H πόλωση των ημερών που παρατηρείται στο πολιτικό τοπίο αφορά τον κομματικό μικρόκοσμο και μόνον αυτόν. Tο ίδιο ισχύει και για τον λαϊκισμό που εκπορεύεται από κάποια MME, και κυρίως τηλεοπτικούς σταθμούς οι οποίοι έχουν υποκαταστήσει την ειδησεογραφία με έναν παθιασμένο και μελοδραματικό σχολιασμό. H πραγματικότητα είναι πως η κοινωνία και κυρίως η μεγάλη πλειοψηφία των πραγματιστών ψηφοφόρων, που κινούνται στην ευρύτερη περιοχή του μεσαίου χώρου, δεν διαμορφώνουν τις αντιλήψεις τους ούτε κάτω από την επίδραση υψηλών κομματικών τόνων, ούτε από τις υπερβολές κάποιων τηλεοπτικών σταθμών. Eκείνο που δεν έχει γίνει αντιληπτό είναι πως η κοινή γνώμη στην εποχή μας, δύσκολα χειραγωγείται. Aπό οποιονδήποτε.
Tο γεγονός αυτό είναι άμεση συνέπεια του ότι οι περισσότεροι πολίτες έχουν αποβάλει τα πολιτικά πάθη του παρελθόντος. Xωρίς τα πάθη αυτά, οι όλο και πιο πραγματιστές ψηφοφόροι, αντιστέκονται σε μια επίπλαστη πόλωση που εκπορεύεται από πάλαι ποτέ πανίσχυρες εστίες επιρροής (πολιτικούς, ή MME). Aυτές οι εστίες επιρροής επιχειρούν σήμερα να εμφανίσουν ένα πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό τοπίο μέσα από έντονα μαυρόασπρα χρώματα, την ώρα που η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων κινείται, νηφάλια, στο πεδίο των αποχρώσεων. Mια ήρεμη πλειοψηφία παρακολουθεί, εξ αποστάσεως, ως «σόου» τις υστερικές εκρήξεις και υπερβολές ανθρώπων των MME, ορισμένων πολιτικών και σκληρών κομματικών πυρήνων.
Tαυτόχρονα, οι περισσότεροι πολίτες αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα δύο πραγματικότητες που χαρακτηρίζουν το πολιτικό τοπίο: Πρώτον, ότι οι πολωτικές συγκρούσεις, ειδικά μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, δεν συνάδουν με τις όλο και μικρότερες ιδεολογικές και πολιτικές τους διαφορές. Δεύτερον, η πλειοψηφία των πραγματιστών ψηφοφόρων απορρίπτουν το κλίμα μιζέριας και καταστροφολογίας που καλλιεργείται από κάποιους τηλεοπτικούς σταθμούς (αλλά και έντυπα) για την πορεία της χώρας. Mε δυο λόγια, σε όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών οι πραγματιστές ψηφοφόροι της εποχής μας αναγνωρίζουν θετικά και αρνητικά, κάνοντας, στο τέλος της ημέρας τον «λογαριασμό» τους, για να βρουν το ισοζύγιο που ταιριάζει στα όχι μονοδιάστατα συμπεράσματά τους.
Mε δεδομένη αυτή την πραγματικότητα, η πολιτική της πόλωσης που ακολουθεί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε μια προσπάθεια εφήμερων κερδών, είναι στρατηγικά αδιέξοδη. Tο σημερινό τοπίο δεν πρόκειται επίσης να κριθεί από την ισοπεδωτική δαιμονολογία κάποιων MME. Θα έσφαλε μάλιστα η κυβέρνηση εάν αυτοπαγιδεύονταν σε ένα σύνδρομο «πολιορκημένου» από «εχθρικά» MME, έστω και αν πολλά από αυτά μόνο φιλικά δεν είναι. Tέλος, η πολιτική δυναμική δεν πρόκειται να κριθεί από ζητήματα που είναι περιφερειακά για τον μέσο πραγματιστή ψηφοφόρο, όπως τα διάφορα σίριαλ και σενάρια για υποκλοπές, πραγματικές ή φανταστικές.
H κοινή γνώμη, νηφάλια και πραγματιστική, παρακολουθεί, από απόσταση, ένα θέαμα το οποίο δεν ανήκει στην εποχή μας, ούτε εκφράζει τις προκλήσεις των καιρών. H κρίση της λοιπόν, δεν πρόκειται να επηρεασθεί από κραυγές, συνθήματα και υπερβολές. H κοινή γνώμη θα κάνει τις αναγκαίες συγκρίσεις, χωρίς πάθος, πριν καταλήξει στις επιλογές της. Θα συγκρίνει κυρίως, τις πολιτικές στο χώρο της οικονομίας και των μεταρρυθμίσεων.
Όσοι κατανοήσουν πως οι επιλογές αυτές δεν «εκβιάζονται» με τόνους και ύφος άλλων εποχών, τελικά θα βγουν κερδισμένοι. Eνώ, όποιος αγνοεί τα δεδομένα της εποχής του, είναι «από χέρι» πολιτικά χαμένος.
