ΑρχικήΨυχαγωγίαMovies-seriesΦώτα, μουσική και λάμψη, σαν παλιός καλός ελληνικός κινηματογράφος

Φώτα, μουσική και λάμψη, σαν παλιός καλός ελληνικός κινηματογράφος

«Απόψε ήρθα για να πιω λιγάκι παραπάνω,
τέτοια που είναι η ζωή τέτοια και εγώ της κάνω…..»

Τέτοια και άλλα πολλά παρόμοια είχαν στο νου τους περνώντας τα στη συνέχεια στο μεγάλο πανί οι Δαλιανίδης και Σκαλενάκης με στόχο να παρουσιάσουν και να καθιερώσουν το ελληνικό μιούζικαλ. Η ακριβέστερη θα λέγαμε όμως ορολογία δεν είναι μιούζικαλ μα μουσική κωμωδία που κάνει την εμφάνιση της στην δεκαετία του εξήντα, με λίγες αριθμητικά ταινίες μα με εντυπωσιακή εισπρακτική επιτυχία. Η επιτυχία αυτή είχε ως αποτέλεσμα να επηρεάσει και ολόκληρο το σύστημα παραγωγής και κατανάλωσης κινηματογραφικών ταινιών στην Ελλάδα την ίδια δεκαετία. Έτσι τα συγκρουσιακά στοιχεία της λαϊκής κουλτούρας (εργάτης, περιθώριο, λαϊκή καταγωγή) που κυριαρχούσαν ως τότε ως θεματογραφία των φιλμ, δίνουν την σκυτάλη σε νέα μοτίβα, αυτά της κομπίνας και των σχέσεων μεταξύ νέων μικροαστικών μερίδων.

Η αρχή γίνεται με τον Γιάννη Δαλιανίδη ο οποίος συγκεντρώνει μια νεανική παρέα με τους πιο γνωστούς ηθοποιούς, Βλαχοπούλου, Βουτσά, Ηλιόπουλο, Λάσκαρη, Βογιατζή, Καραγιάννη, Προκοπίου, και συνδυάζει τις απλές καθημερινές περιπέτειες φιλόδοξων μικροαστών που έχουν όλοι ροπή προς τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα (χορευτές , ηθοποιοί, μανεκέν, μουσικοί) μα και γόνων πλουσίων οικογενειών κατά προτίμηση εφοπλιστών. «Μερικοί το προτιμούν κρύο» 1962, «κάτι να καιει» 1963, «κορίτσια για φίλημα»1964, «ραντεβού στον αέρα»1966, «ξυπόλυτος πρίγκιπας»1966 και ……’όσο έχουμε τα νιάτα μένουμε πάντα παιδιά….’ισχυρίζονται οι ήρωες του Δαλιανίδη για να δώσουν απλά μια νότα αισιοδοξίας και ταυτόχρονα με τα στοιχεία του θεάματος (χορός, μουσική) να μεταδώσουν απλά την αίσθηση ότι όλοι έχουν ίσες ευκαιρίες στην κοινωνία. Νεανικές περιπέτειες η επιλογή των θεμάτων του Γ. Δαλιανίδη, εμπλουτισμένες με πολύ μουσική χορό και φσς! μπόινγκ…

Από την άλλη πλευρά ο Σκαλενάκης θέλοντας να δημιουργήσει ένα είδος ντόπιου μιούζικαλ που να μην έχει επιρροές από το Αμερικάνικο – αφού άλλωστε δεν διαθέτουμε ειδικευμένους σκηνοθέτες και ηθοποιούς- παρουσιάζει τις «διπλοπενιές» μια ταινία πλημμυρισμένη από κέφι , χορό και μουσική. «Κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια» ηχούν τα μπουζούκια και οι πενιές του «Ξαρχάκου». «Γειτονιά ο δρόμος σου στενός, παγωνιά και γκρίζος ουρανός», ένας ουρανός που φωτίζεται από το άστρο της Αλίκης Βουγιουκλάκη και το ταλέντο του Δημήτρη Παπαμιχαήλ. ‘Με τι καρδιά να σε αποχαιρετήσω’ τραγουδάει ο Δημήτρης και το κοινό δεν μπορεί παρά να δώσει όλη του την καρδιά στην ταινία και στους πρωταγωνιστές. Ήταν η προσπάθεια του Σκαλενάκη για ένα μιούζικαλ ρωμαίικο.

Το 1968 παρόλα αυτά ο Γιώργος Σκαλενάκης σκηνοθετεί την μουσική κομεντί «επιχείρηση Απόλλων»με τον Thomas Fritsch και την Έλενα Ναθαναήλ. Και εδώ η παρουσία του μπουζουκιού και τα αρχαία μνημεία δίνουν μια νότα εγχωρίου μιούζικαλ με την μουσική συμβουλή του Γιάννη Μαρκόπουλου.

Το 1967 η παρέα του Δαλιανίδη αλλάζει όταν στην θέση της Προκοπίου και του Βογιατζή μπαίνει η Χρονοπούλου και ο Γεωργίτσης. «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «γοργόνες και μάγκες» 1968 και η μουσική του Μ. Πλέσσα συνδυάζουν το μπουζούκι με την μοντέρνα μουσική (ροκ). “crazy girl I love you” ενώ οι ιδεολογίες αλλάζουν. Η δυτική κουλτούρα επηρεάζει την κοινωνία και κατά συνέπεια την θεματολογία στο κινηματογραφικό πανί.

Την δική του παρουσία στο Μιούζικαλ έκανε εμφανής και ο Κώστας Καραγιάννης μέσα από την συνεργασία με τον Γιώργο Κατσαρό. «Βίβα Ρένα» με τους Βλαχοπούλου, Κωνσταντάρα, Ρίζο, Μπάρκουλη, «Δημήτρη μου Δημήτρη μου» με Παπαμιχαήλ και Καλογεροπούλου, ήταν οι ταινίες που υπογραμμίζουν την αυτοτελή καλλιτεχνική αξία των ηρώων και την ανάδειξη τους μέσα στην κοινωνία της εμπορευματοποίησης. Ο Κώστας Καραγιάννης την ίδια χρονιά παρουσιάζει σε μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου και το «πιο λαμπρό αστέρι» 1967 με τους Α. Βουγιουκλάκη, Δ. Παπαμιχαήλ, Δ. Στυλιανοπούλου. Η Αλίκη σε στυλ Sophia Loren πουλάει ψάρια και ο Δημήτρης αρκεί να τραγουδήσει «ένα και ένα δυο, τα δυο μάτια σου, μου την καψαν την καρδιά μου…»για να κερδίσει το κοινό και βέβαια μια από τις πρώτες θέσεις στις εισπράξεις.

Πλέσσας, Κατσαρός, Ξαρχάκος και η μοναδική τους δεξιοτεχνία στην σύνθεση, η μαγεία της μουσική τους αποτελούν το γερό χαρτί και έναν από τους βασικούς λόγους για τους οποίους το μιούζικαλ είχε αυτήν την απήχηση στο Ελληνικό κοινό.

Σιγά σιγά το ενδιαφέρον μετατοπίζεται από το είδος αυτών όμως των ταινιών. Παρόλα αυτά οι ταινίες δεν έπαψαν να φέρουν έντονα τα ίχνη των μουσικών δρώμενων. Αρκεί να θυμηθούμε τις ταινίες του Δαλιανίδη, «Ο Μάγκας με το Τρίκυκλο» 1972, «Μαριχουάνα Stop» 1971 και «μια Ελληνίδα στο χαρέμι» 1971.

Θριαμβευτικά φινάλε όπου όλοι χορεύουν μαζί, εντυπωσιακά κουστούμια – για την ακρίβεια βέβαια πολλά ήταν δημιουργίες της στιγμής όπως το σκουλαρίκι στο καλσόν της Λάσκαρη για να καλύψει τον πόντο που έλλειπε ή τα ρούχα των κοριτσιών που εμφανίζονται στο φινάλε πάνω σε μια παλέτα, τα οποία ήταν κατασκευασμένα απλά από τόπι ύφασμα στερεωμένο πάνω τους με καρφίτσες και το υπόλοιπο ύφασμα κρυμμένο κάτω από την παλέτα.-, στιλιζαρισμένες πόζες, κωμικά αισθηματικά και άφθονα φαντασμαγορικά δρώμενα με happy end, δίνουν την πιο αισιόδοξη γεύση από ταινίες που δεν σε βάζουν σε καμιά σκέψη , σε καμία έγνοια.

«Πάντα με τραγούδι η ζωή μας ξεκινά διώξτε κάθε λύπη και το γέλιο αρχινά…» Χαμογελάστε λοιπόν, χορέψτε και γελάστε με την ψυχή σας με τις περιπέτειες ενός δυναμικού καστ ηθοποιών και με την σφραγίδα μεγάλων μουσικών και σκηνοθετών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου! Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως οι ταινίες αυτές ίσως μοιάζουν με «Έναν ουρανό με αστέρια που χει χίλια καλοκαίρια φυλαγμένα στην καρδιά» ……

Στέλιος Θεοδωρίδης
Στέλιος Θεοδωρίδης
Ο ήρωας μου είναι ο γάτος μου ο Τσάρλι και ακροάζομαι μόνο Psychedelic Trance
RELATED ARTICLES

Αφήστε ένα σχόλιο

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Πρόσφατα άρθρα

Tηλέφωνα έκτακτης ανάγκης

Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος: 11188
Ελληνική Αστυνομία: 100
Χαμόγελο του Παιδιού: 210 3306140
Πυροσβεστική Υπηρεσία: 199
ΕΚΑΒ 166