H Βουλιμία περιγράφηκε ως ασθένεια μόλις το 1979, σε άτομα τα οποία στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν γυναίκες ηλικίας 18-34 ετών. Εμφανίζεται σε τρεις διαφορετικές μορφές, με τις αντίστοιχες διαταραχές στην πρόσληψη τροφής. Η πιο συνηθισμένη είναι η ψυχογενής βουλιμία, η οποία κάνει την εμφάνισή της σε ηλικία 16-18 χρονών, συνήθως μετά από περίοδο σκληρής δίαιτας.
Ενδείξεις
Συνήθως τα άτομα αυτά ενδιαφέρονται πολύ για την εμφάνισή τους, έχουν πολλές ανασφάλειες, ενώ από την άλλη είναι ιδιαίτερα κοινωνικά. Τις περισσότερες φορές είναι άτομα ολοκληρωτικά, απόλυτα, σκληρά στην κριτική τους τόσο για το περιβάλλον όσο και για τον εαυτό τους. Εκφράζουν καταπίεση και είναι κινητικά σε βαθμό υπερέντασης.
Περιοδικά, υποσιτίζονται βάζοντας τον εαυτό τους σε δοκιμασίες και παράλογες δίαιτες, θεωρώντας κάποιο συγκεκριμένο, διαφορετικό είδος τροφής απαγορευμένο, για λίγες μέρες, ώσπου συμβαίνει το βουλιμικό επεισόδιο. Ξαφνικά αρχίζουν να καταναλώνουν απίστευτες ποσότητες τροφής, κυρίως απαγορευμένων ειδών, τα οποία όμως μετά από λίγο τα αποβάλουν προκαλώντας εμετούς. Χρησιμοποιούν αλόγιστα χάπια, διουρητικά, καθαρτικά, υποκλυσμούς, τα οποία τα εμποδίζουν-υποτίθεται- να πάρουν βάρος.
Συμπτώματα
Τις πιο πολλές φορές τα συγκεκριμένα άτομα τρώνε απομονωμένα και κρυφά, παρουσιάζοντας συμπτώματα συμπεριφοράς παρόμοια με των διαβητικών. Φέρουν αμυχές στα χέρια και στα δάχτυλα, κυρίως στο δεξί, ενώ έχουν προβλήματα στην στοματική κοιλότητα και στα δόντια. Μέσα από τις ιατρικές κλινικές εξετάσεις διαφαίνεται το μέγεθος του προβλήματος και η σοβαρότητα των αποτελεσμάτων του. Συγκεκριμένα, οι γυναίκες που εθίζονται σε αυτήν την κατάσταση, παρουσιάζουν προβλήματα αμηνόρροιας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στις εν λόγω περιπτώσεις παρατηρήθηκαν πρηξίματα στα άκρα από νεφρική δυσλειτουργία, λόγω έλλειψης ιχνοστοιχείων, τα οποία αποβάλλονται με τους εμετούς.
Επίσης, η μυϊκή αδυναμία, η ατονία, οι πονοκεφάλους και το μόνιμο αίσθημα της κούρασης είναι χαρακτηριστικά προβλήματα που ανακύπτουν από την παθολογική αυτή κατάσταση, η οποία μπορεί να παραταθεί και να προχωρήσει σε καρδιακές αρρυθμίες και καθώς μεταβάλλεται η στοματική χλωρίδα, σε σήψη και απώλεια δοντιών.
Αντιμετώπιση
Οι περιπτώσεις βουλιμικών ανθρώπων (κυρίως γυναίκες) είναι πολύ συχνές, και συνήθως είναι γνωστές στο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον, το οποίο όμως δεν θέλει να κατανοήσει ότι είναι αρρώστια, κάτι που φυσικά ενέχει σοβαρές επιπτώσεις.
Βέβαια καλό θα ήταν το βουλιμικό άτομο να αποταθεί το ίδιο για βοήθεια στο φιλικό του περιβάλλον καθώς και σε έναν ειδικό κλινικό ψυχολόγο, ο οποίος με την βοήθεια του κλινικού διατροφολόγου, θα αποενοχοποιήσουν αρχικά τη λήψη τροφής. Η συνεργασία των δύο με το πάσχον άτομο μπορεί να φέρει θαυμάσια αποτελέσματα και να επανέλθει στην φυσιολογικά επιτρεπτή λήψη τροφής.
