Δεν είναι αληθινή αδικία η αποκάλυψη του αντρικού κορμιού να μην έχει πλέον να αντιπαλέψει την ηθική, αλλά τις νόρμες περί καλαισθησίας;
Ακόμη και αν η μοίρα το έχει φέρει έτσι ώστε να βγαίνετε στην παραλία φορώντας το κίτρινο bananahammock του Borat, είστε σίγουρα πιο τυχερός από τον άντρα του 17ου ή του 18ου αιώνα. Τότε, για να κάνετε μπάνιο, θα φτάνατε στην παραλία μέσα σε μια άμαξα, καλυβάκι, αποδυτήριο, κομπλέ, με τη σκεπή της, η οποία θα πλησίαζε όσο το δυνατόν πιο κοντά στο σημείο όπου σκάει το κυματάκι. Θα βγαίνατε από εκεί ντυμένος με ένα μαγιό με μακριά μανίκια και μπατζάκια. Όταν τελειώνατε με το μπανάκι σας, θα ξαναμπαίνατε στο πριβέ σας αποδυτήριο με ρόδες και θα φορούσατε τα ίδια ρούχα που θα φορούσατε και στον δρόμο, ούτε λόγος να παραμείνετε με το μαγιό σας στην παραλία. Γύρω στα 1860, το ανδρικό μαγιό, πλεκτό και ριγέ, κατά κύριο λόγο, μίκρυνε ελάχιστα αφήνοντας ακάλυπτους τους αγκώνες και τα γόνατα. Ένα μικρό βήμα για την ανατομία, ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα, ευτυχώς βέβαια γιατί έμελλε να γίνουν και πολλά άλλα μετά.
Στο Casino Royale, το 2006, ο Daniel Craig αναδύεται μέσα από τo νερό ως το αρσενικό αντίστοιχο της Ursula Andress στο Dr. No.
Το 1869 ο ζωγράφος Frederic Bazille φιλοτεχνούσε στη Σκηνή Καλοκαιριού μια παρέα ανδρών που απολαμβάνει το μπάνιο της φορώντας την κλασική εκδοχή του «square leg» ή του «boxer brief» –κοινώς του εφαρμοστού μαγιό-σορτς, που μέχρι σήμερα θεωρείται από τις πιο ορθές εκδοχές αντρικού swimwear.
Στο Χόλιγουντ, πάντως, τα ’50s βρήκαν τη λογοκρισία να ασχολείται ακόμη με το αν φαίνεται ή όχι ο αφαλός του Burt Lancaster στο «Οσο υπάρχουν άνθρωποι». Φανταστείτε ότι στην αμέσως προηγούμενη δεκαετία τα αντρικά μαγιό διέθεταν ενσωματωμένη ζωνίτσα στη μέση, ώστε να αποκρύπτεται η εν λόγω περιοχή. Νωρίτερα, στα ’20s και τα ’30s, το ανδρικό μαγιό περιλάμβανε και φανελάκι, γιατί όσο αναδεικνύονταν τα λεγόμενα «bains mixtes», τόσο οι κανόνες παρέμεναν αυστηροί. Τότε όμως συντελέστηκε και μια μεγάλη μεταβολή στα ήθη και την αισθητική, η καθιέρωση της ηλιοθεραπείας. Να που, ξάφνου, όχι το ολόλευκο δέρμα, αλλά αντίθετα το μαύρισμα άρχισε να θεωρείται ίδιον της άρχουσας τάξης. Αυτό οδήγησε στη σταδιακή σμίκρυνση και εντέλει στην εξαφάνιση της φανελίτσας. Την ίδια εποχή, το 1938, έγινε η μεγάλη αλλαγή και στο υλικό του μαγιό: Μέχρι τότε, το μαλλί κυριαρχούσε καθώς ήταν πιο ελαστικό από το βαμβάκι και απορροφούσε λιγότερο νερό. Με την εμφάνιση του νάιλον, το τοπίο άλλαξε ριζικά.
Λέγεται πως το πρώτο αντρικό μαγιό όπως το ξέρουμε σήμερα κυκλοφόρησε το 1933 από την εταιρεία B.V.D., με βάση τις προτάσεις του κινηματογραφικού «Ταρζάν», Johnny Weismuller.
Η μεγάλη αλλαγή όμως θα ερχόταν στα ’50s, και μάλιστα από «down under», που λένε: Το 1956, το speedo (ή «swim brief») κάνει την επίσημη πρώτη του στους Ολυμπιακούς της Μελβούρνης, φορεμένο από τους αθλητές της εθνικής ομάδας κολύμβησης της Αυστραλίας. Αποδεικνύοντας την αεροδυναμική υπεροχή του σχεδίου, η ομάδα κατακτά πέντε χρυσά στα έξι συνολικά αθλήματα κολύμβησης της διοργάνωσης. Ολα κύλησαν καλώς, με τα μαγιό να παραμένουν μικροσκοπικά (μεσολάβησε και η σεξουαλική επανάσταση των ’60s, οι παραλίες γυμνιστών, τα ’80s με τα speedo τους και άλλα τέτοια ωραία) μέχρι τα επονείδιστα ’90s – οπότε και τα board shorts, τα μακριά μαγιό των surfers, κατέβασαν τα μπατζάκια μέχρι το γόνατο. Το απόλυτο πισωγύρισμα. Ευτυχώς, από το 2000 και μετά, η καθιέρωση της γυμναστικής και του grooming για τις μάζες έφερε μαζί της ωραία σώματα ντυμένα με boxer briefs – ή, έστω, με swimming trunks. Και μαζί την καθιέρωση του άνδρα ως ισότιμου sex symbol, μια καθοριστική στιγμή στο Casino Royale, όταν ο Daniel Craig αναδύεται μέσα από τo νερό στο Ocean Club, στο Νασάου, ως το αρσενικό αντίστοιχο της Ursula Andress στο Dr. No.
Δείχνοντας σχεδόν τα πάντα, αλλά και τίποτα
Από τη συλλογή φωτογραφιών Hollywood Unseen του John Kobal Foundation, ένα τάχα μου αυθόρμητο ενσταντανέ εμφανίζει τον Erol Flynn με μακρύ swimming trunk στον «ρόλο» του αληθινά shady χαρακτήρα.
