Σύγχυση, απογοήτευση, ανακούφιση και ενοχή. Για τους γονείς αυτές οι έννοιες συνυπάρχουν μαζί με το μεγάλο κουτί ή την επίπεδη οθόνη που βρίσκεται στο σαλόνι τους και ελκύει τα παιδιά τους σαν μαγνήτης …
Μια μητέρα στην περιοχή Laredo του Τέξας, μετά από μια φιλική πρόταση, νοικιάζει την ταινία οι πειρατές της Καραϊβικής έτσι ώστε να την παρακολουθήσει με τα παιδιά της 6 και 4 χρονών. Αναγκάζεται στη συνέχεια να κλείσει τη τηλεόραση όταν κατά τη διάρκεια προβολής σκηνών βίας τα δύο μικρά παιδιά της φοβούνται τόσο πολύ που αρχίζουν να κλαίνε.
Η μητέρα αναφέρει: «Ήξερα ότι η ταινία είχε χαρακτηριστεί ως ακατάλληλη για παιδιά κάτω των 13 ετών αλλά ήταν παραγωγή της Disney και η φίλη η οποία μου την πρότεινε έχει παιδιά στην ηλικία των δικών μου παιδιών, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μου πρότεινε αυτή τη ταινία».
Μια εργαζόμενη μητέρα από το Arkansas, νιώθει άσχημα για την συμπεριφορά του άντρα της, ο οποίος μένει στο σπίτι με τα μικρά παιδιά τους και τα αφήνει να παρακολουθούν τηλεόραση για πολλές ώρες. Ο άντρας της ισχυρίζεται ότι τα παιδιά παρακολουθούν ενημερωτικές εκπομπές.
Μια μητέρα από το Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας αναφέρει: «Θα δεχτώ να παρακολουθήσουν τηλεόραση μονάχα για μισή ώρα και μόνο μια εκπομπή. Μετά όμως χτυπάει το τηλέφωνο ή αρχίζω να τακτοποιώ κάποια πράγματα και πριν καν το καταλάβω έχει περάσει ήδη μιάμιση ώρα. Αλλά τουλάχιστον για εκείνο το χρονικό διάστημα τα παιδιά είναι ήσυχα».
Σύγχυση, απογοήτευση, ανακούφιση και ενοχή. Για τους γονείς αυτές οι έννοιες συνυπάρχουν μαζί με το μεγάλο κουτί ή την επίπεδη οθόνη που βρίσκεται στο σαλόνι τους. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο στη ζωή μιας μητέρας που να της προκαλεί τόσο ανάμεικτα συναισθήματα σε καθημερινή βάση.
Οι ανησυχίες των γονιών οφείλονται εν μέρει στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνται η τηλεόραση και οι ταινίες έτσι ώστε να κρατήσουν τα παιδιά απασχολημένα ενώ οι γονείς απουσιάζουν. Υπάρχει επίσης η τάση οι γονείς να κρίνουν τους υπόλοιπους γονείς από τις εκπομπές που παρακολουθούν τα παιδιά τους αλλά και από τη διάρκεια τους.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα που έγινε από την οργάνωση Parenting’s MomConnection, μια ένωση που αποτελείται από μητέρες της Βρετανίας, σχεδόν 85% των γονιών αναφέρουν ότι ανοίγουν την τηλεόραση μερικές φορές ή συχνά έτσι ώστε να είναι ελεύθεροι να τακτοποιήσουν κάποια θέματα στο σπίτι.
Από τις 1,100 μητέρες μόνο εκείνες που έχουν παιδιά κοντά στην ηλικία των 2-3 χρονών, δηλώνουν ότι χρησιμοποιούν την τηλεόραση για να αποσπάσουν τη προσοχή των παιδιών τους.
Ταυτόχρονα όμως κάποιο ποσοστό από αυτές τις μητέρες δηλώνουν ότι νιώθουν ένοχες για αυτή τη κατάσταση. Η Trish Rawls, μητέρα δύο παιδιών από την περιοχή Fredericksburg του Τέξας, παραδέχεται: «Φοβάμαι ότι αυτός ο βομβαρδισμός από τη τηλεόραση πρόκειται να εξαλείψει από τα παιδιά μου την ικανότητα να χρησιμοποιούν τη φαντασία τους και να ανακαλύπτουν τον πραγματικό κόσμο. Δεν θα ήθελα να μεγαλώσω παιδιά τα οποία δεν μπορούν να διασκεδάσουν τους εαυτούς τους».
Το μεγάλο ψέμα
Η αίσθηση του ότι είναι πολύ σημαντικό κάποιος να κάνει το σωστό είναι τόσο έντονη έτσι ώστε σχεδόν το μισό ποσοστό από τις μητέρες ψεύδονται για το πόση ώρα παρακολουθούν τηλεόραση τα παιδιά τους αλλά και τι είδους εκπομπές.
Μια μητέρα από την περιοχή Charleston της Ν. Καρολίνας αναφέρει: «Υπάρχει τόση μεγάλη πίεση σχετικά με το θέμα του να είναι κάποιος καλός γονέας. Είναι πολύ δύσκολο να παραδεχτεί κάποιος ότι τα παιδιά του παρακολουθούν τηλεόραση τουλάχιστον 3 ώρες τη μέρα ή ότι η τηλεόραση χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο των γονέων.
Είναι πολύ δύσκολο επίσης να προσδιορίσει κανείς το χρονικό διάστημα το οποίο είναι ανοιχτή η τηλεόραση. Η Martha Outlaw, μητέρα δύο παιδιών από το Connecticut αναφέρει: «Νομίζω ότι όλοι υποεκτιμούν αυτό το χρονικό διάστημα. Αν υπήρχε ένας μετρητής χρόνου στην τηλεόραση νομίζω ότι όλοι θα μέναμε έκπληκτοι».
Όταν η εταιρία Nielsen Media Research φέτος χρησιμοποίησε ειδική τεχνολογία για να χρονομετρήσει αυτό το διάστημα, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παιδιά από 2 – 11 ετών παρακολουθούσαν τηλεόραση σε ποσοστό σχεδόν 33% περισσότερο απ’ ότι είχε αναφερθεί τον προηγούμενο χρόνο από τους ίδιους του γονείς.
Όταν πρόκειται για το αντικείμενο της εκπομπής που πρόκειται να παρακολουθήσουν τα παιδιά στις τηλεοράσεις, οι γονείς ανησυχούν περισσότερο για τα θέματα της βίας ή τα σεξουαλικά υπονοούμενα που μπορεί να εμπεριέχουν αυτές οι προβολές.
Παρόλα αυτά η Kate Holmes, μητέρα δύο παιδιών από το Λος Άντζελες αναφέρει: «Δεν υπάρχουν εκπομπές που να απευθύνονται στις ηλικίες των 5-6 ετών. Έτσι συνήθως τα παιδιά αυτά καταλήγουν να παρακολουθούν εκπομπές που απευθύνονται σε πολύ μεγαλύτερες ηλικίες».
Μητέρες όμως παιδιών από 7-12 ετών αψηφούν τις ακροαματικότητες λέγοντας ότι πιστεύουν ότι τα παιδιά τους μπορούν να αντιμετωπίσουν το θέμα.
Η Beverly Henry από το Τέξας αναφέρει: «Αφήνω τα παιδιά μου να παρακολουθούν Godzilla. Καλύπτω τα μάτια τους στις πιο τρομακτικές στιγμές και μετά συζητάμε για το είδος της γλώσσας που χρησιμοποιείται στις ταινίες και πόσο άσχημο είναι να ακούγονται κακές κουβέντες».
Παρόλα αυτά πολλές μητέρες πιστεύουν ότι είναι πάρα πολλά αυτά από τα οποία θα πρέπει να προστατευτούν τα παιδιά, ποσοστό 75% αυτών αναφέρει ότι έκλεισαν την τηλεόραση κατά τη διάρκεια μιας ταινίας ή μιας εκπομπής λόγω κάποιων συγκεκριμένων σκηνών.
Επανακτώντας τον έλεγχο
Ίσως επειδή είναι πολύ δύσκολο να περιοριστεί η επίδραση της τηλεόραση, σχεδόν 50% των μητέρων της έρευνας λένε πως νιώθουν ανακούφιση όταν μαθαίνουν ότι οι άλλες μητέρες είναι πιο επιεικείς με τα παιδιά τους.
Οι κανόνες τους οποίους επιβάλουν κάποιοι άλλοι γονείς στα παιδιά τους μπορεί να αποτελεί πρόβλημα για τους άλλους γονείς, λένε οι μητέρες και αυτό συμβαίνει όταν τα παιδιά αυτά βρίσκονται υπό την επίβλεψη κάποιων άλλων.
Περισσότερο από το 1/3 των μητέρων αναφέρουν ότι κατακρίνουν τις τακτικές που χρησιμοποιούν οι άλλες μητέρες σχετικά με την παρακολούθηση τηλεόρασης από τα παιδιά τους, όμως οι περισσότερες από αυτές δεν εκφράζουν αυτή την άποψη τους.
Η Terri Sigler από την περιοχή Asheville της Β. Καρολίνας αναφέρει: «Έχω συνειδητοποιήσει ότι θα πρέπει να ακολουθήσω το κοινό ρεύμα. Το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να στείλω το παιδί μου σε ένα φιλικό σπίτι όπου θα παρακολουθήσει μια ταινία που έχω ήδη εγκρίνει».
Σε τελική ανάλυση παρά την τη γαλήνη και την ησυχία που μπορεί να προκαλέσει σε ένα σπίτι μια ταινία, σχεδόν ένα ποσοστό 40% από τις μητέρες λένε πως δεν τους αρέσει η τηλεόραση. Αυτές είναι κυρίως μητέρες παιδιών από 7 – 9 ετών.
Η Stephens της οποίας τα παιδιά βρίσκονται στις ηλικίες των 7 και 10 ετών αναφέρει: «Όλα αυτά που προσφέρονται μέσω τις τηλεόρασης τελικώς είναι ανούσια. Άλλα αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ο τρόπος με τον οποίο όλα αυτά παρουσιάζονται. Δεν είναι μόνο η βία αλλά ο τρόπος με τον οποίο αυτά τα παιδιά αντιμετωπίζουν το ένα το άλλο και ο τρόπος με τον οποίο μιλάνε στους γονείς τους».
Αν και παραδέχεται ότι νιώθει ένοχη που έχει χρησιμοποιήσει την τηλεόραση για να απασχολήσει τα παιδιά της σε μικρότερες ηλικίες, αυτή και ο άντρας της έχουν επανεκτιμήσει τον ρόλο που παίζει η τηλεόραση στην οικογενειακή τους ζωή.
Όταν πρόσφατα έκαναν μια οικογενειακή εκδρομή διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι τα δωμάτια τους δε διέθεταν συσκευή τηλεόρασης έτσι προσπάθησαν να γεμίσουν το χρόνο τους κάνοντας διάφορα άλλα πράγματα.
Όταν αργότερα γύρισαν από την εκδρομή σπίτι τους, σταμάτησαν να βλέπουν τηλεόραση και τότε αποφάσισαν πως κανένας τους δεν είχε ανάγκη να παρακολουθεί τόσες ώρες τηλεόραση. Η Stephens αναφέρει: «Είναι εκπληκτικό να νιώθεις πως έχεις επιτέλους κάποιον έλεγχο».
