Έρωτας. Ερωτική σχέση. Όσο πιο μεγάλη, τόσο πιο δύσκολος ο χωρισμός. Κάποιους μας επηρεάζει περισσότερο και άλλους λιγότερο. Κανένας όμως δεν κατάφερε ποτέ να αποφύγει αυτό που λέμε «ερωτική απογοήτευση». Έγιναν λοιπόν μελέτες επί του θέματος, από το Πανεπιστήμιο Rutgers στο New Jersey και τρία ακόμα πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης (το Stony Brook, το Yeshiva και το NY State), ώστε να εξηγηθεί γιατί ο συγκεκριμένος πόνος είναι δύσκολο να ελεγχθεί.
Η έρευνα κατέληξε στο ότι ο χωρισμός από έναν άνθρωπο διεγείρει τμήματα του εγκεφάλου που παίζουν ρόλο στην επιβράβευση, στον εθισμό και στην παρακίνηση. Έτσι μπορούν εύκολα να εξηγηθούν οι ακραίες συμπεριφορές (για παράδειγμα, το να παρακολουθείς τον πρώην σύντροφο σου, να έχεις αυτοκτονικές τάσεις ή ακόμα και να διαπράξεις έναν φόνο λόγω ερωτικού πάθους).
Ουσιαστικά αυτό που έκαναν οι ερευνητές είναι ότι υπέβαλλαν σε μια εξελιγμένη μορφή μαγνητικής τομογραφίας 15 ετεροφυλόφιλους φοιτητές και φοιτήτριες, τους οποίους είχαν χωρίσει πρόσφατα οι σύντροφοί τους αλλά αυτοί εξακολουθούσαν να είναι τρελά ερωτευμένοι μαζί τους. Όλοι όσοι συμμετείχαν στην έρευνα είχαν χωρίσει αρκετά πρόσφατα (μέσος όρος 63 ημέρες) και το 85% δήλωνε πως περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας σκεπτόμενοι την/τον πρώην σύντροφό τους και λαχταρώντας να γυρίσει.
Κατά τη διάρκεια του πειράματος οι ερευνητές έδειξαν στους εθελοντές μία φωτογραφία του/της πρώην συντρόφου τους, και αποδείχθηκε πως υπήρξε πολύ μεγαλύτερη δραστηριότητα σε ορισμένα τμήματα του εγκεφάλου απ’ ό,τι όταν τους έδειξαν την «ουδέτερη» φωτογραφία ενός απλού φίλου τους. Βεβαίως ανακαλύφθηκε πως όσο περισσότερος καιρός είχε περάσει από τον χωρισμό, τόσο μικρότερη ήταν η δραστηριότητα σε μία άλλη περιοχή του εγκεφάλου (το δεξιό κοιλιακό κέλυφος/ωχρά σφαίρα) η οποία σχετίζεται με την προσκόλληση.
Επιπλέον, από τα υπόλοιπα τμήματα του εγκεφάλου που εμφάνισαν διέγερση μόλις ο φοιτητής είδε την φωτογραφία, υποδηλώθηκε πως όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν χωρισμό, προσπαθούμε να καταλάβουμε και να μάθουμε από αυτήν την δύσκολη κατάσταση.
Έρωτας vs παυσίπονων
Έρως ανίκατε μάχαν σημαίνει έρωτα ανίκητε στη μάχη… και αυτή η μάχη μπορεί να είναι απλά με έναν σωματικό πόνο. Πετάξτε λοιπόν τα παυσίπονα και ερωτευτείτε!
Αυτό υποστηρίζει ο επικεφαλής του τμήματος διαχείρισης πόνου του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, δρ. Σον Μακί. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 15 ερωτευμένα ζευγάρια, και το αποτέλεσμα που προέκυψε, τελικά, ήταν ότι η αντίληψη του πόνου μειώνεται όταν είναι κάποιος ερωτευμένος. Πιο συγκεκριμένα οι αντιδράσεις των ερωτευμένων ζευγαριών στον πόνο καταγράφηκαν παρακολουθώντας την «συμπεριφορά» του εγκεφάλου τους με την βοήθεια μαγνητικής τομογραφίας.
Κάθε άτομο που συμμετείχε στην έρευνα «έμπαινε» στον μαγνητικό τομογράφο και όσο ήταν εκεί έβλεπε διαδοχικά μια φωτογραφία του αγαπημένου ή της αγαπημένης του και μια φωτογραφία ενός φίλου ή φίλης του που είχαν απλά πλατωνική σχέση. Τέλος, του ζητούσαν να πραγματοποιήσει κάποια πνευματική εργασία, όπως το να σκεφτεί όσο περισσότερα σπορ χωρίς μπάλα μπορούσε. Πώς όμως μπόρεσαν να μετρήσουν τις αντιδράσεις στον πόνο; Όσο οι συμμετέχοντες σκέφτονταν όλα αυτά, κρατούσαν ταυτόχρονα στο χέρι τους μια θερμαντική συσκευή που ζεσταινόταν και τους προκαλούσε ελαφρύ πόνο!
Συγκρίνοντας τις αντιδράσεις του εγκεφάλου στον πόνο, οι ερευνητές ανακάλυψαν πως όσο οι συμμετέχοντες κοιτούσαν την φωτογραφία του αγαπημένου τους προσώπου άντεχαν περισσότερο το επίπονο κάψιμο απ’ ότι στις δύο άλλες περιπτώσεις. Ακόμη πιο ενδιαφέρον ήταν το γεγονός ότι ο έρωτας ενεργοποιούσε εντελώς διαφορετικά «μονοπάτια» του εγκεφάλου από ότι τα αναλγητικά φάρμακα.
