Σαν σήμερα είναι τα γενέθλια του Texnologia.Net και φυσικά, δεν θα μπορούσα να σας κάνω πιο υπέροχο δώρο από το να το βουλώσω επιτέλους! Βλέπεις, λίγο το Πάσχα κατά το οποίο έχετε κουραστεί ήδη και μόνο στην σκέψη της Μεγάλης βδομάδας που έρχεται και θα πλαντάξετε στον θρήνο για τον μικρό Ιησού που θα τον σταυρώσουν αλλά -spoiler alert!- θα αναστηθεί, λίγο η άνοιξη που σας παίρνει τα ανύπαρκτα μυαλά σας, πού προσοχή για κείμενα που δεν έχουν πιάσει το “fast food” πνεύμα της εποχής. Είναι γνωστό πως πλέον δεν διαβάζεις, κοιτάς. Έτσι και εγώ θα χαλαρώσω λίγο τον πνίχτη με τον οποίο συνήθως σε σέρνω κάθε Παρασκευή και θα πάμε για παιχνίδια!
Τί παιχνίδια; Όχι -κατά την ρήση του Γκουσγκούνη- σαν αυτά που θέλει το που τον αγνοούσε επιδεικτικά την ώρα του μαθήματος και ριμάρει με την ερώτηση, αλλά παιχνίδια που ίσως καταφέρουν να κάνουν εκείνα που δεν κατάφερε τόσα χρόνια στο σχολείο σου ο καψερός ο καθηγητής της βιολογίας που τον αγνοούσες επιδεικτικά και κοιμόσουν την ώρα του μαθήματος.
Ναι θα παίξουμε παιχνιδάκια που έχουν διδακτικό ρόλο! Προτού βαριαναστενάξεις “ΩΧ“, σε προειδοποιώ πως δεν πρόκειται για… “παιχνίδια” γνώσεων ούτε για παιχνίδια που το μόνο παιχνίδισμα που μπορούν να σου προκαλέσουν είναι αυτό των βλεφάρων σου κατα τους προΰπνιους σπασμούς. Τα συγκεκριμένα δεν θα σου ταϊσουν “σκληρές” γνώσεις με το κουτάλι, αλλα θα τσιγκλήσουν λίγο το μυαλουδάκι σου να σκεφτεί, ίσως να μάθει και κάτι παραπάνω που θα το πετάξεις περιχαρής στο επόμενο session του Trivial (όντως) Pursuit μπας και εντυπωσιάσεις κανένα ελαφρόμυαλο φιλαράκο σου. Πάμε λοιπόν προτού η ελλειπής προσοχή σου μας αφήσει χρόνους και επανέλθει στα επόμενα γενέθλια του Texnologia.
Pandemic (1, 2, Extinction of man, Swine Flu)
Όταν ακούς για τους ιούς το μυαλό σου πάει στις εποχιακές ιώσεις που σε ταλαιπωρούν -καλή ώρα- άνοιξη και χειμώνα, στο AIDS, στις ηπατίτιδες ίσως και στον επιχείλιο έρπητα που ακόμα να βρεις ποιός από τους εραστές σου στον κόλλησε. Αν γουστάρεις τις λίγο πιο “φεύγα” καταστάσεις και αρέσκεσαι σε εκείνη την ηδονικά διεστραμμένη “απόλαυση” του να νιώθεις πως σε καταδυναστεύουν και σε επιβουλέυονται συνεχώς ίσως στο μυαλό σου έρχονται “προϊόντα” εργαστηρίου.
Βλέπεις υπάρχουν σκοτείνες υπόγες όπου καλοπληρωμένοι επιστήμονες στην υπηρεσία του κακού (ή… του κέρδους κάποιας φαρμακευτικής εταιρίας που θέλει να σε αρρωσταίνει) ανακατεύουν παράξενα υγρά σε δοκιμαστικούς σωλήνες και μετά τα βάζουν σε -ακατανόητα για τον κοινό θνητό- υπερμηχανήματα με πολλά λαμπάκια και κουμπάκια τα οποία θα παράγουν τον “τελευταίο ιό” από τον οποίο θα θησαυρίσει η εταιρία τους πουλώντας εμβόλια. Όχι ότι γνωρίζεις και πολλά από ιούς, από βιολογία/βιοτεχνολογία, από τεχνικές δυνατότητες της παρούσας τεχνολογίας ή από την δυσκολία (ή ευκολία) τέτοιων εγχειρημάτων αλλά… “ε αδερφέ δεν μπορώ να έχω και εγώ την άποψή μου ασχέτως που κάθε φορά που ανοίγω το στόμα μου μυρίζει υδρόθειο;“. Φυσικά και μπορείς!
Η σειρά Pandemic των Dark Realm Studios που την απαρτίζουν 4 μέρη θα σε βάλει στην θέση όχι του τρελού κερδοσκόπου επιστήμονα, αλλά στην θέση του ίδιου του ιού. Σκοπός σου; Το ανδραγάθημα του να εξαφανίσεις από το πρόσωπο του πλανήτη Γη την πληγή που τα βιβλία ταξινομικής αναφέρουν ως Homo sapiens. Η όλη υπόθεση είναι απλή: ξεκινάς από μία ήπειρο μολύνοντας ανθρώπους και συλλέγεις “πόντους εξέλιξης”. Αυτούς τους χρησιμοποιείς για να “βελτιώσεις” τον ιό σου, μπορείς να τον κάνεις πιο ανθεκτικό, να μεταφέρεται με ποντίκια ή αέρα, να προκαλεί τρέλα, εμετούς, πυρετό ή αιμορραγία και άλλα τέτοια χαριτωμένα.
Φυσικά ο πλανήτης δεν την έχει αράξει με φραπεδιά στο χέρι. Με το που αντιληφθούν ότι έχει εμφανιστεί ένας καινούργιος ιός και κοντεύει να προκαλέσει πανδημία, οι άνθρωποι προσπαθούν να φτιάξουν εμβόλια, κλείνουν λιμάνια και αεροδρόμια και προσπαθούν να ανακόψουν την πορεία σου. Μπορείς να τους σκοτώσεις όλους; To κόλπο εδώ θα σε αφήσω να το βρεις μόνος σου, ως hint απλά μπορώ να σου πω να κοιτάξεις ποιοι ιοί στην φύση είναι πιο “επιτυχημένοι” όσον αφορά την διασπορά τους: ο επιχείλιος έρπητας ή ο Ebola και γιατί; Αν απαντήσεις αυτό το ερώτημα αρχίζεις και καταλαβαίνεις καλύτερα την ροή της εξέλιξης και την φύση των ιών από όσο νόμιζες πως την καταλαβαίνεις ως τώρα.
Τα παραπάνω αφορούν τα 3 πρώτα μέρη της σειράς. Στο τέταρτο είσαι η… Αμερική και προσπαθείς να σταματήσεις τον ιό (έστω, την νόσο των χοίρων). Νομίζω πάντως πως ο μέσος αναγνώστης μου θα βρει πιο ενδιαφέροντα τα τρια πρώτα μέρη, έχει εμπειρία από παρασιτισμό και θα του ταιριάξουν γάντι!
- Pandemic 1 (browser)
- Pandemic 2 (browser)
- Pandemic Extinction of Man (browser)
- Pandemic Swine Flu (browser)
Phage Wars 2
Μένουμε στο οικείο θέμα της μόλυνσης και του παρασιτισμού και βλέπουμε κάτι λίγο διαφορετικό από τα χεράκια του Joey Betz σε συνεργασία με την Armor Games. Σε αυτό το παιχνίδι αναλαμβάνεις τον ρόλο του επιστήμονα αυτη την φορά που δημιουργεί ζωή στο εργαστήριο και την βάζει να υπερνικήσει άλλες μορφές ζωής. Η μορφή ζωής που δημιουργείς προσβάλλει κύτταρα και πολλαπλασιάζεται μέσα τους. Κάθε φορά που αποφασίζεις να μολύνεις ένα καινούργιο κύτταρο του στέλνεις το μισό του ιίκού σου φορτίου, με αποτέλεσμα να πρέπει να ρίξεις λίγη σκέψη στο πως θα κινηθείς για να αφανίσεις τα αντίπαλα ιοσωμάτια.
Το ωραίο της όλης φάσης; Και εδώ εξελίσσεσαι! Μπορείς να ξαναγράψεις πριν από κάθε μάχη το γονιδίωμα του ιού περνώντας του “γονίδια” που κερδίζεις ανά “πίστα” τα οποία έχουν και πλεονεκτήματα αλλά και μειονεκτήματα. Με τους κατάλληλους συνδυασμούς συμπληρωμένους από έξυπνη στρατηγική, μπορείς να αποκτήσεις την ευελιξία που θα φέρει σε πέρας την αποστολή σου. Το παιχνίδι έχει επίσης ενσωματωμένα και στατιστικά της κάθε σου μάχης έτσι ώστε να μπορείς να δείς την πορεία του δημιουργήματός σου, την στρατηγική που ακολούθησες, τον πληθυσμό του κτλ., βοηθώντας σε έτσι να τελειοποιήσεις τον οργανισμό σου…
Cellcraft
Θυμάσαι τα γυμνασιακά και τα λυκειακά σου έτη όπου κάθε χρόνο σε ζόρισε αφάνταστα η κυτταρική βιολογία όταν επέμενε να σου μάθει πως ακριβως διεκπεραιώνεται εκείνη η καταραμένη αναπνοή και η φωτοσύνθεση; Θυμάσαι την κυτταρική ανατομία που σε βάζαν να απομνημονεύεις και να παπαγαλίζεις -χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα του τι λες- μια εκτενέστατη λίστα με κυτταρικά οργανίδια που κάθε χρονιά γινόταν όλο και μεγαλύτερη και πιο αναλυτική; Θα μπορούσαν τα παραπάνω να γίνουν πιο διασκεδαστικά από όσο ήδη είναι;
Ω ναι, ιδίως όταν σου τα διδάσκει ένας πλάτυπος – δηλαδή μια ανωμαλία και μισή της φύσης που αν και θηλαστικό γεννάει αυγά, είναι δηλητηριώδες (δεν το… συνηθίζουν τούτο τα θηλαστικά, ψάξε το λίγο) και έχει ράμφος πάπιας κολλημένο σε σώμα κάστορα! Τί πιο διασκεδαστικό από αυτό; Να σου τα διδάσκουν δύο πλάτυποι οι οποίοι εν όψη της επικείμενης καταστροφής του πλανήτη τους από έναν τεράστιο μετεωρίτη προσπαθούν να φτιάξουν ένα κύτταρο που θα περιέχει το γονιδίωμα του πλάτυπου έτσι ώστε να το στείλουν να εποικίσει έναν νέο πλανήτη!
Το παιχνίδι είναι απλό αλλά και τρομερά εθιστικό: ξεκινάς ουσιαστικά ως μια μεμβράνη που μπορεί να παράγει “ψευδοπόδια” για να φάει ότι βρίσκει γύρω της -πράγματα όπως λίπη, πρωτεϊνες, νουκλεϊκά οξέα κτλ. και καταλήγεις να μπορείς να παρασκευάσεις κυτταρικά οργανίδια που παράγουν ένα σωρό καλούδια που θα σε βοηθήσουν να ανταπεξέλθεις σε επιθέσεις από ιούς, βακτηρίδια και άλλους οργανισμούς που δεν θέλουν το καλό σου.
Η παρουσίαση των οργανιδίων και ο τρόπος “πληρωμής” τους με νόμισμα πρωτεϊνες/ενέργεια είναι αρκετά ενδιαφέρουσες ως σύλληψη και τρομερά στην εκτέλεσή τους. Το παιχνίδι -surprise, surprise- συνοδεύεται από μια τόσο-pop-ώστε-να-τα-καταλάβεις-και-εσύ-καθυστερημένε εγκυκλοπαίδεια κυτταρικής ανατομίας η οποία αν τύχει να διψάσεις για γνώση θα βρίσκεται πάντα δίπλα σου κατα την διάρκεια του παιχνιδιού.
Swimbots (GenePool)
Το Swimbots σε βάζει να κολυμπήσεις στα νερά των “εξομοιωτών ζωής”, δηλαδή προγραμμάτων που φτιάχτηκαν για να μελετηθεί η εξέλιξη ενός είδους, για να δούμε δηλαδή αν το πως αντιλαμβανόμαστε την εξέλιξη όντως έχει κάποια αληθινή βάση και δεν είναι ακόμα μια μπούρδα κάποιου με λευκή ποδιά που αντί για ψυχιατρείο τον βάλαν σε εργαστήριο. Δυστυχώς είναι δύσκολο να περιμένουμε εκατομμύρια χρόνια παρατηρώντας την εξέλιξη ενός είδους οπότε οι εξομοιωτές ζωής μας δίνουν μια πρόχειρη βερσιόν των “κανόνων” που θεωρούμε πως διέπουν την εξέλιξη, σε fast fast fast fast forward! ΟΚ, μην βιαστείς να φανταστείς προγράμματα που τρέχουν σε υπερυπολογιστές σε κάποιο υπόγειο της NASA ή του MIT και που έχουν από πίσω τους ακαταλαβίστικους αλγόριθμους που παίρνουν υπόψιν τους κάθε παράμετρο.
Σκέψου εδώ ένα προγραμμα με χάλια γραφικά που σου δείχνει “βουλίτσες” οι οποίες σκοπός τους είναι “βρες τροφή, βρες σύντροφο ή ψόφα προσπαθώντας” – τους ίδιους σκοπούς δηλαδή που έχεις και εσύ στην άμοιρη ζωούλα σου παρόλες τις “ανώτερες” αναζητήσεις που δηλώνεις πως έχεις. Σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, οι πιο επιτυχημένες βουλίτσες τρώνε όλο τους το φαγάκι -ουσιαστικά στερώντας τις πιο αργές/αργόστροφες από τροφή αρά καταδικάζοντας αυτές σε θάνατο- και έτσι μένουν να ζευγαρώσουν μεταξύ τους οι πιο επιτυχημένες για να σου δώσουν την επόμενη επιτυχημένη γενιά που είναι πιο εξελιγμένη. Η χαρά του Δαρβίνου με λίγα λόγια.
To Swimbots δεν έχει όμως βουλίτσες, έχει πλασματάκια με αρθρώσεις που προσπαθούν να κολυμπήσουν σε ένα περιβάλλον με περιορισμένη τροφή και τι καλύτερο; Μπορείς να “πειράξεις” τις παράμετρους/DNA τους. Έχει πλασματάκια που μοιάζουν σαν εκείνα που είδες κοιτώντας την ροχάλα σου κάτω από μικροσκόπιο, και οι απελπισμένες τους κινήσεις σου θυμίζουν τον τραγικό παππού σου που τον έπιασες να ξεψυχάει όταν πάνω σε μια υπερτασική του κρίση μπέρδεψε τα χάπια του με τα χάπια σου — τουλάχιστον έφυγε χαρούμενος, ούρλιαζε πως σας αγαπάει όλους.
Το Swimbots είναι κάτι που θα το αφήσεις να τρέχει στον υπολογιστή σου όσο έχεις βγεί για έναν καφέ -αν και αυτόν δηλαδή δεν τον πίνεις πλέον μέσω Facebook- και όταν γυρίσεις θα βρείς ένα μικρό θαύμα. Δοκίμασε το, δεν έχεις να χάσεις κάτι από τον ήδη χαμένο σου χρόνο.
Creatures (1, 2, 3, Dock staton)
Σε μια βιομηχανία παιχνιδιών όπου “τεχνητή ευφυϊα” σημαίνει αναπαράσταση συμπεριφορών που επιφανειακά μοιάζουν με αυτές που θα περίμενες από ένα ευφυές ον, μερικά άτομα αποφάσισαν να πάρουν μια ανάσα καθαρό αέρα και να την δουν αλλιώς. Αντί να προσπαθούν να μιμηθούν την έξυπνη συμπεριφορά αποφάσισαν να φτιάξουν ένα παιχνίδι που οι χαρακτήρες να μην είναι προγραμματισμένοι να είναι “ευφυείς” αλλά να μπορούν εν δυνάμει να γίνουν — ακριβώς δηλαδή όπως πιθανότατα λειτουργεί η όλη φάση της ανθρώπινης ευφυϊας και γενικά οποιοδήποτε βιολογικό σύστημα φαντάζει στα μάτια σου πολύπλοκο και άρτια οργανωμένο.
Μέσω της ανάδυσης “από κάτω προς τα πάνω”, η μαγεία που κάνει το όλο να είναι μεγαλύτερο του αθροίσματος των επιμέρους κομματιών του: με άλλα (pop) λόγια αν θέλεις να φτιάξεις ένα μηχανικό χέρι που να κινείται σαν φυσικό δεν θα κάτσεις να προγραμματίσεις κάθε πιθανή κίνηση αλλά θα θέσεις κάποιους βασικούς “κανόνες” και θα αφήσεις τις πολύπλοκες κινήσεις να προκύψουν από αυτούς.
Αυτά τα άτομα, που έχουν την εταιρεία Gameware, εφάρμοσαν σε ένα ολόκληρο παιχνίδι αυτήν την φιλοσοφία. Αποτέλεσμα; Έχεις ένα playground γεμάτο με όντα που ονομάζονται Norn που κάθε κομμάτι της βιολογίας τους, από ον μεταβολισμό, την διαχείριση ενεργειακών αποθεμάτων τους, την γενετική τους σύσταση (!), εώς την δομή του εγκεφάλου τους, είναι αποτέλεσμα ανάδυσης!
Μπορείς να τους διδάξεις πράγματα, μπορείς να πειράξεις τον τρόπο που λειτουργεί ο εγκέφαλός τους (ανοίγεις panel που έχει τους… νευρώνες τους!) , μπορείς να πειράξεις τον μεταβολισμό τους, μπορείς να τα ζευγαρώσεις μεταξύ τους προς ανάπτυξη καινούργιων γενεών ή απλά μπορείς να τα αφήσεις στην τύχη τους να δείς πως θα εξελιχθούν… Όλα αυτά φυσικά αν καταφέρεις να ξεπεράσεις το γλυκοζουζουνιάρικο μέχρι αηδίας στύλ αυτών των πλασμάτων! Αν αυτά σου φαίνονται παράξενα και ακατόρθωτα ρίξε μια ματιά το manual του Creatures 2 να πάρεις μια ιδέα για το περι τίνος πρόκειται και επισκέψου την ιστοσελίδα τους.
Το συγκεκριμένο παιχνίδι αποτελεί εξαιρετική πλατφόρμα δικών σου “πειραμάτων” και εξέδρα παρατήρησης μικροεξέλιξης στην οθόνη του υπολογιστή σου. Μήπως ήρθε η ώρα να αρχίσει να σου αρέσει η βιολογία;
