Θα θυμόσαστε υποθέτω ή θα έχετε κάπου διαβάσει, σχετικά με το Biohacking, την Βιοτεχνολογία, μα και συσκευές τεχνολογίας, οι οποίες κάνουν σάρωση εγκέφαλου και αρκετά σχετικά.
Σαφώς και όλα αυτά είναι πέρα από τις γνώσεις του μέσου πολίτη, ο οποίος φυσικά δεν γνωρίζει που αρχίζει η πραγματικότητα και που ο μύθος άγνωστο, άλλωστε έχουμε δει και κάποια σχετικά Hoax που έχουν σκοπό να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο, με τα οποία, την πατήσαμε αρκετοί. Ωστόσο παρακάτω θα εξετάσουμε το ζήτημα με ορισμένα στοιχεία προκειμένου να βγάλουμε μία άκρη αναφορικά με τη χρήση του DNA.
Όπως λέει ο Brandon Turbeville (Bachelor’s Degree from Francis Marion University), σε σχετικό του άρθρο:
Οι κυβερνήσεις, οι εταιρείες, οι δυνάμεις επιβολής του νόμου και ο γενικός κρατικός μηχανισμός παρακολούθησης κάνει ολοένα και περισσότερο χρήση του DNA.
Εν μέσω αυτής της αυξανόμενης τάσης, οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα σύστημα σήμανσης του DNA που μπορεί να εφαρμοστεί σε αντικείμενα, σε προϊόντα αλλά και σε ανθρώπους, ώστε να μπορεί να τους παρακολουθεί, να τους εντοπίζει και να τους αναγνωρίζει σε μεταγενέστερη ημερομηνία.
Ουσιαστικά, η λογική πίσω από αυτήν τη νέα τεχνολογία είναι ότι ένας δείκτης DNA εφαρμόζεται σε κάποιο αντικείμενο (και εμάς ως αντικείμενα μας βλέπουν, μη νομίζετε, το οποίο εν συνεχεία αποστέλλεται στην αλυσίδα εφοδιασμού. Ανά πάσα στιγμή, το προϊόν (σε εμάς αναφέρονται˙ μην ξεχνιόμαστε) είναι σε θέση να αναγνωριστεί εξετάζοντας, ενισχύοντας και παρακολουθώντας την αλληλουχία του δείκτη DNA ο οποίος επιβεβαιώνει την προέλευση του προϊόντος.
Ωστόσο, αυτό από μόνο του, μπορεί να μην είναι εγγενώς κακό˙ ίσως θα μπορούσε να παράσχει ακόμα και κάποια πιθανά οφέλη. Το ίδιο άλλωστε ισχύει και με κάθε εξέλιξη και πρόοδο της τεχνολογίας.
Δυστυχώς, όμως, θα γίνει αναπόφευκτα ένα εργαλείο που θα συνθλίψει τους πάντες και τα πάντα. Και μιλάμε για ένα εργαλείο που θα έχει στα χέρια της και η κυβέρνηση και δη, οι αρχές επιβολής του νόμου.
Έτσι, ενώ η νέα αυτή τεχνολογία θα μπορούσε ενδεχομένως να αποδειχθεί χρήσιμη, κάθε καινούρια τεχνολογία που εφευρίσκεται, γίνεται έρμαιο στα χέρια των Μυστικών Υπηρεσιών της κυβέρνησης που μας παρακολουθεί και μας ελέγχει.
Πράγματι, πριν ακόμη η εν λόγω τεχνολογία εισαχθεί στην αγορά των εμπορικών συμφερόντων, οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου ετοιμάζονται να χρησιμοποιήσουν τους δείκτες DNA στις ταραχές που ξεσπούν και στον έλεγχο του όχλου (γιατί αυτό είμαστε για αυτούς, ένας όχλος ενοχλητικός) καθώς και σε άλλες παρεμφερείς και εγκληματικές (για αυτούς) καταστάσεις.
Δυστυχώς, η χρήση των δεικτών DNA για σκοπούς επιβολής του νόμου δεν είναι μια τεχνολογία που θα τεθεί σε εφαρμογή κάποια στιγμή στο μέλλον˙ ήδη εφαρμόζεται. Η αστυνομία, τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στο Ηνωμένο Βασίλειο, χρησιμοποιεί ήδη την τεχνολογία του δείκτη DNA για να παρακολουθεί συγκεκριμένα «θέματα».
Για παράδειγμα, ο John Hewitt, αρθρογράφος του Extreme Tech, εξηγεί ότι:
Ορισμένες συνωμοσίες που σχετίζονται με τη σήμανση του DNA περιλαμβάνουν τη χρήση της εν λόγω τεχνολογίας από τις αρχές επιβολής του νόμου. Σκοπός τους είναι να δημιουργήσουν μία «ομίχλη» DNA η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον ψεκασμό βίαιων διαδηλωτών, όταν δεν υπάρχουν αρκετοί αστυνομικοί για να τους υποτάξουν αμέσως.
Πράγματι, η ομίχλη DNA ήδη κατασκευάζεται από την εταιρεία Εφαρμοσμένων Επιστημών DNA (Applied DNA Sciences) που έχει την έδρα της στη Νέα Υόρκη. Πρόκειται για μια εταιρεία που έχει αναπτύξει και κώδικα QR ο οποίος βασίζεται στο DNA.
Όπως αναφέρει η Jessie Emspak στο Discovery.com:
Η συσκευή γεμίζει το δωμάτιο με καπνό ώστε να συγχέει τον εισβολέα. Ο στόχος του καπνού που διοχετεύεται δεν είναι μόνο να μην μπορεί το θύμα να δει μπροστά του. Ο καπνός περιέχει και σταγονίδια με DNA. Εάν κάποιος διαφύγει, εξακολουθεί να είναι γεμάτος με το DNA που, όμως, είναι αόρατο. Από εκεί πέρα, λοιπόν, η αστυνομία τον ακολουθεί κατά πόδας˙ εν αγνοία του πάντα. Το DNA παραμένει στο δέρμα για περίπου δύο εβδομάδες και είναι δύσκολο να βγει ακόμα και από τα ρούχα του, όσο καλά και αν πλυθούν. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να πετάξει τα ρούχα σε έναν κάδο σκουπιδιών. Άααααααα και να μην ξεχάσει να ξεφορτωθεί και τα παπούτσια του. Ακόμα κι έτσι, όμως, να θυμίσουμε πως το DNA παραμένει στο δέρμα για περίπου δύο εβδομάδες. Σε περίπτωση που το εν λόγω πρόσωπο συλληφθεί, η αστυνομία θα πάρει δείγμα από πάνω του και θα διαβάσει το δείγμα χρησιμοποιώντας μια χημική διεργασία που ονομάζεται αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης. Με την εν λόγω διεργασία, αυτό που στην ουσία γίνεται είναι ότι, ενισχύεται το γενετικό υλικό, καθιστώντας το έτσι ευκολότερο να εντοπιστεί. Και είναι μια διαδικασία αρκετά απλή και φθηνή ώστε να μπορεί να γίνει από ερασιτέχνες. Εάν εμφανιστεί η ακολουθία του Applied DNA, αυτό σημαίνει πως το πρόσωπο που συνελήφθη βρισκόταν στην περιοχή που διοχετεύθηκε η ομίχλη DNA.
(Και αν ο άνθρωπος αυτός τυχαία περνούσε από εκεί κοντά; -Λέω εγώ τώρα-)
Ωστόσο, η τεχνολογία ομίχλης DNA δεν είναι η μόνη εφαρμογή που χρησιμοποιείται. Γίνεται χρήση και άλλων εφαρμογών, σε δοκιμαστική βάση, από τις δυνάμεις επιβολής του νόμου.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η τεχνολογία φαίνεται να είναι πιο δημοφιλής μεταξύ των αστυνομικών αρχών από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες˙ ίσως επειδή η ίδια η τεχνολογία είναι τέτοια που προσφέρεται για έρευνα στοιχείων, ενώ η αμερικανική (και όχι μόνο, θα συμπλήρωνα εγώ) αστυνομία προτιμά να πυροβολήσει πρώτα και μετά να ερευνήσει ή ίσως και να μην μπει καν στον κόπο περαιτέρω έρευνας.
Να προσθέσουμε ακόμη πως η αστυνομία του Ηνωμένου Βασιλείου έχει πρόσβαση και σε ένα ειδικό σπρέι (που μοιάζει με το σπρέι πιπεριού) το οποίο βασίζεται στο DNA και κατασκευάστηκε από την εταιρεία Selectamark Security Systems. Η λογική είναι ότι οι αστυνομικοί που θα χρησιμοποιούν το σπρέι θα είναι σε θέση να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους ενώ, ταυτόχρονα, φυτεύουν και DNA σε αυτούς που τους επιτέθηκαν.
(Ότι θα ερχόταν η μέρα που θα μας φύτευαν και DNA, ούτε που θα το φανταζόμουνα!)
Μια άλλη τεχνολογία, που επίσης κατασκευάζεται από την εταιρεία Selectamark, είναι ένα είδος λίπους ή πήγματος που μπορεί να απλωθεί στα χερούλια που έχουν οι πόρτες ή στα αντικείμενα που θα αγγίξει ο ύποπτος, έτσι ώστε αυτόματα να του «φυτέψουν» DNA.
Ωστόσο, ακόμα πιο ενδιαφέρουσα και σίγουρο πολύ πιο ανησυχητική, είναι η ύπαρξη και χρήση ενός συστήματος τοποθέτησης ετικετών DNA, υψηλής ταχύτητας. Ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει αυτή η νέα τεχνολογία θυμίζει αεροβόλο όπλο.
Η Jessie Emspak εξηγεί πώς λειτουργεί το σύστημα.
Το όπλο χρησιμοποιεί σφαιρίδια (pellets) γεμάτα με νερό, DNA και έναν συνδετικό παράγοντα που βοηθάει τα σφαιρίδια να κολλάνε. Το pellet είναι ένα πολυμερές που διαφέρει από τα paintballs (σφαιρίδια χρώματος), καθώς θα πρέπει να είναι αρκετά ισχυρό ώστε να εκτοξεύεται προς τον στόχο, αρκετά αδύναμο για να σπάσει κατά την πρόσκρουση και το κυριότερο, να μην αντιδρά με το DNA.
Επί του παρόντος, πολλές υπηρεσίες της αστυνομίας στην Αγγλία κάνουν ήδη χρήση αυτής της τεχνολογίας σε μια δήθεν δοκιμαστική βάση. Στην πραγματικότητα, όμως, η αστυνομία επωφελείται κατά κόρον αυτού του νέου όπλου.
Όπως επισημαίνει η Emspak:
Κατασκευάστηκε για τον έλεγχο ταραχών. Πρόκειται για ένα όπλο που σκοπό έχει να εντοπίζει τα άτομα τα οποία η αστυνομία ίσως θελήσει να ανακρίνει. Ο Andrew Knights, ο διευθύνων σύμβουλος της κατασκευάστριας εταιρείας Selectmark, είπε ότι το πιθανό σενάριο είναι πως με το που βλέπει κάποιον η αστυνομία, σκέφτεται ότι όλο και κάποια εξέγερση θα υποκίνησε. Στη Βρετανία, δεν είναι ασυνήθιστο να βλέπεις αστυνομικούς, κατά τη διάρκεια επεισοδίων, να αρπάζουν ομάδες ανθρώπων και να καταδιώκουν συγκεκριμένα άτομα. Παρότι είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο, δημιουργεί και καταστάσεις που μπορεί να κλιμακωθούν από τη μια στιγμή στην άλλη. Αντ’ αυτού, μπορούν πλέον να ρίχνουν το pellet (σφαιρίδιο με νερό και DNA). Ο άνθρωπος τον οποίον σημάδεψαν δεν βλέπει τίποτα, αφού το νερό εξατμίζεται. Μόλις, όμως, το σημάδι εκτίθεται σε υπεριώδες φως, λάμπει. Το σήμα δεν αποκαλύπτει στους αστυνομικούς μόνο το άτομο που είχαν χτυπήσει με το όπλο. Τους λέει και το πού ακριβώς βρισκόταν και το πότε. Αυτό συμβαίνει γιατί τα σφαιρίδια σε κάθε όπλο έχουν μια συγκεκριμένη ακολουθία DNA, σε συνδυασμό με τον αστυνομικό που το έχει χρεωθεί. Δεδομένου ότι η εκτόξευση έχει εγκριθεί από τους ανωτέρους του, είναι εύκολο να βρεθεί το πότε ο ύποπτος… σημαδεύτηκε. (Μας σημαδεύουν κανονικά και με το νόμο, σαν τα ζώα ένα πράγμα!) Σε συνδυασμό με στοιχεία από τις κατά τόπους κάμερες και τους μάρτυρες, η νέα αυτή τεχνολογία κατοχυρώνει πλήρως την αστυνομία ότι ένα δεδομένο άτομο βρισκόταν όντως στη σκηνή του εγκλήματος.
Δήλωσε ο Knights.
Και αναφερόμενος στο χρόνο, τον τόπο και το πρόσωπο που εμπλέκεται σε ένα περιστατικό, συνέχισε:
Κλείνει το τρίγωνο των αποδεικτικών στοιχείων. Δεν μπορούν να πουν: Δεν ήμουν εγώ, κάποιος άλλος ήταν που μου έμοιαζε.
Η Janet Fang στο SmartPlanet περιγράφει τη λειτουργία των όπλων DNA:
Το όπλο του DNA δεν αποτρέπει ούτε ακινητοποιεί τον ύποπτο αλλά, με ένα φορητό scanner υπεριώδους φωτός, οι αρχές θα είναι σε θέση να ελέγχουν το συνθετικό σήμα DNA, επιτρέποντας μια αρκετά ακριβή ταυτοποίηση κάποιου προσώπου. Με το που ακουμπάνε στο δέρμα τα σφαιρίδια, το σήμα του DNA τους παραμένει εκεί μέχρι και δύο εβδομάδες. Για να φύγει το DNA από το ύφασμα, θα χρειαστούν πολλές πλύσεις. Τα σφαιρίδια αυτά (τα pellets) έρχονται μέσα σε όπλο τύπου τουφέκι ή πιστόλι, με φυσίγγια CO2. Η αστυνομία και ο στρατός μπορεί να παραμείνει σε μια ασφαλή απόσταση (100 περίπου μέτρα) από τον πιθανό στόχο.
Φυσικά, θα πρέπει να επισημανθεί ότι τα όπλα του DNA και άλλων συναφών υλικών απλά φυτεύουν DNA στον ύποπτο. Σύμφωνα με τους κατασκευαστές, δεν επηρεάζει το DNA του ατόμου που σημαδεύεται.
Αυτό, από μόνο του, είναι μια αμφισβητήσιμη διαδικασία λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις δυνατότητες που υπάρχουν για την πιθανή ενοχοποίηση των υπόπτων.
Δεδομένου ότι η αστυνομία εκτοξεύει τα σφαιρίδια αυτά στο δέρμα κάποιου, ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα υπάρχουν άδικοι τραυματισμοί (με ποιος ξέρει τι συνέπειες) από τη στιγμή που μιλάμε για ευαίσθητες και πολύ επικίνδυνες περιοχές του σώματος όπως το πρόσωπο, τα μάτια, τα αυτιά και ούτω καθεξής.
Επιπλέον, αναπάντητα παραμένουν και τα ερωτήματα ως προς το εάν αυτές οι αλληλουχίες DNA μπορούν να αντιγραφούν, παρότι η σχετική διαδικασία θα ήταν ομολογουμένως επίπονη και δύσκολη.
Ωστόσο, ενώ η διαδικασία της αντιγραφής των κωδικών του DNA ή της φύτευσης στοιχείων DNA σε αθώους ανθρώπους θα μπορούσε να είναι μια περίπλοκη διαδικασία, η οποία ίσως να απορριφθεί από τους κατασκευαστές αυτών των τεχνολογιών, ποιος μας εγγυάται πως δεν θα βρεθεί κάποιος(οι) αδίστακτος πολίτης που θα αποκτήσει πρόσβαση στο υλικό;
Όπως και να το δούμε το θέμα, η πραγματικότητα είναι μία.
Κυβερνήσεις, αστυνομικές δυνάμεις, στρατός, εταιρείες και όλα τα άτομα που έχουν πρόσβαση σε αυτές τις υπηρεσίες και τους οργανισμούς θα έχουν, αυτομάτως, πρόσβαση και στον εξοπλισμό που τους δίνει η τεχνολογία. Και αυτό, είναι σίγουρα ένα καλό σημείο εκκίνησης για να ξεκινήσουν την όποια δράση τους.
Και το ακόμα πιο σίγουρο είναι πως όλοι αυτοί έχουν έννομο συμφέρον στο να χειρίζονται τα στοιχεία και να παίζουν με την τύχη μας αλλά και να εντοπίζουν και να παρακολουθούν κάθε μας κίνηση.
Το DNA, λοιπόν, γίνεται ένα ακόμη όπλο του αστυνομικού κράτους δυστυχώς.
