- Είδος: Μουσική, Χιούμορ
- Εταιρεία: Πατάκης
- Συγγραφέας: Nick Hornby
Θετικά: 1) Το φοβερό χιούμορ του Hornby. 2) Το μπλέξιμο της μουσικής, του έρωτα και της φιλίας μακριά από οποιοδήποτε κλισέ. 3) Η απίστευτη σκιαγράφηση των χαρακτήρων.
Αρνητικά: Δεν γίνεται να το διαβάζεις και να μην έχεις στο μυαλό σου την ταινία
Η αξιολόγηση μου: 4 / 5 – Πολύ Καλό
Παρουσίαση
Έχω αναφερθεί στον υπέροχο Nick Hornby πριν από περίπου δύο χρόνια και θέλοντας να πρωτοτυπήσω, δεν αναφέρθηκα στο βιβλίο που τον έκανε γνωστό και διάσημο αλλά σε αυτό που είχε κυκλοφορήσει τον καιρό εκείνο.
Λίγους μήνες αργότερα από το δικό μου άρθρο, ο φίλος μου ο Σάκης παρουσίασε στη δική του στήλη την πασίγνωστη κινηματογραφική μεταφορά του “High Fidelity” (και πώς να μην το κάνει άλλωστε όταν μερικοί συντάκτες ήμασταν έτοιμοι να τον σφάξουμε αν το παρέλειπε). Ξέρετε, εκείνη με την τρομερή ερμηνεία του Κιούζακ, την εξωφρενική του Τζακ Μπλακ και το ανελέητο πέρασμα του Τιμ Ρόμπινς (στην πιο αστεία ίσως σκηνή της ταινίας) — καταλαβαίνω από το χαμόγελο στα χείλη σας πως την θυμηθήκατε. Και καταλαβαίνω ακόμα πως αν διαβάσετε τώρα το βιβλίο, θα σας είναι δύσκολο να μην την έχετε στο πίσω μέρος του μυαλού σας. Να μην σκέφτεστε τους πρωταγωνιστές, να μην σκέφτεστε τον Τζον Κιούζακ.
Έτσι όμως θα αδικήσετε έναν χαρακτήρα που γεννιέται, μεγαλώνει και γιγαντώνεται μέσα στις σελίδες του βιβλίου και αποδεικνύεται ο φίλος που θα θέλαμε να έχουμε, ίσως και ο χαρακτήρας που θα μας άρεσε να γίνουμε. Κι αναρωτηθείτε κι εσείς μαζί με μένα: πώς διάολο ζηλεύουμε αυτόν τον κατά βάση loser άντρα, που μετατρέπει καθετί που αγαπάει ή απεχθάνεται σε TOP-5 λίστες, που οι μισοί του έρωτες είναι οικτρές αποτυχίες και άλλοι μισοί προς αποφυγή, που έχει ένα δισκάδικο που σπάνια πατάει πελάτης και δύο φίλους, ο καθένας με τα χιλιάδες ψυχολογικά του προβλήματα;
Ας πω την ιστορία για τους αμύητους:
ο Ρομπ είναι ένας συνηθισμένος τριαντάρης (που λέει ο λόγος), τρέχει για το μεροκάματο δουλεύοντας ένα δισκάδικο, μόλις έχει χωρίσει με την κοπέλα του, και κάνει έναν απολογισμό της ερωτικής του ζωής κατατάσσοντας τις αγάπες όλων αυτών των χρόνων σε ένα ιδιαίτερο TOP-5 για να αποδείξει στην τελευταία γυναίκα που του τσάκισε την καρδιά ότι δεν το έκανε τόσο καλά όσο οι υπόλοιπες της λίστας. Έτσι χανόμαστε στο χθες και το σήμερα του ήρωα μας, στην καθημερινότητά του και τις πιο κρυφές στιγμές, έχοντας ως απόλυτο συνδετικό κρίκο ένα πράγμα: τη Μουσική.
Όπως έχει ειπωθεί ήδη: κανείς δεν γράφει για τη μουσική σαν τον Nick Hornby. Εγώ θα προσθέσω πως κανείς δεν γράφει σαν κι αυτόν όταν έρχεται η ώρα να μιλήσει για τις σχέσεις — τις σχέσεις των καθημερινών ανθρώπων, τις σχέσεις εκείνων που ζούνε στη διπλανή πόρτα, δουλεύουνε, έχουν τα κολλήματα τους, λατρεύουν τον Bruce Springsteen και τους Smiths και οι έρωτες τους δεν είναι τιτάνιοι, αχαλίνωτοι και με τραγικό τέλος, αλλά έρωτες απλοί, “good” (όπως λέει και ο Ρομπ), που σε κάνουν καλύτερο, που σου δίνουν ένα σκοπό στη ζωή σου, που τελειώνουν και ξαναρχίζουν γιατί… γιατί έτσι πάει.
Ο λόγος του Hornby είναι τόσο αστείος όσο τον θυμάστε στην ταινία. Οι ατάκες που εκτοξεύονταν σε αυτή με ρυθμούς πολυβόλου, είναι παρμένες αυτούσιες από το βιβλίο. Μόνο που σε αυτό βρίσκονται ακόμα τόσες και πολλά περιστατικά που δεν περιέχονται σε αυτήν. Οι παρομοιώσεις, η αναγωγή οποιασδήποτε κατάστασης σε TOP-5 λίστας, η μουσική που έρχεται να ακολουθήσει τα πάντα, να μπει δίπλα σε αυτά, να παρηγορήσει, να σε κάνει να ξεχαστείς… να θυμηθείς. Η αμαρτωλή μουσική.
Το “High Fidelity” είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται πολύ εύκολα, πολύ γρήγορα. Δεν είναι όμως ένα απλοϊκό βιβλίο. Διάολε, δεν είναι ένα απλό βιβλίο. Είναι η σύνθεση μίας προσωπικότητας που κομμάτια της έχουμε όλοι οι άνθρωποι — τουλάχιστον όσοι την ψάχνουν λίγο παραπάνω με τη μουσική, τις ταινίες, τα βιβλία. Μιλάει για αυτού του είδους τις αγάπες και το πώς καθορίζουν τις ζωές μας. Με έναν αόρατο αλλά τόσο καθολικό τρόπο που πολλές φορές καταντάει τρομακτικός. Και φυσικά μιλάει για τις σχέσεις (μην τα ξαναλέμε), και τα λέει τόσο απλά, τόσο αναθεματισμένα απλά που αναφωνείς “ναι, έτσι είναι τα πράγματα, πώς δεν το είχα σκεφθεί νωρίτερα;“.
Να σημειωθεί εδώ πως ο εκδοτικός οίκος Πατάκης, όταν εξαντλήθηκε το βιβλίο, αποφάσισε να μην το επανακυκλοφορήσει, άγνωστο σε μένα γιατί. Αυτό όμως βοηθάει στο να πάρετε ευκολότερα την απόφαση να το διαβάσετε στα Αγγλικά και να έχετε μια εμπειρία διαφορετική από τις άλλες. Γιατί είναι σίγουρο πως, χωρίς να έχετε να κάνετε με κάποιον Τολστόι, έναν Χέμινγουεη ή έστω έναν Stephen King βρε παιδί μου, θα κατατάξετε αυτό το βιβλίο στα αγαπημένα σας και βαθιά μέσα σας θα ξέρετε την απάντηση.
