Μηχανές, αυτοκίνητα, αλκοόλ όλη τη μέρα, γυναίκες για μια νύχτα, όπλα, περιπέτειες και δημοσιογραφία «γράφουμε αυτό που ζούμε». Ο Hunter S. Thompson, μια κατηγορία από μόνος του, ένας Οδυσσέας που δεν δίνει δεκάρα για τον προορισμό, που παραπατάει στα ψυχεδελικά μονοπάτια των ναρκωτικών, που τα δοκιμάζει όλα, όχι για να έχει άποψη, αλλά επειδή του αρέσει, ο πρώτος γνωστός Gonzo, ένας δημοσιογράφος δηλαδή που το στυλ γραφής του εκφράζεται με το στυλ της ζωής του και το αντίστροφο. Ένας αληθινός άντρας που αγαπάμε.
Δεν είναι μόνο το ότι τα έζησε όλα αυτά με τον τρόπο που τα έζησε, αλλά και ότι το έκανε βάζοντας τις απαραίτητες πινελιές ελιτισμού στην αλητεία. Ενδυματολογικές λεπτομέρειες που έκαναν τη μεγάλη διαφορά. Το στρατιωτικό παντελόνι (πάντα έτοιμος για δράση), το στενό πόλο (κλασική κομψότητα), τα αεροπορικά γυαλιά (απόλυτη αρρενωπότητα), τα πουκάμισα με τα λατινοαμερικάνικα μοτίβα (οι κραιπάλες περιμένουν στη γωνία).
Έζησε στα όρια και τα ξεπέρασε πολλές φορές, δοκίμασε τα πάντα, καταφέρνοντας να μη «δεθεί» με τίποτα. Στα διάσημα βιβλία του «Μεθυσμένο Ημερολόγιο» και «Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας», που έχουν μεταφερθεί και στον κινηματογράφο, αναδύονται όλες οι πτυχές αυτού του ανθρώπου (1937 – 2005) που υποστήριζε ότι, «κάποιοι άνθρωποι θα σας πουν ότι το ”αργό” είναι καλό, εγώ όμως λέω ότι το γρήγορο είναι καλύτερο. Για αυτό και ο Θεός έφτιαξε τις μοτοσυκλέτες». Γενικά η βιασύνη να ζήσεις είναι καλό πράγμα, αλλιώς «αν αργείς να αποφασίσεις για ένα θέμα, είσαι αναβλητικός, θα αποφασίσουν για σένα οι καταστάσεις».
Ο Hunter S. Thompson ήταν μία προσωπικότητα που κατάργησε τα στερεότυπα, ενώ παράλληλα, έγινε σημείο αναφοράς για τους νεότερους δημοσιογράφους που δεν ήθελαν να ακολουθήσουν τον παραδοσιακό δρόμο. Όλα αυτά είχαν ως συνέπεια να δημιουργηθεί ένας θρύλος γύρω από το όνομα του, και να συζητιέται ακόμη η ιστορία του, δεκάδες χρόνια μετά το θάνατο του, προφανώς γιατί διέφερε από το υπόλοιπο σινάφι του.
