Η απάντηση απέναντι σε έναν κόσμο που παραπαίει λέγεται πλημμυρίδα νεότητας. Δεν είναι παρά η ακόρεστη επιθυμία για ζωή και παιχνίδι. Σε αντίθεση με τον «καλό άνθρωπο», που φαντάζει υποκριτικά χριστιανικός και πολύ αμερικάνικος, η παραδοξότητα του χαρακτηρισμού των «καλών παιδιών» είναι αρκετά προκλητική. Τα παιδιά δεν είναι καλά ή κακά, διακατέχονται από μια ακραία επιθυμία για ζωή.
«Τα παιδιά κάτω στον κάμπο κυνηγάνε τους αστούς, πετσοκόβουν τα κεφάλια από εχθρούς κι από πιστούς», λέει ο Μάνος Χατζιδάκις στο Σουίτ Μούβι.
«Εραστές, απολαύστε ο ένας τον άλλον όσο μπορείτε περισσότερο». Η παραίνεση αυτή του Αντρέ Μπρετόν θα αντικαθιστούσε το «αγαπάτε αλλήλους» σε ένα σύγχρονο, επαναστατικό ευαγγέλιο. «Μόνον η επιθυμία μεταμορφώνει την πραγματικότητα». Το απεριόριστο της μουσικής, το ακόρεστο της δημιουργίας, η ηδονή που προκύπτει από το σφιχταγκάλιασμα, το χάδι, την εκσπερμάτωση σε χρόνους παρατεταμένους, η απόλαυση του να είμαστε και να μιλάμε με άλλους ανθρώπους ή να τεμπελιάζουμε μόνοι, είναι έργα για καλά παιδιά.
«Αγαπάτε τον εαυτό σας, για να μπορείτε να αγαπήσετε τους άλλους». Μπροστά στην αντικειμενοποίηση του ανθρώπου με τρόπο ασύστολο, η συνεχής επινόηση του παιχνιδιού κρατάει την ψυχή ζωντανή και σε εγρήγορση. Τα παιδιά παίζουν διαρκώς και ερωτεύονται ασύστολα.
«Μέσα στα κύματα της συνουσίας / οι άνθρωποι γίνονται θαλάσσιες εκτάσεις / τρισένδοξοι κι απλοί σαν λάμψεις αστεριών/ που δεν χαμήλωσαν ποτέ το φως τους…», λέει ο Ανδρέας Εμπειρίκος.
Τα παιδιά αναζητούν με πάθος το μέτρο του κόσμου: «Υπόθεσε ότι ο άνθρωπος είναι άνθρωπος και πως η σχέση του με τον κόσμο είναι ανθρώπινη. Τότε μόνο μπορείς να ανταλλάξεις την αγάπη με αγάπη, την εμπιστοσύνη με εμπιστοσύνη, την ελευθερία με ελευθερία», ισχυρίζεται ο νεαρός Μαρξ στα χειρόγραφα του 1844.
«Εραστές, απολαύστε ο ένας τον άλλον όσο μπορείτε περισσότερο». Η παραίνεση αυτή του Αντρέ Μπρετόν θα αντικαθιστούσε το «αγαπάτε αλλήλους» σε ένα σύγχρονο, επαναστατικό ευαγγέλιο. Για τα παιδιά δεν νοείται ρόλος δίχως παιχνίδι με το ρόλο. Έτσι, «καλά παιδιά» θα μπορούσαν να θεωρηθούν:
Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, γιατί αγαπούσε τα ζώα, θεωρώντας πως έχουν ψυχή. Ο Σωκράτης, που σε αντίθεση με τους άλλους φιλοσόφους, ισχυριζόταν πως το μοναδικό του μέλημα ήταν η συμφιλίωση με το δαίμονα του.
Ο λόρδος Μπάιρον, γιατί ζούσε με πάθος την επανάσταση, όπως έκανε και με τους έρωτές του. Ο Τσε Γκεβάρα, που δεν κατέληξε γραφειοκρατικό γουρούνι πίσω από τις καρέκλες της εξουσίας. Απέναντι στους «καλούς ανθρώπους», τους φιλάνθρωπους ή τους ανθρώπους καλών προθέσεων, ας αντιτάξουμε την αισθησιακή νοημοσύνη των επαναστάσεων που θα συμβούν. Τα «καλά παιδιά» προορίζονται να καταργήσουν μέσα σε μια πλημμυρίδα νεότητας το νεκρό χρόνο που μας πνίγει…
