Υπάρχουν ημέρες που όλα τριγύρω σου μοιάζουν μαύρα και κάποια φορές όλα κόκκινα, και σαν να μην έφτανε αυτό, αν συμπεριλάβουμε τις ερωτικές και συναισθηματικές ανησυχίες, τότε καταλαβαίνετε πως όντως κάτι δεν πάει καλά. Τα πάντα σε εκνευρίζουν στον απόλυτο βαθμό: από τον τόνο της φωνής του συνομιλητή σου στο τηλέφωνο, μέχρι τον ήχο του πληκτρολογίου (σταμάτα πια καταραμμένε!). Και λες πως φταίει η ζέστη, η κούραση, οι διακοπές -οι πραγματικές διακοπές- οι οποίες αργούν, τα νεύρα όλων, οι πλανήτες, τα φεγγάρια — ένα σωρό αιτίες και δικαιολογίες που μπορούν να γεμίσουν ολόκληρα τετράδια.
Κάτω από αυτό το κλίμα και σε αυτή τη διάθεση, ο προβληματισμός για τις σημερινές μουσικές επιλογές ήταν μεγάλος. Σχεδόν είδα μπροστά μου γραμμένη μια παρουσίαση η οποία θα περιείχε μεταξύ άλλων κάτι του τύπου “ωραία μουσική, αλλά ο ντράμερ στο τάδε σημείο το έχασε κάπου” ή “αξιόλογος δίσκος αλλά οι στίχοι είναι γελοίοι! Είναι δυνατόν να γράφονται τέτοιοι στίχοι“.
Για να αποφύγουμε την γκρίνια λοιπόν -ή έστω να την περιορίσουμε σε μιάμιση (ω θεοί!) παράγραφο- θα κάνουμε μια επιλογή εκ του ασφαλούς. Όχι ότι η μουσική των Ghost Note Project είναι de facto σπουδαία– κανείς και κανένας δίσκος δεν έχει αξιωματικά αυτόν τον χαρακτηρισμό, αλλά κάποιοι καταφέρνουν με τη δουλειά τους να τον κερδίσουν.
Και οι Ghost Not Project -κατά τη γνώμη μου- τον κέρδισαν. Τον κέρδισαν περνώντας με επιτυχία τον τελευταίο καιρό, δεκάδες τεστ “μουσικής μεταμεσονύχτιας συντροφιάς”, κάνοντας ημέρες σαν τη σημερινή να κλείσουν με έναν κατευναστικό τρόπο και διαθέσεις παράξενες και σκέψεις αμφίβολες να καταφέρουν να εξανεμιστούν ή να ξεχαστούν μέχρι -τουλάχιστον- το επόμενο πρωί.
Και, ξέρεις, τα άλμπουμ εκείνα που σου κρατάνε συντροφιά τις μικρές ώρες, μέχρι το ξημέρωμα, τα αγαπάς λίγο περισσότερα από τα άλλα. Είναι που γνωρίζουν τα μυστικά σου, που αποτελούν την συντροφιά σου στις πιο μοναχικές στιγμές, που σε χαλαρώνουν και σε ταξιδεύουν. Που τα νιώθεις λίγο πιο “δικά σου” αφού τους επιτρέπεις όχι μόνο να έρθουν αντιμέτωπα αλλά και να αγκαλιάσουν εκείνο το ευαίσθητο και εύθραυστο κομμάτι του εαυτού σου, που οι ήχοι τους είναι λυτρωτικοί, ευχάριστοι, “λιμάνια” των δύσκολων ημερών.
Το “Sensomatic” είναι γεμάτο από μυρωδιές, εικόνες και ταξίδια. Οι μελωδίες του, ψυχεδελικές, ροκ και πειραματικές, σε αρκετά σημεία βαδίζουν σε φανκ, τζαζ και έθνικ μονοπάτια ενώ η απουσία των στίχουν στα 7 από τα 8 κομμάτια καταφέρνει και τους δίνει μεγαλύτερο εύρος, απελευθερώνοντάς τα από στενά όρια ή περιορισμούς και αφήνοντας τον ακροατή να ταξιδέψει μέχρι τα όρια της φαντασίας του και των συνειρμών του. Παρόλο που η ψυχεδέλεια σκεπάζει σαν πέπλο όλα τα τραγούδια, οι ατμόσφαιρες του δίσκου δεν είναι επιβλητικές και φορτικές, αντίθετα είναι ανάλαφρες, απελευθερωτικές, γαλήνιες και -ειδικά τις μεταμεσονύκτιες ώρες όπως σου είπα και πριν-, ανακουφιστικές.
Οι εικόνες του, σε αντίθεση με πολλούς άλλους ορχηστρικούς δίσκους, έχουν ακαθόριστες μορφές. Έχουν την μορφή αναμνήσεων και ονείρων, ταξιδιών που έχεις κάνει ή που σκοπεύεις να κάνεις, προσώπων του παρελθόντος, του παροντος ή που θα ήθελες να είχες συναντήσει. Εικόνες πράσινες και γαλάζιες, από θάλασσες, βουνά και λιβάδια, χωριών και αστικών κέντρων. Εικόνες ενός λιμανιού ή μιας πόλης το σούρουπο, μιας ήσυχης πλατείας χωριού ενα καυτό, αυγουστιάτικο μεσημέρι. Μα αυτός ο δίσκος είναι πλυμμηρισμένος και απο αρώματα: θάλασσες που μυρίζουν ιώδιο, ύπαιθρος που μυρίζει ρίγανη και βότανα, παλιές γειτονιές που μυρίζουν αγιόκλιμα και γιασεμιά, πάρκα πόλεων που μυρίζουν φτηνή μπύρα και κάρυ.
Τα πνευστά, η κρητική λύρα, το βιολί αλλά και τα ανατολίτικα στοιχεία, εισέρχονται εμβόλιμα μέσα στα τραγούδια και τους προσδίδουν έναν αναπάντεχα γνώριμο χαρακτήρα. Τα κάνουν να μοιάζουν ζεστά, οικεία ή και πιο… ελληνικά, αν θες. Με αυτό τον τρόπο οι ήχοι του “Sensomatic” βρίσκουν την τέλεια ισσοροπία ανάμεσα στα δυτικά στοιχεία που αναπόφευκτα έχουμε υιοθετήσει στον σύγχρονο τρόπο ζωής μας με τα ανατολίτικα, αλλά και παραδοσιακά ελληνικά στοιχεία που κυλούν στο αίμα μας και που μας θυμίζουν από τις ρίζες μας μέχρι και την παιδική μας ηλικία.
Δεν είναι δίσκος καλοκαιρινός ή χειμωνιάτικος, είναι δίσκος που μιλάει σε μια ιδιαίτερη συχνότητα στην καρδιά, που σηκώνει μια ανεμοθύελλα στον εγκέφαλό μας και κάνει τις αναμνήσεις και τα όνειρα να στροβιλίζονται. Αποτελεί την πιο πιστή παρέα στα πιο μοναχικά ταξίδια, βόλτες, βράδια. Προσφέρει αγκαλιές, ζεστασιά, ηρεμία και μελώνει με έναν όμορφο τρόπο τις πικρές ή γεμάτες ένταση στιγμές. Τουλάχιστον μπορεί και προσφέρει λίγη ηρεμία, συντροφιά και ομορφιά στα δικά μου αμφιλεγόμενα βράδια.
Οι Ghost Note Project δημιουργήθηκαν τo 2009, όταν ο Χρήστος Τσαπράζης (μέλος των Ξύλινων Σπαθιών) με τους Ασκληπιό Ζαμπέτα και Γιώργο Τόλιο (μέλη των Τρυπών) άρχισαν να πειραματίζονται επάνω σε ορχηστρικές μουσικές φόρμες με ροκ, ψυχεδελικά, φανκ, τζαζ και έθνικ παραδοσιακά στοιχεία.Όταν οι μουσικές ιδέες τους ωρίμασαν, ξεκίνησαν τις πρώτες τους ηχογραφίσεις, επιτρέποντας σε πολλούς άλλους μουσικούς να συμμετάσχουν και να αφήσουν το δικό τους χνάρι επάνω στην συνολική δουλειά. Στην πορεία των ηχογραφίσεων, στα σταθερά μέλη του συγκροτήματος προστέθηκαν οι Κώστας Παπαχρήστου (τρομπέτα , πιάνο), μέλος των Skaribas και Χρήστος (Skaiv) Τρυψιάνης (synths ,electronics).
Το Sensomatic αποτελεί το ντεμπούτο άλμπουμ τους στο οποίο συμμετέχουν οι μουσικοί Ευγενία Πατίκα (πιάνο και keyboards) , Μιχάλης Βρέττας (βιολί — επειδή ξέρω πως το διαβάζεις, ειλικρινά πες μου, σε πόσους άλλους δίσκους θα σε συναντήσουμε πια φέτος;!) , Χρύσανθος Χριστοδούλου (synths και electronics), Στέφανος Λαζαρινός (σαξόφωνο), Γιώργος Αβραμίδης (τρομπέτα), Γιάννης Μαρίνος (τρομπόνι), Γεωργία Νταγάκη (κρητική λύρα), Ηλίας Άϊφαντής (Keyboards) και Ζαμπέτα Ιζαμπέλα (τραγούδι, φωνητικά). Η ηχοληψία και η παραγωγή του άλμπουμ έγινε από τον Χρήστο Μέγα και τον Ασκληπιό Ζαμπέτα και το mastering από τον Τίτο Καργιωτάκη.
Το Sensomatic είναι η δεύτερη (η πρώτη ήταν οι Lemonostifel που ακούσαμε πρόσφατα), απρόσμενη θα έλεγα, κυκλοφορία της δισκογραφικής εταιρίας Alltogethernow που απ’ότι φαίνεται ξεκινά να ετοιμάζει πολλά άξια λόγου, θαυμασμού και πολλών ακροάσεων έργα, μετά απο πολύ καιρό σιωπής.
