Πριν τρία χρόνια το New Yorker είχε κάνει ένα εξαιρετικό αφιέρωμα σχετικά με το νέο κύμα των Αμερικάνικων Black Metal συγκροτημάτων όπως οι Liturgy, οι Wolves In The Throne Room, οι Krallice, οι Absu και φυσικά οι Deafheaven.
Μπάντες δηλαδή απομακρυσμένες από τον εξτρεμισμό κλασικών Νορβηγικών σχημάτων όπως οι Burzum του Varg Vikernes ή των Mayhem, μπάντες με έντονο το στοιχείο του πειραματισμού χωρίς να φοβούνται να στραφούν και σε άλλα είδη.
Βασικός εκπρόσωπος αυτού του νέου κύματος ο Hunter Hunt-Hendrix των Liturgy με το μανιφέστο του “transcendental black metal” για το οποίο δέχτηκε έντονη κριτική από τους κλασικούς black metal fans. Το Aesthethica εκείνης της χρονιάς αναμείγνυε εξαιρετικά την black metal με τους πειραματισμούς των Lightning Bolt δημιουργώντας ένα από τα πιο φιλόδοξα άλμπουμ που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια σε αυτό το είδος.
Το άλμπουμ όμως που έμελλε να κάνει το πέρασμα σε πιο ευρύ κοινό και να θεωρείται ως το πλέον αντιπροσωπευτικό της νέας εποχής του black metal ήταν το Sunbather των Deafheaven.
H μπάντα από το Σαν Φρανσίσκο τέτοια εποχή πέρσι κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ εντελώς αντίθετο στον μονολιθικό ήχο των Liturgy ένα άλμπουμ με έντονα συναισθήματα και χρώματα (το ροζ εξώφυλλο του δίσκου ας πούμε δεν είναι τυχαίο και δεν το συναντάς συχνά σε αυτό το είδος).
Οι Deafheaven πήραν την black metal και την κατεύθυναν στην post rock των Explosions In The Sky και το post metal των ISIS και των Pelican, την μπόλιασαν με shoegaze στοιχεία των Ride και των Slowdive ενώ τα interlude κομμάτια του δίσκου ήταν σαν να έχουν βγει από τον δισκογραφία των Trail of Dead και των GY!BE.
Η shoegaze στο black metal βέβαια δεν είναι κάτι εντελώς καινούργιο, οι Burzum για παράδειγμα χρησιμοποιούσαν αρκετά στα 90’s τις fuzz κιθάρες, αλλά οι Deafheaven είναι αυτοί που συνδύασαν με τρομερή επιτυχία όλα τα παραπάνω είδη θυμίζοντας περισσότερο post rock μπάντα, παρα μια αμιγώς black metal μπάντα.
Αυτός ο πειραματισμός με διαφορετικά είδη που ξεκίνησε από το Roads To Judah το 2011 και τελειοποίηθηκε σε μεγάλο βαθμό με το Sunbather, τους έκαναν πιο προσβάσιμους σ’ ένα διαφορετικό κοινό (σε αυτό βοήθησαν και οι διθυραμβικές κριτικές στα μεγαλύτερα μουσικά μεσα) πράγμα που δεν συγχωρείται εύκολα από τους pure metal fans ο σνομπισμός των οποίων σχετικά με τους Deafheaven είναι αξιοθαύμαστος ακόμη και γι’ αυτούς.
Οι George Clarke και Kerry McCoy βασικά μέλη των Deafheaven μαζί με full band θα αρχίσουν την ευρωπαϊκή τους περιοδεία από τη σκηνή του Gagarin την Τετάρτη 28 Μαϊου σε μια συναυλία που όχι απλά δεν χάνεται αλλά είναι και από τις σημαντικότερες της χρονιάς (μαζί βέβαια με τις επερχόμενες των Neurosis και Swans).
