Edith Head, η ξεχωριστή ενδυματολόγος των Oscars

Τα βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών (aka the Oscars) αποτελούν αδιαμφισβήτητα κορυφαίο γεγονός στον χώρο της έβδομης τέχνης. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του κοινού συγκεντρώνουν οι κατηγορίες που αφορούν τη σκηνοθεσία, το σενάριο και τις ερμηνείες των ηθοποιών, ενώ πιο “τεχνικές” κατηγορίες όπως φωτογραφία, μοντάζ και σχεδιασμός κοστουμιών έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Παρ’όλα αυτά όταν ένα άτομο, όπως η Edith Head (ελληνικά: Έντιτ Χεντ), έχει καταφέρει να κερδίσει 35 υποψηφιότητες και το χρυσό αγαλματάκι 8 φορές στην διάρκεια της καριέρας της, τότε σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητο.

Η Edith Claire Posener (όπως ήταν ολόκληρο το πραγματικό της όνομα) γεννήθηκε στην Καλιφόρνια το 1897 από γονείς Πρωσικής και Αυστρο-γερμανικής καταγωγής και σπούδασε Γαλλική Φιλολογία και Γλώσσες του Ρομαντισμού στα πανεπιστήμια του Berkley και του Stanford.

Μετά τις σπουδές της ξεκίνησε να διδάσκει Γαλλικά και αναζητώντας τρόπους να αυξήσει το εισόδημά της, ζήτησε από το σχολείο όπου εργαζόταν να αναλάβει την διδασκαλία των καλλιτεχνικών μαθημάτων, αν και η πείρα της πάνω στο αντικείμενο περιορίζονταν σε επίπεδο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Για να εμπλουτίσει τις γνώσεις και τις σχεδιαστικές της δεξιότητες άρχισε να παρακολουθεί εσπερινά μαθήματα στο Chouinard Art College. Το διάστημα εκείνο γνώρισε τον αδερφό μιας φίλης και συμφοιτήτριάς της Charles Head τον οποίο παντρεύτηκε το 1925 και χώρισε μερικά χρόνια αργότερα το 1936.

Η μεγάλη ευκαιρία που έμελλε να αλλάξει την ζωή της ήρθε το 1924 όταν παρ’όλη την έλλειψη κατάρτισης και την απειρία της, κατάφερε να βρει μια θέση σχεδιάστριας κοστουμιών για την Paramount Pictures, ξεκινώντας με την ταινία ”The Wanderer” να σχεδιάζει κοστούμια για ταινίες του βωβού κινηματογράφου.

Μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να καταξιωθεί ως μια από τις σημαντικότερες σχεδιάστριες του χώρου, αν και τα πρώτα χρόνια της καριέρας της τα πέρασε αρχικά στην σκιά του αρχισχεδιαστή και υπεύθυνου του τμήματος Howard Greer και αργότερα του διαδόχου του Travis Banton.

Μετά την αποχώρηση του Banton το 1938 η Head έγινε για πρώτη φορά γνωστή το ευρύ κοινό για την δημιουργία του φορέματος-παρεό της Dorothy Lamour στην ταινία “The Hurricane” και λίγα χρόνια αργότερα το 1944 για το αμφιλεγόμενο, γαρνιρισμένο με mink, φόρεμα που σχεδίασε για την Ginger Rogers στην ταινία “Lady in the Dark“, που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με το πνεύμα λιτότητας της που υπαγόρευε η εποχή.

Το 1948 η Αμερική Ακαδημία Κινηματογράφου, εισήγαγε για πρώτη φορά βραβεία για τον σχεδιασμό κινηματογραφικών κοστουμιών (διαφορετικά για τις κατηγορίες ασπρόμαυρων και έγχρωμων ταινιών) και ήδη από την επόμενη χρονιά -το 1949 με την ταινία “The Emperor Waltz“- ξεκίνησε για την Edith Head ένα απίστευτο ρεκόρ, αφού μέχρι το 1966 ήταν υποψήφια, συχνά για περισσότερες από μία δουλειές, κάθε έτος.

Το πρώτο Oscar της καριέρας της το κέρδισε το 1950 για τα κοστούμια της ασπρόμαυρης ταινία “The Heiress“. Την επόμενη χρονιά κυριάρχησε και στις δύο κατηγορίες με το έγχρωμο “Samson and Delilah” (1951) και το ασπρόμαυρο “All About Eve” (1951), και το 1952 κέρδισε το τέταρτο χρυσό αγαλματάκι της για το “A Place in the Sun“

Το 1954 και 1955 ήταν αντίστοιχα υποψήφια για τα κοστούμια των ταινιών “Roman Holiday” και “Sabrina“, παρόλο που τα ρούχα της πρωταγωνίστριας Audrey Hepborn ήταν του Hubert de Givenchy και επιλεγμένα από την ίδια την Hepborn. Eίχαν ραφτεί ωστόσο μαζί με τα υπόλοιπα στο studio της Head, που είχε αρνηθεί να της αποδοθούν εύσημα στα credits της ταινίας δίπλα στο όνομα του Givenchy και έτσι αρκετοί θεώρησαν ότι θα έπρεπε να είναι εκείνη υποψήφια.

Η Head είχε ένα διακριτικό τρόπο δουλειάς που προέβλεπε στενή συνεργασία με τις πρωταγωνίστριες για τις οποίες σχεδίαζε. Mια μέθοδος που την έκανε ιδιαίτερα δημοφιλή ανάμεσά τους, με αποτέλεσμα η Paramount να επιτρέψει πολλές φορές την συνεργασία της με άλλα studio μετά από αιτήματά τους.

Τα σχέδια της για ταινίες που διαδραματίζονταν στην σύγχρονη εποχή είχαν μια διαχρονικότητα και μια διακριτική κομψότητα, αποφεύγοντας -σύμφωνα και με την πολιτική του studio- να ακολουθούν το γράμμα της μόδας ώστε να μην προδίδουν το έτος παραγωγής της κάθε ταινίας και να μην δίνεται μέσα από αυτά η αίσθηση ότι είναι ξεπερασμένα και παλιομοδίτικα.

Το 1961 κερδίζει το πέμπτο Oscar της για τα κοστούμια της ταινίας “The Facts of Life” με πρωταγωνίστρια την Lucille Ball.

Στην μακροχρόνια καριέρα της έντυσε μεταξύ άλλων τις Carmen Miranda, Paulette Goddard, Veronica Lake, Ingrid Bergman, Olivia de Havilland, Doris Day, Marlene Dietrich, Rita Hayworth, Rosemary Clooney, Ginger Rogers, Bette Davis, Sophia Loren, Barbara Stanwyck, Shirley MacLaine, Anne Baxter, Grace Kelly, Elizabeth Taylor, Tippi Hedren, Natalie Wood.

Το 1967, μετά από 43 χρόνια συνεργασίας με την Paramount ακολουθεί τον Alfred Hitchock (με τον οποίο είχε συνεργαστεί σε αρκετές ταινίες όπως το “Rear Window“, τo “Catch a thief“, το “The Man who Knew too Much“, το “Vertigo” και άλλες) στην Universal Pictures και το ίδιο έτος η ακαδημία κινηματογράφου παύει να απονέμει ξεχωριστά βραβεία για έγχρωμες και ασπρόμαυρες παραγωγές.

Tο 1974 κερδίζει το όγδοο και τελευταίο Oscar της για τα κοστούμια της ταινίας “The Sting” ενώ έμελλε να είναι υποψήφια ακόμα δύο φορές.

Στα τελευταία χρόνια της μακροχρόνιας καριέρας της, η Edith Head έκανε το πέρασμα στην μικρή οθόνη σχεδιάζοντας για τηλεοπτικές παραγωγές και μίνι σειρές, όπως το “Little Women” (1978).

Στην τελευταία δουλεία της για την ταινία “Dead Men Don’t Wear Plaid“, μια κωμική παρωδία 18 γνωστών ταινιών noir, με ένα cast επίσης γνωστών ηθοποιών εκείνης της εποχής, η Head σχεδίασε μια σειρά από vintage κοστούμια αναφερόμενα στις αρχικές ταινίες αλλά και σε προηγούμενες δημιουργίες της.

Πέθανε στο Los Angeles στις 24 Οκτωβρίου 1981, τέσσερις μέρες πριν τα 84α γενέθλια της.