Η εικόνα γνωστή: Γυναίκες ανασφαλείς οι οποίες αντιμετωπίζουν με τρόμο τον καθρέφτη. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει γενετική προδιάθεση, δεν βρίσκονται πολύ μακριά από την εκδήλωση των διατροφικών διαταραχών.
Τις τελευταίες δεκαετίες, στον δυτικό κόσμο, έχει παρατηρηθεί σημαντική αύξηση του ποσοστού κρουσμάτων διατροφικών διαταραχών.
Ωστόσο δεν είναι σίγουρο, αν αυτό οφείλεται στην καθ’αυτού αύξησή τους, ή απλώς έχουν βελτιωθεί οι μέθοδοι αναγνώρισης και καταχώρησής τους.
Προσπαθώντας να κατανοήσουν τις αιτίες που κρύβονται πίσω από την παράλογη και ακατάστατη λήψη τροφής, οι επιστήμονες αναγκάστηκαν να ερευνήσουν την προσωπικότητα, το περιβάλλον και τους γενετικούς και βιοχημικούς παράγοντες οι οποίοι χαρακτηρίζουν τα άτομα που πάσχουν από διατροφικές διαταραχές.
Συμπτώματα
Το φαινόμενο είναι περισσότερο συχνό από όσο πιστεύουμε τελικά και πλήττει στην συντριπτική του πλειοψηφία τις γυναίκες. Είναι πολύ πιθανό να συναναστρεφόμαστε καθημερινά με τέτοιου είδους άτομα που αντιμετωπίζουν αυτήν την ύπουλη κατάσταση. Βρίσκονται στο οικογενειακό ή στο εργασιακό μας περιβάλλον και με λίγη προσοχή μπορούμε να τα εντοπίσουμε.
Τα χαρακτηριστικά τους είναι κυρίως η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η αβεβαιότητα. Η ανασφάλειά τους συνοδεύεται από συναισθήματα φόβου και πανικού σχετικά με το σώμα τους και στην εικόνα που παρουσιάζουν.
Mορφές διαταραχών
Αναγνωρίζονται τρεις διαφορετικές μορφές διατροφικών διαταραχών: η νευρική ανορεξία, η ψυχογενής βουλιμία, και η διαταραχή βουλιμίας. Οι μελέτες απέδειξαν, ότι αναπτύσσονται σαν ένας τρόπος χειρισμού του άγχους, του εκνευρισμού και της απώλειας ελέγχου που αισθάνονται.
Στατιστικά ευρήματα, αποδεικνύουν ότι διατροφικές διαταραχές αγγίζουν ψηλά ποσοστά σε οικογένειες, στις οποίες και κάποιο άλλο μέλος έπασχε ή πάσχει. Εδώ, αποκτούν βάση υποθέσεις για πιθανότητα γενετικής προδιάθεσης.
Όσον αφορά στους βιοχημικούς παράγοντες, βρέθηκε ότι στο κεντρικό νευρικό σύστημα και στον εγκέφαλο, οι νευροδιαβιβαστές ουσίες ελαττώνονται, με άμεση συνέπεια τις αλλαγές στο ορμονολογικό τους προφίλ.
Με δεδομένες παρατηρημένες ανωμαλίες και στο ορμονικό σύστημα, συμπεραίνουμε ότι το φαινόμενο αποτελεί σύγκλιση πολλών και ουσιαστικών αιτιών, και πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν πολυπαραγοντική ασθένεια.
Αντιμετώπιση
Δυστυχώς, τα συμπτώματα παρουσιάζουν διακυμάνσεις και πολυπλοκότητες, με αποτέλεσμα οι γυναίκες αυτές να κρύβονται εύκολα εξαπατώντας το περιβάλλον, αλλά κυρίως τον εαυτό τους. Ο πιο απλός τρόπος για να αντιμετωπισθεί είναι η διαπίστωση της νοσηρότητας της κατάστασης. Ακολούθως, η πάσχουσα και το περιβάλλον της, πρέπει να το αντιμετωπίσουν κατανοώντας τις ψυχολογικές και τις κοινωνικές προεκτάσεις, ως ασθένεια που αν δεν θεραπευτεί θα προκαλέσει σημαντικά προβλήματα.
