Μία από τις σημαντικότερες διαμάχες στην ιστορία του e-επιχειρείν διαδραματίζεται τις τελευταίες ημέρες, με την Google να απειλεί ότι τελικά θα αποχωρήσει από την αγορά της Κίνας. Αφορμή για τον καβγά ήταν οι επιθέσεις hackers σε λογαριασμούς Gmail. Μιας και δεν μένω στην Κίνα, αυτό που με απασχολεί δεν είναι η πολιτική της ηγεσίας της σε θέματα Internet, όσο το ότι η Google νιώθει τόσο ευάλωτη σε επιθέσεις…
Αρκετό μελάνι έχει χυθεί και ακόμη περισσότερα πλήκτρα έχουν πιεστεί, προκειμένου να περιγραφούν διάφορες καταστάσεις που αφορούν στη στρατηγική της Κίνας σε θέματα Internet. Από τον περιορισμό των αποτελεσμάτων στις online αναζητήσεις μέχρι το σχέδιο για τη δημιουργία white-list από εγκεκριμένα web sites (ή μητρώο, εάν προτιμάτε) που θα επιτρέπεται να λειτουργούν, τα θέματα είναι πολλά και ποικίλα και σίγουρα “σηκώνουν” αρκετή συζήτηση.
Το θέμα βέβαια -τελικά- δεν είναι ούτε πολιτικό, ούτε φιλοσοφικό, ούτε ουμανιστικό. Είναι καθαρά οικονομικό. Η Κίνα είναι με τεράστια διαφορά η μεγαλύτερη αγορά, η οικονομία της βρίσκεται σε φάση απίστευτης ανόδου και όλοι, φυσικά, θέλουν ένα κομμάτι από την πίτα. Τι σημασία έχει, αν πρέπει να γίνουν λίγο πιο ευέλικτοι ή αν πρέπει να αναπροσαρμόσουν τη στρατηγική τους. Όποιος θέλει κομμάτι της δράσης πρέπει να παίξει με τους κανόνες που καθορίζει η χώρα. Διαφορετικά, πρέπει να πάρει το κουβαδάκι του και να πάει σε άλλη παραλία…
Μέσα σε αυτό το κλίμα, λοιπόν, πολλές πολυεθνικές (κατά κόρον αμερικανικές) προσπαθούν να πρωταγωνιστήσουν στην κινεζική αγορά. Από αυτές δεν θα μπορούσε, φυσικά, να απουσιάζει η Google. Η παντοδυναμία τής (κάποτε) συμπαθούς Google, όμως, δεν ήταν αρκετή για να της εξασφαλίσει την πρωτιά και στην αγορά της Κίνας.
Τοπικοί παίκτες όπως η Baidu εκμεταλλεύτηκαν τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες της Κινεζικής γλώσσας και κατάφεραν να αναπτύξουν καλύτερους αλγαρίθμους αναζήτησης. Η Google, μάλιστα, “δανείστηκε” ένα εργαλείο της Sohu, κίνηση για την οποία ζήτησε συγγνώμη αργότερα.
Εν αντιθέσει, λοιπόν, με άλλες αγορές, η Google τα “έχει βρει σκούρα” στην Κίνα σε τεχνολογικό επίπεδο, ενώ παράλληλα έχει να αντιμετωπίσει αρκετές κόντρες σε πολιτικό ή νομικό επίπεδο, συνήθως κατ’ απαίτηση της κινεζικής κυβέρνησης.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι (ή η αφορμή, για πολλούς) ήταν η ανίχνευση μίας σειράς επιθέσεων κατά της υποδομής της Google. Αν και δεν υπάρχει ευθεία κατηγορία εκ μέρους της Google προς τις κινεζικές αρχές για αυτές τις επιθέσεις, σημειώνεται ότι οι επιθέσεις “ξεκίνησαν από την Κίνα”, αφήνοντας τα σχετικά υπονοούμενα.
Οι εν λόγω επιθέσεις είχαν στόχο λογαριασμούς χρηστών του Gmail γνωστών για την ενεργό δράση τους σε θέματα ανθρώπινων δικαιωμάτων (κατηγορία ανθρώπων που αναφέρονται -και δικαίως- ως “ακτιβιστές”, ώστε να ξεχωρίζουν σε αυτήν την κοινωνία απάθειας στην οποία ζούμε).
Σύμφωνα με την Google. αντίστοιχες επιθέσεις εκδηλώθηκαν και κατά άλλων εταιρειών, ενώ μέχρι τώρα δεν έχουν βρεθεί αποδείξεις ότι οι hackers τα κατάφεραν τελικά. Κάτι… “ψιλά” κατάφεραν “μόνο”, αφού μπήκαν στα στοιχεία δύο “μόνο” λογαριασμών και ακόμη και εκεί δεν είδαν το περιεχόμενο των e-mails, αλλά “μόνο” στοιχεία του λογαριασμού των χρηστών, το subject των μηνυμάτων κ.λπ. “Μόνο”…
Δεν ξέρω εάν όλα αυτά σας απασχολούν (σε τελική ανάλυση, δεν έχετε να κρύψετε τίποτα, έτσι δεν είναι;), αλλά εμένα με απασχόλησαν πολύ. Όταν η μεγαλύτερη στον κόσμο εταιρεία Internet, ένας “γίγαντας” με αμέτρητους developers και γνωστή -αν μη τι άλλο- για την καινοτομία, την ευφυΐα και την αξία των υπαλλήλων της, φοβάται τόσο πολύ τους hackers, ώστε να δηλώνει έτοιμη να αποχωρήσει από τη μεγαλύτερη αγορά του κόσμου, εγώ δεν μπορώ παρά να ανησυχώ.
Είναι ασφαλής ο λογαριασμός μου; Ποιος διαβάζει τα e-mails μου; Εάν τα διαβάζει κάποιος, το ξέρει η Google; Και, ακόμη πιο σημαντικό, θα το μάθω και εγώ; Πόσο ανυπεράσπιστος πρέπει να νιώθω και τι εχέγγυα μπορεί να δώσει κανείς;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση σε όλα αυτά. Και επειδή πλέον γίνεται απολύτως σαφές ότι δεν υπάρχει πραγματική ασφάλεια, το όλο μοντέλο του cloud computing αρχίζει να εμφανίζει… κενά αέρος. Αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος για την Google και όχι το ότι “τσακώθηκε” με οποιαδήποτε κυβέρνηση. Πρώτη φορά όλος ο κόσμος έχει λόγο να αμφιβάλλει. Ακόμη και αν δεν αμφιβάλλει δικαίως, τι σημασία έχει; Άλλωστε, όπως έλεγαν και στο χωριό μου… “perception is reality”!
