Ξέρετε πολλά παιδάκια που θα αντάλλασσαν μια μερίδα πατάτες τηγανιτές με ένα μεγάλο πιάτο χόρτα βραστά; Φυσικά όχι! Όμως αν μεγαλώνοντας, μας έπειθε κάποιος πως αυτές ήταν οι γευστικές μας προτιμήσεις θα τρώγαμε πιο υγιεινά;
Φανταστείτε τι θα γινόταν αν η πρώτη μπουκιά μπρόκολου στα παιδικά μας χρόνια μας δημιουργούσε ευχαρίστηση και αν η αντίστοιχη πρώτη μπουκιά μιας τούρτας μας δημιουργούσε στομαχόπονο. Αν οι πιο ευχάριστες τροφικές αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων ήταν … ψητές και όχι τηγανιτές, χορτοφαγικές και όχι σαρκοβόρες, σκεφθείτε τη διαφορά που θα είχε αυτό στις ενήλικες διατροφικές μας συνήθειες.
Θα μπορούσαν άραγε αυτές οι αναμνήσεις να αλλάξουν στην ενήλικη, πια, ζωή μας; Κι αν ναι, τι θα μπορούσε αυτό να σημαίνει; Ψυχολόγοι στην Καλιφόρνια και την Ουάσινγκτον έκαναν μελέτες πάνω στις ψευδείς αναμνήσεις όταν ανακάλυψαν έναν εξαιρετικά εύκολο στόχο: τις τροφές. Σε μια έρευνα η οποία έχει μάλιστα εγκριθεί για δημοσίευση στην περιοδική έκδοση της Κοινωνικής Γνώσης, οι ερευνητές παρουσιάζουν τον τρόπο με τον οποίο ξεγέλασαν τους συμμετέχοντες στην έρευνα φοιτητές και τους έκαναν να πιστεύουν ότι είχαν αρρωστήσει τρώγοντας συγκεκριμένες τροφές όταν ήταν παιδιά.
Οι φοιτητές που έλαβαν μέρος στην εν λόγω έρευνα κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με τις πρώτες διατροφικές αναμνήσεις τους. Μια βδομάδα αργότερα, τους δόθηκε ένα πλαστό ιστορικό το οποίο περιελάμβανε ανάμεσα στις αληθινές αναμνήσεις των φοιτητών και μια συγκεκριμένη ψευδή ανάμνηση – ότι είχαν αρρωστήσει στην παιδική τους ηλικία μετά που είχαν φάει πίκλες ή βραστά αυγά.
- Μπορεί μια γευστική ανάμνηση της παιδικής ηλικίας να καθορίσει την ενήλικη διατροφική μας συμπεριφορά;
“Αυτή τεχνική ονομάζεται η τεχνική της ψευδούς ψυχολογικής αντίδρασης, όπου μαζεύουμε στοιχεία από τους συμμετέχοντες στην έρευνα και τα χρησιμοποιούμε για να προσδώσουμε εγκυρότητα στα ψεύτικα στοιχεία,” εξηγεί η Dr. Elizabeth Loftus, ψυχολόγος του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια και επικεφαλής της έρευνας.
Από τους 336 φοιτητές που έλαβαν μέρος στην έρευνα, ποσοστό 40% επιβεβαίωσε σε κατοπινές συνεντεύξεις ότι πράγματι θυμούνταν να έχουν αρρωστήσει τρώγοντας πίκλες ή βραστά αυγά ή ότι δέχονταν πως όντως κάτι τέτοιο έχει συμβεί ακόμα κι αν δεν το θυμούνταν. Τα άτομα αυτά, σε ερωτηματολόγια που συμπλήρωσαν δήλωσαν πως στο μέλλον πιθανότατα θα αποφύγουν να φάνε τις ίδιες τροφές αν για παράδειγμα τους προσφερθούν σε ένα πάρτι.
Σε μια άλλη έρευνα η οποία μάλιστα ολοκληρώθηκε πρόσφατα, οι ερευνητές βρήκαν ότι τα άτομα που πίστεψαν πως τους άρεσαν τα σπαράγγια όταν ήταν παιδιά, ήταν περισσότεροι θετικοί απέναντι στην συγκεκριμένη, ιδιαίτερη, λιχουδιά σε σχέση με άτομα που δεν τους δημιουργήθηκαν ψεύτικες αναμνήσεις.
Παρά τις σκέψεις του Προύστ πάνω στο τσάι και τα κουλουράκια, οι πρώτες γευστικές εμπειρίες είναι το ίδιο ανοιχτές σε «μαγειρέματα» όπως και οι άλλες αναμνήσεις, αναφέρει η Dr. Loftus. Αν τέτοιες παρεμβολές στις τροφικές αναμνήσεις των ατόμων γινόντουσαν μια πιο μόνιμη κατάσταση, θα επηρέαζαν τον τρόπο που τρώνε τα άτομα, προς το καλύτερο. « Αυτό που θέλουμε τώρα να κάνουμε, είναι να πάρουμε τους φοιτητές και να πάμε για πικ-νικ στην εξοχή και να δούμε τι θα γίνει.»
Διάβασε επίσης: Τουρισμός και περιβάλλον: Είναι ανταγωνιστικά μεταξύ τους;
