφα αν τα φώτιζες με οπίσθιο φωτισμό — εδώ τον φθονώ εγώ.
Επιπρόσθετα, ήταν και τζιμάνι στην κηπουρική: ήξερε όλα τα φυτά με το όνομα τους, στο δενδροκομείο της γειτονιάς του και βεβαίως καλλιεργούσε τους δικούς του κάκτους, που δεν ήταν μόνο διακοσμητικοί.
Πέρα όμως από αυτές τις λιγουλάκι χίπικες, αλλά σχετικά κοινώς αποδεκτές ενασχολήσεις του, το κύριο “χόμπι” ήταν, αυτό που πολλοί αποκαλούν “ψυχοναυτική” — Τι ‘ναι δαύτο; Με πολύ απλά λόγια είναι η ενασχόληση με την ανακάλυψη του εσώτερου εαυτού και των διαφόρων υφών της αντίληψης μιας ή περισσότερων “πραγματικοτήτων”, είτε με την χρήση τεχνικών διαλογισμού και αυτοσυγκέντρωσης, είτε με την χρήση ψυχοτρόπων ουσιών -από το απλό χορταράκι που καπνίζεις με το παρεάκι σου, μέχρι τα “γλυκάκια” που κατέβαζε ο Turner-, είτε με combo και των δύο αυτών οδών.
Ο Turner για τα “ταξίδια” του χρησιμοποιούσε όπως είπαμε ένα ευρύτατο φάσμα ουσιών, φυσικής και τεχνητής προελεύσεως: Salvia divinorum, LSD, DMT (από εκεί έβγαλε και το ψευδώνυμό του προφανώς), ayahuasca, ecstasy, ψυχεδελικά μανιτάρια (psilocybin mushrooms), μεσκαλίνη, 2C-B, αλκαλοειδή harmala, κεταμίνη και μερικά ακόμη. Αυτή τη στιγμή μαντεύω με σιγουριά, πως κοιτάζεις την οθόνη του υπολογιστή σου με φρίκη. Ναι, τα έπαιρνε ΟΛΑ αυτά. Και ήταν καλά.
Θεωρούσε επίσης ότι το κάθε ψυχεδελικό είχε την δική του “φωνή”, την δική του οντότητα, η οποία κατά τα λεγόμενα του Turner ήταν “κάτι αρχαίο” και μπορούσες να έρθεις σε επαφή μαζί του χρησιμοποιώντας την εκάστοτε ουσία, κυρίως αν αυτή ήταν φυτικής προελεύσεως. Κατά τα λεγόμενα του, με αυτές τις οντότητες μπορούσε κάποιος να επικοινωνήσει ακόμη και χωρίς την χρήση ψυχεδελικών, άλλωστε όπως είχε πει και ο ίδιος:
“Υπάρχουν πολλά είδη σαμανισμού εκεί έξω, που χρησιμοποιούν διαφορετικούς δρόμους για την αλλαγή της συνειδητότητας”
Μου μιλάς για έναν τύπο που κατέβαζε ναρκωτικά, πίστευε σε οντότητες ουσιών και σε σαμανισμό και περιμένεις να σε πάρω στα σοβαρά; Έλα ντε.
Γλυκό μου ντουβαράκι, το ότι κατέβαζε “ναρκωτικά” δεν τον έκανε “κατεστραμμένο” (υπό το πρίσμα που αντιλαμβάνεσαι εσύ το “κατεστραμμένο”), όπως σου απέδειξα παραπάνω. Μάλλον αποδείκνυε ότι είχε μεγάλο ψυχικό σθένος και μεγάλα μπαλάκια, για να αντέχει και να επιζητά τέτοιες έντονες, ψυχεδελικές εμπειρίες. Επίσης περί οντοτήτων, μην το παίρνεις τόσο ανθρωπομορφικά το θέμα.
Αυτός ο ανθρωπομορφισμός μας έχει φάει τόσους αιώνες και έχουμε ένα μάτσο ηλίθιους που πιστεύουν σε φτερωτά άφυλα πλάσματα που υπηρετούν έναν μπανιστιρτζή κωλόγερο “κάπου εκεί ψηλά” και κάτι άλλους που σφάζουν κοσμάκη, θαρρώντας πως όταν τα τινάξουν θα πηδάνε παρθένες και διάφορες τέτοιες μαλακίες.
Δες τις “οντότητες” αυτές σαν έννοιες, σαν ιδέες καθοδηγητές, που υπήρχαν ανέκαθεν σε αυτό που ονομάζουμε “ασυνείδητο”, σε όσα επίπεδα της συνείδησής μας δεν έχουμε εξερευνήσει και δεν γνωρίζουμε, είτε αυτά τα συσχετίζουμε με εγκεφαλική λειτουργία και ηλεκτρικές εκκενώσεις νευρώνων, είτε με πιο αέρινα μεταφυσικοτέτοια –που για να λέμε την αλήθεια ερεθίζουν περισσότερο τα ανθρώπινα ζωάκια, αλλά έχουν μέσα τους έντονο το στοιχείο του ανθρωπομορφισμού και θέλει προσοχή για να μην πέσει κανείς σε λούπα ηλιθιότητας.
Αυτός ο τύπος έκανε μια απίστευτη μαγκιά φίλε. Κάθισε, κατέγραψε και εξέδωσε τις εμπειρίες του σε μορφή “οδηγού χρήσης” για όσους ασχολούνται για το άθλημα. Ναι, εδώ αρχίζει η απαξίωση από μέρους σου ή ακόμα χειρότερα δηλώσεις τύπου: “δηλαδή σου μαθαίνει να χρησιμοποιείς ναρκωτικά για να σε καταστρέψει;“
The Essential Psychedelic Guide
Όχι, στόκε. Το βιβλίο του “The Essential Psychedelic Guide” είναι ένα εγχειρίδιο χρήσιμο για αρχαρίους ψυχοναύτες, που δεν έχουν ακόμη προλάβει να διαβάσουν μεγάλη βιβλιογραφία πάνω στις ουσίες που χρησιμοποιούν, με την βοήθεια του οποίου -και με κάποιες κουταλιές κριτικής σκέψης- δεν θα “κακοπέσουν” και δεν θα αποκτήσουν ψυχοσωματικά προβλήματα για χάρη αυτής τους της ενασχόλησης. Είναι γαμάτο, παραδέξου το. Ακόμα και τα “κακά ναρκωτικά” μπορούν να έχουν οδηγίες χρήσης και μην σου κάνουν τον εγκέφαλο πουρέ.
Το εν λόγω εγχειρίδιο, που λες, θεωρήθηκε καινοτόμο από τα άτομα αυτής της “φάσης”, γιατί περιγράφει πολύ απλά τι παίζει με την εκάστοτε ουσία, χημικά, ιστορικά, σε τι δοσολογίες πρέπει να καταναλώνεται, τι γίνεται όταν “την ακούς” και με τι ουσίες μπορείς να την συνδυάσεις για να “την ακούσεις διαφορετικά”. Χρήσιμο, ακόμα και εγκυκλοπαιδικά, να το διαβάσει κανείς για να “δει τι παίζει”, χωρίς απαραίτητα να ψήνεται να κάνει τον ψυχοναύτη. Απλό, ευανάγνωστο και πολύ τακτοποιημένο, θα σε έκανε να αναρωτιέσαι πως ένας καμένος γράφει τόσο ωραία — άλλοι/άλλες καμένες γράφουν λιγότερο ωραία και τους διαβάζει ο κόσμος (ας πούμε η βλαμμένη που έγραψε το Twilight).
Salvinorin – The Psychedelic Essense of Salvia
Το επόμενο του βιβλίο είχε τον τίτλο “Salvinorin – The Psychedelic Essense of Salvia“. Μια σκατούλα 40 κάτι σελίδων που με τον ίδιο απλό και περιεκτικό τρόπο σου παρουσιάζει το “θεικό” φασκομηλάκι, ενώ πάλι σου μιλάει για την ιστορία του, την σαλβινορίνη Α που την κάνει ψυχεδελικό, πως να το χρησιμοποιήσεις, τι να προσέξεις, τι “trip” θα σου χαρίσει, καθώς και οδηγίες για να το καλλιεργήσεις. Έλα μην μου φρικάρεις, είναι νόμιμο και μη εθιστικό — έχεις και γαμώ τα κριτήρια επιλογής πάνω στο με τι θα μαστουρώσεις και με τι όχι.
Όπως ανέφερα και παραπάνω, ο Turner είχε ένα θέμα με την ορθή χρήση των ουσιών που έπαιρνε. Μπορεί να είχε πειραματιστεί κάπως επικίνδυνα, αλλά γνώριζε τα όριά του. Η μόνη ουσία που του δημιούργησε πρόβλημα ήταν η κεταμίνη. Την θεωρούσε “το μόριο του Φρανκενστάιν που δεν υπάκουγε στους σαμανικούς κανόνες“. Έβρισκε την εμπειρία που προσέφερε μια εμπειρία που σε έβγαζε από το “Εγώ” σου. Απρόσωπη και απελευθερωτική.
Και αυτή η ιδιαίτερη απόκοσμη ελευθερία που του προσέφερε, του προκάλεσε ψυχολογικό εθισμό. Το ήξερε βέβαια και δεν το φοβόταν. Γνώριζε πως την κεταμίνη θα την πάρει για να “ξεφύγει”, όχι για διευρύνει την πνευματικότητά του. Και το ειρωνικό της υπόθεσης είναι πως η κυρία κεταμίνη έφταιξε ως ένα βαθμό που ο Turner είδε τα θυμαράκια.
Βράδυ Πρωτοχρονιάς, από 1996 προς 1997 κατανάλωσε μια γενναία ποσότητα κεταμίνης και μετά γέμισε την μπανιέρα με νερό και μπήκε μέσα. Δεν ξέρουμε και δεν θα μάθουμε ποτέ, αν ήταν πειραματισμός ή πετυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, πάντως είναι λυπηρό να χάνει ο κόσμος ένα τέτοιο αλάνι. Α, και μην αρχίσεις τις μαλακίες τύπου: “τα ναρκωτικάαα φταίνε, καμένος ήταν!“. Θα μπω μπροστά και θα τον προασπιστώ. Δεν ήταν. Ήξερε καλά τι έκανε και δεν νομίζω πως τον χάλασε ιδιαίτερα ο τρόπος που πέθανε. Κάθε άλλο, πρέπει να ήταν απελευθερωτικότατος. Του γούστου του.
Βέβαια η οικογένειά του είχε αντίθετη άποψη και για την ενασχόλησή του με τις ψυχοτρόπες ουσίες και με τον θάνατό του. Αρχίσαν το γονεϊκό παραλήρημα, πάνω στο οποίο κάηκαν ΠΟΛΛΑ αντίτυπα του “Salvinorin”. Σου λέω κάηκαν! Σαν αιρετικά συγγράμματα την εποχή του Μεσαίωνα! Υπέροχη αναλογία αν υπολογίσουμε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των γονιών του!
Ευτυχώς υπήρξαν άτομα που διέσωσαν τα βιβλία του και όταν με το καλό το internet άρχισε να γίνεται γρήγορο και γαμάτο, τα διέδωσαν online (πάτα στο google τους τίτλους των βιβλίων του και τα γραμματάκια “pdf” από δίπλα και θα τα βρεις μπροστά σου να σε χαιρετάνε)
Νομίζω πως επανόρθωσα και με το παραπάνω για το προηγούμενο νερόβραστο άρθρο μου. Πώς ο Master of Deception κοιτάζει την οθόνη με ένα χαμόγελο ικανοποίησης πεντάχρονου που του αγόρασαν μπαλόνι με ήλιο και πως όταν έρθουν να με συλλάβουν, ως “ηθικό αυτουργό” γιατί κάποιοι φρικαρισμένοι γονείς θα δουν το άρθρο μου στο πισί του βλασταριού τους, που πήγε για βρούβες, επειδή κατέβασε μισό σακί MDMA, είμαι σίγουρη πως θα με κλείσουν σε γειτονικό κλουβί με τον Στέλιο και θα μου πετάνε το ξεροκόμματο μου από 5 μέτρα απόσταση…
