Η δισκογραφία σε όλον τον κόσμο περνάει κρίση, ενώ φυσικά το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα. Θα μου πείτε ότι αυτό είναι λογικό, καθώς όλοι και όλα στη χώρα μας περνάνε κρίση. Έχετε μεν δίκιο, αλλά παράλληλα και άδικο. Η κρίση που περνά η δισκογραφία στην Ελλάδα δεν έχει να κάνει με την οικονομική κρίση. Μπορεί να έπαιξε και αυτή κάποιον μικρό ρόλο, αλλά σίγουρα όχι τον κύριο. Μάλλον απλά σε κάποιο βαθμό έκανε πιο βαθιά μία πληγή που υπήρχε ήδη. Ποιά είναι αυτή; Μα φυσικά το ίντερνετ!
Το Napster και η αρχή του τέλους
Μπορεί το όνομα Napster να μη λέει κάτι στους καινούργιους στο διαδίκτυο, αλλά στους παλιούς λέει πολλά. Πρόκειται για ένα προγραμματάκι που κυκλοφόρησε στα τέλη του 90 με αρχές 2000 και στην ουσία έκανε υπερβολικά απλή την ανταλλαγή αρχείων MP3. Πλέον ολόκληροι δίσκοι βρίσκονταν μερικά κλικ μακρυά από τους χρήστες του διαδικτύου, ΔΩΡΕΑΝ. Εννοείται παράνομα, βέβαια. Το μόνο που κράτησε το Napster από το να καταστρέψει τελείως τις δισκογραφικές, ήταν το γεγονός ότι τότε το 90% των χρηστών του ίντερνετ είχε 56άρες συνδέσεις (56kbps) και το κατέβασμα ενός και μόνο τραγουδιού έπαιρνε ώρες.
Τόσο η ξένη όσο και η Ελληνική δισκογραφία πολέμησαν με νύχια και με δόντια το Napster και κατάφεραν να το θέσουν εκτός λειτουργίας. Η ζημιά όμως είχε γίνει και οι “αντικαταστάτες” παρουσιάζονταν με γεωμετρικούς ρυθμούς.
Η επανάσταση του iTunes
Ο μακαρίτης ο Steve Jobs κατάλαβε ότι το μέλλον της μουσικής βρίσκεται στο internet και έτσι λανσάρισε το iTunes, μία υπηρεσία που μπορεί να πουλήσει ψηφιακά σχεδόν όλα τα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ. Ο Jobs όμως κατάλαβε και κάτι άλλο: οι πελάτες πολλές φορές αγοράζουν δίσκους μόνο και μόνο για συγκεκριμένα κομμάτια. Το iTunes λοιπόν έδωσε τη δυνατότητα στους καταναλωτές να αγοράζουν μόνο τα κομμάτια που θέλουν από έναν άλμπουμ. Αυτή η κίνηση είχε τεράστιο αντίκτυπο στη μουσική βιομηχανία, καθώς πλέον το βάρος πέφτει πρώτισμα στη δημιουργία 2- 3 καλών κομματιών και η δημιουργία ενός καλού άλμπουμ σαν σύνολο έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα.
Το τέλος του CD
Η αβεβαιότητα στον τομέα της μουσικής και τα νέα επιχειρησιακά μοντέλα όπως το iTunes, έχουν κάνει πολύ επιφυλακτικές τις Ελληνικές εταιρείες. Πλέον CD βγάζουν μόνο καταξιωμένοι καλλιτέχνες και αυτά προσφέρονται συνήθως ως δώρο με εφημερίδες και περιοδικά. Καινούργια CD μάλιστα πουλάνε πλέον και τα περίπτερα, συνοδευόμενα από ένα έντυπο σχετικό με το δίσκο. Πλέον οι ψηφιακές πλατφόρμες και η μάχη κατά της πειρατίας είναι αυτό που απασχολεί πρωτίστως την Ελληνική δισκογραφία, όπως συμβαίνει και σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι λίγοι όμως αυτοί που πιστεύουν ότι οι εταιρείες αυτές ξοδεύουν χρόνο και χρήμα πολεμώντας έναν πόλεμο που δεν μπορούν να νικήσουν αν δεν αλλάξουν τελείως τη φιλοσοφία τους.
