Ξεκινώ από ένα θέμα που συνήθως αμελείται, από όσους δεν έχουν καμία σχέση με τα χριστιανικά, τα εκκλησιαστικά, τα ελληνορθόδοξα, τα παραδοσιακά, τα θρησκευτικά, τα πνευματικά εν γένει.
Αν και δεν βρισκόμαστε στη Μεγάλη Εβδομάδα. Ναι, είναι αλήθεια. Όμως λίγο – πολύ οι περισσότεροι Έλληνες που είναι Ορθόδοξοι έχουν μία καλή σχέση με την εκκλησία. Επομένως έχω αδράξει την ευκαιρία για να σας παραθέσω ορισμένες σημαντικές πληροφορίες και λεπτομέρειες γύρω από το χριστιανισμό.
Ωστόσο το συγκεκριμένο ζήτημα Πιθανόν να μην αφορά όλους τους αναγνώστες του Texnologia.Net. Οπότε μπορείτε κάλλιστα να πατήσετε το Χ και να βγείτε από τον πρόγραμμα περιήγησης σας ή να επισκεφτείτε κάποια άλλη σελίδα.
Σίγουρα όμως αν το πατήσετε θα χάσετε, αφού δεν ξέρετε τι μπορείτε να κερδίσετε παρακάτω… Επίσης, αν το πατήσετε και δεν το διαβάσετε, θα είναι ένα δείγμα “μισαλλοδοξίας”, το οποίο θα χρειαστεί να αναλύσετε κάποια στιγμή, σε εσωτερικό επίπεδο. Προσοχή, λοιπόν!
Πάμε στην Ακολουθία του Νυμφίου.
Τι είναι η Ακολουθία επιγραμματικά;
Ακολουθία, χονδρικά, είναι μια αλληλουχία αναγνωσμάτων, ψαλμών του ψάλτη και ευχών του ιερέα. Ναι, τόσο απλό ήταν. Γιατί ονομάζεται έτσι; Γιατί αναφέρεται συγκεκριμένα στον Νυμφίο Χριστό, ο οποίος μέσα σ’ αυτόν τον λειτουργικό κύκλο της εβδομάδας αυτής (Εβδομάδα των Θείων Παθών ή Μεγάλη Εβδομάδα) γίνεται αποδεκτός πανηγυρικά, συλλαμβάνεται, βασανίζεται, θανατώνεται, ανασταίνεται.
Ναι, ναι, κραυγάζετε όλοι πως τα ξέρετε, από το δημοτικό ακόμα ή απ’ όταν η μαμά σας ξυπνούσε από τα άγρια χαράματα (κατά τις 9:30 το πρωί, ενώ η εκκλησία τελείωνε 10:00) και δεν σας άφηνε να δείτε Power Rangers με τη δύναμη του τυραννόσαυρου και Sailor Moon με τη δύναμη της σελήνης.
Ξέρετε όμως τι σημαίνει Νυμφίος;
…ή θα πρέπει να μαστιγώσω μερικούς που το παίζουν πολύξεροι; Χμμ… Το περίμενα πως δεν ξέρετε.
Για να μη συνεχίσω να “χώνω” άλλο λοιπόν, θα εξηγήσω πως ως Νυμφίος φυσικά αναφέρεται ο Ιησούς Χριστός σε μια παραβολή, λέει, με κάτι παρθένες. Χα! “Θα μιλήσουμε για παρθένες;;” θα βιαστεί να πει ο κάθε ουγκαμπούγκανος που θέλει να το παίξει μάγκας στην παρέα του — και να εκμεταλλευτεί κάθε κοριτσάκι που δεν έχει ακόμη συνειδητοποιήσει πως ενσαρκώθηκε σ’ αυτό το γήινο πεδίο για συγκεκριμένους λόγους, και όχι για να “φάει” το δικό σου, ευτελές σάρκινο μόριο. Το οποίο από ό,τι φαίνεται, είναι το μοναδικό πράγμα που μπορεί να λειτουργήσει με παραπάνω δονήσεις από ότι το ανώτερο στρώμα του εγκεφαλικού φλοιού του ιδιοκτήτη του. Ουγκ; Σε μπέρδεψα, καμάρι μου;
“Ε, ρε φίλε, τι απλά, περίπλοκα μας τα κάνεις“, θα βιαστείτε να πείτε. Δείτε λοιπόν, τι ήταν οι παρθένες: ήταν λέει κάτι τύπισσες που ήθελαν να πάνε σε ένα γαμήλιο σκηνικό. Ντυθήκαν, στολιστήκαν και πήγαν να περιμένουν τον γαμπρό (ναι, ένας φτάνει για όλες!) και, αν και ήξεραν πως ο τύπος θα αργούσε να επιστρέψει το βράδυ, δεν είχαν αρκετό λάδι για να φωτίσουν τον χώρο.
Οι τύπισσες ήταν 10, οι 5 είχαν αρκετό λάδι για το λυχναράκι τους, οι άλλες όχι. Τις παίρνει λοιπόν ο ύπνος και εκεί που κοιμούνται, κάποιος τους ξυπνάει και τους λέει: “Καλά, είστε σοβαρές; Κοιμάστε; Έρχεται, ξυπνήστε!!” Πετάγονται από τον ύπνο και έτσι αλαφιασμένες, λένε οι 5 που δεν είχαν λάδι: “Δώσ’τε μας γιατί μας τελείωσε“, κι οι άλλες απαντάνε “Ναι, αλλά άμα σας δώσουμε, ούτε εμείς θα έχουμε αρκετό“, και σηκώνονται μέσα στη νύχτα και τρέχουν να βρούνε λάδι.
Στο μεταξύ, σκάει μύτη ο Νυμφίος και μπαίνει μέσα, κλείνουν τις πόρτες και ξεκινά το γαμήλιο πάρτυ! Όταν με τα πολλά, οι άλλες οι τύπισσες βρήκαν λαδάκι και έτρεξαν πίσω, δεν μπορούσαν να ανοίξουν, αφού είχαν κλειδώσει τις πόρτες και δεν τις ακούγανε από τη φασαρία που είχανε μέσα… Αυτά είναι… Μιλάμε για τρελό σκηνικό!
Τώρα, το τροπάριο που λέγεται, είναι το εξής:
Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα. Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθείς, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθείς. Αλλά ανάνηψον κράζουσα. Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.
Στα νέα ελληνικά το τροπάριο λέει (κάπως ελεύθερα):
Δείτε, έρχεται ο Γαμπρός (Νυμφίος) καταμεσίς της νύχτας και καλότυχος ο δούλος, που θα τον βρει ξύπνιο, αλλά ανάξιος εκείνος που θα πιαστεί στον ύπνο. Πρόσεχε λοιπόν, ψυχή μου, μην αφεθείς στον ύπνο, για να μην παραδοθείς στο θάνατο και κλειστείς έξω από τη βασιλεία. Αλλά σύνελθε και φώναξε: Είσαι Άγιος, Άγιος, Άγιος, Θεέ μας, μέσω της Θεοτόκου ελέησέ μας.
Γιατί ο Χριστός λέγεται Νυμφίος;
Λέει η Εκκλησία, πως στην Καινή Διαθήκη ο ίδιος ο Χριστός παρομοιάζει τον ερχομό του (Βασιλεία του Θεού, you know) με γάμο και τον εαυτό του με Νυμφίο (γαμπρό). Η νύφη είναι ο παράδεισος, όπου δεν μπαίνει κανένα κακό, ενώ είναι σαν μια “πόλη στολισμένη σα νύφη”. Εδώ μπαίνουμε σε βαθύτερα μονοπάτια, όπου αγγίζουμε ορολογίες αλχημείας, και μιλάμε για “ιερό γάμο” μεταξύ Θεού και ανθρώπου, στη Βασιλεία του Θεού. Οι σύζυγοι καλούνται να αντικατοπτρίσουν μέσα στο γάμο τους αυτόν τον “έρωτα”. Όπως ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος και εδώ είναι “Νυμφίος της Εκκλησίας”.
Σε παροτρύνω, επίσης, να διαβάσεις και το Άσμα Ασμάτων, το μόνο καθαρά ερωτικό κείμενο μέσα στην Παλαιά Διαθήκη. Και μιλάμε για έρωτα, αφού δεν παίζει να “κατέβει ο Θεός για να πεθάνει και να αναστηθεί για και μαζί με τον άνθρωπο”, αν δεν τον γουστάρει κάργα! Εσύ θα μπορούσες να το κάνεις για αυτόν που λες πως αγαπάς; Υπόψιν, μιλάμε για έρωτα μεταξύ Θεού κι ανθρώπων, όχι με την έννοια της Μαρίας της Μαγδαληνής, που πολυδιαφημίστηκε, αλλά με την έννοια του έρωτα μεταξύ Θεού και ανθρωπότητας…
Ξέρω, για πολλούς, πόνεσε το κεφάλι, χασμουριόσασταν, θυμηθήκατε να πάρετε τηλέφωνο ή να πάτε στην τουαλέτα. Μην ανησυχείτε… Είναι φυσιολογικές αντιδράσεις στις ανώτερες ενεργειακές συχνότητες, τις οποίες ο οργανισμός σας δεν φαίνεται να αντέχει (και ούτε πρόκειται, εκτός αν αποφασίσετε πως πραγματικά θέλετε να γίνει κάτι τέτοιο), όπως επίσης και διάφοροι άλλοι “εξωτερικοί επισκέπτες” δε γουστάρουν.
Θα ρίξουμε το επίπεδο λοιπόν, μήπως μπορέσετε και συντονιστείτε καλύτερα με συχνότητες που από μέσα (και απ’ έξω) σας δε σας “χαλάνε” τόσο…
Αχ… Τι γλυκιά που είναι! Τι πανέμορφη… Πόσο θα ήθελα κι εγώ να είμαι έτσι την ημέρα του γάμου μου… Τι υπέροχο συνολάκι φοράει και πόσο το strapless συνδέεται με το υφαντό μπούστο της! Είδες το κολιέ από μαργαριτάρια ακόγια; Τα σκουλαρίκια από brilland 2 καρατίων το καθένα; Μια περιουσία θα κόστισαν! Και πόσο το πέπλο της κάλυπτε το προσωπάκι της ως το πηγούνι… Είμαι σίγουρη πως για να το κεντήσουν οι υφάντρες στον αργαλειό τους, επικαλέστηκαν την ίδια την Αράχνη!
Αυτές είναι μερικές από τις εκφράσεις που θα ακούσετε όσοι τυχεροί μπορέσετε να μπείτε μέσα στο μυαλό μιας γυναίκας, σε μια εκκλησία, ναό, συναγωγή, σπίτι, τζαμί, γήπεδο γκολφ, ή όπου αλλού γίνει ένα μυστήριο ή τελετή γάμου… Εκεί που το ζευγάρι θα είναι μέσα στην τρελή χαρά που θα πάει να συνουσιαστεί! Εεεε… Να παντρευτεί ήθελα να πω… Μμμ…
Μπα, ψέμματα, να γαμηθεί ήθελα να πω (και όχι, δεν είναι βρισιά, αλλά καθαρή ευχή προς την πραγματοποίησιν της εσωτερικώς νοουμένης πραγματικότητάς τους)! Συγγενείς και φίλοι, και όλοι οι υπόλοιποι μαϊντανοί (καμία σχέση με το γνωστό -και κατά τ’ άλλα συμπαθέστατο- φυτό, πρόκειται για νέα συνομοταξία ειδών”), αντί να έχουν το αγαπητό και συγκεντρωμένο μυαλουδάκι τους σε όλον αυτόν τον τζερτζελέ που γίνεται για να ενώσεις με τα δεσμά του γάμου, ασχολούνται με το τι νυφικό φόρεσε η νύφη, και αν το σουτιέν και η δαντελένια της κιλότα φαίνεται κάτω από τη φούστα της… Oh well, c’ est la vie!
Μέσα στη ζωή καθενός ανθρώπου, λοιπόν, τούτη είναι μία από τις σημαντικότερες στιγμές στη ζωή του, γιατί σηματοδοτεί την απαρχή μιας νέας πορείας, ειδικότερα της αναπαραγωγικής διαδικασίας, με τις ευλογίες του Θεού και της κοινωνίας. Τον Θεό, τον ξέρουμε όλοι, δε χρειάζεται συστάσεις, κυρίες και κύριοι. Η κοινωνία όμως, προβληματική και εντελώς χρήζουσα επαναδιαρθρωτικών αλλαγών κατά τα πρότυπα μιας άλλης, ανώτερης κατάστασης συμπαντικής δονήσεως, καταφέρνει πάντα να μας κάνει τα αυγά …τσουρέκια (φυσικά, δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε αυγά κότας, φραγκόκοτας, φιδιού ή στρουθοκαμήλου, αλλά σε άλλα, τα οποία κωλύομαι να αναφέρω, λόγω λογοκρισίας), με τις παραξενιές της. Δεν παύει φυσικά να εμπλέκεται ακόμα και στις πλέον προσωπικές στιγμές μας, με όλες τις χαζομάρες που βάζει στα μυαλουδάκια των γυναικών, με τα νυφικά των οποίων -και άλλα accessories και παραδόσεις- θα ασχοληθούμε αμέσως τώρα!
Οι γαμπροί κατά τον 19ο αιώνα φορούσαν γραβατούλες, μαύρα παντελονάκια, γιλεκάκια, σακάκια. Οι στρατιωτικοί ντυνόταν και παντρεύονταν με τη στολή τους, κάτι που ως σήμερα ισχύει σε στρατιωτικούς γάμους. Οι παράνυμφοι ντύνονταν με παρόμοια της νύφης ρούχα, για να την προστατέψουν από τα κακά πνεύματα, τα οποία μπερδεύουν καθώς κάθονται κοντά της. Τον 19ο και 20ο αιώνα είναι μάλλον στυλιστική η άποψη και καθόλου “πρακτική”…
Ααα… Μην ξεχάσουμε και τα δαχτυλίδια! Κάποτε τα δαχτυλίδια δήλωναν μόνο την επιθυμία για να τελεστεί ο γάμος, κάτι σαν αρραβώνας δηλαδή. Κάποτε θεωρούσαν πως αν έβαζες το δαχτυλίδι στη νύφη, την είχες καπαρώσει (άλλοτε βέβαια ότι η νύφη σε είχε τυλίξει, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο). Κάποτε δεν είχαν δαχτυλίδια, αλλά σκοινιά, με τα οποία “έδενες” τον αγαπημένο σου (μακριά από μαγείες και τέτοιες χαζομάρες, που προκαλούν αρνητικό karma), και συγκεκριμένα το πνεύμα του στο σώμα σου, για να επιμηκυνθεί η ζωή του και να κάνετε μια καλή και ευτυχισμένη οικογένεια. Κάποια στιγμή τα σταμάτησαν αυτά, άρχισαν να βάζουν ένα δαχτυλιδάκι στο δάχτυλο, και συμβολίστηκε πλέον έτσι η αιώνια αγάπη, η δέσμευσή του ενός στον άλλον δηλαδή.
Πολύ ενδιαφέρον έχει η χρήση του υλικού του δαχτυλιδιού, αφού το διαμάντι (brilland, ντε!) συμβολίζει την καθαρότητα των συναισθημάτων, το ασήμι την θηλυκή/σεληνιακή φύση και το χρυσάφι την αρσενική/ηλιακή. Βάζεις φυσικά το ασήμι στο ανδρικό χέρι και το χρυσάφι στο θηλυκό για να δείξει ότι βρήκε το αντίθετό του, που τον/την συμπληρώνει, για ένα νέο, ερμαφρόδιτο ον… “Αλχημεία”, “αλληλο-χυμεία” και “άααλλη χημείααα, δικέ μουυυυ”… 😉
Για να διακρίνουμε κάτι εδώ: Ουσιαστικά, ο αρραβώνας, είναι το “επίσημο λογοδόσιμο”. Ο γάμος, είναι άλλο πράμα. Αν το δούμε μέσα στα πλαίσια της Ορθόδοξης Εκκλησίας, μάλιστα, η ακολουθία του αρραβώνα είναι αυτή που “αδελφοποιεί” το ζευγάρι, δηλαδή “δημιουργεί μια συγγένεια” πρώτου βαθμού και ο γάμος “ενώνει τους δύο εις σάρκαν (και ψυχήν) μίαν”. Το να αρραβωνιαστείς, όσο δεν έχει τελεστεί η ακολουθία του αρραβώνα, μπορεί να διαλυθεί -με τις γνωστές κοινωνικές επιπτώσεις-, ενώ αφού τελεστεί η ακολουθία του αρραβώνα και το μυστήριον του γάμου (που γίνονται συνεχόμενα μέσα στην ίδια μία ώρα συνολικά του γάμου), χρειάζεται ειδική “ευχή λύσης” από τον τοπικό αρχιερέα (μητροπολίτη).
Να έχουμε υπόψιν μας πως πριν τον 19ο αιώνα, οι νυφούλες (ε, παντρευόταν γύρω στα 14-15, τύφλα να έχει ο κάθε ιδιοκτήτης αεροπορικής εταιρείας “Παιδ’ Air”…) συνήθως δε φορούσαν νυφικά, αφού δεν είχαν χρήματα να ξοδέψουν. Φορούσαν τα καλύτερα ρούχα που είχαν. Ειδικά και στους πολέμους… εκεί να δείτε, εσπευσμένους γάμους και ρούχα ό,τι να’ναι, αρκεί να φοριούνται!! Κατά τη δεκαετία του 1950 άρχισαν να μιμούνται την Grace Kelly, που παντρεύτηκε τον πρίγκηπα Rainier του Monaco και να φοράνε λευκά νυφικά.
Δείτε όμως μερικά “στιγμιότυπα από το παρελθόν”, στην παρακάτω πασαρέλα:
Manequin υπ. Αριθμ.1: Αρχαία Ελλάδα, Σαπφώ
Νυφικό: Σε χρώμα κίτρινο, για να απωθείται το κακό και να προσκαλούνται αγαθοποιοί δαίμονες και γονιμικές θεότητες. Ριχτό, ευάερο, με βαθιές πτυχώσεις, τονισμό στη μέση και τους γλουτούς, σφιχτό κάτω από το στήθος και με ανοιχτές τις μασχάλες για καλύτερο εξαερισμό τις ζεστές μέρες του Γαμηλιώνα (μήνας των γάμων).
Manequin υπ. Αριθμ.2: Αρχαία Ρώμη, Annabelle (Αγαπητή)
Νυφικό: Βαθύ ερυθρό, για απώθηση του κακού, γονιμότητα, παθιασμένες νύχτες και γεμάτες από ένταση και ηδονή σε κάθε Σατουρνάλια. Αναφέρεται πως σε κάθε νυφικό, η κυρία λαμβάνει και 2 σκλάβους από τη Νουβία ως δώρο, προσφορά του καταστήματος.
Manequin υπ. Αριθμ.3: Κίνα, Chao-xing
Νυφικό: Σε ερυθρό χρώμα, το λεγόμενο παραδοσιακό Qun Kwa. Πρακτικό, αφού δεν αφήνουν ίχνη τα αίματα των εχθρών από τη μάχη και οι σταγόνες που πετάγονται από τα σπαθιά που καρφώνονται στα στήθη των εχθρών, ενώ παρατηρήθηκε έντονη επίδραση στην απώθηση των γνωστών κινέζικων φαντασμάτων. Ειδικός χώρος για μαχαιρίδια και σπαθιά, στις ευάερες πτυχές. Αποτελείται από δύο τμήματα, που συμβολίζουν την τύχη και την χαρά για κάθε ευχάριστη περίσταση, ενώ συνήθως στολίζεται με πολύχρωμες κλωστές και πετρούλες.
Επίσης, έχει ανάγλυφους έναν φοίνικα και έναν δράκο, ως ιδιαίτερο συμβολισμό του yin (φοίνικας-θηλυκό) και του yang (δράκος-αρσενικό), της ιδιαίτερης ισορροπίας και της ενότητας της νύφης και του γαμπρού. Φοριέται πολύ με ένα ιδιαίτερο πέπλο, για να μη δει ο γαμπρός τη νύφη, παρά μόνο μετά το γάμο. Δεν έχει κουμπάκια, αλλά κορδονάκια και φερμουάρ στα πλέον αόρατα σημεία. Συνδυάζεται με κόκκινα ψηλοτάκουνα παπούτσια ή παραδοσιακά επίπεδα γαμήλια παπουτσάκια, τα οποία κάποτε έφτιαχνε η ίδια η νύφη ως δοκιμασία των ικανοτήτων της.
Φοριέται φυσικά μερικές ώρες πριν (μια φορά το φοράς, απόλαυσέ το!), καθώς και καθ’ όλην τη διάρκεια του γάμου, αλλά πολλές σύγχρονες νύφες το φοράνε μόνο για μερικές ώρες, κυρίως όταν ο γαμπρός πάει στο σπίτι της νύφης για να την “επιλέξει”. Extra bonus πόνους κερδίζετε με την τελετή τσαγιού που θα τελέσετε στα ιδιαίτερα διαμερίσματα, μετά το γάμο φυσικά…
Manequin υπ. Αριθμ.4: Μέση Ανατολή, Fatima (Αποχή)
Νυφικό: Σε λευκό χρώμα, χαρακτηριστικό της παρθενίας της νύφης (κυριολεκτικής ή μεταφορικής, θα σας γελάσω), ενώ μαζί με το νυφικό και για σιγουριά, παίρνετε δώρο έναν κόκκορα για το γνωστό ζήτημα με το σεντόνι (συνηθίζεται μετά να γίνεται στο φούρνο κρασάτος, ενώ μπορούμε να σας προσφέρουμε και βιβλίο με ρωμαίικες συνταγές, από την Βέφα). Σε κάθε αγορά σας, σας δίνουμε ειδικό εκπτωτικό κουπόνι για τσαντόρ, μπούργκες, φερετζέδες. Δεκτός και ο διακανονισμός της τιμής.
Manequin υπ. Αριθμ.5: Σύγχρονη Ελλάδα, Νένα
Νυφικό: Σε λευκό χρώμα, με ιδιαίτερο τονισμό και υποστηρίγματα στήθους (αντηρίδες, όχι μπανέλες), πλεγμένο με λευκές πέρλες περιμετρικά του μπούστου, λεπτή μέση, απλή γραμμή και μακρύ πέπλο για να μην δει τη νύφη ούτε ο ήλιος. Ειδικές πτυχώσεις στη φούστα , ενώ το λεπτό και διακριτικό στέμμα, θα σας κάνει να αισθανθείτε σαν τη μικρή πριγκίπισσα που ο μπαμπάς σας πάντοτε σας έλεγε ότι είστε (μήπως και σας σταματήσει από το να γκρινιάζετε και να ζητάτε παιχνίδια). Ταιριάζει υπέροχα με μαργαριταρένιο κολιέ, brilland και άλλες βαριές πέτρες (από αξία, βρε!! Αν και κάποιοι θα ήλπιζαν να είναι από αυτές που σε πνίγουν στον πάτο της θαλάσσης, μόλις ακούσουν την τιμή).
Guest star της βραδιάς..
Manequin: Victoria
Νυφικό: Σε μαύρο satin, τύπου προ-Βικτωριανής Αγγλίας, με στενή μέση και brilland στο μπούστο, να αντικατοπτρίζουν το φως που πέφτει σε όλο σας το κορμί από τους προβολείς, ενώ ίσιες γραμμές πλαισιώνουν τον αυστηρό κορσέ, ο οποίος είναι περιτριγυρισμένος με απλίκα από λευκόχρυσο. Φούστα με πιέτες και απλίκες λευκόχρυσου, ενώ συνοδεύεται από μίνι φούστα κάτω από αυτήν. Μαύρη εσάρπα, που χαϊδεύει απαλά τη γραμμή των ώμων σας και τονίζει το choker και τον υπέροχο, τον εξαίσιο λαιμό σας…
Με αυτό το νυφικό, κυρίες μου, θα είστε απλά για δάγκωμα…
Τώρα, όποιοι από εσάς προτιμούν κάποιο από τα συγκεκριμένα χρώματα στο γάμο τους, προτείνω να αλλάξουν χώρα ή τρόπο που θα τον κάνουν. Π.χ. λέει ο κόσμος πως είναι καλύτερο να τελεστεί στο δημαρχείο. Βέβαια, το πρόβλημα είναι πως ο κόσμος συνήθως λέει πως “τσιμπάει” τις μίζες του, χαίρεται, αποκτά κοιλάρα και αισθάνεται πως επιτέλεσε και κοινωνικό έργο. Σίγουρα, αφού έκανε και μερικά “συμβόλαια” γάμου (πολιτικούς γάμους). Το σίγουρο είναι πάντως πως μπορείς να φορέσεις ό,τι θέλεις εκεί.
Αλλιώς, επιλέγεις την θρησκεία της αρεσκείας και επιλογής σου. Μην ξεχάσεις να εφαρμόσεις κάτι που μας ήρθε βέβαια απ’ έξω, αλλά τα τελευταία χρόνια το κάνουν πολύ συχνά: να πετάξεις την ανθοδέσμη… Στα αρχαία και μεσαιωνικά χρόνια, ο γαμπρός πετούσε την ανθοδέσμη από τα “ιδιαίτερα” του ζευγαριού στους προσκεκλημένους φίλους, για να δηλώσουν την πραγματοποίηση του γάμου (κοινώς, ότι διακορεύθηκε η κόρη, deflowered, popped her cherry, την ξεπαρθένιασε, ντε!). Λέγανε μάλιστα πως όποιος την έπιανε, ήταν καλότυχος μετά.
Πώς να μην είναι… Θα μοσχοβολούσε, με τα λουλούδια στα χέρια του, μέσα στη βρώμα και την απλυσιά του μεσαίωνα! Μμμ… κάποιοι λένε πως τα κρατάνε για κάτι γενιές, και περνάνε από μάνα σε κόρη για γενιές και γενιές. Αναρωτιέμαι πόσοι …γάμοι τελέστηκαν με αυτήν την ανθοδέσμη.
Σε κάθε περίπτωση όμως, όλοι το θέλουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, επισήμως ή μη. Εγώ το εύχομαι!
Πραγματικά, δηλαδή! Να πάνε να γαμηθούνε όλοι!
Αν και η σωστή έκφραση όμως, είναι να “παντρευτεί” η γυναίκα (να “υπ-ανδρευθεί”, δηλαδή να μπει υπό την προστασία και φροντίδα του ανδρός), και ο άνδρας να “νυμφευθεί” (να “λάβει νύφη”).
Οι μόνιμες σχέσεις από κάποιο σημείο και έπειτα, δε φαίνεται να είναι και τόσο κοινωνική απαίτηση… Τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Και ας βάλει και νυφικό με μαύρες βούλες, και παρανύμφους σκυλάκια, σαν τα 101 σκυλιά της Δαλματίας, ένα πράμα.
Εμένα ο “Νυμφίος” με ενδιαφέρει περισσότερο, γιατί είναι στο μοντέλο αυτού του γάμου, που είναι πέρα από στολίδια και λοιπά κοινωνικά τερτίπια. Που θεωρώ πως μπορείς να βρεις ένα νόημα πίσω από τις εικόνες…
