Η εξορυκτική βιομηχανία είναι η μεγαλύτερη απειλή για το τροπικό δάσος του Αμαζονίου.
Οι εκτεταμένες επιχειρήσεις εξόρυξης στη Βραζιλία καταστρέφουν πολύ περισσότερο από το δάσος του Αμαζονίου απ ‘ό, τι πιστεύαμε προηγουμένως, λέει η πρώτη ολοκληρωμένη μελέτη αποψίλωσης εξαιτίας των ορυχείων στο μεγαλύτερο τροπικό δάσος του κόσμου.
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications και διαπιστώνει ότι η δασική απώλεια που σχετίζεται με τα ορυχεία προκάλεσε περίπου το 10% της αποψίλωσης του Αμαζονίου μεταξύ του 2005 και του 2015, πολύ υψηλότερη από τις προηγούμενες εκτιμήσεις.
Παραδόξως, περίπου το 90% της αποψίλωσης που σχετίζεται με την εξόρυξη πραγματοποιήθηκε εκτός των μισθωμένων χώρων που χορήγησε η κυβέρνηση της Βραζιλίας, διαπίστωσε η μελέτη του Πανεπιστημίου του Βερμόντ. Η αποδάσωση που προκλήθηκε από την εξόρυξη που ήταν 12 φορές μεγαλύτερη και εκτείνεται μέχρι και 70 χιλιόμετρα πέρα από τα όρια των ορυχείων.
«Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η εξορυκτική βιομηχανία σήμερα κατατάσσεται ως ουσιαστική αιτία της απώλειας των δασών του Αμαζονίου», λέει η Laura Sonter από το Ινστιτούτο Gund του UVM. «Οι προηγούμενες εκτιμήσεις ότι η εξορυκτική βιομηχανία προκάλεσε ίσως ένα ή δύο τοις εκατό της αποψίλωσης των δασών ήταν εσφαλμένες»
Η μεταλλευτική υποδομή αποτελεί βασική μορφή της αποψίλωσης εκτός των περιοχών μισθώσεως, λένε οι ερευνητές. Αυτό περιλαμβάνει την στέγαση των εργαζομένων και τις νέες οδούς μεταφοράς – δρόμους, σιδηρόδρομους και αεροδρόμια. Οι εταιρείες εξόρυξης μέσω αυτών των διαδρομών επιτρέπουν επίσης άλλες μορφές αποψίλωσης, συμπεριλαμβανομένης της γεωργίας, η οποία παραμένει η κύρια αιτία της απώλειας δασών του Αμαζονίου.
«Τα ευρήματά, μας δείχνουν ότι η αποψίλωση του Αμαζονίου που συνδέεται με την εξόρυξη εκτείνεται σε αξιοσημείωτες αποστάσεις πέρα από το σημείο εξόρυξης ορυκτών», λέει ο Gillian Galford από το Ινστιτούτο Gund της UVM.
Τα ευρήματα έρχονται καθώς η κυβέρνηση της Βραζιλίας υποτίθεται πως είχε λάβει τα μέτρα της, μέσω της νομοθεσίας που θα μείωνε περαιτέρω τους περιβαλλοντικές συνέπειες, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να προστατεύσει ούτε τις προστατευόμενες και αυτόχθονες περιοχές. Επί του παρόντος, όταν οι εταιρείες υποβάλλουν αίτηση για μισθώσεις εξόρυξης, δεν χρειάζεται να λογοδοτούν για τυχόν ζημιές που οι επιχειρήσεις τους ενδέχεται να προκαλέσουν κατά την λειτουργία τους, λένε οι ερευνητές.
Για τη μελέτη, οι ερευνητές παρακολούθησαν τις αλλαγές στο τοπίο γύρω από τις 50 μεγαλύτερες δραστήριες περιοχές του Αμαζονίου, αναλύοντας 10 χρόνια δεδομένων αποψίλωσης από τον Οργανισμό Διαστήματος της Βραζιλίας (INPE).
“Ελπίζουμε ότι αυτά τα ευρήματα θα βοηθήσουν την κυβέρνηση, τη βιομηχανία και τους επιστήμονες να συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν αυτό το ζήτημα”, λέει ο Sonter, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης ως μεταδιδακτορικός ερευνητής της UVM πριν από την ένταξή του στο Πανεπιστήμιο Queensland.
Τα τροπικά δάση παρέχουν πολλά οφέλη, συμπεριλαμβανομένης της συμβολής στη ρύθμιση του κλίματος του πλανήτη, τη στέγαση πλούσιας φυτικής και ζωικής βιοποικιλότητας και την απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα, λένε οι ερευνητές. Σημειώνουν ότι οι παγκόσμιες προσπάθειες βοήθησαν επιτυχώς στην καταπολέμηση άλλων αιτιών της απώλειας του Αμαζονίου, όπως η γεωργία και τα βοοειδή.
Τα βασικά ορυκτά που στοχεύουν οι εταιρείες εξόρυξης στον Αμαζόνιο περιλαμβάνουν το σιδηρομετάλλευμα για την παραγωγή χάλυβα και το βωξίτη για την παραγωγή αλουμινίου.
